Ik wil hier toch nog onze berichten even noteren, want ik wil het eigenlijk nooit kwijt.
Als een mens nooit open is dan weet men het nooit. Maar misschien is het wel het stomste wat ik in m'n hele leven ooit gedaan heb...
Ik ga eerlijk zijn en ik ga rechtuit zijn. Ik heb geen zin om er nog langer doekjes rond te winden. Het kan me gewoon niet meer schelen. Ikzelf kan met het idee niet meer leven, want ik maak mezelf er alleen maar ziek mee. Ik ben zogoed als 2 jaar verliefd op jou geweest en bij momenten heb ik er nog serieus last van. Dat ik daar vanavond was,was geen toeval.Mijn vriendin weet het maar al te goed. Op alle mogelijke manieren heb ik het al naast mij proberen te zetten. Het is gewoon een gevoel dat sterker is dan mezelf. Ik ben bij jou met H begonnen, niet om jou in te palmen, maar om effectief dat doel te bereiken en ook om alles beter te kunnen plaatsen. Ik hoopte dat mijn illusies vanzelf wel zouden passeren, maar dat deden ze niet. Bij momenten heb ik het al goed geplaatst, dat ik zeg van : ik heb mijn keuzes gemaakt : dit kan gewoon niet meer. Ik heb mezelf vaak wijsgemaakt : wij kennen elkaar ook niet echt, dit zijn louter illusies... En daarbij ik ben zeker niet het ideale type, zoals jij je het voorstelt. En dan denk ik ook : het is niet omdat ik in jouw ogen verdrink dat jij dat doet in de mijne. Dat besef ik ook wel. Verliefd zijn is niet verboden. Ik wil hierop geen enkele commentaar van verschoning, of troosten of afwimpelen. Je weet het nu, dat er iemand een heel groot boontje voor je heeft / had. Een getrouwde vrouw dan nog wel...Jeezus... Ik heb mijn keuze gemaakt, 8 jaar geleden. Toen kende ik jou nog niet. Ik vond dit toen mijn beste keuze en ik weet dat hij zeker geen slechte man is, maar soms wel een hele harde en waarvan ik weet dat hij niet met zijn grootste liefde is getrouwd. Ik wil gewoon dat je mijn gevoelens respecteert en ik wil er geen verdere commentaar over. Vanaf volgende week kom ik niet meer op bezoek. Ik zou het gewoon te genant vinden. Ik zal zelf wel mijn boontjes trachten te doppen. Het is iets waar ik gewoonweg door moet. Ik heb zoveel verbintenissen waar ik nog moeilijk onderuit kan en wat ik voel en denk is daarom niet wat jij voelt en denkt. Ik hoop voor jou dat je ooit eens je ideale vrouw tegenkomt, want ik heb het nog nooit goed begrepen hoe een man als jij nog steeds alleen is. Grtz. 't Ga je goed en over mij moet je zeker niet inzitten. Ik ben 't gewoon van te scharten en verder te scharten.
Antwoord van hem :
Dit is zijn sms : 'Dag Mandy, ik las je mailtje en je vroeg om niet te reageren. Toch dit smsje om te zeggen dat ik heel erg verbaasd was over de inhoud. Ik wist echt niets over jouw gevoelens. Ik begrijp dat je liever niet meer komt. Ik hoop dat jij het niet erg vindt dat ik nog naar je winkel kom ? Ik vind het wel heel moedig dat je die mail stuurde. Ik weet hoe het voelt. Heb net hetzelfde meegemaakt. Wees niet bang dat ik er met iemand anders over praat. Dat zou ik nooit doen maar ik wil jou ook niet aanmoedigen want mijn hart ligt bij iemand anders, al vele jaren. Daarom ben ik nog alleen :-( Grtz
En dan wou ik persé ook nog'ns 'n bericht terugsturen...
Merci voor je sms. Ik ben eigenlijk wel blij dat je toch nog een reactie gegeven hebt, gelijk hoe. Enne, je moet het zeker niet laten om naar de winkel te komen. De periode van trillende handen, rode kop en knikkende knieën is gelukkig al gepasseerd :-) Ik wist niet dat een mens dat in zo'n zware gradatie kon krijgen.
En als mijn producten op zijn zal ik er wel weer bestellen en wil ik nog wel komen, maar het is beter dat ik niet meer iedere week kom. Ik heb nu ook definitief beslist dat ik ga zumba'en.
