Zaterdag komt de kerstman op bezoek, op de plesj in Erembodegem. Vanaf half elf 's morgens - met de nodige mooie 'elfjes' is me gezegd....-, tot..... Dus als je zaterdag(avond) even thuis weg wilt....

Serieus, echt, ik meen het. Geloof me of niet. Akkoord of niet. Ik doe er geen voordeel mee, ik verdien er geen cent aan. Als werkzoekende journalist leef ik me gewoon uit op een blog. Je leest het, of niet. Even goede vrienden. Als inwijkeling - ik ben geboren in Hasselt, heb daar in Limburg mijn schooltijd doorgemaakt - maar nu toch al (iets meer dan) 23 jaar wonend in Erembodegem, leef ik toch mee met de zorgen, de problemen van 'mijn' dorpsgenoten. Al die tijd zie, hoor ik verzuchtigingen van de zelfstandigen, van Jan of Marie in de straat. Over hoe het in 'ons dorp' toch beter kan, beter zou moeten. Maar daarover heb ik al eerder geblogd, geschreven, mijn hart, mijn frustraties gelucht. Nu komen de feestdagen. Mogen we (proberen toch) alle zorgen, alle miserie opzijschuiven, vergeten. Want het kan alleen maar beteren, toch? Voor u, voor uw kinderen, uw naasten, uw zaak....

Sorry, ik liet me even gaan... Vanaf nu kijken we hoopvol vooruit naar een beter 2016, op alle vlakken. En laten we dat uiterlijk zaterdag beginnen. Dus een oproep aan alle inwoners van Erembodegem - die van de buurgemeenten zijn zeker ook welkom: laat je zaterdag zien, kom een glas drinken, iets eten, gewoon winkelen. Kom simpelweg gezegd laten zien, bewijzen dat Erembodegem leeft. Van 's morgens tot....

De nationalisten op Corsica, het FN in Frankrijk, de Catalanen, de Basken, de Bretoenen, de Schotten, Tsipras en de zijnen in Griekenland, Wilders, Vlaanderen, noem maar op. Het ongenoegen groeit bij de man in de (Europese) straat. Het wordt tijd dat de 'gewone' politicus opstaat, reageert. Gewoon even gaat nadenken.

Enkel door 'samenwerking' tussen zogenaamde socialisten en zogenaamd centrumrechts kon men in Frankrijk madame Le Pen en de haren van bestuursbevoegdheid houden in de regionale overheden. Op Corsica - voor wie het niet weet een Frans eiland - wonnen de plaatselijke nationalisten wel. In Spanje, Barcelona en omstreken, kortom Catalonië: ook daar al jaren ongenoegen over het beleid vanuit hoofdstad Madrid, de roep om autonomie, liefst onafhankelijkheid, neemt er toe. Zoals in andere Spaanse streken - Andalusië, Baskenland vooral. De Schotten grepen begin dit jaar net naast een meerderheid voor onafhankelijkheid van Groot-Brittannië, in Griekenland maakte Syriza, een tot dan toe onbekend partijtje, de traditionele 'groten' belachelijk, leider Tsipras gijzelde zelfs maanden het o zo machtige Europa inzake opgelegde hervormingen. Met Geert Wilders hebben onze Nederlandse buren een schenenschopper bij uitstek, in Duitsland krijgen extreme groeperingen meer en meer te zeggen, en ga zo maar door.

