Hey,

 

merci voor je reactie.

Lees eigenlijk ook nu regelmatig jouw blog en had ook al opgemerkt dat die teller sterk omhoog gaat :-) Leuk voor jou.

Van mij is die blog meer een dagboek voor m'n slechte momenten. Zo'n super-super-pessimist ben ik ook wel weer niet. Maar meestal komen m'n kwaaie momenten op 'papier'. Soort 'therapie' voor mezelf zeker.

Geluk zit idd vaak om een klein hoekje. Soms denk ik : nu voel ik mij echt gelukkig en dat hoeft daarom niet om grote dingen te zijn. Maar soms ben ik bang om te uitbundig gelukkig te zijn, gewoon omdat ik denk dat achter ieder gelukkig moment een ongelukkig moment op de loer ligt, waardoor ik 'voorzichtig' geniet en hoop dat dat geluk zo lang mogelijk blijft duren.

Soms wil je ook wel geluk, maar er zijn zoveel facetten die dat geluk proberen te verdringen. Precies ellebogenwerk waar je je moet doorbanen om dat geluk toch maar niet te verliezen door al je bezigheden en verplichtingen.
En dan denk ik ook wel eens : ongelukkig mag ik niet zijn, want ik ben gezond !
Maar alles zet zo'n zware druk op me waardoor ik mij heel sterk moet vast houden aan alles en voor alles en iedereen.
Ik geef niet graag op, ik ga wel vaak eens onderuit :-)
Mijn blog-dagboek is dus mijn ideale therapie en ook nog een vriendin van mij, die heel veel weet van mij. Alleen niks van mijn blog-dagboek :-)
 
En daarnet heb ik toch nog genoten van m'n jongste dochter :-) Ze kan zo lief zijn... de oudste ook... maar hun reactie's zijn vaak zo grappig en zo lief 'mamaaaa'. Je voelt de warmte van hun hartje....