|
Vandaag zijn we tien jaar getrouwd. Jawel, zo ver hebben we het ook al gebracht. Alhoewel ik vorige week vrijdagnacht echt erover gedacht heb of wij wel of niet samen zouden blijven na wat vrijdagnacht gebeurd is. Ik heb het hem wel duidelijk gemaakt wat er allemaal gebeurd is. Maar hij snapte het precies niet helemaal, of wou het niet snappen. Ik heb dan maar eens duidelijk vernoemd waar ik overal blauwe plekken had. En er zat er wel één hele grote tussen..... Ik heb hem duidelijk proberen te maken dat hij uit gaat als een tiener. Hij gaat al bijna nooit weg maar de laatste tijd scoort hij nogal goed van blunders. Eerst die boete voor rijden zonder lichten en met een glaasje te veel op, waar ik hem nog mocht gaan halen de vrijdagavond om 23 uur, 30 km verderop..... Nu vrijdag laatst zijn agressief gedrag waarbij de ruit van de voordeur sneuvelde. En 's nachts is hij gewoon beginnen plassen juist naast z'n bed. Al z'n kleren nat. Ik hoorde hem opstaan en ik heb hem maar laten begaan. Het kon me op dat moment niet schelen. Ik dacht : je moet maar weten dat je kleren zeiknat zijn. Ze kunnen niet genoeg stinken. Ik denk dat hij 's morgens toen hij uit z'n bed kwam met z'n voeten in de plas zat :-D Ik heb het hem gezegd dat ik dat niet kan blijven tolereren, dat dat al de eerste keer niet meer is en ik geen hond ben. Hij heeft me wel gevraagd met wat hij het kan goed maken en dat hij niet meer zou uitgaan. Ik heb gezegd : je mag dat wel nog doen, maar je moet leren je verantwoordelijkheden pakken en iets eten voor je vertrekt. Je kan in zo veel andere dingen je verantwoordelijkheid nemen. En het is niet omdat ze een pint voor je neus zetten dat je die moet uitdrinken. Het is gebeurd. Het is voorbij. Ik heb het 'vergeven', maar ik ben het niet vergeten ! Ik heb hem gezegd dat hij vrijdagnacht niet dezelfde man was die ik normaal ken en dat ik liever de normale heb. Ik ben toen echt bang geweest. Ik heb haast niks meer geslapen. Ik ben eigenlijk blij dat m'n oudste dochter wakker geworden is en ons bezig gehoord heeft en aandrong dat papa haar nog een knuffel moest geven eer ze terug naar haar bed ging. En om het allemaal wat te sussen ben ik hem maar gelijk beginnen geven. Ik dacht : hoe rapper hij in z'n bed zit, hoe beter.
Maar dat is voorbij. Het is voor geen van beiden een makkelijke periode geweest na ons verlof en eigenlijk zijn we al weer aan verlof toe. Maar bovenstaande feiten zijn daar allemaal geen redenen voor.
Voor onze tien jaar hebben we niks speciaals gedaan, maar hij was een leuke aangename werkdag.
Zoals ik al regelmatig gezegd heb : In goeie en kwade dagen, maar die laatste heb ik liever niet te veel.
|
