't Is gewoon een melodietje van de kids over de dagen van de week da'k mee in m'n hoofd zit.
Zondag was ik terug steenmoe. Vies van moeheid. Ik heb me in de namiddag een groot uur in m'n relax op de terras gelegd, met de zonnekriebels op m'n snoet, dan nog wat gerakeld in m'n hoveke met heel veel onkruid, dan met de kleinste wat met de fiets gaan oefenen en dan nog een toertje met de fietsen gaan maken met alletwee de kids. En ik heb er van GENOTEN. Van dat extra uurtje, van dat mooie weer. Lekker RELAX. Ik zei het nog tegen m'n man dat eigenlijk iedere zondagnamiddag zo'n gezellig, rustig, ontspannend namidagje zou moeten zijn. Maar ja, soms moeten we al eens gaan werken, soms moeten we dan eens ergens naar toe,..... En is het altijd maar hurry-hurry van hier naar daar.
En vandaag staat er hier al weer een vies wicht op de werkvloer. Sjonge, gaat het eens een halve week goed dan staat ze hier een paar dagen weeral met een bakkes tot op de grond. Hoe meer ze verandert van man, hoe knorriger ze wordt. Ik begin het bij momenten serieus moe te raken hoor. Maar ze weet dat ze goed is in haar job en ze permiteert het haar een beetje ook zeker ? Ze werkt hier ook al langst. Ze heeft nu 32 uur en wil persé een voltijdse, maar dat kan ik haar niet geven. Maar ze zou dan wel in een sociale woning willen gaan wonen, dus als ze dat doet, zal ze dan ook weer meer huur mogen betalen. Oh, ze is zo zot als 't achterste van een deur, of hoe zeggen ze dat ook weer. Mijn man wordt er ook al helemaal stressy van. Ik zei daarnet tegen hem : 'Probeer het je niet aan te trekken. Maar met haar humeurig gedoe geeft dat wel een effect voor de hele werkvloer.' In plaats van eens wat happy te zijn met dit mooie weer, moet er altijd een probleem gemaakt worden of van een muis een olifant gemaakt worden. Je leven kan je soms zelf moeilijk maken. Take it the easy way. 't Is nog zo leuk. Er zijn natuurlijk ook externe factoren die wel voor 'zorgen' zorgen, maar ik spreek nu voornamelijk over muizen en olifanten. Die blaas je zelf op :-) 
Vrijdagavond met m'n maatje uitgezet. Was gezellig. Optreden van een bluesgroep.
Toen ik thuiskwam las ik op FB nog van een FB-vriend dat ze hun zaak stopzetten. Ik heb daar al veel zitten op denken. Als je al van als je van school komt in je eigen zaak zit, opvolging van je ouders, dan moet het toch wel een hele zware beslissing zijn om heel die boel stop te zetten. Maar het zal wel de beste beslissing zijn. Ik had hem nog een mail gestuurd en er in vermeld dat levenskwaliteit ook nog altijd belangrijk is. Je kan zo tjolen voor je 'eer', maar je kan je zo kapot tjolen. Wij hebben ook 2 hele moeilijke jaren gehad en ik ben blij dat deze voorbij zijn en ik hoop dat we het nu wat recht kunnen houden en ik wil nu ook een beetje meer beginnen te genieten. Mij eens iets meer permiteren, dingen die ik mij lang ontzegd heb.... Ik ben ook veel met dat geval van die vriend bezig geweest doordat ik ook wel goed besef, en mijn man ook, dat we in dezelfde situatie konden gezeten hebben..... omdat het gewoon financieel niet meer lukte..... Best dat er nog goede engels bestaan :-)))