Ten eerste : hoe gaan we hier ooit eens door onze financiële beslommeringen raken. Het is weer dinsdag, dag van administratie en betalingen. Het zijn weer lonen geweest, dus weer een mooi factuurtje van het sociaal secretariaat voor de RSZ.
Pfffffffffft........
De persoon die ons wat op goede weg aan het helpen was, is blijkbaar weer hersteld. Ik moet hem nog eens contacteren.
Voor het ogenblik heb ik niet echt het gevoel dat we vooruit gaan.... Dat is telkens zo na de betaling van de lonen.
Paar dringende rappels gekregen. Pfft.......
Gisteren was met het dagje. Zondag te horen gekregen dat ons nieuw poetsvrouwtje van 't weekend niet meer zag zitten na 3 weken wegens te moeilijk om te combineren met haar studies. Maandagmorgen om 9 uur voedingsinspectie over de vloer. Nu, die gasten krijg je altijd eens over de vloer, maar je ziet ze liever elders dan bij jezelf. Ben volledig akkoord dat er inspectie moet zijn, maar al die futuliteiten waar zij soms over vallen, ze moeten ook iets kunnen opschrijven hé. Blijkbaar zijn maar 4 op de 10 zaken van de eerste keer goed gekeurd. Ze komen terug voor hercontrole vanaf maart volgend jaar. Ik heb gezegd dat ze niet op mijn verjaardag moeten komen. Dan ben ik er net 40 en ze zijn hier al eens geweest de dag voor m'n verjaardag en ik heb dat heel goed onthouden.
Die gasten zijn hier dus zo'n 2 uur geweest. Tegen dat ze hun verslag opgemaakt hebben en zo, want dat moeten ze nu ter plaatse doen.
En 's avonds dan nog eens de politie aan onze deur, om 20u30. We waren nog bezig aan 't werk. Het betrof een boete die niet zou betaald zijn. Maar ik heb ze wel betaald, weliswaar later dan dat moest en ik had een cijfertje gemist in de referentie. Vandaar dat ze die niet terug vonden. Ondertussen had ik eind vorige week een kopij van mijn betalingsbewijs opgestuurd, maar ik vermoed dat dat gekruist zal hebben met de dienst die ons moest komen bezoeken. Nu, alles was ok daarmee hoor.

En dan nog één van m'n vriendinnen, waar we zaterdag, samen met onze echtgenoten mee afgesproken was. S. is geen opgever, maar ze zei zaterdag plotsklaps dat het tussen haar en haar man echt niet meer goed gaat. Dat het al een hele tijd aan de gang is en dat het lang geduurd heeft eer ze er mee naar buiten kwam. Dat ze veel verdraagd heeft. Ik vind haar reden aanvaardbaar, want S. is niet iemand die zomaar zal zeggen : ik geef het op. Nadat ze getrouwd waren is ze meer en meer beginnen opmerken dat hij haar vaak beloog, er zich uitpraatte en ook tegenover andere mensen. Als ze vroeg om zijn rekeningen van zijn zaak te zien, tikte hij gewoon een verkeerd nummer in en zei dat hij niet op zijn internetbankrekening raakte. Alles verdoezelen, alles mooipraten, haar steeds maar voorliegen.... Ze heeft zich dan wat meer met zijn zaak beginnen bemoeien, waarmee hij al begonnen was eer ze getrouwd waren, en is tot onthutsende vaststellingen gekomen. Alle leningen werden van haar loon betaald en als ze eens schoenen kocht voor de hele familie moest ze bij wijze van spreken een maand wachten eer ze terug waspoeder kon kopen. Zo krap bij kas. (Dus wij zijn de enigen niet die moeten wikken en wegen ...) Blijkbaar vroeg hij altijd maar te weinig aan zijn klanten. Ze zijn naar een relatietherapeut geweest, dat gaf eventjes hoop. Hij is plotseling voor 3 dagen binnen geweest op psychiatrie. Waarvoor weet ik niet juist, maar ik veronderstel dat hij vastgestrikt zit in een web van zijn eigen leugens en handelingen. En mijn vriendin is momenteel een maand thuis van haar werk, omdat het voor haar nu ook niet meer goed gaat. Ze neemt pilletjes om te slapen en pilletjes om wakker te blijven.... Ze zei ons : het zou komen dat je er zelf ziek van wordt. En je begint je ook veel vragen te stellen van : Is dit het wat ik verder wil in mijn leven of doe ik alleen voort? Maar ze hebben ook 2 mooie dochters en dat houdt haar ook voor het grootste stuk tegen. Blijkbaar kwam hij plots aandraven met 'scheiden'. Toen zij zei dat het goed was, was hij zo danig geschrokken en was hij plotseling weer poeslief tegen haar. Maar 's avonds was daar eigenlijk wel niets van te merken. Want zij wist tijdens de dag nog niet of hij 's avonds zou mee zijn of niet. Blijkbaar heeft hij ook eens een periode een maand niet tegen haar gesproken..... Tjaa...... Voor mij is dat idd een geval dat het echt niet meer gaat. Zij zal zeker ook geen domme en overhaaste beslissingen nemen. En als het dan toch niet meer gaat ... dan vind ik dat ze er beter maar rap werk van maken.