Ik heb daar volledig een punt achter gezet. Die persoon heeft dat wel geprobeerd, maar ik distingeer me er volledig van. Zolang hij serieus is valt dat wel mee.

Maar hij kan zo ongelooflijk vervallen in drinken als hij weg gaat, zelfs met z'n dochter mee. Dan stomdronken naar huis, hij en z'n vrouw, met hun dochter mee. Geen verantwoordelijkheid noem ik dat.

Puntje twee. Sedert eind maart zit ik in een werk, waarvan ik hoop in november mijn vast contract te krijgen. Ik heb enorm getwijfeld met ander werk, maar ben uiteindelijk blij dat ik voor dit gekozen heb.

Puntje drie. Sedert ik beginnen werken ben of kort ervoor is het ook weer iets beter beginnen gaan op relationeel vlak tussen mijn man en ik. De passie van de sex kwam er even weer. Ik zeg wel : even.

Ik schrijf hier zo veel niet meer doordat ik een aantal mensen heb waar ik veel kan tegen vertellen, waardoor ik het hier niet meer perse kwijt hoef.

Ik heb echter vandaag wel een crisisdag.

Kort geschetst : Het stopt niet tussen mijn man en die vrouw die hij vorig jaar leerde kennen.

Ze hebben elkaar nu dit weekend gezien en het leek alsof het aan het uitbloeden was. Het is integendeel weer grote liefde geweest.

Ik ben in juni eens naar een kunstenroute gaan kijken en toen heeft iemand, die ik ook al een poos ken, wel niet zo goed, mij aangesproken over zijn ex waar hij 33 jaar mee getrouwd was. De manier waarop hij over haar sprak heeft me zo een slag in mijn gezicht gegeven of voeten op de grond, dat ik realiseerde van : er zijn echt nog wel mannen die alleen hun vrouw graag zien en niet ook nog een ander of wat reserve moeten hebben zoals de mijne.

Ik had kort voordien ook nog eens toegegeven aan mezelf en ook weer eens afgesproken met iemand(beetje reactie tegen gedrag van mijn man en dat ik niet als non wil eindigen tov hem)

maar door wat die persoon zei had ik zoiets van : waarom doe ik dit ? Het is allemaal wel leuk, maar allemaal zo vluchtig en tijdelijk.

Ik wil het niet meer. 

Het is allemaal zo moeilijk. Eigenlijk zie ik mijn eigen man wel graag en ik kan hem ook niet loslaten, ik cijfer eigenlijk soms mezelf weg. Ik kan hem niet loslaten omdat ik zoveel voor hem regel en ik bang ben dat mocht hij alleen vallen hij een totaal verkeerde weg zou opgaan. Vooral op gebied van gedrag/drinken.

Maar ik heb het o zo moeilijk vandaag door wat ik las : dat ze elkaar niet veel zien, maar dat er toch altijd veel vurigheid is,dat er een klik is en passie, dat ze elkaar lekker vinden. Met mij lukt het al maanden niet, die sex, wel veel knuffelen, met haar direct. Ja, soms ligt het ook wel aan mij, maar evenveel aan hem.

Wij schieten goed op, kunnen elkaar niet missen, zorgen voor elkaar en toch is er een schijn in ons huwelijk. De schijn van passie en sex.

Ik zou willen schreeuwen, ik zou willen babbelen tegen iemand specifiek, maar ik ga mij er ook niet opdringen. Die heeft zelf zijn zoveel jaar getrouwd leven achter de rug.

Ik ben al een paar keer onder de indruk geweest door wat hij zei. Ook dat hij zei dat ik een mooie vrouw ben, niet in de bedoeling van uiterlijk, maar in de bedoeling van hoe ik ben en besta.

Ik heb hem altijd al speciaal gevonden. En door die treffers beroert hij me wel meer en ook door wat er thuis gebeurt achter de schermen, waar ik wel vanaf weet, waar ik mee leef. Ik zou zo graag eens met hem babbelen, maar wat moet ik met mijn zorgen tegen hem gaan uitkomen..... Hij heeft zelf nog genoeg te verwerken.