 |
| We zijn de 34de week van 2025
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 20-03-2015 |
 Avondliedekens 2. Alice Nahon |
|
Daar ligt erbarmen in de avond,
een goedheid die geen grenzen weet,
wie 's avonds geeft zijn hart, zijn handen,
vergeet zo goed zijn eigen leed.
Daar ligt vergiffenis in de avond,
o gij, die ik 's morgens heb gehaat,
ik voel, dat gij ter schemer-ure,
weer schoon door mijn gedachten gaat.
En liefde ligt er in de avond,
zoveel, dat ik de wrede man,
die het schoonste van mijn droom ontwijdde,
's avonds weer beminnen kan.
20-03-2015, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 19-03-2015 |
| Avondliedekens 1. Alice Nahon |
|
's Avonds wordt mijn gepeinzen,
een hofke van geheimenis,
waar bloemen naar het westen wijzen,
waar iedere vogel slapen is.
's Avonds wordt de wereld kleener,
en dichter alle ver verleen,
die eenzaam zijn, worden alleener,
en die beminnen, meer bijeen.
's Avonds weegt er op mijn zwijgen,
die schone menselijke pijn,
de drang een innig woord te krijgen,
en zelf voor iemand lief te zijn.
19-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 18-03-2015 |
| Mensenogen. Alice Nahon |
|
Ik hou van ogen door weemoed gewijd,
Ik hou van ogen die hebben geschreid,
die hunkerend uitzien van groot gemis,
of starlings staren van droefenis.
Ik hou van ogen die prachtig spontaan,
van grote smart naar geluk willen gaan,
en moe van gemijmer in avondlijk land,
weer blikkeren als ruiten waar zonlicht in brandt.
Maar goddelijk de kijkers die schreiens gereed,
schitteren en zingen hoog boven hun leed,
het zijn zij, die der zielen ellende bevroen,
die lachen om de anderen geen zeer te doen.
18-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 17-03-2015 |
| Mijn kleine goede daad. Alice Nahon |
|
Mijn kleine simpele goede daad,
wat hebt ge vaak een winterziel,
met lenteblaren begroend,
en vaak een groot verlies vergoed,
en menig over-trots gemoed,
stil met zichzelf verzoend.
Gij hebt, o kleine wonderheid,
zo dikwijls wat gescheiden was,
weer innig samengehecht,
en menig mond, belust op haat,
en menig streng en stuur gelaat,
in milder plooi gelegd.
Mijn kleine simpele goede daad,
voor mij, die in mijn broos bestaan,
geen grotere dromen mag,
wees gij voortaan mijn grote taak,
mijn stille vreugd, mijn enige wraak,
mijn doel van iedere dag.
17-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 16-03-2015 |
| Reinhilde sliep. Alice Nahon |
|
Haar ogen gingen langzaam toe,
het was of een blad van een bloemeke viel,
op beide vensterkens, blauw en subtiel,
van haar ziel.
Haar hoofd lag als een eglantier,
in goudige schaduw van kroezelkens blond,
en ree voor woordekens die ze niet vond,
zo was haar mond.
Daar hing een anemoon van het veld,
met zilveren speld op haar kledeke vast,
schoon roerde haar adem die teer lichte last,
van broos albast.
Een vaag vermoeden van geluk,
heel lichtekens over haar mondeke liep,
wellicht om een stem die "lieveke" riep,
Reinhilde sliep.
16-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 15-03-2015 |
| Verlangen. Alice Nahon |
|
Ik zegen u, verlangen,
nu diep mijn blik begrijpt,
hoe rozenknoppen door de zon,
tot rozen rijpt.
Dat leerde ik uit uw ogen,
die deden stil spontaan,
bloesems van jong begeren,
wijd open gaan.
Zo hebt gij zonder woorden,
aan mij het geheim verteld,
hoe de ene mensenziel,
in de andere smelt.
Want als ik, schoon van liefde,
u lang in de ogen schouw,
voel ik melzelve worden,
van kind tot vrouw.
15-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 14-03-2015 |
| Geven en ontvangen 3. Alice Nahon |
|
Kind in armoe lijk in weelde,
menig vruchtbaar zaad verdort,
dat in tuin van min bedeelden,
toch zo gaarne ontvangen wordt.
