 |
| We zijn de 34de week van 2025
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 15-04-2016 |
 Overijssche. Willem Gijssels |
|
Het woud, die macht, ik ben er doorgegaan,
somwijlen werd mijn ademgang verlegen,
ik zag langs mijn weg de reuzenpijlers staan
der beuken vol geweld van zomerzegen.
Als in een tempel kwam een maagd me tegen,
een priesteres in witte feestgewaan,
en met gebloemt in het vlokkig haar geregen,
ik hoorde een bron haar zilveren klanken slaan.
Mijn ogen bij het herdenken nog genieten,
na lange jaren trilt mij het harte weer,
ik zie de onbekende, en hoor de bronne vlieten.
Ik voel de schoonheid van die dag als louter
mysterie in een tempel atmosfeer,
met het eeuwig vuur der godslamp aan het outer.
15-04-2016, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 14-04-2016 |
| In het bergwoud. Willem Gijssels |
|
Hoe heerlijk voor hem die het schone bemint,
door het bergwoud te wandelen naar boven,
de boezem gaat open, de ziele begint
te leven, te lieven, te loven.
De zonne wat toont zij hier meesterlijk werk
al wevend haar goud in de bomen,
die zwijgen en bidden vol vroomheid ter kerk
met wierook gevuld en aromen.
Luister, daar rinkelt een zilveren geluid
in het plechtig geruis van gebeden,
er springt voor uw voeten een bronneken uit,
het springt en het kringt naar beneden.
O groeiende tempel vol purper en goud,
vol schoonheid bij iedere schrede,
o zon en o bron in het heerlijke woud,
gij straalt in de ziel van de vrede.
14-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 13-04-2016 |
| De wilde jacht. Willem Gijssels |
|
Hoort het dreunen door de bossen,
de eeuwige jager draaft en drilt,
geen macht kan hem verlossen,
eeuwig jaagt hij woest en wild.
Zonder leiding in het leven,
jaagt mijn hart de wilde jacht,
door een vloekwoord voortgedreven,
hoort er niemand zijne klacht.
Ik vraag alleen de stille vrede,
wordt dit heil mijn hart ontzeid,
heeft de dood zelfs voor mijn bede,
geen gehoor in de eeuwigheid?
13-04-2016, 09:04
Geschreven door André
|
|
|
| 12-04-2016 |
| Wildzang. Willem Gijssels |
|
Kom met mij naar het koele woud
eglantieren plukken,
wilde rozen geuren zoet,
staan zo fleurig op uw hoed,
staan zo fleurig op uw hoed,
rozen op uw hoedje.
Vinken zingen menigvoud,
kom wij gaan door het koele woud
luisteren naar de vinken,
wilde vinken zingen blij,
wekken op in u en mij
het liedje van de liefde.
Rusten wij in het koele woud
wijl mijn oog in het uwe schouwt,
gloeien onze wangen,
wilde kussen volgen dra,
trillen in ons harte na:
immer trouw te blijven.
Kom we moeten hoe het me rouwt,
vluchten wij het koele woud,
met uw rozenhoedje,
wilde weemoed grijpt ons aan,
moeten van elkander gaan,
ach, hoe droef te scheiden.
12-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 11-04-2016 |
| Herdenken. Willem Gijssels |
|
De schaduwrijke beukenboom
laat zijn zoete noten los
hoe aangenaam is het hier in het bos.
Wij hebben onze naam gegrift
twee letters naast een hart in vlam
als liefdeteken in zijn stam.
Zijn hoge kruin was één gerucht
van blijde zang en minnetwist
wij hebben geenen klank gemist.
En dikwijls heeft hij zijn smart
in stille tranen uitgeweend
ook onze droefheid was gemeend.
Leef voort na ons, o beukenboom,
gespaard van bliksem, bijl of wind,
wij hebben aan uw voet gemind.
11-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 10-04-2016 |
| Wat zingt dat vogelken. Willem Gijssels |
|
Wat veuzelt in het lover
die kleine vogel zo,
hij snapt en snatert over
victorie vrij en vro.
Victorie op en neer en
alover elken kant,
waar hij zijn vlugge vleren
al vliegend openspant.
Hij kwinkelt dat het klettert,
zijn werk hem willekom,
en klinkt terwijl hij kwettert
zijns levenswijsheid om.
Hoor toe: mij is de vrijheid
aan u de dienstbaarheid
mij groet en groeit de blijheid
uit bomen groen gemeid.