Bij ons in Vlaanderen groeit het ongenoegen ook. Toch bij de man/vrouw in de straat, op de trein, aan de toog. Je kan er niet naast luisteren. Over de vluchtelingen, over de elektriciteitsfactuur, over van alles en nog wat wat boven ons hoofd beslist wordt. Door onze eigen gekozenen des volks. Die, zo lijkt me toch, enkel nog buitenkomen in verkiezingstijden. Voor de rest blij zijn dat op de congressen de ja-knikkers zonder boe of ba instemmen met de ideeën, het programma van de partijhoofden. Ze durven toch niet anders, want anders zijn zij of hun kinderen misschien hun jobke kwijt... En dat geldt voor uiterst-links over het zogenaamde centrum tot uiterst-rechts - what's in a name. Maar waar de modale Vlaming, Belg wakker van ligt? Wat u en ik willen veranderd zien, verbeterd? In het volgend verkiezingsjaar zullen de heren en dames weer eens komen polsen naar onze gevoeligheden, onze problemen. In de hoop dat we in het stemhokje toch maar aan ze zullen denken. En ondertussen van alles beloven, tot Europa hun terugfluit. Want daar wordt uiteindelijk toch alles beslist, tegen wil en dank.

Gewoon wat (on)zin van mijnentwege. Om even over na te denken.

Vandaag is het een jaar geleden dat ik een raar, verontrustend mailtje ontving. Een mailtje dat mijn leven grondig zou omgooien. Een jaar al. De tijd vliegt snel....

In 2014 was 15 december een maandag. Ik had avonddienst op de redactie, maar controleerde 's morgens thuis toch mijn mails al. Zat er eentje tussen van de personeelsdienst. Of ik vrijdagnamiddag eventjes bij de HR-manager wou passeren. Alarmbellen begonnen meteen te rinkelen, vrijdags had een collega net zijn C4 gekregen. Op de redactie kreeg ik niet meer uitleg van mijn rechtstreekse bazen - 'ze mochten niets zeggen'. Dan weet je het wel, maar blijf je toch in spanning. Gewoon blijven werken, zoals steeds gedreven, proberen een zo goed mogelijke krant te maken. Tegen beter weten in, maar toch hopend dat het allemaal niet zo erg zou zijn. Tevergeefs natuurlijk. Die vrijdagmiddag kreeg ik het verdict te horen, na iets meer dan 28 jaren dienst op de redactie was ik niet meer nodig.... Natuurlijk niet direct getekend voor akkoord, me wat geïnformeerd bij vakbond, journalistenbond en vrienden of de voorgestelde opzegvergoeding en zo wel wettelijk, juist waren. Tuurlijk was dat allemaal in orde en net voor de feestdagen stond ik 'op straat'. Bijna een jaar geleden dus. De tijd vliegt snel....

Ik ben niet bij de pakken blijven zitten, begon al snel te solliciteren. Maar als (nu) 52-jarige valt dat niet mee, zeker niet als de enige echte ervaring die je hebt 28 jaar krantenwerk (journalist, eindredacteur,...) is, buiten wat administratieve jobs in het begin van 'mijn loopbaan'. Ja, ik krijg antwoord van de bedrijven, helaas meestal in de zin van 'uw profiel voldoet niet', 'we hebben betere kandidaten weerhouden', 'uw gegevens worden in een werfreserve opgenomen', en ga zo maar door. Tot heden heb ik twee keer effectief proeven mogen afleggen, één keer een gesprek via Skype. Morgen mag ik nog eens 'op babbel'. Duimen maar. Ondertussen heb ik gisteren nog wat sollicitatiemails verstuurd, je weet immers nooit. Ik mag niet opgeven, ik zal niet opgeven.

Het is het moment voor de mensen van Dekenij Dorp - die van de Hogeweg (en anderen) mogen van mij ook meedoen natuurlijk - om te overleggen hoe ze de 'Plesjkermis' in juni gaan invullen. Want het zou wel eens een extra lange kermis kunnen worden. Tijd voor wat (on)zin. Of niet?

Het derde weekend van juni tot de donderdag daarop: de traditionele periode voor 'Centrumkermis Erembodegem', zoals het op de kalender van 't Stad vermeld staat. Met op vrijdag koers, de weekenddagen 'gewoon' kermis, maandag belotting, dinsdag kaatsen en als afsluiter de avondmarkt met vuurwerk op donderdag. Zo is het al jaren. Maar daar kan in 2016 misschien verandering in komen... Als de Rode Duivels op het EK in Frankrijk een beetje willen helpen tenminste.

