1) uitleg : dit bloggen-dagboek is voor mij echt wel een noodzakelijke uitlaatklep. Ik kan heel goed typen en de woorden vliegen vaak letterlijk uit mijn vingers. Ik heb dit nodig. Ik kan zo m'n eigen stress (en eigenlijk haat ik dat woord) wat meer temperen.
Ik begin weer steeds meer de behoefte te krijgen van op een onbewoond eiland te gaan zitten (ik bedoel daar mee, mij terugtrekken alleen) waar ik enkel de noodzakelijke dingen nodig heb : water, wat eten, de zon zonder veel wind, de noodzakelijke electriciteit en mijn gsm en vooral de natuur. En niks anders. Alleen tijd voor jezelf.... om te genieten .... om tot innerlijke rust te komen ... Maar het probleem is mocht je uit die situatie terugkeren dat je dan weer in dezelfde drukke boel terechtkomt en in een paar minuten weer helemaal opgedraaid bent. De beste oplossing is eigenlijk : kiezen voor een ander soort leven. Je kan er wel facetten van behouden, maar er zijn dingen die zouden moeten veranderen. Probleem is : we zitten met onze handen en voeten vast aan allerlei verplichtingen, dus maken er we beter maar het beste van en slaan we ons er met trekken en duwen door. En zaag ik het hier verder op papier af....
2) Aanvulling op het artikel, 2 artikels voor dit. Ik zat te 'klagen' dat mijn man beter in z'n bed zou kruipen dan naar z'n 33 films kijken....
Ik had toen nog tegen hem gezegd : 'Als jij daar zo'n behoefte aan hebt, zou ik mij dan liever abonneren op zo'n zender, dat zal veel goedkoper zijn, maar wat nog beter is, is : meteen met mij in bed kruipen. Dat kan daar ook leuk zijn.' En hij heeft mij toch een beetje geloofd :-) Midden in de nacht werd ik 'overvallen'. Nu, dat hebben we er dan zeker wel eens voor over. Er moet toch wat actie blijven hé, ook al is het op een moment waarvan je dan zegt : 'help, midden in mijn slaap'. Maar als je dan niet toehapt, dan is hij ook weer wat mistevreden en stimuleert dat ook niet verder voor een regelmatig 'onderhoud' :-)
3) 'Hij' was dus weer van reis. Is gisteren langs geweest. Was heel happy. Ik had hem nog terug geantwoord op z'n sms, dat heb ik hier misschien ook wel vermeld. Ooooh, z'n oogskes blonken weer zo hé. Ik mag er toch niet te veel naar kijken. En zo'n smile. Wauw. Alhoewel hij normaal een vrij serieus opzicht heeft. En hij stond vol temperament... Hi,hi, onze hulp dacht verzeker : die is nogal enthousiast tegen mijn bazin. Ik zag haar zo eens kijken. Want ik weet dat ze hem ook wel 'mooi' vindt. En ik had zo de indruk, aan de dingen waarover wij spraken, dat hij gedurende zijn reis heel mijn FB heeft zitten lezen.... Ik denk dan soms : 'Hij zou eens, door wat ik geuit heb, beginnen denken zijn over mij, over hem, over hoe of wie ik ben, en dat zijn interesse begint te groeien....' Hij zou mij dan nu plots toch eens 'aanvallen'. Ik weet niet wat ik zou doen. Ik zou er niet onverschillig tegenover staan, het zou afhangen van het moment. Ik weet dat het toch geen toekomst heeft. En beter een goede vriend, dan een relatie die toch niet mogelijk is hé....
En hem ken ik toch maar oppervlakkig. Mocht ik hem even goed als mijn man kennen, dan zou ik waarschijnlijk ook wel ditjes en datjes weten... dat is de gewoonte of de 'bijna totale kennis' van de ander.
|
