 |
| We zijn de 24de week van 2024
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 31-03-2015 |
 Ik dank u. Alice Nahon |
|
Ik dank u voor het goed onthaal,
dat was van weinig woorden,
gelijk alle goede dingen zijn,
die ooit ons hart bekoorden.
Ik dank u voor het avondmaal,
der kinderen klare wezen,
het warme huis, de liefde, en
wat nooit mijn deel mocht wezen.
Maar wat vandaag op de oude droom,
en over dorre dagen,
een warme sneeuw van bloesem vlaagt,
lijk mei op dorenhagen.
31-03-2015, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 30-03-2015 |
| zaadmaand. Alice Nahon |
|
Daar stond een late zonnebloem,
te sterven in de laatste zon,
en niemand in de wereld,
die haar nog helpen kon.
Een mensenhand gerimpeld,
en door geen werk vergroofd,
die sneed van het mager halske,
dat beu gebogen hoofd.
En op zijn smalle vingeren,
woog het van zaden zwaar,
ze hebben elkaar bekeken,
en hij werd bang van haar.
En schouwend in zich zelve,
voelend zijn groot verval:
"Zal ik zo prachtig wezen,
als God mij plukken zal?"
30-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 29-03-2015 |
| Margrieten. Alice Nahon |
|
Het is of die bloemen het weten,
ze buigen beurt om beurt,
uit eerbied voor de stilte,
die aan mijn hart is gebeurd.
En reder dan aan mensen,
doe ik die elfen in het gras,
het effen verhaal dat hij heenging,
om het heimwee dat ik was.
Ze neigen bevreemd naar elkander,
het naïeve margrietenhoofd,
dat hadden ze van de mensen,
toch nooit geloofd.
Nu staan ze zonder vragen,
een bleke sterrenstoet,
een goedheid zonder woorden,
te bloeien aan mijn voet.
Een kommer te raden, te helen,
en te doen of men weet het niet,
dat moeten de mensen nog leren,
van de hoge, stille margriet.
29-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 28-03-2015 |
| Middag wiedsters. Alice Nahon |
|
Ze kwamen traag door de zomerse brand,
zwijgende vrouwen van arbeid en leed,
ze veegden bijwijlen,
met bronzen hand,
van hun blinkende kinnen een droppel zweet.
Al hingen hun hoofden zo sprakeloos moe,
al lag er geen rust over de akkeren rood,
toch zong er berusting,
in het lome gedoe,
van hun voeten en armen en halzen bloot.
En wijzende naar de gewassen een poos,
viel van hun lippen een schraal gezeg,
toen keken ze weder,
gedachteloos,
in de schamele kruidekes langs de weg.
28-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 27-03-2015 |
| Leeuwerik. Alice Nahon |
|
Ga vandaag niet zingen naar de hemel,
op de wereld zijt ge zo vandoen,
nu de mensen in de warmte sponden,
uit hun watten droom en donzen zonden,
tegen het schrille licht hun ogen opendoen.
Lijk granieten beelden staan de grauwe zorgen,
strak te grijnzen op hun dageraadsgebed,
ga vandaag niet zingen naar de hemel,
wees dit uur genadig,
tot onze Heer de zonne zet.
Of ontwijkt gij liever vale landen,
waar geen bloem nog heuren wierook bidt,
lijdensweigere ziel die reist naar warme streken,
maar nog nooit in ogen heeft gekeken,
waar de winter aan de ruiten zit.
Leeuwerik,
beeld van Godschouwende geesten,
gevers van al geestelijke zoen,
ga vandaag niet zingen aan de hemel,
op het laagland zijt hij zeer vandoen.
27-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 26-03-2015 |
| Taal. Alice Nahon |
|
Buiten mijn moedertaal,
en de taal der nachtegalen,
wist ik naar diepe zin,
geen klare talen,
en vaak heb ik bedroefd,
naar het wonder boek gekeken,
waarin geschreven stond,
wat andere landen spreken.
Toen deed de stad van leed,
voor mij haar poorten open,
ze leerde mij het geheim,
van wanhoop en van hopen,
daar hing te spreken veel,
aan ogen en aan monden,
waarvoor men hier beneen,
geen taal heeft uitgevonden.
Leven is hogeschool,
voor nieuwe en dode talen,
die lang mag leerling zijn,
in haar rumoeren zalen,
die kan uit kolken roes,
van juichen en van smeken,
redden het ijl relaas,
waarin de zielen spreken.