Zaterdag werd er geloot, werden de groepen samengesteld en raakte de speelkalender van het EK bekend. En wat zien we? België - Italië op maandag 13 juni om 21 uur, juist ja enkele dagen voor de kermis officieel begint. Kunnen we geen extra activiteiten inlassen tussen dan en vrijdag, koersdag? Zaterdagmiddag kijken we met zijn allen hoe de Duivels tegen de Guinness-Ieren spelen, terwijl moeder-de-vrouw met de kinderen de kermis afdweilt. De gewoonlijk 'vrije' woensdag is ook ingevuld: de laatste groepsmatch tegen de Zweden. Goed nieuws toch, vooral voor de horecazaken. En als Hazard, De Bruyne en co het spelletje willen meespelen - minstens halve finale klonk het een tijd geleden toch - moet het vuurwerk op donderdag de kermis niet afsluiten. Nee, laat ons dan hopen op een groot vuurwerk op zondag 10 juli - juist ja, juLi - als de Rode Duivels de finale in Parijs gewonnen hebben. Dromen mag toch?

Aan de handelaars nu om een tof uitgebreid programma te bedenken, te vinden, uit te werken. Om de thuisblijvers, de mensen die geen kaartje voor één van de matchen kunnen bemachtigen te verwennen op de Plesj, in Erembodegem zelf. Zonder de niet-voetballiefhebbers - die zullen er wellicht ook nog zijn.... - te vergeten. Werk aan de winkel voor de Dekenijen en sympathisanten dus. Om Erembodegem 'the place to be' te maken zo tussen 10 juni en 10 juli. Spijtig voor de studenten, die dan net in hun examens zitten....

Ik weet het wel, de kranten staan er vol van, de tv-journaals zetten het op één bij de hoofdpunten: de aangekondigde stakingen in januari bij de NMBS. En vooral de vele voordelen die de werknemers er hebben. Maar toch enkele bedenkingen bij dit alles.

Tuurlijk schrik ik ook van dat lijstje voordelen, vind ik dat eveneens toch een beetje (sic) van het goede teveel. Dat er aan al die voordelen geknabbeld wordt, daar kan ik wel inkomen. Veel - zo niet alle - werknemers buiten de NMBS kunnen er alleen maar van dromen. Maar er is ook een andere kant. Hoor ik van mensen die 'bij het spoor' werken. Diensten die onderbemand zijn, zodat de veiligheid van u en mij, van de gebruikers niet gegarandeerd kan blijven. Mensen die op pensioen vertrekken, worden niet vervangen, zodat dat probleem stilaan erger wordt. Vakantiedagen - te veel dus - kunnen niet opgenomen worden, weekenddiensten zijn meer regel dan (beloofde) uitzondering. En ga zo maar door. Niet leuk, een protest waardig. Vind ik. Maar daarom vijf dagen het land lam leggen, collega-werknemers de duvel aan doen omdat ze niet kunnen gaan werken met de trein, verplichten om vakantiedagen op te nemen.... Ook studenten - in hun examenperiode - zullen de dupe zijn, en indirect ook hun ouders. Dat vind ik er over.

