Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
11-02-2010
Warandapark: nog een sneeuwloop
Vandaag was Brussel aan de beurt voor een uurtje sneeuwlopen en tegen mijn verwachtingen in was de opkomst vrij groot.
Toen we naar het park toe stapten voelden we het al nml. de wind was duidelijk aanwezig en zorgde voor een ijskoud gevoel.
In het park was het wel iets meer oppassen dan gisteren in overmere (daar was het nog verse sneeuw en nu was die sneeuw aangetrapt). De eerste vijf rondekes gingen vrij vlot (ong. 604/km) en ja toen gebeurde wat er eens moest van komen een ijsplek en pardous op de grond . Vlug recht gekrabbeld en verder gelopen (achteraf toch wat lichte kniepijn maar dat zal wel overgaan). Of ik nu minder enthousiast bent omtrent het sneeuwlopen? Neen zeker niet want het blijft toch een prachtige ervaring om zoals vandaag samen met enkele collegas in het park rond te lopen. Ik was wel wat voorzichtiger geworden en de laatste kilometers werden afgelegd aan 6'20"
Vanuit Lier bericht gekregen dat er vrij veel sneeuw ligt maar dat voorlopig de wedstrijd gewoon doorgaat.
Foto 1: een deel van de joggers van vandaag (Cindy en Barbara waren al onderweg)
Foto 2: de sneeuwkoningin: Annabel loopt al twee maand te klagen over de winterse omstandigheden maar toch is ze telkens paraat om haar tourkes te lopen
Foto 3: Zo niet, héé Luc: je moet mij uit de wind zetten niet achter mij lopen
* Door de weersomstandigheden wordt de training van half acht deze avond (vetrekkende aan de Bareldonkkapel) verschoven naar harlf zeven in het park in overmere. Daar zal het minder gevaarlijk zijn om te lopen.
* Nadat er tussen 17 en 18 uur nog een pak sneeuw was bijgevallen en de temperatuur tot -2 gezakt was toch maar afgezakt naar den 'hof/piste' in overmere. Er waren enkele atleten aanwezig maar van de joggers geen spoor. Toch maar een 6-tal kilometer gelopen en dat in een vijftal centimeter verse sneeuw. Het was gewoon fantastisch lopen (alhoewel het corvéé was). Nu we ons pleziertje weer eens gehad hebben mag tegen zaterdag de sneeuw weg zijn zodat we in Lier vlot kunnen lopen. Zie hierbij enkele sfeer-foto's van deze avond.
Na de run van zaterdagochtend zijn we vertrokken voor een weekend Brussel. Ik ben wel dagelijks in Brussel maar nu werd Brussel eens langs de andere kant bekeken en werden de plaatsen aan gedaan die je als Belg toch eens moet bezocht hebben: Rue de Boucher, Vossenplein, Manneken Pis, De Koning van Spanje (grote markt) en natuurlijk het Atomium. Natuurlijk heb ik met men vrouw ook een bezoek gebracht aan het park waar ik al zoveel liters zweet gelaten heb, het Warandepark dat er in het weekend heel rustig bijlag.
Zondag was dan ook een looprustdag (de eerste sinds 22 januari).
Op maandag zijn we dan opnieuw in Overmere Donk een 6-tal kilometers gaan lopen. En toen kon je het al voelen: er was kouder weer op komst want de wind was echt venijnig. Er waren een tweetal jarigen en die hadden voor na het lopen voor een opkikkertje gezorgd zodat er nog wat gezellig werd nagekletst.
Deze morgen voelde het niet echt koud aan, maar toen we deze middag buiten kwamen om te gaan trainen in het Warandepark was dat heel wat anders een ijskoude wind en de thermometer die 4 aanduidde. In het park waren er stukken waar de wind het gezicht teisterde. Iedereen liep naar gewoonte aan zijn eigen tempo zijn tourkes. Ik was op pad met Luc en Melissa en we liepen 10,2 km. Moet wel zeggen als er enen tussen zit die nen kop of twee groter is dan is dat toch makkelijk om je er achter weg te steken tegen de wind . Niettegenstaande de kou (en deze keer was ik zeer blij dat ik de thermovest aan had) liepen we een zeer constante (en naar mijn doen snelle) training met de laatste kilometer een lichte versnelling.
De rest van de week blijft er volgens de weersvoorspellingen ook vrij winters uitzien en dat begint toch zijn gevolgen hebben voor de joggers. Want vele lopers beginnen te klagen over kwaaltjes zoals knie, lies en achillespees. Deze hebben waarschijnlijk allemaal te maken met de koude en de daarbij horende condities van de ondergrond.
Morgen staat er nog een korte duurloop op het programma en donderdag opnieuw een 10 km. Vrijdag is het rustdag, dit naar aanloop van een zeer druk loopweekend (het tweede scharnierweekend in mijn voorbereiding naar Rotterdam) met op zaterdag halve marathon in Lier en zondag een 13km-jogging in Deinze. Het belooft opnieuw in Lier met die temperaturen en de aangekondigde Oostenwind. Maar ja hoe meer ik klaag over Lier hoe liever ik ernaar toe trek . Tijden zijn in het weekend van geen enkel belang wel is het van belang om met een goed gevoel deze wedstrijden te kunnen lopen (zowat als bevestiging voor mezelf dat ik goed bezig ben in mijn voorbereiding)
Alvorens seffens op weekend te vertrekken werden er in het tweede weekgedeelte nog aardig wat kilometers afgewerkt.
Donderdag was het Warandapark het toneel van een doorgedreven training. Er werden 10 rondes afgelegd om aan een totaal te komen van 14,1 km en dat in 1u29. Dus een zeer goed trainingstempo (kilometertijden rond de 617). Wel moet gezegd worden dat er daar een paar serieuze lange afstandloopsters bij zitten. Elke en Barbara legden ook dezelfde afstand af. En Barbel liep met ons mee. Ik schrijf ons want er was een opmerkelijke meeloper nml. Melissa begonnen met str in oktober langzamerhand haar kilometers opgebouwd en nu aan 14 km (en zeer vlot zelfs) . Dit was dus voor mij een pittige training die ik in groep heb kunnen doen (en ja zoals al dikwijls gezegd vliegen die kilometers dan voorbij).
Vrijdag zou ik het kalmer aan doen maar ik kon gebruik maken van brommerken Franky. Mij in zijn tred genesteld liepen we 10 km aan zeer vlotte kilometertijden van 610. Ideaal dus. Als Franky mij zo nog enkele keren op sleeptouw neemt zou hij mss wel voor verrassingen kunnen komen te staan op de Coolsingel.