26-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 25-03-2015 |
| Schaduw. Alice Nahon |
|
Ik heb de liefde liefgehad,
daarom wellicht heeft ze mij niet bemind,
zo doet de mooiste minnaar,
met een zeer verliefd kind.
Ik heb de zon te lief gehad,
en beu van bedelen,
aan de deuren van de dagen,
ben ik geworden als een varenblad,
dat liever in het lommer leeft,
dan zon te dragen.
En daarom bouwt mijn kommer aan een huis,
waar lamp- en zonlicht,
getemperd zijn voor de ogen,
en waar de sobere lijn van een gelaat,
en waar de vrede van een vriendschap staat,
lijk schaduw van een boom,
over mijn hoofd,
gebogen.
25-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 24-03-2015 |
| Fantazia 2. Alice Nahon |
|
Heel ver, ver in het oosten,
hing parelmoeren schijn,
die aan de zee kwam zeggen,
dat het gauw zou morgen zijn.
Toen bleef het bloemen-golven,
niet langer lijze en stil,
daar kwam in het zwart en het geluw,
een eigen kracht, een wil.
En hoger zwol de deining,
en hoger zwol haar lied,
hoe meer de ivoren klaarte,
de dageraad verried.
24-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 23-03-2015 |
| Fantazia 1. Alice Nahon |
|
Daar deinde een zee van bloemen,
van bloemen geel en zwart,
ze droegen koperen kronen,
om het zwart fluwelen hart.
Het was nacht, maar door de stilte,
zong menig wijs van wee,
gezwolgen uit de deining,
dier wondere bloemenzee.
En ik luisterde aan mijn venster,
ik kende ze allemaal,
die oude melodieën,
van de eigen zoete taal
23-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 22-03-2015 |
| Mijn jeugd. Alice Nahon |
|
Mijn jeugd is een roep door de stilte,
een galm die geen echo gelooft,
maar beter berust,
als in zegening rust,
uw hand op mijn hunkerend hoofd.
Mijn jeugd is lijk, smeulende branken
van meivuur, gedoofd in zijn kracht,
dat krachtig weer brandt,
over het avondlijk land,
wanneer ik uw armen verwacht.
Mijn jeugd is muziek van verlangen,
die wild over het heideland zwerft,
maar nimmer voldaan,
in wat glimlach of traan,
ter vensteren mijns harten versterft.
22-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 21-03-2015 |
| Avondliedekens 3. Alice Nahon |
|
Het is goed in eigen hart te kijken,
nog even voor het slapen gaan,
of ik van dageraad tot avond,
geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb toen schreien,
geen weemoed op een wezen lei,
of ik aan liefdeloze mensen,
een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns harten,
dat ik één droefenis genas,
dat ik mijn armen heb gewonden,
rondom een hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op mijn jonge lippen,
die goedheid als een avondzoen,
het is goed in eigen hart te kijken,
en zo zijn ogen toe te doen.
21-03-2015, 09:51
Geschreven door André
|
|
|
| 20-03-2015 |
| Avondliedekens 2. Alice Nahon |
|
Daar ligt erbarmen in de avond,
een goedheid die geen grenzen weet,
wie 's avonds geeft zijn hart, zijn handen,
vergeet zo goed zijn eigen leed.
Daar ligt vergiffenis in de avond,
o gij, die ik 's morgens heb gehaat,
ik voel, dat gij ter schemer-ure,
weer schoon door mijn gedachten gaat.
En liefde ligt er in de avond,
zoveel, dat ik de wrede man,
die het schoonste van mijn droom ontwijdde,
's avonds weer beminnen kan.
20-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 19-03-2015 |
| Avondliedekens 1. Alice Nahon |
|
's Avonds wordt mijn gepeinzen,
een hofke van geheimenis,
waar bloemen naar het westen wijzen,
waar iedere vogel slapen is.
's Avonds wordt de wereld kleener,
en dichter alle ver verleen,
die eenzaam zijn, worden alleener,
en die beminnen, meer bijeen.
's Avonds weegt er op mijn zwijgen,
die schone menselijke pijn,
de drang een innig woord te krijgen,
en zelf voor iemand lief te zijn.
