De ene er voor het ogenblik terug wat bovenop, de andere begint nu te kantelen. Haar bloeddruk stond zooooo laag. Het schaap was toch gekomen en forceerde zich om te werken, maar dat ging toch echt wel niet hé. Ze heeft reuzeninspanningen gedaan en het 5 uur volgehouden. Ik heb haar om 18 uur naar huis gestuurd en gevraagd dat ze nog een sms'je zou sturen. Mijn man daarentegen kon ik schieten op dat moment. Hij was boos op mij dat ik haar dan al naar huis stuurde. Dat ik haar beter nog wat langer op het werk gelaten had. Ik zei dat hij straf blij mocht zijn dat hij zo'n werknemers had die als ze ziek zijn (griep of lage bloeddruk) toch nog hun baas trachten te dienen, maar dat een normale werknemer in zo'n toestand eigenlijk thuis blijft. Ik had gezegd tegen haar dat als ze zich woensdag voelt zoals gisteren ze beter thuis blijft. Ik zal wel maken dat ik tijdig uit m'n bed ben en zal wel wat trachten in te springen in haar plaats in de mate van het mogelijke. Verder hou ik alvast rekening met een mopperende baas :-), maar dat ben ik al gewoon op woensdag. Dan staat hij meestal nogal stressy. Het is ook wel een drukke dag, maarja.... wat stress mag wel, maar moet dat dan altijd op zo'n 'grrrrr'-manier uitgewerkt worden. Je zou soms al bang zijn van naar hem te kijken .... :-D Nu, na de middag is dat meestal wel over. En zondag is hij vrij goed thuisgekomen. Ik kan zeker niet klagen. Heeft zelfs nog de kids in bed gestopt. Ik vind dat zijn 'vadergevoel' de laatste tijd toch wel wat vermeerderd is... Komt dat omdat zijn 'koffiemadam' waar hij nogal diep van onder de indruk was, ondertussen een relatie heeft ? En ook wel door gebeurtenissen rondom ons van mensen die we goed kennen en die uit elkaar gaan. Dat dat ook niet altijd van de poes is. Is vaak maar een hoop miserie. Dus kan je maar beter proberen te geloven in wie je samen mee bent. En er het beste van maken. In goede en kwade dagen, dat is zo ongeveer het enigste dat ik nog geloof van de kerk. Alle borstels vegen mooi in het begin, maar na een tijdje blijft hier en daar wel eens een pluisje liggen. Als dat geen mesthoop wordt is't goed :-D Relativeren.... ik denk als je dat kunt dat dat wel een groot pluspunt is. Van al die muggen olifanten maken is nu ook zo interessant niet hé. Nu, ik kan mijn muggen klein houden door hier mijn 'olifanten'kwaad of stress uit te spuwen. Hahaha.... Het zijn maar allemaal kleine gebeurtenissen. Maar een dagboek is toch al altijd een goede therapie voor mij geweest. Als puber heb ik daar ook veel aan gehad. Ik ben er terug mee begonnen (in m'n midlife-crisis zeker?!) omdat hij mij door moeilijke momenten helpt. En die hebben we de laatste jaren wel veel gehad, vooral dan op financieel en relatievlak. Die financiële problemen zijn momenteel gelukkig wat opgelost en hopelijk evolueren ze verder in positieve lijn. En dat relatievlak ontstresst daardoor ook wel een beetje. Ik ben gisteren nog bij de boekhouder geweest en als je zo eens de laatste 2 jaar bekeek, dan klopte het wel met mijn 'gevoel'. En de reden hoe dat kwam klopt ook wel. Nu het was niet mijn gevoel alleen, ik zag het ook wel aan mijn administratie. (de getallen). Maar dat zijn soms dingen die je niet aanvoelt in je werkwijze, je werken, maar wel in je portemonee. Ik ben vaak 's morgens opgestaan met de spanning van hoe ik het financieel weer allemaal aan boord zou leggen. Wie stond de eerste op m'n lijtje om te betalen. Van wie zou ik het eerste een aangetekend schrijven of een boete krijgen ? Waren het lonen, dan had ik soms nog 5 Euro in m'n kassa over en 0 op m'n bankrekeningen. En buitenstaanders dan maar zeggen : 'Jullie hebben toch wel een florisserende zaak'. En dan denken ze : 'Jullie scheppen ze nog een beetje, de centen !' Maar dan dachten ze niet aan onze rekeningen en leningen. Ik heb ooit eens iemand geantwoord die zei : 'Ja, en dan gaan jullie straks wel in een prachtig huis wonen met een zwembad erbij en dan genieten in je zwembad met een glaasje erbij.' Ik zei : 'Ja, inderdaad. En je moet niet denken dat ik water zal drinken in mijn zwembad. 't Zal champagne zijn !' Gisteren had ik hier dan nog een heel andere anekdote in de winkel. Een heer, type Firmin van Kris van den Durpel komt binnen. Hij bestelt iets. En dan vraag ik : 'En meneer, had u nog iets gewild?' En die man : 'Ja, ik zou nog graag een vrouw willen. Ik zoek ze al zo lang, maar ik vind ze niet.' Hahahahaha, .... ik moest toch lachen in m'n binnenste en ik heb erop geantwoord : 'Op ieder potje past een dekseltje, alleen het ene kluttert meer dan 't andere.' Hahahahaha..... Maar dien typ meende dat dus wel hé :-)))))