10-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 09-04-2016 |
| Woudlied. Willem Gijssels |
|
Melieve kom naar het groene woud,
waar loverkransen hangen,
met blijde nestjes in gebouwd,
melieve kom naar het groene woud,
daar klinken zoete zangen.
Mijn hart heb ik u toevertrouwd,
maar luister naar de vooskens,
hoe jong, al zijn zij eeuwenoud,
melieve kom naar het groene woud
daar geuren wilde rooskens.
Melieve kijk hoe het zonnegoud
door het lover ligt gesponnen
en in het water openvouwt,
melieve kom naar het groene woud
daar springen milde bronnen.
09-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 08-04-2016 |
| Stormnacht 5. Willem Gijssels |
|
Dag van zon, kom dans in de ronde,
Zie nu de zee hoe gedwee, zonne kom,
brand uit mijn hart de bloedende wonde
met het rood uwer bloeiende blom.
Dag van zon, uw rode roede
slaat al mijn verwaandheid stuk,
dag van zon, verbloei en verbloede
het rood van uw blom in mijn geluk.
Wind van zee, uw liefelijkheid remme
wat ik noch hoor, noch horen wil,
uw geruis haar stem overstemme,
vrede zij haar, de zee is stil.
Dag van zon, de meeuw in de harde
rukvlaag straks aan de topmast hing,
vlekt nu op het rood, gelijk een flarde,
wit-zwarte, verre herinnering.
Dag van zon, dat ook mijn harte
uwen vredezoen ontvang,
de zee ruist in de verte
haar eeuwig gezang.
xxxxxxxx
08-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 07-04-2016 |
| Stormnacht 4. Willem Gijssels |
|
Niet eeuwig zijt ge zee, maar in de tijd
draagt gij het langste mijn verlangen,
en juist daarom, omdat gij het eeuwigst zijt,
beveel ik u de extase van mijn zangen.
Het is volbracht,
nu staar ik in de afgrond van de nacht,
waarin de dag schuw wakker schiet,
de storm heeft uitgegierd, toch jacht
het water nog geweldig na.
Ik voel, maar vrees de diepte niet
der leegte, die zij nalaat in mijn leven,
zij ging voorbij, ik ga
de wereld in met het wonder van het lied,
dat zij mij heeft gegeven.
07-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 06-04-2016 |
| Stormnacht 3. Willem Gijssels |
|
Wat is vandaag
zal niet meer morgen zijn.
Van uw bestaan
ontsnapt ook eens de reden
in een verleden
als het mijn.
O zee, al gaan
om al uw nutteloos gejaag
nog eeuwigheden.
Niet eeuwig zijt ge zee,
en het is mijn troost,
wanneer gij mij kastijdt
en bijt met woede.
Dat ik mijn dromenfee
uit uw gewijdheid broedde
in het beeld, dat ik eens heb gekoosd
en met mijn leven voedde.
Zee, ik geef u ze weer,
ik plof met waan en wee
haar in uw diepte neer.
Kom, spoel ze weg en weder gij,
schuimbekkend helse razernij
van blinde kolken.
Op, schimmen, draaft er mede voorbij,
als in een drift van wolken.
06-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 05-04-2016 |
| Stormnacht 2. Willem Gijssels |
|
Zee, Vikinger bruid,
wat doet gij wild,
vanwaar uw woede
die mijn wangen
met schuim bespuit
van brandend zilt?
Vanwaar uw woede,
die zich voedt
met het bloed
van verlangen?
Zee die rukt en giert
met al het gezucht
van wie beminde.
Bange schimmen
in lange sliert
slaan op de vlucht
langs uw golven
die met nood en dood
mij tegen grimmen.
Zee, Vikinger bruid,
die chaos speelt,
en toch ik waag mij
onbevangen,
uw spel ten buit.
Ik die het beeld
van mijne dromen
u ontnam tot vlam
van mijne zangen.
05-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 04-04-2016 |
| Stormnacht 1. Willem Gijssels |
|
Uit de diepten van de afgrond
springt de zee in wilde jacht
met haar kudde zwarte hengsten
naar de donkere nacht.
Alle sterren zijn verzwolgen
in de balgen van het gewolk,
blanke merries met de hengsten
stijgen uit den kolk.
Mannen schudden, ruggen schuimen,
rollen over, blank en zwart,
eindeloze dolle kudden
stormen uit mijn hart
04-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 03-04-2016 |
| Zon. Willem Gijssels |
|
Als de wolken hun weemoed
zullen hebben uitgezucht,
als de regen zijne snaren
zal ontsnoeren in de lucht.