Deze morgen waren we reeds om kwart na zeven op pad (want mocht het weekend toch niet hypothekeren) samen met Chris (jaja die heeft de marathonkoorts ook serieus te pakken). Het was nog donker en vrij mistig. Ook de vogeltjes begonnen te ontwaken en dan nog met een knap madammeken bij mij. Wat moet nen mens meer hebben voor een ochtendrun van 12 km die werd afgewerkt aan een 617/km.
Al deze runs opgeteld komen we zeer vlot aan 60 km, dus we zijn op de goede weg. En zowel fysisch en mentaal (wat wil je elke dag in goed gezelschap) kan ik de kort opeenvolgende runs blijkbaar goed aan.
Wel wordt de kledij een aandachtspunt:in de koude heb ik telkens gelopen met een thermovest die enorme bescherming boden tegen de kou. Nu loop ik daar nog mee maar zweet ik mij er onnozel in en gaat mijn gewicht ook (te) snel naar beneden. Weg met die vest? Of nog wat afwachten gezien de weerberichten voor volgende week?
Alhoewel ik mezelf mag omschrijven als een winterjong, die opfleurt als de temperaturen kelderen, begin ik nu toch mooi genoeg te krijgen van de weersomstandigheden. De sneeuw en koude is mss verdwenen maar dit alles heeft nu plaats gemaakt voor een modderbrij.
Je hoort ook overal dat de mensen naar het zonneken snakken. Toen we maandagavond ons vijf kilometers aan het lopen waren, speculeerden de dames al meer over waar deze zomer zou kunnen gelopen worden dan over de twee donkere maanden die nog resten.
Dinsdag stond in het Warandapark in Brussel opnieuw 10 km op het programma. Maar hier was het echt schuiven (deels door een laagje modder, deels door ijs) van dit soort omlopen heb ik wel schrik daar dit alleen maar blessures in de hand kan werken en effectief krijg ik nu ook wat last in lies en aan de aanhechtingspunten van de spieren in de heupstreek. De kilometertijden waren ook verre van egaal en wisselden tussen de 557 en de 627.
Vandaag stond er in Overmere een 7-tal kilometer op het programma. Het voordeel in Overmere is wel dat je daar voldoende keuze hebt qua parcoursen en je daar minder afhankelijk bent van de weersomstandigheden. Met Anne,Sonja en Els werd het dus een gezellige loop. Wel moet gezegd worden dat ook in Overmere de lente dringend haar intrede mag doen zodat iedereen weer paraat is om twee maal in de week de loopschoenen aan te trekken.
Ondanks dit alles blijf ik met een vrij positief gevoel rond lopen en eens de zon opnieuw van de partij zal zijn (in mijn gegevens (die zorgvuldig worden bijgehouden) kan ik zien dat de vorige twee jaar het tweede gedeelte van februari telkens heel zonnig was) zullen we de trainingen nog met een paar procentjes kunnen opvijzelen zonder dat het enthousiasme daaronder te lijden heeft. Veel vehoging van trainingsintensiteit zal er wel niet komen (mag mijn limitien wel aftasten maar moet ervoor zorgen dat ik ze niet overschreid ) maar in het zonnetje lopen geeft toch altijd een goed en ontspannen gevoel .
Ook wordt het stilaan tijd om mijn voeten eens te verwennen met een paar nieuwe loopschoenen maar wacht hier ook nog even mee tot de smurrie wat verdwenen is.
Deze week staan er nog enkele duurloopjes op het programma (hopelijks krijg ik er morgen eentje zot genoeg om 15 km te lopen ).En daar het Valentijn weekend een loopweekend wordt (Lier en Deinze) heeft mijn vrouw voor dit weekend (dus een week vooraf) een verrassingsweekend geboekt dus zal het op loopgebied wat kalmer zijn dit weekend (mag al eens want de spieren moeten ook eens wat rusten).
Het tweede gedeelte van de week werd gekenmerkt door elke dag een duurloopje tss de 10 en 12 km. De omstandigheden waren wel telkens verschillend.
In het warandapark werd donderdag vrij goed doorgelopen (boven de 10 km/u). Vrijdag werd het met de jogsters van Overmereeen grillige tocht. We werden van bij de start getrakteerd op enkele pittige (smeltende sneeuw) buien maar we beten door en haalden toch opnieuw 9 km. Zaterdagnamiddag kwam Chris afgezakt voor een tochtje van 12 km door de Kalkense meersen. Het was zalig om te lopen de winterzon deed haar best en bij een licht positieve temperatuur werd er goed de tred ingehouden (12 km in 1u12). Deze morgen was het fris om te gaan lopen maar toch werd er opnieuw 9 km gelopen (aan 9,7/u).
Januari zit er op en als trainingsmaand is er maar één woord voor:PERFECT. Er werd op 29 dagen gelopen en er werd 236 km afgelegd. Wat een verschil met vorig jaar deze tijd toen was het moedeloos aanmodderen. Mijn gehavende tikker wordt ook niet overbelast want ben van gans de maand niet boven de 128 hartslag geweest (terwijl de snelheid toch regelmatig boven de 10/u kwam).
Wat zijn dan de verschillen met vorig jaar?
-de sneeuw is een bondgenoot geworden: tijdens het lopen veel meer bezig met de omgeving en zonder het goed te beseffen werden er vele kilometers gelopen
-in tegenstelling met vorig jaar hebben we een bijna windloze januari-maand gekregen
-terwijl ik vorig jaar in de januari maand mijn kilometers bijna allemaal alleen liep heb ik nu per training verschillende mensen die met mij meelopen en dat scheelt toch een serieuze slok op de borrel
Ondanks al dit positievenieuws zijn er toch enkele punten die mij (lichte) zorgen baren nml. wanneer komt de terugval (want die zit in elke voorbereidingsperiode) en hopelijks blijf ik gespaard van de buikgriep want die maakt blijkbaar veel slachtoffers de laatste dagen.
