Ik weet niet meer van welk hout pijlen te schieten. Ik heb nu echt geen courage meer.
De betalingsherinneringen zwieren me weer om de oren. De verkoop is TE rustig. Er moet eigenlijk iemand buiten, en we dachten aan onze kokkin, maar die houdt momenteel weer haar manieren en er komt zo veel werk aan in mei. En onze andere medewerker, die we dan wel wilden houden, sukkelt zo met haar heupen en moet een dag naar de kliniek voor een ingreep. Zij denkt dat ze meteen weer zal kunnen werken, maar wij geloven niet dat dat waar zal zijn en er komt dan ook juist een drukke week aan. Dus we zullen ons sowieso mogen voorzien op een extra.
De strijd met m'n gewicht voor de kilo's eraf lukt ook niet meteen ondanks het feit dat ik er toch wel op let. Ik weeg nu nog meer sedert ik er op let.
Allemaal zo de-couragerend.....
Ik die altijd zo veel moed heb, die het nooit wil opgeven..... die gelooft dat er altijd een oplossing is voor een probleem ..... ik zie het momenteel niet meer zitten. Je zal dat aan m'n uiterlijke kant daarom niet altijd merken .....
Weet je wat ik nu denk : er zijn inderdaad oplossingen, maar die moeten dan ook toegepast worden..... Als je ze niet toepast, dan kom je ook niet tot een resultaat....
|