Maar dan toch eventjes in mijn geheugen gegraven, en op internet bevestiging gezocht. September 1983, de meeste ministers van nu zaten toen nog op de (lagere) schoolbanken, ik had mijn eerste job. RVA-stagiair, zoals dat toen heette: een poging om jongeren aan werk te helpen gedurende maximaal twee keer zes maanden. Op de boekhouding van een bedrijf in centrum Brussel, dagelijks pendelend uit Hasselt. Op een mooie vrijdag (sic) besloot spoorpersoneel het werk stil te leggen. Eerst in Charleroi - waar hebben we dat nog gehoord - snel gevolgd door andere regio's. Terug naar huis met de trein was plots geen optie meer. Gelukkig woonde mijn zus in Etterbeek, niet ver van de VUB. Daar kon ik wel even overnachten, vader had zaterdags vergadering in Brussel, dus... Moeder was vooruitziend en slim en gaf kleren mee, want die staking duurde haast veertien dagen. Protest, toen al, tegen besparingsmaatregelen van de regering, die zo de toenmalige crisis wou bezweren. Die staking beperkte zich niet alleen tot 'het spoor', andere openbare diensten volgden, ook bij privébedrijven werd het werk stilgelegd. Twee weken lang heb ik dus gelogeerd bij zus, 's morgens en 's avonds te voet van Etterbeek naar de Jacqmainlaan, waar ik werkte. In mijn herinnering telkens een uurtje stappen, door regen en wind, op de duur slalommend tussen het zich opstapelende vuilnis - want ook die mannen staakten, net als die van de tram, metro,..... Maar ik was jong, ik wou die eerste job niet zo maar verwaarlozen. Dus....

Dus.... vijf dagen het treinverkeer stilleggen, het is niet nieuw. Maar daarom keur ik het zeker niet goed. En kan ik de regering begrijpen die een minimale dienstverlening (sic) wil invoeren, die mensen als sardientjes op die ene trein per uur of zo wil persen om hen toch maar te kunnen laten gaan werken. Sommige pendelaars maken dat nu al dagelijks mee. Och, laten we gewoon hopen, duimen dat het gezond verstand zegeviert en dat er aan de onderhandelingstafel een akkoord komt. Toch zeker om dat probleem van die onderbemande diensten van de NMBS op te lossen, want het is dat wat de gewone werknemer bij 'het spoor' wil.

Als je wil werken in Erembodegem, mag je geen hoogtevrees hebben. Lijkt toch uit de laatste 'grote' werken op de 'Plesj'. Niet duidelijk? Lees verder....

In het voorjaar hebben we de werken aan 'onze' kerk op de Plesj gehad. De kerktoren werd ontdaan van de bomen die in de 'goot' van de torentop groeiden, noodzakelijke voegwerken en co werden uitgevoerd. Joepie. Het ziet er beter uit, properder. Eerlijk blijven he. Persoonlijk heb ik er geen probleem mee.

Nu zijn er 'acrobaten' bezig met de boom op de speelplaats van de Regenboogschool, in de volksmond nog altijd de 'jongensschool'. Een plataan. Heeft één van de werkers me vandaag verteld - sorry ik ben geen 'boom-o-loog', dus ik geloof hem. Aan kabels, in mijn ogen dunne touwtjes, hangen ze in de boom, snoeien ze, halen ze 'slechte' takken weg. De speelplaats van de school is een beetje ingeperkt, rond de plataan afgebakend: begrijpelijk om veiligheidsredenen. Maar - we zijn zelf ook jong geweest, ondeugend, risicozoekend - tijdens de speeltijd, middagpauze zitten er toch 'stoere' jongens en meisjes net op het randje....

Knap werk, vind ik toch. Zet mij op een ietwat hoge stoel en mijn knietjes bibberen al. Tja, ik ben wie ik ben. Maar voor de werkers, eerst aan de kerk, nu aan de boom, heb ik respect, tout court.

Wat ik me wel nog afvraag... Hoe oud is die boom op die speelplaats van de school nu? Volgens de 'werkers van dienst' zeker 40-50 jaar, volgens oudgedienden uit Erembodegem, mensen die al vele jaren in 'het dorp' wonen, véééééééééééél ouder. Ik ben nieuwsgierig....

Allemaal samen vanavond? Voor tv, aan de radio gekluisterd, in het stadion - voor de gelukkigen - zelf? Laat elke Vlaamse, Belgische voetballiefhebber een blauw-wit hart hebben zo rond kwart voor negen. Ik alvast wel.

