Néh, hier ben ik nog een keer. Het lijkt precies een tijdje geleden. Het is ook nogal druk nu bij ons. En dan is er volgende zondag de eerste communie van onze oudste dochter. Ze is al aan 't aftellen hoor !
En verder gaat alles z'n gewone gang. We proberen er telkens een goeie van te maken. Niet iedere dag even makkelijk. Ons personeelslid met de meeste uren zit momenteel in een dipje, zei ze vanmorgen. Gisteren liep ze hier rond met een gezicht tot op de grond en heeft van de hele dag haast haar mond niet open gedaan, is vroeger gestopt en zonder boe of ba weggegaan. Maar dat weten we wel van haar dat ze dat zo in haar voeten heeft, maar dat komt dan ook niet echt positief over. Met als gevolg dat mijn man dan zo danig gefrustreerd was van haar gedrag dat hij het dan op mij begon af te reageren. :-) Maar ik heb het hem eens goed duidelijk gemaakt.
Ik heb de indruk, ik ga niet te veel boffen !, maar dat het momenteel toch vrij goed loopt tussen ons. Er lijkt weer meer wat warmte. Ofwel geef ik die zelf :-) Kan ook.
Nu ik 'hij' toch wel zo goed als volledig uit m'n hoofd heb gezet, ik denk niet dat ik er nu nog iets zou kunnen mee beginnen. Bah, neen, ik denk dat die periode voorbij is. Ik heb maanden gesmacht naar hem in mijn gedachten.... Hij beheerste mijn dag. Sedert mijn 'verklaring', die ik mij dan aanvankelijk wel een beetje beklaagde, is het eigenlijk allemaal gebeterd. Ik heb nog een paar moeilijke weken doorworsteld, maar ik wist dat ik streng moest zijn op mezelf... En als 'hij' en ik dan weer eens tesamen zitten om oa te babbelen, dan is het alsof er niks gebeurd is. Maar, ... ik vind wel dat hij veel persoonlijke dingen (over zijn gevoelsleven - vrouwen, er mee bezig zijn) tegen mij verteld. Dat doet hij waarschijnlijk wel tegen zijn vriendinnen ook. Misschien mag ik dan aannemen dat hij mij ook een beetje als een vriendin ziet, of toch iemand die hij vrij ver vertrouwt. Is toch ook wel leuk.
Onlangs kwam hij in de winkel en ons personeelslid was hem aan't bestellen en ik hoorde hem babbelen en lachen toen ik van boven kwam. Ik weet niet wat ik had, maar ik ben niet willen binnen gaan. Ik wilde hem niet zien. Gek hé. Maar het is zo.
En nog iets : Helaba, ik reageer liever via mijn blog. Maar je laatste blogs ben ik volledig mee eens, van die oudere mensen in de frituur die nog kunnen genieten van de eenvoud en het geluk, van de jachtigheid en de timing van onze maatschappij, van de ouderwetse café's waar je nog jezelf kan zijn en die inderdaad verdwijnen, van dat relaties die voor velen tegenwoordig een broek en een trui zijn.... Ja.... in grote stukken van 't zelfde gedacht.
Ikzelf heb zo de laatste tijd het overheersende gevoel dat wij zo'n consumptiemensen zijn. Als we met de auto op baan zijn dan zit ik steeds maar te kijken naar de natuur, het prachtige groen, de bloeiende bloemen, bloesems.... een vijver ....Ik wil het soms vastpakken en bij me houden.... nooit meer kwijt raken, dat prachtige beeld, dat gevoel, die geur....
Ik heb zo de hunker om te vluchten naar meer basic, naar natuur.... Waar je enkel de dingen hebt die je echt nodig hebt, en waar je nog kan leven en niet altijd geleefd wordt ....
Maar tegenwoordig moet je soms meedraaien in de malemolen als je bepaalde dingen wilt doen. Dus is het aan mij om daar een mooi compromis in te vinden. Zodat ik het ene kan doen, maar dat ik mij ook goed voel en kan genieten van al die mooie dingen.
|
