feelings

Inhoud blog

	jaar na jaar
	Mega lang geleden en zoveel veranderd
	hoe langer hoe beter
	Tijd
	lang geleden maar noodzaak
	doelloos
	radeloos
	moe gedoe
	huh
	eeuwen geleden
	toe aan verlof
	dan schrijf ik met mezelf
	scheef
	Is de maat vol ?
	het gevoel
	gsm-gedoe
	alle dagen van de regenboog
	't een en 't ander

	doelloos en gelukkiger
	nooit content
	lui
	80 kg
	inzinking
	lang geleden dat ik een dag met zo weinig courage had
	een paar stappen verder
	stapje verder
	't is niet gemakkelijk
	de eerste van het jaar
	nieuw hoofdstuk
	the blues
	bedrog/controle
	pft-dag
	en ondertussen
	Blij dat ik je heb leren kennen...
	hoofd boven water
	zonder titel omdat ik er geen weet
	eigenlijk hoort het niet
	blèten
	vakantie etcetera
	jongens, jongens....
	administratief
	't kwam uit
	niet te doen
	drukke week
	dansshows
	april
	veel te vertellen
	ik geloof erin...
	brief aan iemand die ik ken en het allemaal niet meer zo goed ziet zitten

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

feelings

schrijf't er uit

14-08-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

kluwen

Ook al voel ik mij vandaag zo niet meer, ik moet de gevoelens die de laatste dagen in mijn hoofd en in mijn vel gezeten hebben hier toch eens op papier zetten. Soms vraag ik mij af : mijn dochters zouden dat nu later eens moeten lezen : hoe zouden zijn reageren. Zullen zij als zijzelf rond mijn leeftijd zijn ook met dezelfde dingen blij zijn of worstelen zoals ik ? Was mijn moeder ook zo ? Wat was de reden waarom ze destijds zo gemakkelijk naar alcohol greep ? Soms denk ik dat ik net als haar ben toen. Alleen : ik eet chocolade en ik vreet. Vreten, vreten, vreten..... 't is weer erg geweest. Iedere morgen sta ik met hetzelfde idee op : vandaag doe ik het goed en halfweg de dag bezwijk ik dan weer voor mijn eigen zwakheid. Na mezelf eerst al tientallen keren een verbod op te leggen.... Donderdag ben ik weggeweest met mijn vriendin. Ik was weer zo superstil. Nu, mijn oudste dochter vertrok een paar dagen daarna op kamp voor een week, de eerste keer, dus dat had er onbewust ook al iets mee te maken vermoed ik. Alhoewel ik van de veronderstelling uitga dat ze op kamp gaat met haar vriendinnen en het enorm zag zitten.
De kleinste moest van mij dan deze week op sportkamp, zodat ze ook haar bezighouding had.
Maar die zag het niet zo goed zitten..... Maandag gejank en gehuil van die kleine meid. Ik had haar beloofd dat ze dinsdag mocht thuisblijven. Maar dan vond ze't de maandag toch leuk en zo is ze de dinsdag ook gegaan.
Misschien hou ik haar toch nog een dagje thuis, want die kleine meid heeft nooit de tijd om eens alleen te zijn en daar heeft zij wel eens behoefte aan.
Zaterdagnamiddag zei ze laconiek : 'Ik vind het niet zo erg dat mijn boze zus op kamp is.' Vanmorgen en gisterenmorgen was het : 'Ik mis mijn zus.'
Dit zat ik ook nog te denken vorige week : 'Ik zie mijn dochters veel te graag.'

Vaak heb ik het gevoel dat ik gevangen zit in mezelf. Ik ben bezig de oorzaken ervan aan het zoeken.