AA Gent, la Gantoise. Eerlijk, wat stelde die voetbalclub de laatste decennia voor, in België, bij uitbreiding in Europa? Niks toch, och arme. Maar vanuit een moeras aan de Leie en de Schelde - beeldspraak mag toch even? - hebben een voorzitter, een manager, uiteindelijk een trainer, vanuit niets - ver onder nul zelf - IETS gemaakt. IETS waarop voetbalminnend Vlaanderen, België, misschien zelfs Europa, trots mag zijn. Vanavond kan dit - met alle respect - provincieclubje een beetje voetbalgeschiedenis schrijven, overwinteren in de Champions League. Daar mogen, nee moeten, toch alle voetballiefhebbers in ons landje achter staan? Ongeacht de voorliefde van hun clubkleuren?

Nee, je moet je niet uitdossen met pluimen, je niet verkleden als indiaan, blauw-witte pyjama, slaapkledij in de zetel voor de tv mag, maar moet niet. Alleen je hart, je innerlijke steun - in het stadion ook de vocale natuurlijk - wordt gevraagd. In de hoop dat het onmogelijke geachte - laat ons eerlijk zijn, wie had dit in mei, zelfs in september, een maand geleden.... verwacht? - werkelijkheid te laten worden. Tot meerdere eer en glorie van de heilige Hein van de Ghelamco-arena (voor de West-Vlaamse lezers: tot meerdere eer en hlorie van de geilige Gein van de Hhelamco-arena)

Nog 60 dagen. En het is weer carnaval in Oilsjt!!! Carnavalist en copain tout court LR wees me er deze morgen op Facebook op, met een 'kalenderfotootje'. Het aftellen is nu echt begonnen, de nervositeit stijgt ten top.

Als 'inwijkeling', als 'vreemde', als 'buitenstaander' kijk ik er toch elk jaar opnieuw van op, kijk ik er telkens toch naar uit. De originaliteit die de verschillende groepen - van klein tot groot, los of vast - telkenmale naar voren brengen, uitbeelden, met liedjes en dansjes voorzien, kostuums en noem maar op.... Chapeau. Klasse. Onnavolgbaar. Nergens vind je dat terug, zeker niet die spotterij, dat lachen met alles en nog wat, een Aalstenaar zo eigen. In een stoet van 70 of meer groepen, telkens anders, altijd verschillend, steeds origineel. Zoals carnaval eigenlijk moet zijn.... Zegt, schrijft een (van origine) Limburger.

Nog 60 dagen. De nervositeit zal langzaamaan ten top stijgen. In de carnavalshallen, in de hangars, de grotere garages van groot-Aalst. Waar kunstenaars - ook al hebben ze officieel die naam niet - werken aan de wagens, aan de koppen, aan een ik-weet-niet-welk mechanisme om toch maar anders uit de hoek te komen dan de anderen, dan de 'concurrentie'. Op 7 februari kunnen we het resultaat zien, in de stoet, op tv.

De zenuwen beginnen stilaan gespannen te staan. Bij sommige groepen misschien 'te' gespannen. Meningsverschillen tussen leden onderling, werkers en meelopers. Over onderwerp, over van alles en nog wat. Zaken die al langer onderhuids in de rangen slopen, komen nu plots boven. De stress? Naijver? Nefast alvast voor de sfeer, vrees ik.

Nervositeit ondertussen ook in verschillende huiskamers, waar de schatbewaarder van de groep duchtig elke euro omdraait, bekijkt. Verdiend op een eetfestijn, een bingo-avond, een quiz, een fuif, noem maar op. Vloekend als er weer een of andere naaister van de kostuums, leverancier van de stoffen, van de isomo, van.... een rekening binnenbrengt. Al dat werk van de leden, tijdens al die verschillende organisaties, de lidgelden, het moet allemaal goed besteed worden. Om een paar dagen plezier te maken, in de schijnwerpers te staan. Voor de glorie van de groep.

Nog 60 dagen, jongens en meisjes. En dan, op zondag 7 februari, kijken weer tienduizenden in de straten van Oilsjt reikhalzend uit naar jullie kunststukjes, naar jullie spot. Met een pint in de hand, goed ingeduffeld als het moet, maar vooral genietend. Jullie in de stoet ook, hoop ik.