Ik heb nu mijn zieltje blootgelegd, maar ik zou het aangenaam vinden als we gewoon met elkaar konden blijven omgaan zoals voorheen. Ik zal misschien automatisch wel wat spontaner worden, want voor mij is het eigenlijk wel een groot vraagstuk, een zware last die van mijn schouders valt. Ik ken nu de oplossing van mijn vraagstuk. En het is 't beste als je het correcte antwoord krijgt.
Ik wilde alleen nog dit eens vertellen. Eind 2007 ging het heel slecht tussen mijn man en mij. Hij heeft mij toen heel zwaar en diep vernederd en dat is iets wat mij toen serieus gekrenkt heeft en wat ik nooit volledig zal vergeten. Maar wij hebben al zo vele verbintenissen met elkaar dat we er maar beter het beste van maken. 't Is best wel een goeie gast die vooruit wil, zolang hij zijn 'momenten' niet te veel krijgt. Ik heb er ook leren mee leven dat mijn man een paar hele goeie vriendinnen heeft, één van die twee is zijn eerste grote liefde en soms denk ik ook z'n enige echte. Ik weet dat hij met beiden vrij regelmatig sms't, soms eens belt of er eens wat mee gaat drinken. Als je hele dagen samen werkt, vind ik, moet je elkaar ook wel enige vrijheid gunnen, maar velen zouden toch al hysterisch gaan reageren van wat er soms in die sms'jes staat.
Hoh, ik hoop voor jou dat je dan toch je geluk kan vinden bij die persoon waar je al zo lang van droomt. Misschien eens doen zoals ik en uit je bolster komen... maar dat heb je misschien al gedaan. Als zij dan toch nog zo veel tijd nodig heeft om tot een definitieve beslissing te komen, dan moet er toch iets zijn wat haar tegen houdt. Jullie zijn toch geen tieners of twintigers meer. Als je van iets overtuigd bent, dan ga je er toch voor ? Je kan toch niet eeuwig blijven wachten en je leven aan haar laten voorbijgaan ?
In ieder geval bedankt voor je eerlijkheid. Groetjes, Mandy
En toen was ik 'hem' al een paar keer tegen gekomen, voelde me zo ambetant, gegeneerd... En ik heb dan nog een sms'je gestuurd...
Hey, 'Mijn excuses vr vorige week. Ik had beter heel hard op m'n tong gebeten, niks gezegd en het ging met de tijd vanzelf wel passeren. Ik zal je hierover zeker niet meer ambeteren.' En dan gevraagd of ik volgende week weer mocht gaan en dat ik eigenlijk nog producten nodig had ook. Ik kreeg vanavond dan toch sms'je terug dat hij 'nog niet zo rap geambeteerd is wi' en dat het ok was om te gaan. Vond ik wel leuk en daardoor was voor mij het ijs terug gebroken. Oef.
Toen ben ik er geweest en heb mij zo spontaan mogelijk gedragen. Hij kwam er nog even op terug en nam het mij zeker niet kwalijk en zei dat die dingen wel eens kunnen gebeuren. Eigenlijk is dat toch wel een eer voor hem hé :-) Ik was blij dat we zo vlot en los met elkaar konden opschieten en ik heb er zo weinig mogelijk proberen op in te gaan als hij nog eens informeerde naar dat avondje uit waar hij ook was. Het was een hele grote opluchting voor mij dat het allemaal zo vlot verlopen was. Ik wist dat hij nog moest blokken voor 'n examen en op reis zou gaan. Heb het vaneigens :-) niet kunnen laten om nog 'n sms'je te zenden om hem succes met zijn examen te wensen en dat hij van zijn reis geniet. Hij heeft ook nog iets teruggestuurd, waar ik eigenlijk nog weer kon op antwoorden, maar dat heb ik dan wel niet gedaan, omdat ik vind dat dat door al de gebeurtenissen niet echt past. Ik wil gewoon dat hij mijn spontane kant kent, want ik vind het een leuke gast om in m'n leven te kennen. Wel wat serieus van aard, maar hij ligt me wel. Hij mij meer dan ik hem veronderstel ik. Maar ik heb gelukkig alles al vrij goed geplaatst. En daar ben ik blij voor. Het is misschien nog allemaal zo slecht niet geweest dat ik mij eens geuit heb. Het is een hele verlossing voor mezelf....