Bij die zelden zonne zagen,
die geen weelde zijn gewend,
daar zal het schoner vruchten dragen,
dan het elders had gekend.
Laat ons tot geschenk verenen,
wat van u en wat van mij,
laat ons het brengen aan diegenen,
die nog armer zijn dan wij.
14-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 13-03-2015 |
| Geven en ontvangen 2. Alice Nahon |
|
Simpel kind, dat, stil van denken,
aan mijn zij uw lente leeft,
dat, als ik, niet blij mag schenken,
wat iedere vrouwe geeft.
Is ons huis een schamele haven,
waar geen blijde landing is,
in het verlangen ligt de gave,
in de gift de ontvangenis.
Kan ons lied geen hooglied wezen,
laat ons na de oogst van het graan,
lijk de povere vrouwen lezen,
de aren die verloren gaan.
13-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 12-03-2015 |
| Geven en ontvangen 1. Alice Nahon |
|
Geen die zo vermoeid van streven,
geen die zo verborgen leeft,
dat hij niets meer weg te geven,
niets meer te verlangen heeft.
In de rijkste zonnedagen,
in de zwartste tegenspoed,
altijd is er iets te vragen,
altijd is er overvloed.
Iets te vragen, daar toch immer
ziele draagt en stil gemis,
iets te geven, daar toch nimmer,
het hart zonder geven is.
12-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 11-03-2015 |
| Miserie mensen 2. Alice Nahon |
|
Ik heb u lief, mijn schamele armen,
ik weet u schijnbaar blij
tussen de mensen gaan,
te fier om een gunst van menselijk erbarmen,
te zwak om heel alleen te staan.
Toch zal uw trots mij nooit bezeren,
ik, die van dichtbij
uw bleke wezens ken,
ik, die uit iedere dag, uit ieder uur moet leren,
dat ik een van de uwen ben.
11-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 10-03-2015 |
| Miserie mensen 1. Alice Nahon |
|
Ik heb u lief, miserie mensen,
die geen genoden werd,
van 's levens blij festijn,
die te onverschillig zijt,
om iemand kwaad te wensen,
te bitter , om nog goed te zijn.
Gij zijt een godslamp in de kerken,
in wier karmijnen hart,
wat olie wordt gedaan,
te luttel om in vlammen op te vlerken,
te veel om er van dood te gaan.
10-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 09-03-2015 |
| Deemster vraagje. Alice Nahon |
|
Waar mag uw ziel wel toeven,
uw ziel die zeker weet,
mijn schone geheimenissen,
dat ik u niet kan missen,
in al dit leed.
Daar stierven zoveel dagen,
die ik leefde ver van u,
en zoveel deemsteringen,
die in de nacht vergingen,
zo leeg als nu.
Ik heb ze mooi gedragen,
al deden ze mij zeer,
och, nu ik uw ziel moet derven,
kan ik het zon sterven,
niet dragen meer.
Dat neig ik iedere avond,
mijn hoofd, zo smekend moe,
zult gij mijn ziel niet horen?
heb ik u dan voorgoed verloren?
voorgoe...?
09-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 08-03-2015 |
| Godslampje. Alice Nahon |
|
In de zaal zwart en dood,
waakt een lichtje, mystisch rood,
het lichtje van de Heer,
zacht vonkelend vroeg en laat,
het is of het altijd sterven gaat,
het lichtje van de Heer.
En toch het sterft, en vonkt maar voort,
het weet van mij zo menig woord,
het lichtje van de Heer,
het is of het immer op mij wacht,
het is of het weet mijn diepste gedacht,
het lichtje van de Heer.
Het is geen lachje, het is geen snik,
het is zo heel alleen als ik,
het lichtje van de Heer,
vind ik nergens troost voor mij,
dan droom ik zo gaarne bij,
het lichtje van de Heer.
08-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 07-03-2015 |
| Gladiolen. Alice Nahon |
|
Mijn ziel, wat zijt gij een schamele loot,
ik zag u zo gaarne een bloemetje rood,
zo rood als het gladiolen vuur,
dat brandt aan gindse grijze muur,
door het schemeruur.
Al sluimert deemster langs hun blaan,
zie hoe ze daar te zingen staan,
de blikkering van hun bloem gelaat,
de flonkering van hun kleur gewaad,
het is dageraad.