Eventjes een gerucht, dat ik onbewust ook zelf gevoed heb, uit de wereld helpen. De kerk van Erembodegem, die op de Plesj, de OLV Hemelvaartkerk dus, blijft een kerk. Ook na Nieuwjaar.

In Terjoden is de kogel al door de kerk - sorry voor de woordkeuze: daar wordt de kerk (wellicht) een binnenspeeltuin, met daaraan verbonden vergaderruimtes voor verenigingen en noem maar op. Dat is enkele weekjes geleden beslist, meteen 'het gepraat op straat' voedend over de toekomst van de 'kerken' op de Plesj en Ten Bos in Erembodegem. Want pastoor Frans gaat na de feestdagen op welverdiend - denk ik toch, gun ik hem - pensioen, pastoor Dirk komt hem vervangen. Maar Dirk heeft ook al Moorsel, Meldert en Baardegem 'te doen'. Ja, de roepingen, de pastoors, ze worden zeldzaam.

Meteen kwam uw blogger een gerucht ter ore: de kerk op de Plesj zou geen kerk blijven. Op zoek naar bevestiging, ontkenning, meer informatie... heb ik onbewust mensen op het verkeerde been gezet. Zelf wel christelijk opgevoed - zoals de meeste Vlamingen in de jaren '60 - maar, op wat begrafenissen na, geen kerkganger, wou ik de ware toedracht toch te weten komen. Niet per se voor mij, maar voor u, die al dan niet houdt van een regelmatig kerkbezoek. En het is gelukt. De kerk op de Plesj, blijft een kerk - tot spijt van wie het benijdt. Het aantal eucharistievieringen, de 'echte' missen dus, verandert wel, naar tweewekelijks op zondag. Afgewisseld met een gewone gebedsdienst, de andere zondag. Zo heb ik het begrepen. Het hoe en wanneer, dat moet je niet aan mij vragen, in Kerk en Leven vind je wellicht meer info over data en uren.

Maar los van 'het probleem kerk', zijn er nog andere heikele punten. Wat met de pastorij, wat met de tuin? Ik weet wel - ik blogde er al eerder over - dat 'de stad' een masterplan voor Erembodegem wil tegen 2018. Nog twee jaar dus....Ondertussen worden wegenwerken - Hogeweg, Keppestraat,.... - gepland, beslissingen genomen. Op basis van???? Natte vingerwerk? Of ???? Kan die pastorietuin - nu een straatkattenparadijs - geen 'park' worden, waar u en ik kunnen van genieten, aan de boorden van de Dender? Kan de huidige pastorij geen ontmoetingsplaats worden voor de bewoners? Of gaan we het gewoon verwaarlozen, laten verkommeren, omdat het anders te veel kost....

Ja ik heb medelijden met onze koning. Niet dat ik een grote fan ben van ons vorstenhuis, verre van. Maar als hij niet eens met zijn vrouw een weekendje weg mag om te ontspannen.... (On)zin-tijd dus.

Koning Filip en eega Mathilde waren een weekendje weg, wat ontspannen in Bretagne, wellicht - zeker dus -  met alles erop en eraan. Normaal valt daar geen kat over, maar nu... Het was november, een week eerder hadden enkele onverlaten in naam van hun god en zijn profeet terreur gezaaid in Parijs, zo een 300 km van Brussel, de normale verblijfplaats van ons koppeltje. Ook in de Belgische hoofdstad was er gevaar, werd ons toch duidelijk gemaakt via alle mogelijke media: 'code rood'. Militairen en politiediensten in opperste staat van opwinding, alertheid, massaal aanwezig op straat. Metro's en scholen in het Brusselse: dicht. Ambtenaren, werknemers van grote bedrijven mochten thuisblijven, sorry thuiswerken. Politici kwamen constant op televisie, radio, andere media om te zeggen... dat ze niets mochten zeggen. Om het onderzoek, de politieacties niet in gevaar te brengen. En net dan zitten onze vorsten te nippen van champagne, een fruitsapje, in godbetert Bretagne. Schande toch (sic)?

