|
Eigenlijk heb ik nu eens goed zin om te blèten. De laatste tijd ging het wel terug iets vlotter tussen mijn man en ik. We hadden er eigenlijk deugd van dat de kids een weekje weg waren. Ik was vooral losser tov van hem, in bed :-) Ik voel me altijd zo 'bekeken', 'beperkt' als de kids around zijn.... Tja, ik kan er niet aan doen. Zegt m'n man de dag als ze terug komen : 'En ga je nu terug de brave huismoeder spelen?' Ik zeg : 'Neen' en dat was ik ook niet van plan en het lukte me aardig :-) Was content van mezelf. Zaterdag zijn we weg geweest. Het was heel leuk. Maar s' morgens niet. We waren iets vergeten te doen. Het was een beetje alle twee onze fout. Op het eerste zicht leek er geen oplossing, maar ik trachtte die te vinden en toenkreeg mijn man weer een stressbui en kon hij zijn eigen zenuwen weer niet de baas. Ik vond het er eigenlijk over. Hij was zo danig gefrustreerd dat hij met een verschrikkelijk harde trap tussen m'n rug en m'n achterste gaf. Ik riep van verontwaardiging : 'Strontvent, hoe durf je !' Hij was zo kwaad omdat ik zei 'strontvent' en ik kreeg een rake klap recht in m'n gezicht. Ik : 'Hoe durf je, hoe laf is dit weer !' Hij brieste erover omdat ik zei : 'Strontvent' Ik zei : 'Dat is toch geen manier van doen, mij zo'n stamp geven en hoeveel keer heb je me al geen strontwijf genoemd? En ik moet dat maar weer verteren.' Hij zei daar niet veel op. Hij besefte wellicht dat hij dat nog gezegd had. Ik was zo kwaad, ik vond het zo laf, dat hij zich weer zo moest afreageren. Ik raak dat moe. We hadden zo'n leuke avond gehad en 's morgens krijg ik troef. Waar trekt dat nu op verdomme ! En het is al niet de eerste keer. En kan ik klagen? Neen zeker, want als je alles tesamen telt van zo'n briespartijtjes van mij een stamp geven, mij aframmelen, op mij spugen, mij daarbij uitmaken voor al wat schoon en lelijk is, dan kom ik misschien aan 10 keer in die twaalf jaar. Het is niet dat het elke maand is.
Hij heeft best veel goeie kanten, maar die zenuwen hé, die overdreven punctualiteit bij momenten. Je zou er soms zot van komen. Surtout die zenuwen die er voor mijn part niet altijd hoeven te zijn. Je kan je zo over het onnozelste druk maken. En soms is dat wel zo bij hem.
|