Maandag voelden de benen vermoeid aan na het zware programma van het weekend. Doch na het duurloopje van zes kilometer op een zeer gemoedelijk tempo (en in leuk gezelschap) voelden de benen al wat losser. Dinsdag stond (na al bijna een wekelijkse traditie) een iets langer duurloop aan een hoger tempo op het programma. Niettegenstaande ik van mezelf voelde dat het niet goed ging bleken elke ronde op exact 8' gelopen te worden en dit tot op de seconde konstant. En toch aan een gem. van 9,9 km/u. Dus je eigen gewaarwordingen kunnen je soms bedriegen. Ook blijkt iedereen zijn vaste gewoonte te krijgen en zijn onze 'start to runners' volleerde lopersl Elke en Barbara lopen in tegenstelde richting, Melissa en Luc gaan er vandoor als een speer (veel te snel voor mij zelfs) en Hilde, Vanessa (die eindelijk weer de moed gevonden heeft om te lopen ) Ingrid, Cindy lopen op een meer dan behoorlijk tempo een zestal kilometer. Sara en Annabel lopen al 'tetterend' en met grote 'smile' hun rondekes. Een maand na de brevetloop mag hier gesteld worden dat er een groot aantal zullen blijven lopen. Na de snelle loop van dinsdag was het dan woensdag weer met dezelfde groep van maandag op pad te gaan. En verdorie de wind liet het (net als dinsdag) heel koud aanvoelen. Nochtans is nu net de wind het grote verschil met de twee voorgaande jaren toen ik ook deze periode een voorbereiding deed. Toen was het opboksen tegen de wind, nu mogen we nog niet te veel klagen van het 'optornen' tegen de wind en dat maakt het lopen toch een gans stuk aangenamer. Wat ook een belangrijker en belangrijker onderdeel wordt in de voorbereiding is de trage duurlopen: die hebben echt een helende werking naar de spieren toe en dat zeker de dag na een zwaardere inspanning. Januari loopt op zijn einde en ondaks dat het soms wat zoeken was naar parcoursen om te lopen zal dit toch een maand worden van ruim boven de 200 loopkilometers en 29 loopdagen (en zeker die fantastische schaatsdag niet vergeten).
Deze morgen goed geluimd opgestaan en duidelijk nagenietend van de halve marathon van gisteren. Het 'germin center' werd meerdere malen bekeken om mij er van te gewissen dat de tijden wel klopten. Vandaag stond het tweede gedeelte op het menu van het zwaar trainingsweekend nml. de Leffeloop in Markegem; Iedere ronde (van iets meer dan 1,5 km) ontvang je een bonnetje waarmee je naar afloop om een Leffe kan gaan. De bedoeling was om een 6-tal ronden te lopen (ong. 10 km). We waren eerst naar Valerie gereden om van daaruit naar de startplaats te gaan. De sfeer die hier heerste was er echt één joggingwaardig (in de echte zin van het woord). Het element wedstrijd was volledig gebannen en iederen deed naar eigen goeddunken 'zijn ding'. Reeds van bij de start had ik het gevoel dat het goed zat en had ik geen 'zere poten' van gisteren. Opnieuw zag ik kilometertijden van 5'47" verschijnen. De harslag was echter aanzienlijk lager dan gisteren (122-123). Daar het goed ging besloot ik dan toch maar 10 rondes te lopen en eens de 10 km voorbij verhoogde ik mijn hartslagritme naar 127 wat zich vertaalde in kilometertijden van 5'35" voor de laatste 5 km. Ik liep 15,3 km in 1u29". Ik mag dus zeker niet klagen van een meer dan geslaagd trainingsweekend. Een weekend gelijkaardig aan dit is nog tweemaal gepland (dubbele jogging met een aanzienlijk aan tal kilometers) in de voorbereiding nml. midden februari en begin maart. Deze drie weekends moeten de 'kapstok' vormen waarond gans de voorbereiding wordt opgebouwd. Ik ga het bij deze methode houden ipv duurloop van +30 km want (om het in wielertermen uit te drukken) "ik denk dat ik anders mijn bord al zal leeg eten voor 11/04".
foto 1: elke ronde braaf mijn 'bonneken' afgeven foto 2: De buit is binnen foto 3: de loopsters uit brussel in een andere outfit ...
Nooit gedacht dat ik die woorden zou gebruiken als titel maar hoe zei Bredero dat ook weer "Het kan verkeren ..." Na donderdag nog eens met enkele collega's een 9-tal kilometer gelopen te hebben in Brussel heb ik gisteren eens een looprustdag ingebouwd. Mede door het zware programma van het weekend deels ook door dat we nieuwjaarsfeest hadden. En eigenlijk vond ik het een beetje spijtig van het daar rond 7 uur al af te bollen want het was er een leuke happening met toffe collega's. Deze morgen rond half elf arriveerden Chris en Valerie want mijn vrouw had ons in de watten gelegd en spaghetti klaar gemaakt zodat we een mindere prestatie zeker niet op de voeding zouden moeten afschuiven. Rond elf uur op weg naar Lier (de regen achter ons latende). Veel goede moed had ik er niet op want niettegenstaande dit zowat mijn 9-de wedstrijd in Lier was had ik nog weinig goede herinneringen aan Lier: veel wind, regen, telkens tijden tss de 2u15 en 2u22. Vorig jaar rond dezelfde periode - zelfde punt in voorbereiding die erbarmelijke 2u22' gelopen. Maar ja Rotterdam nadert dus was Lier een 'must'. Eens in Lier aangekomen werd ik toch iets optimistischer: er zat weinig of geen wind, droog en temperatuur ong. 5 graden. Kortom ideale loopomstandigheden. De 2 uur na de start werd puur genieten!!! Ik liep zeer konstant - midden in de meute en kon het mij na half wedstrijd zelfs veroorloven om van groepje naar groepje te lopen. Qua tijden: alle kilometers tss 5'47" en 5'50" met slecht enkele uitzonderingen (km 2 en km 3 5'30' en de ellendige kilometer 16 in het gras in 6'05"). Ook kwam er in totaal geen verval en na de moeilijke kilometer (je bleef echt 'plakken' in het gras) kwam ik vlot weer naar de bovenvernoemde kilometertijden. Hartslag bleef perfekt tss 126 en 128. Had ook het gevoel dat het gerust nog enkele kilometer mocht blijven duren. Als je dan afklokt in 2u02'30" dan is dit één van mijn betere wedstrijden geweest en naar gevoel toe een superdag. De tijd en het gevoel is ook een aanwijzing dat mijn voorbereiding naar Rotterdam toe goed verloopt kortom "We zijn goed bezig" Ook Chris (1u55) en Valerie (2u12 - spaarde zich voor de Leffeloop van morgen) waren tevreden met de geleverde prestatie.Nu morgen nog de Leffeloop in Markegem en we hebben weer een mooie stap gezet in de voorbereiding.
foto 1: Voor ons vertrek naar Lier foto 2: Ook Anne Verelst (en nog vele andere 'blauwe smurfen' van de jogging club in Brecht) was aanwezig. Dit ook deels ter promotie van hun jogging einde maart.