Leger en politie waren al massaal ingezet,  de overuren zijn niet meer betaalbaar - hallo Europa mogen we een beetje zondigen, zoals de Fransen dat ook vragen, tegen dat maximaal begrotingstekort van drie procent? Gelukkig waren Filip en madam op reis, want ander had het paleis ook nog extra bewaking nodig gehad: nog meer kosten. Helaas heeft één of andere fotograaf beeldjes kunnen schieten van ons vorstenpaar in Bretagne, net in die periode. En dan moet er natuurlijk reactie komen, grijpen sommigen dit voorval aan om kritiek te spuien op ons Flupke. Alsof hij zelf, in eigen persoon, de terreurdreiging in ons land had kunnen oplossen, persoonlijk die vermaledijde terroristen achter slot en grendel ging steken. Even serieus blijven hé. Dat hij een collega-koning in Marokko belt om wat hulp te krijgen van diens inlichtingendiensten om de terrorist van om de hoek in Molenbeek, Luik,.....te vatten, vindt politiek België normaal, onze veiligheidsdiensten ook. Maar hij moet wel thuisblijven......

Ik vind dit onderwerp echt (on)zin-tijdwaardig. U misschien niet, so what. Hebt u uw plannen na vrijdag 13 november - als u het al vergeten was, die avond gebeurden die aanslagen in Parijs - gewijzigd? Hebt u uw etentje, uw weekendje-weg, uw sportwedstrijd of ik weet niet wat ... afgezegd? Ik durf haast wedden van niet. Awel Filip en Mathilde ook niet. Want geboekt is geboekt, (voorschot) betaald, is betaald, krijg je niet meer terug. Een kroontje op het hoofd of niet.

Bereid je voor op nog enkele jaren wegenwerken en extra verkeershinder in en rond Erembodegem. Dokter alvast alternatieve reisroutes uit om naar werk, winkel of ik weet niet waar naar toe te rijden. Het zal nodig zijn.

Gisteren infovergadering in de refter van de 'jongensschool' op de Plesj over de geplande werken, vooral dan die in de Keppestraat en de Rooms-Hofstraat. Voorzien half 2017. Eerst worden nog de Erembodegemstraat (langs het park, tot aan de nieuwe sporthal op Schotte) en daarna de Hogeweg (vanaf augustus 2016) aangepakt, heringericht. Wat, u begrijpt het al, ook de nodige hinder met zich mee zal brengen. Maar ik blogde het al eerder, wegenwerken zijn nu eenmaal een noodzakelijk kwaad, moeten gebeuren. Hopelijk goed.

De Keppestraat dus. Voetpaden van anderhalve meter - aan weerszijden - worden voorzien, de rijweg 5,60 meter breed - al zullen er enkele snelheidsremmende versmallingen zijn ook.... Parkeerstroken in sommige delen van de straat komen daar nog bij. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er met een elastische meter gemeten werd, ook al worden er (of zijn er al) enkele woningen onteigend en moeten op bepaalde plaatsen mensen nog 'wat grond' afstaan. Details bij de bevoegde diensten of later, want er kunnen nog aanpassingen gebeuren. In de straat blijft het tweerichtingsverkeer, de bussen blijven er rijden - aan de haltes een verhoogde 'berm' om makkelijk op- en af te kunnen stappen. De Keppestraat wordt ook een voorrangsweg, de kruispunten zullen verhoogd worden. De Rooms-Hofstraat krijgt ook aan één kant parkeerstroken, het kruispunt met de Keppestraat en de Burgemeester De Cockstraat wordt heringericht.

