De nichtjes zijn hier komen overnachten. Hilarisch ! Ze verlangden er zo naar. En nu zijn ze voor een dagje mee naar hun tante. Het is hier eens lekker rustig.Vanmorgen aan de ontbijttafel met veel enthousiasme mijn administratieve en andere planning voor vandaag uit de doeken gedaan, maar het is alweer in een zak gevallen. 'k Heb weer weinig motivatie. Mijn lijf is gewoon moe. Volgende week zijn we in vakantie. We zien er ongelooooooooofelijk naar uit en we zullen gekraakt, vermoeid, etc... zijn ..... We zullen alles wat we in ons hebben voelen doordat we stil vallen. Ongelofelijk hoe een mens eigenlijk zo kan leven hé. Een werkneemster van ons, die hier weekendwerk doet, zei het nog dit weekend : er zouden er veel zijn die mochten ze het werk doen zoals jullie, ze al lang zouden omvallen. Een vriendin van mij zegt dat ik een sterke madam ben. Zijn wel twee vleiende complimenten. Maar ik ben toch op bepaalde vlakken wel geen sterke madam ! Laat mij maar eens een latje lekkere chocolade tegenkomen. De sterke madam smelt als sneeuw voor de zon. Ik zou er beter allergisch voor zijn. Ipv voor de zon waar ik toch ook soms nogal op reageer. Ben vorige week naar de zonnebank geweest en heb er weer de gevolgen mogen van dragen. Ben in het begin, als ik een tijdje niet geweest ben, vaak wel teer. Met roodheid en jeuk tot gevolg. En opengekrabd vel..... :-) Vanmorgen hoorde ik van een andere werkneemster dat de zoon van iemand die hier 6 jaar gewerkt heeft, nu bij de concurrentie als jobstudent werkt. Ik was er toch wat van gepiekt. Madam komt hier zogoed als nooit meer naar onze winkel ook al werkt ze hier nog geen 2 km van, maar dat is wel vlakbij onze concurrentie. Dat is natuurlijk al handig voor haar daar binnen te springen. Maar de laatste keer zei ze zo mooi dat haar uren niet corresponderen met onze openingsuren, wat allemaal zever is. Zo zie je maar dat je zou medelijden hebben met je personeel en het steeds het beste wilt en als ze weg zijn zetten ze de dolk in je rug. Kwaadspreken, want als je weggaat is er altijd een minder leuke reden waarvoor je niet meer wilt blijven en dan bij de concurrentie gaan werken. Grrrrr.... Nu ja, het is 'maar' haar zoon hé. Maar terwijl kent ze't kot daar ook vanbinnen en vanbuiten..... Onze eerste verkoopster had eigenlijk ook daar gewerkt voor ze naar hier kwam, maar zat al een aantal maanden thuis. Dus dat is zo wel een beetje hetzelfde hé. En vorige week was het dan weer spel tussen onze 2 werkneemsters die hier het meeste tesamen zitten. Ze spreken niet meer tegen elkaar en de éne is, toen ze met ons alleen was, al wenend naar huis gegaan. Grote tranen met tuiten. Haar man belde toen ze pas thuis was om te vragen wat dat allemaal was. Ja, 't zijn eigenlijk twee dingen hé. Ten eerste marcheert het niet meer met haar collega en zal het volgens mij nooit meer marcheren. Ten tweede : er was afgesproken dat ze een bepaald uur kon stoppen, maar voor haar steekt het ook niet op een kwartiertje. Ze maakt ook liever een werk goed af. Maar van een kwartiertje, komt een half uur en tenslotte een uur, die gewoonte wordt. Het werd voor haar te veel. Ik heb haar gezegd dat ze vanaf nu zonder pardon weer op het afgesproken uur naar huis gaat. We zullen wel ons plan trekken en de baas moet zijn werk ook maar een beetje aanpassen. Want voor mij hoeft dat ook niet dat het altijd zo laat is. Maar de baas is blijkbaar heel hardhorig :-) Akkoord, hij heeft veel werk. Maar ik ben al heel lang van de overtuiging dat met een beetje minder te produceren we meer winst zouden maken. Er gaat nog te veel verloren in mijn ogen. Ik kan dat honderdduizend keren zeggen .. maarja..... En mijn schoonzusje die in verwachting is heeft smetvrees. Mijn schoonbroertje is er wel mee. De jongen is al zo vermagerd en hij kon het zondag niet laten om er toch over te beginnen. Hij doet zo zijn best voor haar en niks is blijkbaar goed. Ze kan het gewoon niet verdragen dat hij aan haar komt, (dat heb ik ook wel vaak eens jammergenoeg, maar dat is stress en vermoeidheid van mij) en hij is dan nog heeeeeel zachthandig. Ze hebben al heel veel ruzie gehad, maarja ze zijn ook aan het verbouwen en dat heb je daar dan ook nog eens bij. Ze heeft altijd haar moeder gehaat en ik denk dat ze volledig haar moeder aan het worden is..... Nu, het is hun zaak, maar ik vind het toch wel jammer voor m'n schoonbroertje. Die offert zich precies volledig op. Zo, deze onderbreking zal me nu wel weer een beetje motiveren om verder te werken ? M'n stresszinderingen zijn er weer uitgeschreven. Dat is als een soort negatieve energie die ik uit m'n lijf moet tokkelen om mijn geest en mijn lichaam weer enigszins in een goede lijn te krijgen. Doei.
