 |
| We zijn de 24de week van 2024
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 09-04-2015 |
 De winter. Blanka Gyselen |
|
De winter:
uw brede zegen
over alle wegen,
over alle oneffenheid
uw vrome peis
in sneeuw-stille zuiverheid,
in reine ijs,
over dooi en vochtigheid
uw troostend vuur,
in lange gezelligheid
van avontuur.
Ik wil in wereld-wijde rust
begraven oude pijn en lust.
Mijn God, hoe heet mijn hart ook hijgt,
Gij ziet mijn hoofd dat neigt en zwijgt.
O laat me aan uw witte hand
geluidloos gaan door avondland,
en leer me steeds, naar uw gebod
mijn schreden meten, goede God.
09-04-2015, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 08-04-2015 |
| De herfst. Blanka Gyselen |
|
De herfst:
een traan van gedogen
uit uw wenende ogen,
uw purperen gloed
in volle druiventros,
uw weidse weemoed
om gouden glorie-bos,
uw zachte tederheid
in sobere krysanten-pracht,
uw laatste waakzaamheid
in maneklare nacht.
Ik stap door 's levens laatste geluid
al wankel tastend voor mij uit.
Wat baat die schuttend-schuwe schroom
mijn stukgespatten, stoute droom?
o God, verleen mijn dwaze waan
de balsem ener trage traan,
genees dit hart van zonne-bloei
opdat het in uw schaduw groei...
08-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 07-04-2015 |
| De zomer. Blanka Gyselen |
|
De Zomer:
uit uw zegenende zoen
zingend geboren,
een schallend klaroen
uw adem op het wuivende koren.
Tot uw groeiende roem
deze zwellende vrucht,
deze rijp-rode bloem,
deze zwangere lucht.
Wat danst mijn dronken, donker bloed
als dol om zoveel overvloed:
al avonden zo schuldig-stil
tot gul genieten zonder wil,
al liefde-nachten zwart en zwoel,
al morgenvreugd, verzadigd-koel.
Hoe laait door deze zomerkoorts
mijn hart: die hoge, rode toorts.
07-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 06-04-2015 |
| De lente. Blanka Gyselen |
De lente:
uw liefde lacht
het leven wakker
op veld en akker,
lichtend lekend
door dauw en doom,
belofte brekend
uit bloesemboom,
weelde waaiend
op wassende plant,
vogelzang zaaiend
over luisterend land.
Wat lokt mij toch, zo zinder-zacht
die wonderlijke tovermacht?
Dit is van ieder herbegin
het verse spel in nieuwe zin:
de losgelaten, dwaze drang
naar warmte glanzen, dans en zang.
Ik weet, hoe reeds mijn vlees herleeft
en al te schone dromen weeft.
1936
Blanka Gyselen werd te Antwerpen geboren in 1909 en stierf er in 1959.
Zij studeerde geschiedenis en letteren aan de Katholieke Vlaamse Hogeschool voor Vrouwen
te Antwerpen. Nadien studeerde ze aan het Antwerpse conservatorium.
Zij schreef gedichten, romans, toneel voor kinderen en hoorspelen voor de radio.
Zij was een tijdlang journaliste bij De Gazet van Antwerpen.
06-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 05-04-2015 |
| Zalig Paasfeest 3 |
Pasen is de start van een nieuw begin. Zoals de lente het begin is van een nieuw leven.
05-04-2015, 13:29
Geschreven door André
|
|
|
|
| Zalig Paasfeest 2 |
De paasklokken zijn geweest. Hoera. En nu maar paaseitjes smullen.
05-04-2015, 09:39
Geschreven door André
|
|
|
|
| Het lijdensverhaal van Jezus. Vertelling |
|
Tweeduizend jaar geleden was mijn stad één lijden. Een wreedaardig en laf volk uit het onbekende Romeinse heuvelland had ons
veroverd en vernietigd. Wij leefden onder een verschrikkelijke terreur. Wij waren slaven. Om elk verzet tegen te gaan werden
verdachte personen, of zelfs volledig onschuldige mensen gekruisigd. Het was een dagelijks tafereel. Iedereen moest openlijk de
veroordeelden haten en bespotten. Andres werden zijzelf gekruisigd. En of dat niet erg genoeg was, werden dagelijks vrouwen
aangerand en baby's vermoord. Niemand durfde iets zeggen uit angst voor kruisiging.
