De zaterdag viel ze me dan terug aan hoe dat nu eigenlijk zat en waarom : reorganisatie of waren we haar beu ?! Ik heb er wijselijk op geantwoord dat onze boekhouder al meer dan een half jaar zit te zagen dat we de loonskosten moeten indijken. Dus de uren verminderen. En dat zij toch liever een voltijdse zou hebben  met wat andere uren. En dat zij misschien wel klaar is voor een nieuwe uitdaging. Dat het een noodzaak is, dat we niet anders kunnen en dat dat dan misschien wel de beste oplossing is, aangezien zij toch voltijds wil gaan (die ook begrijpelijk is in haar situatie)

Haar manieren van het laatste jaar en haar slordigheid hebben er ook wel mee te maken, maar dat heb ik niet gezegd. Het zal voor ons ook aanpassen zijn. Wij zullen een andere manier van werken moeten toepassen. Het zal ook wel weer zoeken zijn. Mijn man gelooft er bij momenten nog niet goed in. Hij heeft het er moeilijk mee om minder in zijn toonbank te zetten. Maar als we met 1 minder werken, zal dit automatisch zo zijn en zal er hoop-ik toch wel heel wat minder in die vuilbak gaan. Stap 1 is me al gelukt. Hopelijk lukt stap 2 nu ook nog. Het zal voor mij ook wel wat arbeidsintensiever worden in de keuken, maar ik zie het zitten. Alleen mag m'n man niet hetzelfde verwachten zoals van onze kokkin, en daar zal hem de nijping wel een beetje zitten. Liever iets minder en goed en vers, dan massa en 't trekt op geen kloten. Vandaag breng ik haar opzegbrief binnen bij de post. Maandag gaat die in. Dan blijft zij normaal tot aan het verlof. Dus dat komt mooi uit. En hopelijk verloopt alles vlot. Tot nu toe is ze redelijk. Maar ze kan zo snel veranderen. De ene dag zot en de andere dag bot.....