De laatste weken zijn we in een vast stramien geraakt qua looptrainingen. Er wordt dagelijks gelopen en de afstand wordt geleidelijk opgedreven. Op maandag was er opnieuw te lopen in Berlare. Daar loop ik aan een vrij lage hartslag een 6-tal kilometers. Deze week waren er ook enkelen terug die een tijdje (door de feesten) hadden 'gebrost' dus er werd wat 'afgeklaagd' maar men liep toch de geplande afstand. Dinsdag werd er aan een sneller tempo (6'08"/km) een 9 km getraind in Brussel. Het voordeel dat ik daar heb is dat er enkelen (Melissa, Elke,Barbara) serieus gebeten zijn door de loopmicrobe en in geen tijd aan het opdrijven zijn naar de 10 km en dit aan een vrij hoge snelheid. Hier maak ik natuurlijk dankbaar gebruik van om mijn wagonnetje aan te pikken op de training. Let op: ik heb voor de mensen die zich aan hun 5 km houden in Brussel minstens evenveel respect Deze training wordt dan nog eens herhaald op donderdag. Vandaag woensdag werd er in een tussentempo gelopen in Overmere. Op vrijdag wordt er ook in Overmere gelopen. Neem daarbij dan nog twee langere duurlopen in het weekend en je komt het zonder zelf te beseffen aan een ideaal trainingsschema waarin alle ingrediëten zitten en waar er naar hartbelasting zeker niet overdreven wordt (de intervaltraining worden wel volledig gebannen). De theorie om de helft van de duurlopen aan 70% van je max. hartslagcapaciteit te lopen (bij mij is die max. maar een 135) wordt ook volledig gerespecteerd.Van de extreem lange duurlopen (boven de 25 km) blijf ik ook weg maar dit compenseer ik dan door het bijna dagelijks lopen en zo ook aan een meer dan respectabel aantal weekkilometers te komen (tss de 60 en 70). Ik moet wel toegeven dat ik veel geluk heb dat ik elke dag op de verschillende plaatsen vele toffe mensen heb die met mij lopen zodat je niet stilstaat bij het aantal kilometers dat je loopt omdat ook het 'sociale' een enorm belangrijke rol speelt. Om dit alles nog wat dragelijker te maken en met afwisseling te kruiden worden er ook nog enkele joggings voorzien - zie hierbij mijn schema tot de marathon.
23/01 Lier: halve marathon 24/01 Markegem:Leffeloop (max. 15km) 13/02:Lier: halve marathon 14/02:Deinze: 13 km 06/03 Lier: 25 km 07/03: Oostende-Brugge:16km 21/03:Zwinstedentocht in Sluis:halve marathon 28/03:Damme-Brugge-Damme: 10 km
Voila, nog een serieus boterhammeken dat moet verorberd worden alvorens we op 11 april in Rotterdam aan de start staan. Te beginnen nu zaterdag in het 'ellendige' Lier
De laatste dagen was het toch weer met de nodige 'weerperikelen' rekening houden als je de baan op ging om te lopen. Donderdag was het 'ijswater"-lopen in Brussel. Iedereen liep zeer behouden zijn rondjes. Toen ik vrijdag naar de piste/hof afzakte in Overmere was ik meer dan verrast dat het sneeuwlandschap omgetoverd was tot een onbeloopbare ijspiste. Er werd daar wijselijk niet gelopen en we zochten de baan op voor een 6-tal kilometer. Ook zaterdag trok ik mijn ogen open toen ik in de eendekooi toekwam: een volledige ijspiste. Ben dan maar via de weg naar huis gelopen en kwam toch weer aan een 9-tal kilometer (aan 5'45"/km - wel toegeven dat er een lichte meewind was . Voila de winterperikelen zitten er voorlopig op. We hebben wel wat lopen kankeren op de sneeuw maar toegeven het was toch prachtig om zo een kleine maand te lopen in een sneeuwlandschap. Vandaag afgezakt naar Deinze, alwaar ook Valererie aanwezig was. Er was een zeer grote opkomst voor deze winterjogging. En voor de start was het enige woord dat je hoorde 'marathon'. Blijkbaar zitten er zeer veel in een voorbereidingsperiode naar één van de voorjaarsmarathons en worden de schaarse joggings die er zijn door iedereen aangegrepen om eens te testen. De temperatuur: ideaal. Het parcours: miljaar - dat was een cross-parcours met nog eens leukweg een trappenpartij in elke ronde (4,3 km). Ik moest de eerste ronde dan ook even slikken van het parcours (dat er ook modderig bijlag) dat we voorgeschoteld kregen. Toen de kilometertijden rond de 5'50" schommelden trok ik nog meer mijn ogen open. Het tweede gedeelte van de wedstrijd moest ik wel inleveren (6'05"/km) maar blijkbaar waren er velen zo want ik werd niet meer gepasseerd en iets na half weg kon ik weer vlot remonteren. Ik beëindigde de 12,5 km in exact 1u15" dus juist 10km/u. Vrij goed aangezien de aard van het parcours en ook het feit dat ik in den beginne last had van stramme kuiten (maar de wonderkousen deden weer hun werk). Misschien een lastig parcours maar op 14 februari op de volgende winterjogging in Deinze zal ik zeker opnieuw aanwezig zijn. 2010 is 16 dagen ver en er staan 15 loopdagen en 1 schaatsdag op den teller. Dus naar voorbereiding toe zit ik meer dan op schema
foto 1:Voor de start nog wat staan kletsen foto 2: Valerie in aktie foto 3 +4: Het was afzien op het gevarieerd parcours
Ondanks dat men al enkele dagen 'dooi' heeft aangekondigd. Ondanks het feit dat iedereen aangeeft dat het veel beter ligt om te gaan lopen heb ik daar nog bitter weinig van ondervonden en is er de laatste drie dagen ook in winterse omstandigheden gelopen, wel met de nodige variaties. Maandag was er overdag lichte dooi geweest maar 's avonds was dat weer beginnen aanvriezen en lag het gedeelte weg naar den 'nieuwdonk' er glad bij. Ook op de sneeuw was het zelfs glad. Maar de aanwezigen maalden er niet om en er werd ong. 5,5 km gelopen. Had toen gedacht dat het de laatste sneeuwloop zou geweest zijn. Doch toen we met de joggers van Brussel in het Warandapark aankwamen schrok ik wel even want daar was in het weekend vrij veel sneeuw gevallen en het was meer in de sneeuw lopen dan vorige week (toen het meer glijden was). Er werd door de aanwezigen duchtig de pees opgelegd. Barbara vloog door het park en legde 7 rondes af Annabel liep wat te foeteren dat het leven onder de 20 graden ondraagelijk is maar ondertussen overtuigde ze toch Sara om 3 ronden te lopen in de sneeuw . Dus die twee zijn ook volwaardige atleten geworden. Ook Kim en Cindy deinsden niet terug voor enkel rondjes sneeuw Ik zelf liep 9 km aan 6'17"/km en in de gegeven omstandigheden was dat een behoorlijk tempo. Vandaag was er dan weer sneeuw gevallen en ondanks dat het (zeer) licht positieve temperaturen waren, kraakte de verse sneeuw onder de voeten. Maar het moet gezegd het was een mooi zicht. Het besneeuwde donkmeer - de weg naar de nieuwdonk in de besneeuwde velden en dan met enkele jogsters in de krakende sneeuw. Moet zeggen je hebt niet elke week de kans om zo een run te doen. Ook de stilte is heel opmerkelijk als je in de sneeuw gaat lopen. Alle geluiden worden als het ware ge-absorbeerd door de sneeuw. Moet zeggen dat ik ook veel respect heb voor zowel de mensen van Brussel als van Berlare. Een jaar geleden hadden ze in de verste verte niet gedacht om 5 km te lopen en nu lopen ze die in winterse omstandigheden terwijl er velen zelfs niet van 'achter hun stoof' komen. Eén voor één zijn ze een voorbeeld van de echte jogger Hopelijks valt het weer wat mee de komende dagen zodat ik zondag kan deelnemen aan de winterjogging in Deinze.