Wij dachten dat het einde van de wereld nabij was. Want erger kon niet meer. Regelmatig kwamen mensen naar voren die zich profeet
of God noemden. Zij voorspelden het einde, en maande ons aan om boete te doen. De Romeins verdrukkers lieten dat toe. Die
godheden en profeten waren ongevaarlijk, en maakte de angst nog groter.
Een van die profeten was een zekere Johannes. Hij doopte de mensen aan het water van de rivier die door onze stad loopt. Lang, mager,
en gekleed in een harig gewaad wou hij de mensen tot God brengen. Alleen dat kon ons nog redden. Eenmaal weigerde hij om iemand
te dopen. Een zekere Jezus. "Ik ben het niet waard om zelfs zijn slaaf te zijn". Maar een goddelijk teken, niet zichtbaar voor ons, gaf hem
de opdracht om Jezus te dopen. Johannes werd met rust gelaten. Tot hij de plaatselijke heer bekritiseerde om zijn gedrag. Die had zijn
vrouw verstoten om diens zuster te huwen. Johannes werd gearresteerd en onthoofd.
Stilletjes hoopten wij dat er iemand zou opstaan om ons te bevrijden van de verdrukker. En wij dachten aan die ene Jezus. Hij was hier
geboren en was een rechtstreekse afstammeling van de stichter van onze stad. Hij had zijn jeugd doorgebracht in een nabije stad, waar
zijn vader gewerkt had aan de bouw van de kathedraal.Zijn vader was vroeg gestorven. En de familie was teruggekeerd naar het ouderlijk
huis. Zijn moeder had graag gehad dat Jezus timmerman werd, zoals zijn vader. Maar met angst en droefheid moest zij aanzien dat Jezus
een andere weg opging.
Hij predikte over een betere wereld, over goedheid, over naastenliefde en vergeving. Hij genas mensen en liet doden opstaan. Hij vertelde
verhalen met een diepere betekenis. De godsdienst moest er voor de mensen zijn. Gedaan met al die regels die de mensen zo zwaar
belasten. Dat vraagt God niet. Jezus kwam met een blijde boodschap. God zal ons bevrijden, en Zijn heerschappij zal op aarde
zegevieren.
De moeder van Jezus was heel bezorgd. Hoe zou dat aflopen? De Romeinen zagen hem als een profeet en dus ongevaarlijk. Maar de
bevolking zag in hem hun bevrijder. En dat werd heel duidelijk. Toen hij na een tocht terug onze stad binnenkwam, werd hem hulde
gebracht, en door de stad gevoerd als een held.
Jezus ging bidden in de kathedraal. Maar de kathedraal, een plek van rust en gebed, was ingenomen door handelaren, die er hun
waren verkochten. Jezus was zo aangedaan dat hij de kooplieden wegjoeg.
Nadien ging Jezus met enkele volgelingen eten. Hij wist dat het zijn laatste avondmaal was. Hij stelde Petrus aan als zijn opvolger,
en vertelde dat iemand hem zou verraden. Ongeloof alom. Na het laatste avondmaal ging Jezus bidden op een zanderige heuvel aan de
rand van de stad om te wachten wat komen zou.
En toen reageerde de overheid. Een van Jezus volgelingen werd gedwongen te zeggen waar Jezus was. En uit angst voor een opstand
werd Jezus gearresteerd. Jezus moest voor de Romeinse overheid verschijnen.
De geestelijken zeiden dat hij God belasterd had. Godslastering werd door de verdrukker niet bestraft. Dat wisten de geestelijken. zo
hoopten zij nog Jezus vrij te krijgen. Jezus gaf eerst geen antwoord. Nadien sprak de landvoogd onder vier ogen met Jezus. En Jezus
zei aan de landvoogd:"Ik kom het rijk van mijn vader stichten". Dat was voor de landvoogd genoeg. Jezus was een vrijheidsstrijder.