Zal er nog een naklank drijven
als een dobber op de stroom,
het zal de wekroep zijn der oude
liefde tot een zonnedroom.
Zonneschilfers zullen zingen
doedeldi en doedeldij,
in het water langs de straten,
in de weemoed diep in mij.
03-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-04-2016 |
| Wanneer het westen bloeit. Willem Gijssels |
|
Wanneer het westen bloeit
in het rood van rijpe vruchten,
en mij de nacht belooft,
komt, zachte handen, komt
en koelt met balsemluchten
mijn brandend hoofd.
Uw handen komen traag
zich over mij ontfermen
en strelen maar een poos,
de balsem draagt de geur
van bloemen die verarmen,
en in mijn harte ligt
een dode roos.
02-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-04-2016 |
| Gedachtenis. Willem Gijssels |
|
Luister met uw hart
in het open veld,
als de leeuwerik het zilver
van zijn lied tot paarlen smelt.
Luister met de zinnen
in uw eenzaamheid,
als de liefde het weefsel
van haar tover om u breit.
Laat uw ogen weiden,
wijl gij uw tijd verdroomt,
waar de zon een hemel
met haar regenboog omzoomt.
Blijde zijt gij, blijde,
dat gij hoort en ziet,
dat gij van de wereld
al wat wonder is geniet.
Ik gedenk een leven,
dat gebroken werd,
zelfs mijn lied van vreugde
draagt een wonde diep in het hert.
01-04-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 31-03-2016 |
| Avondstemming. Willem Gijssels |
|
Waarom mijn dichterziel,
niet vrij van aardse banden,
na etherische tochten
weer in hun klem belanden?
Waarom moet uw verlangen
naar onbevlekte luchten,
voldaan in reine zangen,
vergaan in wrange vruchten?
Te schoon voor deze wereld,
verzwinden mijne dromen,
waarom mijn dichterziel,
terug op aard gekomen?
Word slijk, om in de laagte
geen nederlaag te vinden;
en o, die avondbomen
in het ruisen van de winden.
31-03-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 30-03-2016 |
| O schone logen. Willem Gijssels |
|
Gaat de dichter begenadigd
roekeloos door de tijd
en hoe meer hij zich verzadigt
groter honger lijdt.
Schoonheid zoekt hij u te schenken
en gij gaat voorbij
om nog enkel hem te krenken
met uw medelij.
Hij begrijpt de geest der dingen,
luister naar zijn lied,
hij begrijpt en laat ze zingen,
u begrijpt hij niet.
O mysterie in uw ogen,
dat van liefde spreekt
en terwijl, o schone logen,
hem het leven breekt.
30-03-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 29-03-2016 |
| Waarom? Willem Gijssels |
|
Waarom op mijn gezang
uw levenslied gezongen,
en dan, gelijk een snaar,
die plots is afgesprongen,
uw tover uitgedoofd?
En mochten het dromen zijn
ons zelven voorgelogen,
ze droegen mijn geluk;
ik zag het voor mijn ogen
en heb erin geloofd.
Ik wil, toch vruchteloos,
uw levenslied verdringen;
het ruist mij altijd na,
waarom, om het te zingen
hebt gij mijn hart geroofd?
29-03-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 28-03-2016 |
| Oproep. Willem Gijssels |
|
Geliefden komt, gij fee, gij elven,
rukt in vervoering op mij aan,
ik zie u samen in mezelven,
in eenen kring van liefde gaan.
Nu slingert gij in bonte ronde
met uwen tover om mij heen,
en, zwartgelokte, bruine, blonde,
gij wordt maar een, zij alleen.
Hoe dwaas zou het wezen eerst bezinnen
wanneer het hart gesproken heeft,
hoe dom, niet durven te beminnen,
niet het leven, doch de liefde leeft.
28-03-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 27-03-2016 |
| Mondscheinsonate. Willem Gijssels |
|
Terwijl zilverstromen glijden uit de maan,
de sterren door de ruisende eeuwen gaan,
gaat Beethovense zielsmuziek aan het zweven.
Haar hoofdje, dat op mijn boezem ligt,
weerkaatst zijn zilver op mijn aangezicht,
op zilveren ritmen golft ons beider leven.
In dieper golving wiegt ze met mij mee,
ze luistert naar mijn hart en voelt de vree
in zich ongekende diepten stijgen.
Zij ademt zacht en geurt van zaligheid,
ze ligt zo dicht aan mijn borst gevleid,
dat wij op een en zelfde ritme hijgen.
27-03-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