Koning winter (die op 17 december zijn rijk begon) blijft de plak zwaaien. Mijn planning voor vandaag was vlug gemaakt. Deze voormiddag gaan lopen en daarna gaan schaatsen. Maar ... de gladde wegen zorgden ervoor dat ik deze morgen niet kon gaan lopen. Gisteren had ik wat teveel van mezelf gegeven denk ik want ik was moe en had het gevoel dat ik er gisteren 'over' geweest was. Ook had ik enorm pijnlijke knieën.Dus ook geen schaatsen. Het sporten vandaag zou dus enkel bestaan uit wat lopen 'ijsberen' . Doch toen ik kort na de middag zowel van Valerie als Chris een sms kreeg dat ze gaan trainen waren was dat het sein om toch maar de loopschoenen aan te trekken en een half uur te gaan lopen en merkwaardig genoeg verdwenen de pijnen (alleen de kuitspieren bleken wat weerspannig). Deomstandigheden op de weg waren verre van ideaal maar we liepen toch vlot 5 km. En het lopen was mij zo goed bevallen dat ook de schaatsen opnieuw werden bovengehaald en er werd afgezakt naar het donkmeer waar nog een uurtje geschaatst werd. Het was minder koud dan gisteren maar verdorie de wind was nog meer dan voelbaar. Het sportieve weekend zit er weer op en hopelijks krijgen we de volgende weken opnieuw goed loopweer want de teller voor Rotterdam is al gezakt tot minder dan 90. Wat ik ook weer cocludeer uit het weekend dat lopen blijkbaar minder van het hart 'eist' dan andere sporten - want alhoewel ik bij het schaatsen niet had overdreven aan snelheid (mede ook door gebrek aan techniek) had ik toch vlug den indruk dat ik buiten adem was terwijl ik dat bij het lopen bijna nooit heb. Ik weet dat dit een rare vaststelling is maar toch ene dat ik al dikwijls heb ondervonden.
foto 1: de wegen waren toch nog niet iedeaal om te gaan lopen maar ja de marathon zal ook 42 km blijven dus trainen foto 2: poseren op het ijs blijft toch een 'houterige' bedoening foto 3: een prachtfoto: het bevroren donkmeer met een 'pak mensen' erop foto 4: An, Christine, Taaike en ikzelf in de siberische omstandigheden van gisteren
Donderdag nog in Brussel een 8-tal kilometer gelopen aan 6'08"/km en vrijdag een zestal kilometer in Overmere. Het voordeel van de laatste dagen is dat je gewoon wordt aan het lopen op sneeuw. Het nadeel is dat ik toch wat overlast begin te krijgen (vooral lies en bovendij zijn gevoelige plekken - waarschijnlijk omdat je toch met een 'rem' loopt). Na een vijftiental dagen na elkaar gelopen te hebben stond er vandaag geen lopen op het programma maar er is wel degelijk aan sport gedaan vandaag. Rond negen uur rammelde de gsm al met maurits die mij gek verklaarde om met zo een ijzige wind te gaan schaatsen. Na wikken en wegen rond elf 11 toch afgezakt naar het donkmeer. Maurits was aanwezig maar het was als fotograaf. En inderdaad amper een dertigtal schaatsers op het immense meer. Het waarom begreep ik niet goed ... tot ik zelf 50 meter op het ijs was. Als je naar de voorkant op schaatste moest je opboksen tegen een ijskoude wind en was het dan nog eens hard labeur. Bitter, bitter, bitterkoud. Maar soit, we stonden op het ijs. Het voordeel was wel dat je als je naar de andere zijde schaatste je zonder veel moeite vrij behoorlijke snelheden kon halen. De ijskwaliteit, die de laatste dagen als slecht omschreven was, bleek dan toch nog vrij goed te zijn. Ook bleek de sneeuw die over de ijsvlakte geblazen werd dienst te doen als 'gladmaker' een soort schuurpapier). Je kon ook op alle zij-takken van het donkmeer schaatsen. Maar zoals al gezegd door o.a. de opstuivende sneeuw was het guur en bar Zo erg zelfs dat de huid is mijn gezicht geïrriteerd is door de ijzige wind. Onder de middag vlug wat gaan eten bij de Wok Chinees en amper een uur later opnieuw het ijs op. Ik bleef 4 uur lang op het ijs en de sneeuwvlokken die groter werden en dit in samenhang met de wind(die van geen wijken wilde weten) maakten alles nog siberischer. Er kwam ook meer volk en het werd zowaar een reünie van de amsterdamgangers die zich al schaatsend en wandelend over het ijs begaven. Den hoofdvogel werd afgeschoten door Anne die moest ondervinden dat met (hasselt) koffie in de handen staan terwijl je op schaatsen staat tot heel komische situaties kan leiden Ondetussen waren er ook verschillende kraampjes opgedoken rond het donkmeer die voor een fantastische sfeer zorgden. Het werd vandaag geen looptraining maar het harde labeur op de schaats zal zeker mijn konditie ten goede gekomen zijn. Wel vrees ik ervoor morgen stijf en stram te zijn. Maar ja als dat de tol is voor een dag vol prachtige wintersporten met vrienden in een gezellige sfeer dan heb ik er dat gerust voor over. Nu vroeg onder de wol en morgen is het opnieuw schaatsdag .
Zie hierbij enkele foto's - wel zullen er mij nog worden doorgestuurd die ik later dan zal publiceren.
foto 1: met de schaatsen in aanslag foto 2: joggen kan je niet alleen rond het donkmeer maar ook over het donkmeer foto 3: de schaatsen aanbinden foto 4: de eerste aarzelende stappen op het ijs.