En dus moest hij sterven aan het kruis.
Om elk verzet de kop in te drukken, moesten de mensen schreeuwen dat zij de dood van Jezus wilden. Anders werden zij ook
gekruisigd. En de landvoogd ging nog verder. Jezus vrij of een vrouwenmoordenaar vrij. En iedereen moest schreeuwen om de
vrouwenmoordenaar vrij te laten. Uit angst om zelf niet gekruisigd te worden.
Jezus was nu door iedereen verlaten. Zijn volgelingen waren gevlucht. Ene Judas, die uit angst voor de kruisdood Jezus verraden had,
pleegde zelfmoord. En Petrus, Jezus opvolger, ontkende driemaal Jezus te kennen. Toen kraaide de haan.
Jezus werd gegeseld en met een zwaar kruis door de stad gejaagd. De bevolking werd verplicht hem uit te jouwen. Op de Grote Markt
aangekomen, werd Jezus gekruisigd, samen met twee andere veroordeelden. Geen van hen was goed of slecht, alleen slachtoffer
van brute overheersing. Op het kruis stond de rede van de kruisdood vermeld:"Koning van onze stad". En dat konden de Romeinen
niet toestaan. Een kluizenaar die op een eiland woonde buiten de stadsmuren, heeft enkele druppels bloed opgevangen van de
stervende Jezus aan het kruis. Hij heeft alles goed bewaard.
Vandaag nog, met Hemelvaart, wordt het Heilig Bloed in processie rondgedragen in mijn stad. De mooiste dag van het jaar.
Wij hadden Jezus verkeerd begrepen. Wij hadden gedacht dat Jezus ons zou bevrijden van de Romeinse heerschappij. En dat dachten
de Romeinen ook. Maar Jezus wou ons slechts verzoenen met God.
Na Jezus kruisdood waren wij bang. Wij sloten ons op. Wij hoorden verhalen dat Jezus uit zijn graf was opgestaan. Dat konden wij
niet geloven. Er waren getuigen. De vrouwen hadden het lege graf gezien, en Jezus had enkele volgelingen ontmoet bij de stadspoort.
En toen verscheen hij in ons midden. Het was dus toch waar dat Jezus verrezen was. Misschien was er toch nog hoop voor
de toekomst.
Een heel droevig verhaal eindigend met hoop. Maar het ergste gebeurt vandaag nog. Wij hebben zijn boodschap nog altijd niet
begrepen. Wij zijn nog altijd niet bevrijd. Jezus, kom terug naar onze stad, en wij zullen u ontvangen als onze bevrijder, en uw
boodschap begrijpen.
André Zomerwandeling
05-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 04-04-2015 |
| Mijn Brugge. Julius Sabbe |
|
Ik heb u lief, mijn Brugge, als werd ik hier geboren,
en ik voel mij beter in uw stralend schoonheidslicht,
al acht ik het heden groot, het kan me min bekoren,
als ik uw vroegere grootheid schouw in het vergezicht.
Hier leef ik in het genot dier schoonheid, die blijft gloren
in alles wat de tijd geheiligd heeft en zwicht,
hier leef ik in de hoop, dat gij eenmaal, als tevoren,
uw toekomst naar het doel van uw verleden richt.
Het is of de gloriezon van het vroegere wonderleven,
hier aan de minste steen een ziel had ingegeven,
die in de schijndood waakt, tot zij de machtroep hoort.
En mij bezielt uw slaap in het bos van doornen en rozen,
En ik zucht, als ik u, dood, toch levensfris zie blozen,
waar blijft de toverprins en het wekkend liefdewoord?
Gent 1846- Brugge 1910
04-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 03-04-2015 |
| Brugge. Remy Corneel Van de Kerckhove |
Als bij valavond de bomen aan het Minnewater
geuren,
zo was de regen doordrenkt van paradijzen,
dan rennen de ratten
achter mij aan.
