Ik wil mijn reactie voor je-weet-wel-wie :-) hier neerzetten, omdat ik die wil bewaren.
Hallo,
vroeger had ik er geen moeite mee met optimist te zijn. Ik kon tussen mijn drukke bezigheden steeds genieten van de kleine dingen, veel hoeft dat voor mij niet te zijn.
Met een kwinkslag en een grap sloeg ik mij overal doorheen. Maar door de aanhoudende druk van diverse facetten is dat alles wel een beetje verloren gegaan en is de optimist meer pessimist geworden. Al mijn enthousiasme en doorzettingsvermogen is bij momenten serieus wat uitgeput en het zijn
ook die momenten die steeds maar in mijn blog terug te vinden zijn.
Ik besef wel voor mezelf dat er zaken zijn die moeten veranderen en in het laatste jaar heb ik daar al heel veel over gedacht.
Een echte sporter ben ik niet, maar ik probeer het toch af en toe eens het laatste halfjaar. Feit is dat er weinig tijd voor rest als ik in mijn werkritme zit, die een dubbele fulltime beheerst, dus is dat iets wat al snel weer achterwege blijft. En de weinige tijd die ik over heb spendeer ik dan ook nog graag aan mijn kids, maar soms moet je ook eens aan jezelf denken, je ziet hen daarom niet minder graag.
Mij interesseert het creatieve me meer en ik kan mijn geest zeker evenveel uitleven in zoiets en ben dan ook van plan vanaf september af en toe
eens een workshop of cursus te volgen.
Vroeger ging mijn man enorm veel sporten. En hij heeft dat nodig. Zeker 5-6 jaar heeft hij haast niks meer gedaan. We lieten het, voor het geld oa, omdat we moesten werken.
Nu gaat hij toch weer sporten, om de 14 dagen maar, maar hij kan er maar deugd van hebben en het verzet zijn zinnen. Eer we het wel of niet doen, we zullen toch lang en veel moeten werken eer we hierdoor raken.
Personeel betrekken bij de zaak : dat doen we wel. Er wordt vaak wel iets besproken, maar soms stuiten de ideeën te veel op een muur.
Mijn man is een hele harde werker maar hij durft niet genoeg selecteren. Daar zijn al eindeloze discussie's over geweest.
Soms moet hij ook eens durven kijken hoe hij werkt, in plaats van altijd maar te werken en te werken en te werken. Hij denkt dat hij met werken en meer en meer en meer alles zal verzetten. Ik ben dan misschien een beetje de tegenhanger die er mij niet altijd genoeg durft voor smijten en die soms te veel blijft hangen aan bepaalde zaken. Maar ik vind dat je beter eerst roeit met de riemen die je hebt en dan weer een stap kan bijzetten.
En zo kom je tot een verzuurde situatie, zit je vastgestrengeld, maar die moet terug opgelost raken. De ene dag zie je dat beter zitten dan de andere.
Wij laten ons leven aan ons passeren met werken en de verplichtingen die we hebben en we genieten niet meer genoeg.
En als je dan de tijd hebt om te genieten dan is het ook wel weer even wennen, want je komt tot de vaststelling dat je dat eigenlijk niet meer zo goed kunt.
I try for better, that's sure en ik hoop dat ik de druk het volgende jaar wat beter de baas kan en dat het ons allemaal een beetje meezit op werkgebied. Want onverwachte extra kosten of gebeurtenissen die tegenslaan kan je nooit voorzien....
|