Het landschap verandert meer en meer naar een winterlandschap, ijs komt op de beken en sloten. De winter wordt echt vennijniger. Voor de 'loper' wordt het nu inventief zijn. Daar ik alleen 'echte kilometers' loop - dus voor mij is de loopband taboe (ik zal hier wel weer kritiek op krijgen) - moet ik op zoek gaan naar gepaste 'wegen'. De opnebare weg is op zijn zachts uitgedrukt onveilig. Dus zijn het vooral 'parken' en verkeersvrije paden/wegen waar gelopen kan worden. Meestal is dat op verharde sneeuw en dat valt eigenlijk nog wel mee om op te lopen. Wel heb ik telkens wat last van de bovendijspieren en de 'lies' zal waarschijnlijk te maken hebben met het feit dat ik op de sneeuw zeer 'onwennig' loop.
Maandag was het verzamelen geblazen met de joggers van Berlare. Aarzelend werd er gestart maar eens we aan het lopen waren viel het mee en het was nog leuk lopen in de sneeuw op weg naar de 'nieuw donk'. Toen mijn vrouw na het lopen een thermos glüwein naar boven toverde waren er niks dan lachende gezichten en werd er in de koude buiten nog wat nagepraat.
Dinsdag was het met de 'afgestudeerde' start to runners verzamelen in het Warandapark te Brussel. Om naar het park te gaan lag het spiegelglad (schandalig dat de stad zijn wegen er zo laat bij liggen ). Eens in het park was het 'te doen' om te lopen - eerst voelde het wat onwennig op de verharde sneeuw maar na een tijdje vlotte het goed. Ik had mij in het spoor van Melissa genesteld (die blijkbaar op alle ondergronden goed uit de voeten kan) en die liep een ideaal tempo 6'10"/km. We liepen een 7-tal kilometer. Dus een ideaal duurloopje. Ook de anderen hielden een goed gevoel over aan hun sneeuwloop.
Deze avond heb ik dan in het park en op de piste van Overmere een 6-tal kilometer gelopen en ja om den duur raak je het gewoon aan de sneeuw en het heeft zowel iets met die verlichting in het park en dan de besneeuwde ondergrond. Je hebt een prachtig uitzicht en waar we zeker niet mogen van klagen (voorlopig toch niet) is de wind: die houdt zich gedeinsd en dan eerlijk gezegd nog liever op sneeuw dan tegen de wind opboksen.
Voor het weekend is de jogging in Aalst afgelast maar er is een alternatief (zoals je mss al gehoord hebt in de nieuwsuitzendigen) nml. schaatsen op het donkmeer. Het lijkt nu wel vast te staan: we gaan schaatsen Dat worden opnieuw gezellige en onvergeetelijke uren op het ijs. Zie hierbij al enkele foto's (met dank aan Maurits die mij de foto's doorstuurde die hij deze middag kon maken).
1. Een heerlijk gevoel als je op het ijs staat (spijtig genoeg was ik er nog niet bij vandaag) 2. Ja aan sommige cijfers denk je best niet te veel ...
Neen deze rubriek is zeker niet verdwenen - integendeel de volgende weken zal deze herhaaldelijk terug komen. Dat door de drukte van de afgelopen maand minder omtrent dit onderwerp geschreven is wil niet zeggen dat iedereen het kalmpjes aan doet want met de lichte vorm van nervositiet stijgt ook het aantal trainingskilometers die voorlopig iedereen nog op zijn eentje (of in kleinere groepjes) afwerkt. De bedoeling is ook om later in het schema wat gezamelijke trainingen en/of wedstrijden te lopen. Dit is wel niet makkelijk want als schildpad moet ik telkens optornen tegen de snelheidsduivels. Het zal ook al opgevallen zijn dat de teller die je links kan zien onder het 'magische getal van 100' gekomen is, dus hoog tijd om eens door te geven waar ieder zich de laatste anderhalve maand mee bezig gehouden heeft.
Valerie:
November 2009 Aan de ene kant afbouwen en aan de andere kant opbouwen qua kilometers. De eerste helft stond in het teken van de halve marathon Deinze-Bellem. En daar heb ik een heel goede tijd neergezet, nl 2u03'30". dat is 10' sneller dan in Brussel geweest op 5 oktober 2009. Dus een goede verbetering hé! En de tweede helft is een opbouw. Daar we begin december enkele wedstrijden voor oog hebben, moeten we toch een beetje trainen Al zijn de afstanden maar 10-12km. En na een halve marathon moet men toch wat rusten, maarja rusten wat is dat eingelijk ... ? Ondertussen zijn de wedstrijden afgewerkt en mag er met een tevreden gevoel op deze wedstrijden terug gekeken worden - alhoewel de weersomstandigheden soms voor hectische omstandigheden en afgelastingen zorgden.
Karien en John
In Lokeren alles rustig.Door het slechte weer niet veel kunnen trainen.Karien is vorige week ziek geweest.Dus dat was ook niet lopen..Gisteren zijn we in Beveren nieuwe loopschoenen gaan kopen. Door tijdsgebrek kunnen er niet zoveel wedstrijden gelopen worden. Wij trainen met ons 2tjes.Romantisch hé! )Het vraagt wel een enorme inspanning en het vergt veel tijd om te trainen.Het is ook een serieuze organisatie met het ploegen werken. We hopen dat we zonder blessures kunnen blijven en dat we de marathon op een gezonde manier kunnen beeindigen.Allé,op weg naar de coolsingel begint te korten.
Chris
Naast enig restaurant- en kerkhofbezoek, had november ook nog wat geloop in zijn mars.Trainingen die me per week gemiddeld zon 40 & 50 km opleverden.Dit inclusief de iets lagere duurlopen tijdens de weekends, die ik dan weer beschouw als onderhoudstrainingen.Er was de afgelopen maand ruimte in mijn agenda voor één wedstrijd, namelijk: de 10 mijl van Lier.Een wedstrijd die ik, samen met Danny, gelopen heb in antipathieke weersomstandigheden (maar wel in goed gezelschap!).Een hondenweertje dat zich uiteindelijk én gelukkig niet liet vertalen naar mijn looptijd.Lopen met twee of meerdere mag dan wel een stimulerend effect hebben, het blijft uiteindelijk niet alleen een strijd aangaan met jezelf, maar tevens een gevecht tegen de elementen.Wat de komende marathon van Rotterdam dan weer betreft, moet ik bekennen dat deze zich inmiddels gesetteld heeft in mijn gedachten.Fysiek start ik met de voorbereiding naar deze vanaf 1 januari.Ga terug mijn marathonscheurkalender "In honderd dagen naar een toptijd" gebruiken als leidraad, gezien ik met behulp van deze "papieren" trainer vrij vlot mijn eerste marathon uitgelopen heb.Een scheurkalender die ik gelukkig nooit verscheurde! Ondertussen bracht december een zeer geslaagde wedstrijd in Tielt en volgden al enkele duurloopjes met Danny.
