feelings

Onze kokkin zit dus eigenlijk al een jaar op de sukkel. We hebben daar al heel veel begrip voor gehad, geluisterd, haar laten wenen..... Het is allemaal vorig jaar in januari begonnen. Weggegaan van de papa van haar dochter en bij een man ingetrokken met wie ze dacht dat het wel ging klikken, maar die ze eigenlijk niet kende. En toen werd de ellende steeds erger en erger.... De kilo's vlogen er af, ze stond altijd maar te huilen hier op het werk. Ik had er echt medelijden mee. Wij wilden haar dan ook zo veel mogelijk helpen, want ze stond er ook maar alleen voor. Aan haar ouders had ze al niet veel, komt ook uit een totaal kapot gezin.... Ze had zo nog de hint nodig om weer bij die man weg te gaan, maar ze dacht dat ze dat financieel niet aankon. Ik ben er zo mee bezig geweest, heb er mijn slaap voor gelaten, heb zitten zoeken op het internet achter een appartement, een huisje die niet al te veel kostte, heb gebeld naar de sociale dienst omdat ze toch met wat spoed in een sociale woning zou kunnen geraken, dat dit echt wel een dringend geval was, want ze kwijnde week per week weg. Op het werk was ze dan zeker ook niet de hartelijkste, ze sleepte ons eigenlijk allemaal mee in haar privéproblemen...... Via het internet kon ik haar info geven over interessante meubeltjes die ze via een tweedehandssite op de kop kon tikken, ik schoot haar wat geld voor zodat zij haar huur kon betalen...... We hoopten dat, eens ze geïnstalleerd was, dan eindelijk weer een beetje het goede pad zou vinden..... Toen ze nog maar een maandje alleen woonde, verzeilde ze in het uitgaansleventje (ja, ze moest terug een nieuwe partner zoeken hé, liefst zo rap mogelijk) bij twee criminele typen die iets hadden met drugs of van dat stuf of met 'gezelschapsdames'. Ze had allerlei waanideeën dat ze achtervolgd werd, dat ze in haar huis gezeten hadden, dat ze haar telefoons controleerden, dat er een brief in haar huis lag tegen dat wij haar levensloos zouden aantreffen. Want ze wilden haar van de baan ruimen omdat ze te veel wist zei ze..... Maar telkens ze een sms kreeg van die kerels, antwoordde ze terug. Dus zo werd het contact niet verbroken.... Ik was toch wat ontgoocheld. Mijn man ook. Je helpt ze op het goede pad en ze zitten nog maar in hun huis en dan lopen ze weer mee met van die crapuleuze types..... Nu, de stijl hoe ze zich kleedt trekt ook wel niet echt de deftige types aan. In plaats van eens wat de deugd van het single-leven uit te proberen. Eens tijd voor haarzelf en haar dingen. Neen, dat laat zich dan weer door zo'n types meeslepen. Wat later leerde ze dan iemand kennen van wel 11 jaar ouder. Dat bleek dus terug grote liefde te zijn. Ik geloofde dit met enige argwaan. Zo van: hoe lang zal het nu weer duren ? Als je van 't éne gat in 't andere vliegt? Nu, al bij al, het leek de goeie richting uit te gaan en die gast leek mij ook wel van 'een goede soort'. Maar kort na nieuwjaar sloeg het al weer om. Ze zag al weer spoken, betrouwde hem weer niet meer. Maar ze heeft zo'n danig laag vertrouwen in mensen dat ze altijd de verkeerde gelooft en nooit die die ze moet geloven. Ondertussen sloeg haar wat meer happy humeur weer om in totale huilbuien en korte reacties, nog minder eten dan dat ze al deed (= niks), stond ze heel de tijd te sms'en, was veel naar buiten om een sigaret op te steken, die ze dan maar half oprookt..... Het werd haar weer al te lastig en te veel. En vorige week is ze dan thuis gebleven. Ik heb grotendeels haar werk overgenomen. Het is wel gelukt, maar het is lastig. En nu zijn voor mij haar jokers op. Zij is overtuigd dat wij haar niet kunnen missen. Akkoord, het zou een aanpassing zijn, maar een nieuwe frisse wind kan ook geen kwaad. Wat ben je nog met zo'n vies spook die niet meer gemotiveerd is, die hele dagen loopt te janken over haar privé en als je haar dan eens een onbenullige opmerking heeft over haar werk direct in de aanval gaat. Want wat ik ook gemerkt heb in die week dat ze er niet was is iets wat wij in feite wel al wisten, maar niet wilden zien doordat wij haar kookkunsten best wel oké vonden. Ze is zo enorm slordig en nonchalant. Haar potten