Het is vakantie geweest. Ik ben wat tot rust kunnen komen. Het is niet dat we veel gedaan hebben, en ik had ook niet echt geen zin. Maar gewoon eens niks doen is ook eens leuk. Mijn boek is uit. Oef... Heb er wel eens deugd van gehad om mij daar aan te wagen. Heb wel gemerkt dat ik toch vrij vermoeid moet zijn, want ik val nogal vaak in slaap. Niet dat het boek me niet interesseerde, neen, omdat ik steeds maar wilde doorlezen en dat mijn fysiek dat niet meer aankon. Mijn man is niet in zijn haak. Ik denk dat het nu zijn beurt is dat hij in een crisis zit. Er is iets met hem. Het zal ook wel verschillende facetten tesamen zijn zeker ? Maar je krijgt daar ook weinig iets uit, of het is als hij uitbarst. En dat is dan wel heeeel explosief vaak. Ik heb soms het gevoel dat het nooit goed genoeg is voor mijn man. Dat hij altijd nog wat anders wil dan dat hij heeft. Ik vraag mij soms af of hij zich ooit in zijn leven al echt gelukkig gevoeld heeft of echt kan genieten (van kleine dingen). Toch weinig hoor.... Ik vind soms dat hij zichzelf ongelukkig maakt... Hij kan ook zo aan de tv geplakt zitten, dat ik dan denk, kom... doe'ns iets anders ... hij hoort mij niet ... hij ziet mij niet... hij ziet onze dochters niet ... hij hoor hen niet.... alleen die verdomde tv. Ik heb hem gisteren gezegd dat ik het voel dat er iets 'loss' is, en dat hij moet kiezen waar hij denkt dat hij het beste kan voor gaan. Ook al is dat die vriendin. Want ik denk dat hij zich een beetje afgewezen of verlaten voelt door haar en dat dat hem zo veel pijn doet. Ik zie niet graag mijn man ongelukkig. Ik heb dan nog liever dat hij gaat voor wie hij echt valt dan dat hij zijn hele leven ongelukkig is. Ik wil niet hebben dat hij doordat hij mij niet durft loslaten heel zijn leven ongelukkig is. Er is voor alles de mogelijkheid afspraken te maken. Hij is er bang voor en durft er niet voor gaan ... ook wel voor z'n dochtertjes hoor.... En zij tracht hem vriendelijk af te wimpelen omdat zij ook zijn gezinnetje niet naar de knoppen wil helpen... maar ik vraag mij af... ze is ook niet in haar haak. Is dat door hem of door wat anders ? Waarom houden mensen hun gevoelens zo in ? Wat betreft mezelf. Ik heb een heel kwaaie en lastige week gehad, maar ik heb het weer overleefd en ik zie het weer nuchter. Niks meer denken. Met het financiële aspect moet ik leren leven en er het beste van maken. Met het (ver)liefde aspect moet ik naast mij zetten. En het zal mij nog wel volledig lukken. Het is wel leuk als je het gevoel hebt dat je bepaalde mensen wel kunt vertrouwen en ik hoop dat dat omgekeerd ook zo het geval is, maar dat denk ik wel. Ik ben gewoon een te eerlijke geest, alleen uit ik niet alles
En dit was mijn schrijven aan... maar posten zal ik het nooit :-)
Soms kom je eens iemand tegen in je leven die een hele diepe indruk op je maakt. Je probeert het te vergeten, maar het blijft in je gedachten sluimeren.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Iemand graag zien is niet verboden.
Ik wist niet dat gevoelens zo sterk je dagelijkse leven konden beïnvloeden.
Maar het is niet omdat ik in jouw ogen verdrink, dat jij dat doet in de mijne.
Omdat de situatie het ook niet toelaat, dwong ik mezelf tot de realiteit. Maar soms had ik daar gewoon geen zin in. Ik heb dit alles een plaats proberen te geven. Het is me na lange tijd redelijk goed gelukt.
Soms is het jammer dat je niet alles kan uiten zonder scrupules en dat iets wat mooi kan zijn nooit mag bestaan.
Maar soms blijft alles ook beter zoals het is.
Zoeken wie ik ben heeft geen zin. Je zou misschien toch maar ontgoocheld zijn. En voor mezelf wil ik de illusie mooi houden.
Geniet van het idee dat er iemand is die een boontje voor je heeft, een heel groot boontje dan wel.
|