'k Heb vanavond nog een opmerkelijk artikeltje in een vlucht gelezen. Dat wij Belgen nog steeds monogaam zijn, maar serieel monogaam. We trouwen bv wel nog, maar dat is niet meer met de bedoeling voor het leven. Een relatie eindigt, dan zijn we terug een tijd single, leren we terug iemand kennen en hebben we weer een monogame relatie met die persoon, we zijn dus serieel monogaam.
'k Vond 't eigenlijk wel mooi uitgedrukt :-)
En wat denk ik daarvan als monogame persoon die nog steeds een monogame verhouding met haar echtgenoot heeft ?
Ten eerste : er zit nogal heel wat verlegenheid in m'n beestje en traditie, dus ik zal niet zo rap buiten de schreef gaan lopen, waardoor ik normaal wel monogaam zal blijven. Dat wil niet zeggen dat ik de laatste tien jaar monogaam met m'n gedachten geweest ben :-) Hi,hi .... ik ben nog lang blijven hangen bij een vroegere liefde, die eigenlijk maar een vluchtige liefde was, maar achteraf beschouwd ging het eigenlijk wel serieus kunnen klikken hebben tussen ons, maar ik wou geen ventje van vier jaar jonger. Toen is er nog'ns iemand geweest met zo'n mooie glimlach, zo'n mooie ogen die altijd zo vriendelijk en amusant in onze zaak kwam dat ik er stilletjesaan wel een heel warm gevoel voor kreeg. En dan droomde ik daar wel eens van weg, maar dat was het ook. En dan ja : top of the bill hé. Dien typ die in m'n leven kwam gewandeld als 'de prins op het witte paard', totaal van slag was ik er van, wel twee jaar aan een stuk. En toen heb ik vorig jaar, rond deze tijd, een nogal onverwachte en eerlijke verklaring gedaan. Misschien maar best voor mezelf, want ik was toch maar mezelf aan 't opfretten.... Maar die prins heeft me nuchter terug op mijn paardje gezet :-) en zo is het wel het beste ook. Ten eerste moet het nog altijd van beide kanten komen. Mijn nuchterheid is dan wel wat terug gekomen. En hoh ja, het ging ook maar een grote soeppot zijn hé.... en ondertussen heb ik ook geleerd terug wat de goeie kantjes van mijn eigen man te zien. Er zijn eigenlijk toch nog wel meer gaven aan dan dat ik lang het gevoel gehad heb. Maar ja, er speelden op dat moment andere factoren mee, die van die 'hartsvriendin' die hem meteen alle contact verbiedt als ze zelf een relatie heeft. De trut. Nooit zal ik dat mens nog graag zien. Het was een dolk in m'n hartje.
Maar sedert ik m'n nieuwe voordeur heb heb ik zo een beetje het idee van  : ik ben nu toch al aan veertig. Ik hoop dat ik het maal twee mag doen. Ik denk nog niet aan vijftig, want dat zou me toch maar bang maken. Ik moet genieten van wat ik nu heb. Mooi maken wat ik nu heb. En ook eens meer meenemen waar ik de kans toe krijg. En vroeger ging ik het nooit doen, en nu misschien nog niet durven doen. Maar als er zich ooit een 'verboden vrucht' aanbiedt, zal ik er misschien toch eventjes van snoepen, zonder dat ik m'n eigen relatie daar schade wil mee berokkenen. Alleen het gevaar is als je begint te snoepen, dat je niet meer kan stoppen :-) Nu, ik heb lang gezegd dat ik ooit toch één keer mijn man zal 'bedriegen' omdat hij mij een aantal jaar terug eens heel diep gekwetst had.... Ondertussen is die zo'n beetje haat-gedachte al wat geslonken. Nu is het zo meer van : we leven slechts één keer, en als het zich aanbiedt, aanbiedt hé... niet zelf aanbieden, dan moet je het meenemen. Maar ja, dat zal mij wel niet overkomen. Ik ben niet het type die jagers zo meteen als hun prooi nemen ;-)) Live and let live. We'll see. We maken er ons niet druk in. Ik heb ook zo meer het idee van : ik ben wie ik ben en ik laat mijn mening wel meer blijken. Bevalt het, dan bevalt het, bevalt het minder, dan bevalt het minder. Maar ik ben zoals ik ben, naturel mezelf, geen maskers. Wie mij mag, mag mij. Wie mij niet mag, mag mij niet. Niet iedereen kan je even graag zien. En ik ga mij daar ook niet meer aan storen. Er zijn nog zo veel andere mensen die je wel graag zien. :-)