O ziel, blijf geen povere loot,
kom drink van het gladiolen rood,
want in die bloemen ligt een gloed,
die bleek gedacht en bleek gemoed,
weer gloeien doet.
07-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 06-03-2015 |
| Krysanten. Alice Nahon |
|
Krysanten donzig warm gebloemt,
dat door de kou komt kijken,
ik heb u vaak met redenen genoemd,
de bloemen van de rijken.
Ik zag uw koppen het allermeest,
in prachtige vazen pralen,
ter stede, bij stemmig winterfeest,
in mooi verlichte zalen.
Maar toch, ik vond u wel één keer,
een schamel hofken warmen,
of voor een houten Lieve Heer,
in huizekens van armen.
O zeg me, waar gij thuis behoort,
daar zie ik u het liefste toeven,
als allerlaatste liefdeswoord,
op arme en rijke groeven.
06-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 05-03-2015 |
| Avondlied. Alice Nahon |
|
In de hagen, daar begon
zachtjes iets te spreken,
wat niets anders wezen kon,
dan een windgebedeken.
Over het oude hof viel,
wat geen zang kan zeggen,
wat een avond in uw ziel,
zelf moet nederleggen.
Over een wieg vlocht een vrouw,
zalige douwdidouwkens,
aan de hemelen verre gouw,
bloemden wat kersouwkens
05-03-2015, 09:21
Geschreven door André
|
|
|
| 04-03-2015 |
| Mist. Alice Nahon |
|
Deze dag is lijk een moede man,
die langs een straat grijs en stil,
zijn droefenis niet kroppen kan,
maar toch niet schreien wil.
Over de mulle wegen zweeft,
een waas van onverschilligheid,
een vrouw die zich zonder liefde geeft,
en heengaat zonder spijt.
Daar zeeft wat zonne-lichternis,
door het miezerig mistgordijn,
een ziel die niet zo triestig is,
maar toch niet blij kan zijn.
Ik ben bang dat eens ik dezelfde word,
gelijk deze overtrokken dag,
een kind dat nimmer tegenmort,
maar nooit meer zingen mag.
04-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 03-03-2015 |
| Het uur van de getijden. Alice Nahon |
|
Daar is in iedere zustercel,
bij het ronken van de wekkerbel,
een vaag gerucht begonnen,
het is het mompelen van gebeden,
de kloosterkerk wacht beneden,
haar stille, vroege nonnen.
Zij komen van de donkere trap,
in zwart habijt en witte kap,
een beetje voor de vieren,
daar hangt in menige vensterspleet,
van de gaanderijen diep en breed,
een kwaaie wind te gieren.
Zij slefferen op hun sloffen voort,
daar spreekt geen één een luttel woord,
hun paternosters rinkelen,
een vale schijn vergeelt hun wang,
aan het einde van de zwarte gang,
staat er een kaars te pinkelen.
Bij pozen kreunt er piepgezeur,
van de zware, antieke kerkedeur,
waardoor hun schimmen glijden,
daar roept door het huis een flauwe bel,
daar brandt een lamp in de kapel,
het is het uur van de getijden.
03-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-03-2015 |
| Haar laatste vroegmis. Alice Nahon |
|
Langs de besneeuwde dennenlaan,
zie het gebogen oudje gaan,
het knikt en sjokt en frazelt stil,
in de kap van haar mantil:
"het is hoog tijd, het is al geluid,
overal de lampen uit".
"Ik kom te laat, de eerste keer
van heel mijn leven", zegt ze verontrust,
en telkens heeft zij als boete weer,
haar paternosterkruis gekust.
De mis is uit, een zwarte rij
van vrouwen, oud en stram als zij,
het lijkt een bedevaart iedere dag,
haar troost, dat zij eens sterven mag.
02-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-03-2015 |
| Herfst. Alice Nahon |
|
Achter de oude kloosterwoning,
hing wat rode zon,
onder goud getinte linde,
bad een jonge non.
Haar gelaten ogen droomden,
onder het blanke doek,
naar de zwarte en rode letters,
van het getijdenboek.
Langs de wegen was geprevel,
van bladeren bruin,
aan haar voeten bogen schraal,
violieren schuin.
Als een dode illusie, die ze
lang vergeten had,
viel op haar jonge handen,
een verschrompeld blad.
01-03-2015, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