en pannen zijn vaak aangebrand, ze begint aan 2 potten tegelijk. Dingen die ze niet wil gebruiken laat ze gewoon over tijd gaan. Dan rot het of is het gewoon over datum en kan je het niet meer gebruiken. Er lag zelfs een ring en sigaret in haar keuken en die hoort daar ook niet. Er is al eens een delict geweest ivm met een knalroze kinderdiadeem die ze in haar haar had. Ik ben vooral ontgoocheld in wat je haar ook probeert duidelijk te maken of bij te brengen of in te helpen dat het precies als wind aan haar voorbij gaat. Hoeveel flessen room ik al tesamen gegoten heb, hoeveel er al in de vuilbak beland zijn.... niet te doen..... Ze kan dan misschien wel goed eten maken, maar wat weegt er op den duur het sterkste door ? Een goeiemorgen kan er 's morgens ook al niet vanaf en met oudejaar muizde ze er snel vanonder omdat ze nog weg moest en dacht dat ik haar nog een werkje ging opsulferen. Dus een prettig eindejaar heb ik van haar ook niet toegewenst gekregen. En dan staat ze verbaasd dat ik na nieuwjaar geen 3 klinkende zoenen wil geven om haar gelukkig nieuwjaar te wensen...... Ik heb me er met een fabeltje van afgeholpen, ziekjes, moe, niet in m'n haak..... En de anderen heb ik dan wel die drie klinkende zoenen gegeven 's namiddags toen ze toekwamen.... Vrijdag laatst kwam ze na een week (die ook al niet reglementair is) haar ziektebriefjes binnenbrengen. Door al een jaar niet meer te eten weegt ze enorm weinig en heeft de dokter haar gewaarschuwd dat als ze niet verdikt ze binnen moet in de kliniek. Wij hebben haar nochtans ook al dikwijls aangespoord om te eten.... de boterhammen onder haar neus geschoven.... Duidelijk geval van anorexia.... met als gevolg een verminderde nierfunctie...... Dus vrijdag kwam ze en ik was bezig aan het koken. Ik heb niet zo veel aandacht aan haar geschonken, haar briefjes ontvangen en voor de rest interesseerde haar privé-miserie mij totaal niet. Maandag is ze terug komen werken en ik ben puur zakelijk geweest tegen haar . Ik heb haar niet gevraagd hoe het met haar was. Zij vraagt dat ook niet aan mij ! Ze heeft nog nooit gevraagd of het een beetje gelukt is om het allemaal te klaren vorige week als ze er niet was. En in haar privé ben ik zeker niet meer geïnteresseerd. Het is altijd wel iets van miserie. Wij moeten de onze ook zelf oplossen. En als je van iets begint over je eigen zaken slaat ze er altijd haar haak in en begint over het hare. Luisteren doet ze niet. Het was ook zo eens over voltijds werken dat ze bezig was (ze werkt er 32) en dat ze nooit een volledig pensioen zou hebben. Ik zei : 'Het onze zal ook zo vet niet zijn.' Haar antwoord : 'Dat is MIJN probleem NIET.' Kort en krachtig. Maar dat zij geen volledig pensioen zou hebben DAT WAS EEN RAMP.' Ze had gisteren tegen één van haar collega's gezegd dat mijn gedrag allesbehalve was.... Het is zij die moet spreken. Huh. Ik denk dat we al veel te veel verdraagd hebben. Dat we veel te 'soft' met haar zijn. Want per slot van rekening geven wij haar werk, betalen wij haar ... En als zij zoveel van onze spullen in de vuilbak kiepert, gooit zij ook onze winst weg. De boekhouder heeft het vorige week ook gezegd. Dat wij ergens met een nog te grote verliespost zitten. En dat zal er wel één grote van zijn. Het is een heel lang verhaal die ik hier aan 't neertokkelen ben, maar zo die ontgoochelingen van dat laatste jaar, het zijn er te veel na elkaar. We hebben gesleept, gesleurd...... het heeft allemaal geen baat. Ze doet toch haar goesting en hulp respecteert ze toch niet. Voor mij is het genoeg geweest. Al mijn jokers zijn uitgedeeld..... Ik denk dat mochten wij haar karakter hebben, ze hier al lang buitenlag..... Haar collega zei ook nog ; 'Wat heeft zij op den duur eigenlijk nog ?' Niks. Zoveel kapotte relatie's, steeds meer miserie, steeds minder gewicht en weinig geld. Maar ze beheert het al even slordig zoals ze met onze materialen omspringt. Ik HOOP dat ze het hier snel kotsmoe is en er de brui aan geeft. Want voor ons zou het beste natuurlijk zijn als ze zelf haar opzeg geeft. Anders zou het mij nog eens geld kosten. Ik denk dat ze er al met genoeg weggelopen is......