Ik begin er toch stilletjesaan van overtuigd te raken dat ik in een periode van oververmoeidheid zit... ik durf niet zeggen burn-out... maar de ene dag heb ik alle energie, de andere dag zie ik het totaal niet zitten. Ik mag zeker niet klagen over mijn leventje, ik ben gezond, buiten m'n pijne ledematen, maar dat komt door het werk en overbelasting. Vandaag naar 'de kraker' , ha,ha, ik zie dat volledig zitten. Eens goed spokken en alles raakt voorzichtjes weer op zijn plaats. Vandaag ben ik VOL van energie ! Moet alleen maken dat ik me hier niet te lang bezig houd en mijn energie benut om mijn administratie er redelijk goed door te krijgen en ook nog wat te schommelen in kledij van m'n kinderen en de kranten die daar ook al weer op een hoopje liggen.
Gisteren zat ik te denken : weet je wat het is die ons ontbreekt. De tijd van het genieten. Wij hebben veel te weinig tijd om te genieten. Zaterdag vroeg mijn man plots : hadden we nu alletwee moeten gaan werken, wat zouden we doen op zaterdagnamiddag ? Het is ook de eerste keer dat hij die vraag stelt in onze carriere ? Is hij daar ook zo mee bezig ?
Het is inderdaad lastig als je al 7 jaar zweet en zwoegt, met een zware financiele last op je rug zit, en nooit fel genoeg vooruit gaat.
Het is in alles presteren, je bewijzen.... dat zat ik ook te denken gisteren.
's Morgens moet je op tijd uit je bed.  Eerste prestatie : van een vermoeid wezen iemand proberen te maken die netjes is en met wat uitstraling...
Niet te lang treuzelen .... want je moet tijdig aan je werk beginnen en presteren.... maken dat er tegen 7u30 voldoende in je toonbank staat (het bewijs) , want anders is er eentje serieus verveeld dat er nog niet genoeg in staat en kijkt je dan vlijmscherp met diepdoordringende boze ogen aan of een heftige opmerking of zenuwachtige handelingen ... Dan de kids uit hun bed halen, net 45 ' tijd om die eten te geven, boekentassen klaar te maken, kattewas, kleren aan (de prestatie!) en het bewijs dat je ze OP TIJD in school kan afleveren. Dan snel terug naar huis, je eten binnen kappen, snel je pc bekijken voor je mails en je bankzaken , toch even snel naar Facebook voor de veranderingen te zien(klein ontspanninkje), in de loop van de voormiddag niet te veel toegeven aan je goestjes van eten, want je moet ook presteren dat je je gewicht naar beneden kan halen, en die laatste 2 kilootjes lukken niet meer. Ik kan het niet meer presteren, niet meer bewijzen. Potverdorie. Ik geef altijd toe aan mezelf en laat me gaan aan chocolade en kaas ... Ben dan achteraf weer verschrikkelijk boos op mezelf dat ik mijn prestatie waar ik iedere morgen goed mee start niet tot een goed bewijs kan brengen ..... Grrr....
Dan krijg je weer een telefoon, een mail, een brief, waar ze weeral het geld uit je zakken willen jagen, of een dringende betaling ....
Schipperen in je financien wie je nu het eerste gaat betalen, zodat ze allemaal content blijven en dat je niet te veel miserie op je nek haalt, al 7 jaar lang .... Rekken en trekken....
In de winkel steeds vriendelijk trachten te zijn ook al heb je een baaldag, presteren ..... 's Avonds de opkuis : en niet te veel laten afleiden van de kids, die ook hun mama nodig hebben, anders is het weeral zo laat. 
Dan hebben je kids je de oren van je kop gezaagd, heb je al 10 x naar boven gelopen om hen wat tevreden te stellen, staat er beneden al weer eentje te kijken waar je zo lang zit, dat het werk niet vooruit gaat, altijd schipperen tussen twee schepen. Dan kom je beneden, is er eentje niet content dat je niet genoeg voort doet. En dan kom je boven en liggen de 2 kids, languit in de zetel te slapen, en kan je er ook geen aandacht meer aan schenken.... En dan boven komen, de rommel nog wat aan de kant doen, en achter je pc poefen om er op in slaap te vallen.
En dan mogen we nog de veeleisendheid van de klant niet vergeten gedurende de dag. Elke dag opnieuw moet je weer deftig materiaal naar voor kunnen brengen, of ze blijven ook niet tevreden...
Lopen en springen, vliegen en sleuren, en geen tijd voor jezelf.
Daar komt het op neer. Altijd verplichtingen, presteren en bewijzen....
En als je dan ziet dat andere mensen daar wel tijd voor hebben ... het steekt me meer en meer in het hart... Wij hebben te weinig tijd om te GENIETEN... Ons leven gaat aan ons voorbij in werken en haasten .... En dan zal er plots niks meer zijn. Dan zijn we dood en hebben we toch veel kunnen werken.....:-(