Ik heb er nood aan hier nog iets te krabbelen. Het is al een paar dagen. Heb verdorie vanavond al de hele tijd last van m'n arm. Ik vermoed dat het is van een fles wijn met nogal heel veel kracht open te trekken. Ik heb eigenlijk heel weinig tijd gehad om nog veel aan m'n pc te zitten. Er waren andere zaken die voorrang hadden. Vorige week is de receptie goed meegevallen. Veel positieve reacties. Best dat het deze week niet was, want met onze medewerkster is 't voor de moment flauw gesteld. Ze gaat helemaal onderuit.... Ik heb de indruk dat ze nu al haar eigen ruiten aan het ingooien is en dat ze zich dat achteraf ferm zal beklagen. Ze is maandag beginnen hyperventileren. Toen heeft ze een uur bij ons in de zetel gelegen en dan is haar vriend om haar gekomen. Blijkbaar zou het allemaal van haar maag voortkomen. Ze krijgt nu pillen voor haar maag, maar ze vind dat ze eigenlijk niet helpen. Ze is pillen voorgeschreven van de dokter om wat te kalmeren (tegen e zenuwen dus). Ze heeft die betaald, maar ze gaat ze niet halen, want ze heeft dat toch niet nodig. Als je zegt tegen haar dat je natuurlijk wel 't liefste hebt dat ze terugkomt, maar dat ze wat aan zichzelf moet denken en wat tijd voor zichzelf moet nemen, dat het beter is dat ze een tijdje thuis is dan eens wel te komen en dan weer niet te komen.... dat wordt ze gloeiend kwaad. Ze is echt totaal onhandelbaar. Ze is achter haar geld gekomen. Heeft het geteld en getekend en is weer voortgegaan zonder veel boe of ba. Ze ging eigenlijk vanmorgen terug komen werken, maar om 10 na 6 belde ze af. Ze zou normaal tegen 6 uur komen. Dus kan je je voorstellen als je de boel met 2 moet rooien ipv met 3 dat dat nogal hectisch is, en zeker als je geen reservetijd meer hebt. Ik ben eigenlijk heel die boel zo moe als wat. Als je iets zegt tegen haar dan is het te veel. Als je niets zegt dan is het te weinig..... Het is heel moeilijk en lastig. En eigenlijk kan er niemand anders dan zijzelf er proberen voor te zorgen dat ze zich weer beter voelt. Want onze woorden hebben weinig vat, ze wuift ze gewoon in de wind. Je moet je eens in je vriend zijn plaats stellen.
Hij loopt een vroegere goeie kennis op het lijf (zij dus). Ze beginnen wat te babbelen en zij heeft privé-problemen, huilt uit op zijn schouder en zijn al snel een koppeltje. Zij gaat na een maand bij hem wonen en dan begint het spelleke. Een nieuw samengesteld gezin met kinderen van elke leeftijdscategorie.... Meer ontploffingen dan vuurwerk. Zij raakt steeds dieper in de put..... En ze wil van niemand hulp. Amaai, die vriend, hij mag het hebben hoor voor de moment. Hij zei ook tegen mijn man dat het niet gemakkelijk is met haar. Dan trek je eens een nieuwe vrouw binnen, dan heb je meer miserie dan wat anders.... Amaai.