19-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 18-03-2015 |
| Mensenogen. Alice Nahon |
|
Ik hou van ogen door weemoed gewijd,
Ik hou van ogen die hebben geschreid,
die hunkerend uitzien van groot gemis,
of starlings staren van droefenis.
Ik hou van ogen die prachtig spontaan,
van grote smart naar geluk willen gaan,
en moe van gemijmer in avondlijk land,
weer blikkeren als ruiten waar zonlicht in brandt.
Maar goddelijk de kijkers die schreiens gereed,
schitteren en zingen hoog boven hun leed,
het zijn zij, die der zielen ellende bevroen,
die lachen om de anderen geen zeer te doen.
18-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 17-03-2015 |
| Mijn kleine goede daad. Alice Nahon |
|
Mijn kleine simpele goede daad,
wat hebt ge vaak een winterziel,
met lenteblaren begroend,
en vaak een groot verlies vergoed,
en menig over-trots gemoed,
stil met zichzelf verzoend.
Gij hebt, o kleine wonderheid,
zo dikwijls wat gescheiden was,
weer innig samengehecht,
en menig mond, belust op haat,
en menig streng en stuur gelaat,
in milder plooi gelegd.
Mijn kleine simpele goede daad,
voor mij, die in mijn broos bestaan,
geen grotere dromen mag,
wees gij voortaan mijn grote taak,
mijn stille vreugd, mijn enige wraak,
mijn doel van iedere dag.
17-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 16-03-2015 |
| Reinhilde sliep. Alice Nahon |
|
Haar ogen gingen langzaam toe,
het was of een blad van een bloemeke viel,
op beide vensterkens, blauw en subtiel,
van haar ziel.
Haar hoofd lag als een eglantier,
in goudige schaduw van kroezelkens blond,
en ree voor woordekens die ze niet vond,
zo was haar mond.
Daar hing een anemoon van het veld,
met zilveren speld op haar kledeke vast,
schoon roerde haar adem die teer lichte last,
van broos albast.
Een vaag vermoeden van geluk,
heel lichtekens over haar mondeke liep,
wellicht om een stem die "lieveke" riep,
Reinhilde sliep.
16-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 15-03-2015 |
| Verlangen. Alice Nahon |
|
Ik zegen u, verlangen,
nu diep mijn blik begrijpt,
hoe rozenknoppen door de zon,
tot rozen rijpt.
Dat leerde ik uit uw ogen,
die deden stil spontaan,
bloesems van jong begeren,
wijd open gaan.
Zo hebt gij zonder woorden,
aan mij het geheim verteld,
hoe de ene mensenziel,
in de andere smelt.
Want als ik, schoon van liefde,
u lang in de ogen schouw,
voel ik melzelve worden,
van kind tot vrouw.
15-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 14-03-2015 |
| Geven en ontvangen 3. Alice Nahon |
|
Kind in armoe lijk in weelde,
menig vruchtbaar zaad verdort,
dat in tuin van min bedeelden,
toch zo gaarne ontvangen wordt.
Bij die zelden zonne zagen,
die geen weelde zijn gewend,
daar zal het schoner vruchten dragen,
dan het elders had gekend.
Laat ons tot geschenk verenen,
wat van u en wat van mij,
laat ons het brengen aan diegenen,
die nog armer zijn dan wij.
14-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 13-03-2015 |
| Geven en ontvangen 2. Alice Nahon |
|
Simpel kind, dat, stil van denken,
aan mijn zij uw lente leeft,
dat, als ik, niet blij mag schenken,
wat iedere vrouwe geeft.
Is ons huis een schamele haven,
waar geen blijde landing is,
in het verlangen ligt de gave,
in de gift de ontvangenis.
Kan ons lied geen hooglied wezen,
laat ons na de oogst van het graan,
lijk de povere vrouwen lezen,
de aren die verloren gaan.
13-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 12-03-2015 |
| Geven en ontvangen 1. Alice Nahon |
|
Geen die zo vermoeid van streven,
geen die zo verborgen leeft,
dat hij niets meer weg te geven,
niets meer te verlangen heeft.
In de rijkste zonnedagen,
in de zwartste tegenspoed,
altijd is er iets te vragen,
altijd is er overvloed.
Iets te vragen, daar toch immer
ziele draagt en stil gemis,
iets te geven, daar toch nimmer,
het hart zonder geven is.
12-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