Een doffe plons rukt de lippen der verliefden vaneen,
de schim van Memling schaterlacht,
want elke omhelzing is zo oud,
ouder dan het brood
der menselijke zwanen.
Guido Gezelle
staat in de nacht
alleen.
Het beeld is koud,
Het beeld is dood.
Aan het gruuthuse,
rennen de ratten, rennen de ratten,
om mij
heen.
Als door de valavond de angst om mij schuift,
mij grijpt, mij kust, mij schudt,
mij fluistert dat ik sterven moet,
en dood zijn, dood zijn, dood zijn,
dan rennen de ratten
om mij heen.
Mechelen 1921- Duffel 1958
03-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-04-2015 |
| Brugge. Omer Karel De Laey |
|
Het is zomer, het is heet en ginder staat
de stoere Halletoren,
de reus die ons groots verleden zag,
in de avondzon te gloren.
De koene helden, te midden van de markt
op het eenzaam voetstuk verheven,
gevoelen somtijds in hun bronzen gemoed,
de trots der poorters herleven.
Bezijden hen lamlendig passeert
een roeper van "slunsen en benen"
en verder te paard een piquet lansiers
klabettert over de stenen.
De Vlamingstraat uit, met voetvrije rok
en zeer manhaftige schreden
daar komen, verslingerd op ancien art
twee Engelse misses getreden.
De beiaard ontwaakt, hij rammelt zijn voois,
de wijzers van de uurplaat blinken,
en wij, wij zitten "au Pannier d'Or"
een Pseudo Pilsken te drinken
Hooglede 1876-1909
02-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-04-2015 |
| Lupienen. Alice Nahon |
|
Wat stond gij schoon, lupienenveld,
van gouden kaarsen opgesteld,
in groene kandelaren,
van alles wat de hei mij bood,
waart gij lupienen, het meest devoot,
van bloemen en van blaren.
Nochtans, waar ik u bloeiend vond,
was toch zo schralekens de grond,
dat zand van grijze kleuren,
daar wist ik nog geen enkel jaar,
het veel belovend, edel gebaar,
van zaai of maai gebeuren.
Geen akker, die zo pover staat,
dat hij een greep lupienenzaad,
geen voedsel meer kan bieden,
lupienen, het zijn die gouden daan,
die op verlaten velden staan,
van droeve en arme lieden.
Dies wil ik dat mijn ziele zij,
luipienenveld, zo schoon als gij,
verre van het woelig leven,
een grond, waar luttele vrucht gedijt,
maar die langzaam voorbereidt,
om rijke oogst te geven.
01-04-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 31-03-2015 |
| Ik dank u. Alice Nahon |
|
Ik dank u voor het goed onthaal,
dat was van weinig woorden,
gelijk alle goede dingen zijn,
die ooit ons hart bekoorden.
Ik dank u voor het avondmaal,
der kinderen klare wezen,
het warme huis, de liefde, en
wat nooit mijn deel mocht wezen.
Maar wat vandaag op de oude droom,
en over dorre dagen,
een warme sneeuw van bloesem vlaagt,
lijk mei op dorenhagen.
31-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 30-03-2015 |
| zaadmaand. Alice Nahon |
|
Daar stond een late zonnebloem,
te sterven in de laatste zon,
en niemand in de wereld,
die haar nog helpen kon.
Een mensenhand gerimpeld,
en door geen werk vergroofd,
die sneed van het mager halske,
dat beu gebogen hoofd.
En op zijn smalle vingeren,
woog het van zaden zwaar,
ze hebben elkaar bekeken,
en hij werd bang van haar.
En schouwend in zich zelve,
voelend zijn groot verval:
"Zal ik zo prachtig wezen,
als God mij plukken zal?"
30-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 29-03-2015 |
| Margrieten. Alice Nahon |
|
Het is of die bloemen het weten,
ze buigen beurt om beurt,
uit eerbied voor de stilte,
die aan mijn hart is gebeurd.
En reder dan aan mensen,
doe ik die elfen in het gras,
het effen verhaal dat hij heenging,
om het heimwee dat ik was.