Franky
Het motto is hier duidelijk "Alles op zijn tijd". Momenteel staan de woorden 'Leffe' en 'Feestje bouwen' duidelijk hoger op het lijstje van dagelijkse bezigheden dan het woord 'trainen'. Maar opletten Franky zit niet volledig stil - een drietal kortere duurloopjes per week. Midden januari is hij van plan van volop in aktie te schieten! Wat is zijn geheim? Heeft hij het beruchte 'stappenplan' van Dirk Vleminck kunnen bemachtigen
Danny
De afgelopen maanden hebben bijna de perfekte voorbereiding ... op de voorbereiding geweest. In november werden er heel wat trainingskilometers afgelegd en in december kwamen daar nog enkele wedstrijden (met voor mijn doen snelle tijden) bij. Ook werd opnieuw veel met Valerie en Chris gelopen. Ook de 'afgestudeerrde' start to runners vormen nu (en ook de volgende weken) perfekte trainingspartners om de vele duurlopen op verschillende tempo's te lopen. De laatste twee maanden werd bijna dagelijks gelopen. Ik hoop dat de eerste twee maanden te kunnen aanhouden en mijn dagelijkse kilometers te kunnen opdrijven. Wel moet ik het woord 'snelheid' uit mijn gedachten halen want dat is totaal nutteloos voor mij en kan mij meer schaden dan goed doen. Het woord BASIS moet ik daarentegen hoog in het vaandel dragen.
De laaste dagen van het oude jaar nog goed doorgelopen. Het jaar werd afgesloten met duurloopje van 9km rond de damvallei samen met Chris. De eerste dag van het jaar was ik om negen uur al op pad om een tourken van 5 km. Gistern samen met Chris wat rondgelopen aan het donkmeer en we kwamen toch weer aan een 8-tal kilometer. Bewust niet teveel gelopen want vandaag kwam Valerie voor een duurloop van 16 km. Helaas deze morgen lag er een sneeuwtapijt(tje) en waren de wegen spekglad. Dus het was onverantwoord om van de Wast-Vlaanders af te komen. En ook de wegen waren hier onbeloopbaar. Geen nood ik sprak toen af om deze namiddag samen met Chris anderhalf uur te gaan lopen in de 'damvallei'. Tot onze grote verwondering bleek het daar vrij glad te liggen (het centimetertje sneeuw was eerst aangelopen en nadien opnieuw bevroren). Het zou dus nen koffie worden ipv een duurloop want de kans op kwetsuren was te groot. Maar toen Chris daar zo met een triestig gezicht zat bij haar tasje koffie (ik kreeg er echt compatie mee) hebben we toch maar besloten om het erop te wagen. Ik heb een vijtal kilometer gelopen en Chris een twaalftal. Al bij al viel het nog mee, maar er waren toch stukken dat het enorm glad was en ik let dan toch op voor liesblessures. Voila, het nieuwe jaar is dus 'winters' begonnen en ook de volgende dagen zullen we inventief moeten zijn om de nodige kilometers te lopen maar zowel maandag (voor de joggers van Berlare) als dinsdag (voor de joggers van Brussel) gaan de geplande lopen door Natuurlijk worden de weerberichten nu opnieuw op de voet gevolgd en dat eigenlijk met een dubbel gevoel: langs de ene kant mag het niet te hard vriezen om toch te kunnen lopen - langs de andere kant hoe negatiever de voorspelde temperaturen hoe groter de smile op mijn gezicht want ... schaatspret kan nu niet lang meer uitblijven. De nederlandse weerberichten (waar ook de ijsgroei wordt meegegeven) voorspellen een ijsvloer tss de 12 en de 15 cm tegen het einde van de week en ja dan neemt de 'schaatsgekte' hier ook bij ons toe.
foto 1 en foto 2: sfeerbeelden van onze duurloop van vandaag in de damvallei foto 3: Het rustige donkmeer gisteren met een dun laagje ijs. Wordt dit volgend weekend het toneel waar honderden schaatsliefhebbers uit de bol gaan?
Het jaar begon zeer sportief maar het was niet het lopen dat de bovenhand haalde in het begin van 2009 want op het donkmeer werd volop geschaatst. Met diegenen die de marathon van Amsterdam gelopen hadden werd dan ook dikwijls afgesproken op het donkmeer. En ja wie is de doodsmak van Kurt of de elegante buiklanding van Dirk al vergeten?
In die periode had ik ook last van een aanslepende bilblessure en toen daar ook nog eens griep kwam bij kijken (met als gevolge een opgave in de corrida van Aalst) was januari kort samengevat:rampzalig. Dat slechte gevoel bleef ik gans de voorbereiding naar Rotterdam toe meedragen. Samen met Valerie werden verschillende duurlopen gedaan maar het goed gevoel was er niet en de duurlopen bleken soms een marteling te zijn. Doch midden maart werd er in Lier dan toch vlot gelopen. Doch op de eerste grote afspraak van het jaar in Rotterdam vlotte het ook niet. Ik liep de marathon uit maar ik had alles behalve een goed gevoel nadien. Het was eerlijk gezegd een ontgoocheling. Hoe slecht het daar ging hoe beter het na die marathon ging (de conditie kwam eigenlijk pas een tweetal weken later) en heb toen een reeks halve marathons (een vijftal) kunnen afwerken in tijden rond de 2u10 à 2u14. Het absolute hoogtepunt bij die halve marathons was de Varvet in Goteborg. Een ongelofelijke organisatie waar 51.000 atleten aan deelnamen. We waren daar ook met een zeer toffe groep (John,Franky,Carine en Etienne). En ja we hadden daar een Frankys vlak parcours
Opdat moment was ook de start to run in Berlare gestart waar we met meer dan 80 deelnemers waren met wie we gedurende een tiental weken door de bossen van Berlare (beter gekend als het Broeck) gelopen hebben. Een unieke ervaring en waar heel wat joggers van overgebleven zijn waarmee we nu nog elke maandag en woensdag lopen (en dit in een zeer gemoedelijk sfeer). In Brussel was ondertussen ook de eerste van twee start to runs gestart (en daaruit zijn ook verschillende mensen blijven lopen). Tegelijkertijd was er bij de atletiekclub in overmere ook een groep lopers bezig om in enkele weken de 15 km te lopen (wat hen ook gelukt is). Al de aktiviteiten na de marathon van Rotterdam zorgden ervoor dat ik meer dan op scherp stond om de training naar Berlijn te beginnen. Neem daar nog bij dat er ook in ideale weersomstandigheden kon getraind worden naar Berlijn toe en de voorbereiding gaf dan ook een veel positiever gevoel dan in de winter.