Heel wat plannen, heel wat werk. Het zal schoner worden, beter ook. Zegt de optimist in mij. Maar dat duiveltje op de andere schouder.... Probeer eens twee vrachtwagens, twee lijnbussen elkaar te laten kruisen in een straat van 5,60 meter breed.... Daarnaast wordt het structureel probleem niet aangepakt, niet opgelost. Zijnde het sluipverkeer door onze gemeente. Een beetje ontmoedigd misschien, maar verdwijnen zal het niet. Ook na al die geplande werken zullen mensen via Erembodegem van de Brusselsesteenweg naar de Ninoofse (en omgekeerd) rijden om de files in Aalst te ontwijken, de Plesj zal verzadigd blijven door al dat verkeer. Maar ja, daarvoor heeft het stadsbestuur enkele ontwerpbureaus opgetrommeld om te kijken wat er aan dat probleem (en andere heikele punten) kan gedaan worden. Dat masterplan voor ons dorp moet klaar zijn tegen 2018. Juist, NA al die werken.....

Wereldleiders, slimme mensen, milieu-activisten (kunnen ook in de tweede categorie zitten) verzamelen deze week in Parijs. Om te kijken, te beslissen hoe we de toekomst van Moeder Aarde kunnen vrijwaren, garanderen. Tijd voor wat sceptische (on)zin.

Ik probeer te sorteren, ik denk zelf dat ik op dat vlak doe wat moet. Ik probeer er aan te denken om mijn sigarettenpeuk niet gewoon op straat te gooien, maar - gedoofd- in een vuilnisbak (al is dat in Vlaanderen niet altijd makkelijk....). Maar ik wil me zeker geen groene jongen noemen - mijn auto is een diesel, een paar kilometertjes doe ik op vier wielen in plaats van te voet/per fiets, ik heb het graag warm dus de chauffage mag dezer dagen open, ik douche elke dag, spoel door na elk toiletbezoek.... Voor een echte 'groene' ben ik wellicht dus een vervuiler, met een veel te grote ecologische voetafdruk. Sorry. Maar wellicht ben ik niet alleen. Integendeel.

Tuurlijk begrijp ik dat we niet ongestraft allerlei rotzooi de lucht mogen blijven insturen, plastic en oliën dumpen in de oceanen, vind ik het ook logisch dat we schadelijke stoffen in de mate van het mogelijke binnen de perken moeten houden. Dat er pro-actief moet gewerkt worden, dat wetenschappers bekijken hoe we de 'schade' kunnen beperken: geen probleem voor mij. Doet u ook mee?

Maar dan komt de kat op de koord... België, een hele kleine vlek op de wereldbol, waar - als ik de tel niet kwijt ben - zes ministers (6, jawel zes) nog niet eens onderling eens kunnen worden over wat men gaat doen om de opwarming tegen 2100 te beperken tot 2 graden, zodat onze planeet toch nog wat langer leefbaar zou blijven (sic). Wereldleiders uit China, Rusland, de VS, Brazilië, Europa, Afrika.... gaan in Parijs van alles en nog wat beloven, zeggen dat ze dit en dat gaan doen... als de anderen volgen.... Voor de zoveelste keer. En binnen een paar weken zeggen 'we' nog maar eens: goed vergaderd, goed beslist. In het oeroud Vlaams: we dronken een glas, deden een plas, en alles bleef zoals het was. Wat het dan allemaal gekost heeft - in geld en milieuvervuiling.....

Sorry, ik ben nu eenmaal geen groene jongen. Ik denk nog altijd dat moeder Aarde zich aanpast, om de zoveel jaren/eeuwen evolueert, verandert. IJstijden worden gevolgd door opwarmingsperioden en vice versa, wat voor de mensheid gevolgen heeft. Zonder twijfel. En ja, we zijn met veel op dit ogenblik - meer dan 7 miljard - en dat zal wellicht gevolgen hebben. Maar welke? Geen goede, daar ben zelf ik van overtuigd. Maar of u en ik daar daadwerkelijk iets kunnen aan doen???