Bepaalde dingen doen me dan waarschijnlijk verkeerde dingen denken. Het moet niet veel zijn. Wat extra interesse, een extra babbel, een leuke smile.
Pfft... het maakt me allemaal zo ondersteboven.
Het ene moment ben ik happy, het andere moment ben ik nuchter. Zot zot zot. Zot zijn doet geen zeer.
Ik heb het nog geschreven : soms kom je mensen tegen in je leven die een diepe indruk op je nalaten. Ik probeer het te plaatsen voor mezelf. Het ene moment lukt dat. Het andere niet. Mocht ik het misschien gewoon eens kunnen zeggen zou die illussie misschien meteen instorten. Ik wil iets wat ik toch niet kan krijgen en die onmogelijk is.
Maar ik blijf er maar mee zitten, ondertussen toch al anderhalf jaar.... Pffffffffffft.....
Het zal misschien binnen een paar weken wel beteren.
En het is ook niet omdat 'hij' een diepe indruk op mij na laat, dat ik dat ook op hem doe. En dan nog... daar is toch geen vervolg aan te breien. En dan denk ik : Maar kom, voor deze ene keer dat we leven....
En ik heb al zo vele verbintenissen hier. Verbintenissen van lief en leed, met iemand die ik ook niet graag zou kwetsen. Want die doet ook zijn best.
Dus houden we het maar bij dromen. Ik wil niemand kwetsen en ik wil geen flaters begaan omdat ik dan eens denk van 'hij' : 't Is toch meer, maar 'hij' wil het niet laten tonen...' En wat later denk ik dan weer : 'Beeld het je niet in. 'Hij' vindt je gewoon sympathiek.'
Dus 'beleef' ik in mijn eigen fantasie.... Daar loopt niks verdraaid....
'Lost in this world' / 'With you' - Anouk .....