Ze neigen bevreemd naar elkander,
het naïeve margrietenhoofd,
dat hadden ze van de mensen,
toch nooit geloofd.
Nu staan ze zonder vragen,
een bleke sterrenstoet,
een goedheid zonder woorden,
te bloeien aan mijn voet.
Een kommer te raden, te helen,
en te doen of men weet het niet,
dat moeten de mensen nog leren,
van de hoge, stille margriet.
29-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 28-03-2015 |
| Middag wiedsters. Alice Nahon |
|
Ze kwamen traag door de zomerse brand,
zwijgende vrouwen van arbeid en leed,
ze veegden bijwijlen,
met bronzen hand,
van hun blinkende kinnen een droppel zweet.
Al hingen hun hoofden zo sprakeloos moe,
al lag er geen rust over de akkeren rood,
toch zong er berusting,
in het lome gedoe,
van hun voeten en armen en halzen bloot.
En wijzende naar de gewassen een poos,
viel van hun lippen een schraal gezeg,
toen keken ze weder,
gedachteloos,
in de schamele kruidekes langs de weg.
28-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 27-03-2015 |
| Leeuwerik. Alice Nahon |
|
Ga vandaag niet zingen naar de hemel,
op de wereld zijt ge zo vandoen,
nu de mensen in de warmte sponden,
uit hun watten droom en donzen zonden,
tegen het schrille licht hun ogen opendoen.
Lijk granieten beelden staan de grauwe zorgen,
strak te grijnzen op hun dageraadsgebed,
ga vandaag niet zingen naar de hemel,
wees dit uur genadig,
tot onze Heer de zonne zet.
Of ontwijkt gij liever vale landen,
waar geen bloem nog heuren wierook bidt,
lijdensweigere ziel die reist naar warme streken,
maar nog nooit in ogen heeft gekeken,
waar de winter aan de ruiten zit.
Leeuwerik,
beeld van Godschouwende geesten,
gevers van al geestelijke zoen,
ga vandaag niet zingen aan de hemel,
op het laagland zijt hij zeer vandoen.
27-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 26-03-2015 |
| Taal. Alice Nahon |
|
Buiten mijn moedertaal,
en de taal der nachtegalen,
wist ik naar diepe zin,
geen klare talen,
en vaak heb ik bedroefd,
naar het wonder boek gekeken,
waarin geschreven stond,
wat andere landen spreken.
Toen deed de stad van leed,
voor mij haar poorten open,
ze leerde mij het geheim,
van wanhoop en van hopen,
daar hing te spreken veel,
aan ogen en aan monden,
waarvoor men hier beneen,
geen taal heeft uitgevonden.
Leven is hogeschool,
voor nieuwe en dode talen,
die lang mag leerling zijn,
in haar rumoeren zalen,
die kan uit kolken roes,
van juichen en van smeken,
redden het ijl relaas,
waarin de zielen spreken.
26-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 25-03-2015 |
| Schaduw. Alice Nahon |
|
Ik heb de liefde liefgehad,
daarom wellicht heeft ze mij niet bemind,
zo doet de mooiste minnaar,
met een zeer verliefd kind.
Ik heb de zon te lief gehad,
en beu van bedelen,
aan de deuren van de dagen,
ben ik geworden als een varenblad,
dat liever in het lommer leeft,
dan zon te dragen.
En daarom bouwt mijn kommer aan een huis,
waar lamp- en zonlicht,
getemperd zijn voor de ogen,
en waar de sobere lijn van een gelaat,
en waar de vrede van een vriendschap staat,
lijk schaduw van een boom,
over mijn hoofd,
gebogen.
25-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 24-03-2015 |
| Fantazia 2. Alice Nahon |
|
Heel ver, ver in het oosten,
hing parelmoeren schijn,
die aan de zee kwam zeggen,
dat het gauw zou morgen zijn.
Toen bleef het bloemen-golven,
niet langer lijze en stil,
daar kwam in het zwart en het geluw,
een eigen kracht, een wil.
En hoger zwol de deining,
en hoger zwol haar lied,
hoe meer de ivoren klaarte,
de dageraad verried.
24-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