In die periode werden ook talrijke joggings gelopen samen met Maurits en Christine. Onvergetelijk daarbij was de strandjogging in Blankenberge wat hebben we daar afgezien in het stuk tegenwind van Zeebrugge naar de Pier.
Ondertussen was er nog iemand op de proppen gekomen nml. Chris(die op dezelfde dag van Berlijn haar marathon debuut maakte in Deinze) met wie ik in de voorbereiding naar Berlijn toe ettelijke kilometers gelopen heb zowel rond de damvallei als in de om omgeving van het donkmeer). En aangezien Chris iemand is die niet afgeeft had ik in die periode dus de ideale trainingspartner. En in Mechelen deed Katleen haar best omin het Vrijbroeckpark mijn konditie nog met enkele procentjes te laten stijgen. Neem daarbij ook nog een week training in het Zwarte woud en we hadden een mengelmoes die mij tot een ongekende conditie bracht. Dit resulteerde in Evergem in een, voor mijn doen, supertijd van 2u op de halve marathon. Met meer vertrouwen kon ik niet afzakken naar Berlijn. En ik liep daar ook een verdienstelijke marathon in 4u49 toch blijft de vraag: Wat indien het 10 graden minder warm had geweest?
Er volgende nadien nog enkele halve marathons (Kuurne, Bellem) en die bevestigden de goede resultaten. Ook onderzoeken bevestigden de vooruitgang want niettegenstaande het percentage hartpompfunkite nog iets gedaald was (tss 25 en 30%) bleken de resultaten van de fietsproef aanzienlijk beter.
In december werden er nog enkele kerstcorridas afgewerkt met de resultaten die ook opnieuw een aanzienlijke vooruitgang toonden.
Eén van de hoogtepunten van het jaar kwam er met de finale van Fit aan de kalkoen. In sprookjesachtige omstandigheden werd op 17 december de finale van deze start to run afgewerkt.
2009 het jaar van
2335 loopkilometers
2 marathons (Rotterdam Berlijn)
9 halve marathon
39 joggings
3 start to runs (2x Brussel en Berlare)
een pak vriendschappen die door het lopen gekomen zijn
Aan al diegenen die in 2009 ook maar een meter met mij hebben meegelopen: heel erg bedankt want zonder jullie zou ik waarschijnlijk al lang gestopt zijn met lopen Ook aan alle blogbezoekers nen oprechte dank voor alle opstekers die ik uit jullie reacties gehaald heb.
Na de zeer snelle loop van gisteren had ik verwact deze morgen te kampen te hebben met 'zware benen' maar dat viel zeer goed mee. Om 8 uur deze morgen kwam Valerie mij ophalen voor een jogging (met vrije start) in Vorselaar.
De omstandigheden bleken gans anders te zijn dan gisteren in Tielt. Reeds vanaf Zoersel zagen we opnieuw de sneeuw opduiken op de velden en zelfs op de wegen lag het gevaarlijk glad en het was daar opletten geblazen met de wagen. Toen Valerie de wagen parkeerde werd het pas goed duidelijk dat daar nog winterse omstandigheden waren want je kon je op de parkeerstroken en voetpaden met moeite recht houden. Rond half tien vertrokken voor een loop van 15 km. Een run die weer uniek werd door de verschillende toestanden van de wegen en boswegels. De eerste drie kilometer was het in de sneeuw te lopen (die er nog vrij dik lag) - nadien een stuk gewone weg - om daarna op zeer gladde boswegen te belanden (schaatsen was beter geweest dan lopen). Het spreekt voor zich dat van snelle tijden geen sprake was en toen bleek al dat heelhuids de finisch halen het belangrijkste doel zou worden. Iets over halfweg een sfeervolle stop (met houtvuur en warme dranken of nen 'druppel').
We hadden verwacht dat de wegen beter gingen worden maar het was van kwaad naar erger en was zelf een stuk bij van 100 meter waar er van lopen in totaal geen sprake maar waar we al blij mochten zijn van ons al stappend recht te houden. Ik was blij dat we na 1u38' heelhuids de aankomst haalden. Van egale kilometertijden was ook niks in huis gekomen: op goed beloopbare stukken onder de 6' op de ijspistes boven de 7'. Het winterlandschap had wel een mooi zicht maar lopen op deze wegen was eigenlijk een beetje onverantwoord (let wel dit lang volledig buiten de wil van de organisatie). Ik heb nu al wat rugpijnen en pijnen in de lies van het manuvreren/balanceren bij de net-niet-valpartijen.
Voila, de joggings voor 2009 zitten erop en de volgende dagen volgt er nog enkele trainingslopen. Ook een jaaroverzicht van 2009 kan natuurlijk niet ontbreken bij het afsluiten van het jaar en die kan U hier eerstdaags bekijken.
In de uitsnijding nog een aktoefoto van gisteren in Tielt (opgestuurd door Natalie waarvoor dank)
. Vlug recht gekrabbeld en verder gelopen (achteraf toch wat lichte kniepijn maar dat zal wel overgaan). Of ik nu minder enthousiast bent omtrent het sneeuwlopen? Neen zeker niet want het blijft toch een prachtige ervaring om zoals vandaag samen met enkele collegas in het park rond te lopen. Ik was wel wat voorzichtiger geworden en de laatste kilometers werden afgelegd aan 6'20"
. 
. Tijden zijn in het weekend van geen enkel belang wel is het van belang om met een goed gevoel deze wedstrijden te kunnen lopen (zowat als bevestiging voor mezelf dat ik goed bezig ben in mijn voorbereiding)
. Dit was dus voor mij een pittige training die ik in groep heb kunnen doen (en ja zoals al dikwijls gezegd vliegen die kilometers dan voorbij).
) maar in het zonnetje lopen geeft toch altijd een goed en ontspannen gevoel
).En daar het Valentijn weekend een loopweekend wordt (Lier en Deinze) heeft mijn vrouw voor dit weekend (dus een week vooraf) een verrassingsweekend geboekt dus zal het op loopgebied wat kalmer zijn dit weekend (mag al eens want de spieren moeten ook eens wat rusten). 
Al zijn de afstanden maar 10-12km. En na een halve marathon moet men toch wat rusten, maarja rusten wat is dat eingelijk ... ? Ondertussen zijn de wedstrijden afgewerkt en mag er met een tevreden gevoel op deze wedstrijden terug gekeken worden - alhoewel de weersomstandigheden soms voor hectische omstandigheden en afgelastingen zorgden.
