 |
| We zijn de 24de week van 2024
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 31-07-2017 |
 Na het onweer. Constant Eeckels |
|
Een zware vlaag woedde uit. Weer buigt de hemel blauw
en blinkt het zonnegoud op druip-natte blaren,
er welt een frisse geur, gelijk bij morgendauw,
en nieuwe jeugd komt weer langs ruige bomen varen.
Doch als een malse wind roert door de groene baren,
pletst weer de regen neer, lijk eerst uit wolkengrauw,
wordt ook het licht niet meer versomberd door een schaûw,
doch blijft een koelende ernst om alle dingen waren.
Zo ruist bij elk gewaai nog uit onweers-verleên
het regendroppelen zwakjes door, alsof daar een
het liedje neurt, dat stierf wen het nauwelijks was begonnen.
De geur des bloeitijds voert den walm van vroeger groen,
och, is het schoner thans, veel fijner was het toen,
in het jonge licht gloort vaag, naglans van oude zonnen.
31-07-2017, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 27-07-2017 |
| Zomer 2. Constant Eeckels |
|
Der kleine klare kijkers zijn gelijk het fluweel
der veldviooltjes, die ze zegekraaiend plukken,
hun kaakjes gloeien bij het dartel dwaas gespeel,
en het minst verrassen is het begin van nieuw verrukken,
elk heeft zijn eigen schoon, en elk is liefst van al,
daar elk de eenvoud uit der feeën schatkist stal.
Het is zomer, zo ik het mij van vroeger niet geheug,
o kinderen, schelmse kinderen, poezelige blondjes,
drinkt nu zijn gaven met opbeurend lange teug,
en kust de toekomst met uw monkelende mondjes,
ik ook wuif haar thans tegen. Zomer, zomer, wees
gezegend, daar ik door u van heimwee gans genees.
27-07-2017, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 26-07-2017 |
| Zomer 1. Constant Eeckels |
|
Wat ligt de wereld wijds in het sparkelend zomerlicht
met al haar groen en schubbig blikkerend water,
ik voel mij argeloos gelukkig, als een wicht
dat zit op moeders arm, en met zijn mal getater
het leven tegengroet, wijl reeds mijn popjeshand
de grootste beker vat bij de overstroomde rand.
Veel wandelaars gaan naar het bos langs smalle wegels, naast
de rijpe tarwe. In het wit geklede meisjes schallen
op het wijsje van het fluitje, dat een blozerd blaast,
hun intrede vierend onder de hoge loverhallen,
een vreugde, die ik lang reeds dacht vergaan,
doet van ontwaakt genot den harteklop sneller slaan.
26-07-2017, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 25-07-2017 |
| Morgen in het Kempenland 2. Constant Eeckels |
|
Rekkend schettert haangekraai. Een hond blaft. Hier en daar
komen uit gekalkte krotten zindelijke vrouwkens,
met de kleurige halsdoek samengespeten op de borst,
en op het hoofd een witte muts, vol krullekens en vouwkens.
Over slingerpaadjes sleffen ze al naar 's Heren-huis,
het rijpend graan buigt naar haar kronen zwaarbeladen stalen,
vogelvlegels blijven vrank, als mallend, waar ze gaan
het lustig lied van volle vreugde en jolige jeugd herhalen.
Een voor een verdwijnen zij door de openstaande deur,
het klokken-kleppen traagt, verzwakt, en smoort dan in de toren,
binnen roept de priester God op het schamel altaar weer,
buiten tiert belovend de oogst in roosterend zonnegloren.
25-07-2017, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 24-07-2017 |
| Morgen in het Kempenland 1. Constant Eeckels |
|
Over vele velden zwenken zwaluwen zwierig rond
in de zomerzon, die fijn het kerke-kruis doet blinken,
vroege vlinders fladderen wispelturig. In het groen
van gestruik en stronken trillen waterige vinkenkwinken.
Uit de scheve schouwen der verzakte huizen pluimt
pluizig blauwe rook omhoog. Langs haag-bezoomde wegels
sukkelt de oude priester naar de simpele tempel, kort
tokkend met de stevige stok op de uitgesleten tegels.
Klaar klept de kleine klok, en roept langs het eenzaam land,
ver alover de akkers, pronkend met hun vruchtenweelde,
dat er uit de donkere nacht weer licht geboren werd,
en de Meester dank behoeft voor het goed, dat Hij bedeelde.
24-07-2017, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-07-2017 |
| Mei Gedicht. Constant Eeckels |
|
In sneeuwen bloesems tuit het geurig mei-beloven
uit opgeborsten bottentros van struik en boom,
het is rijker dan een wens, het is schoner dan de droom
die rozensuiker uit een sprookjeshof kon roven.
Er lispelen door beladen takken zoele zuchten,
als hijgden vrouwen daar hun liefdes-adem uit,
er kweelt een merel. Het beekje prevelt. Elk geluid
is een vernieuwde zang voor pure lust-genuchten,
lijk slechts de bruidegom hoort in het fluisteren zijner bruid.
Hoe zoet, de feestcantate uit duizenden geruchten,
voor wie ter tuinbank op des tuinmans goedheid zint,
die jonge bloei lacht lief, gelijk een glunder kind,
dat uit zijn kanten wieg, loddert naar blauwe luchten,
maar toch in moeders' oog nog lichter hemel vindt.
Het bloem-beloven zal tot werkelijkheid gedijen
in elke vrucht, door regenfriste en zongeblaak,
de lach volgroeit tot ernst met edel-fijnen smaak,
wier tere prikkels tong en keel zullen vleien
van hem, die blikken kan op de afgedane taak.
02-07-2017, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-07-2017 |
| Aan Guido Gezelle 4. Constant Eeckels |
|
In het blij omvonkelend straalgespeel
zien we ieder vers als een echt juweel
van klank en zuivere zegging glimmen.
De lucht verhoogt. het land verwijdt,
nieuw leven wortelt en gedijt
bij het blaken van de ververde kimmen.
Wij gaan naar u als naar een vorst,
in onze stormig-jonge borst
deint zwaar de zee van uw gezangen.
En klotselt voort, en klotselt voort,
met statig ritme in ieder woord,
uit uw grote ziel ontvangen.
01-07-2017, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