Ik ben het ook kotsmoe om altijd maar op dat eten te letten. Het is al meer dan 2 jaar dat ik zit te lummelen voor een paar kilo's. En ik ben het zo brakend moe met als gevolg dat ik steeds meer de tegenreactie krijg om te eten, te eten en te vreten. Met als gevolg dat die heupen en die buik van mij nog meer gaan uitzetten. I hate it. I hate it. Dan moet je altijd weer extra opletten wat je aandoet, want anders zie je die kwabbebandjes en dat vind ik zo ontzettend 'ugly'. Maar eerlijk gezegd ik kan er vaak de moed niet meer voor opbrengen.

Ik denk dat ik soms ook de dupe ben van m'n eigen verdraagzaamheid. Maar ik ben gewoon zo. Ik wil mensen altijd nog een kans geven omdat ik weet dat dat vaak in bepaalde situaties is dat mensen (mijn man dus) gaan overreageren en dat je dan vanalles naar je hoofd geslingerd wordt.
Het is ook zo dubbel hé. Mijn man is best wel een goeie kerel en hij heeft zijn gaven. En zijn minder goeie kanten. Zoals ik natuurlijk. Maar soms mag ik nogal wat incasseren. Zondag laatst moest hij een adres zoeken en hij vond het niet en ik kreeg al weer een zenuwachtig tierende telefoon. Alles was natuurlijk weer mijn fout. Ik stond wel alleen met een 8-tal mensen in de winkel en kon hem niet onmiddelijk helpen. Het is vroeger eens zo erg geweest dat hij me vanalles naar het hoofd slingerde van verwijten en opmerkingen dat zijn ma zei : 'Als je nu niet zwijgt ben ik weg.'
Ik denk dat ik toch veel verdraag en het ook heel sterk relativeer, het op den duur een beetje als op een eend laat regenen.
Het is ook zo als je iets doet. Van de tien dingen die je doet moet hij er aan zeven iets veranderen of is het niet goed. Ofwel kan ik geen kritiek verdragen, dat kan het ook zijn. Ik heb al vaak eens gezegd : 'Het zal pas zijn als ik op m'n sterfbed lig dat je eens zal kunnen boffen zeker tegen mij ?'
Zaterdag laatst waren we bij een collega die vroeg hoe de zaken gaan. Ik en iemand die mee was : 'Goed, we kunnen niet klagen, we hebben goed ons werk.' Hij : 'Och, 't is geen vetten.'
Zo bv over de vakantie. 'En goed gesteld?' Hij : 'Wooo.... we hebben veel slecht weer gehad en we zijn niet weggeweest.' Ik : 'Ik ben blij dat die laatste week toch nog goed weer was en we hebben er goed van geprofiteerd. We zijn niet naar het buitenland geweest, maar we zijn veel weg geweest.'
En zo kan ik nog een tijd doordrammen over de vaak negatieve uitingen die hij heeft.
Wij gaan bv heel ons leven sukkelaars zijn want we kunnen niet verder investeren en alles wat hij voorstelt wordt door mij afgebroken.
Akkoord, soms moet eens geïnvesteerd worden, maar ik ga van de veronderstelling uit : maak dat je het effenan kan betalen en dan je niet steeds nog hoger grijpt dan je al kan.' En ook : als iets goed is moet je nog niet meer willen of het willen veranderen. Ik ben meer van 't idee dat je soms ook eens moet selecteren.
En zo kunnen we blijven doordrammen over hoe verschillend we wel zijn ....
In de vakantie hebben we dagelijks ruzie gemaakt, nu is het terug beter. 't Moet zijn dat hij meer ontspannen is van te kunnen werken. Soms denk ik dat hij best wel een goeie papa is, maar niet echt zo'n gezinspapa. Moet precies ook niet hele dagen achter m'n gat lopen, maar voor bepaalde dingen heb ik er toch wel graag de papa bij. Die vrouwen willen ook altijd te veel zeker ? ! ;-)

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per maand

	02-2021
	02-2020
	02-2019
	10-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	12-2016
	07-2016
	03-2016
	02-2016
	12-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	10-2014
	09-2014
	08-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	12-2013
	11-2013
	10-2013
	08-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Gastenboek

Groetjes

Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs