Vanmorgen extra vroeg naar de markt van
Kontich gereden! Ons deel van de markt werd verplaatst
wegens kermis. En de marktleider had iedereen gevraagd om
vroeger te komen, zodat we volgens een door hem uitgewerkt
plan konden staan. Zodra ik aankwam zag ik dat ik de eerste
was, En zodoende mocht ik als eerste aansluiten: Een andere plaats dan verwacht! En daar ging een kleine geschiedenis aan
vooraf:
Twee weken geleden kregen we een brief met
het plan. Daarin stond dat ik op een andere plaats
moest gaan staan dan voorgaande jaren. Waarom was me niet echt duidelijk en ik
vroeg waarom dat zo was. Maar er viel niet aan te tornen, heel de toestand gaf de marktleider al
genoeg hoofdpijn. Bij het naar huis rijden zag ik in, dat ik windneerwaards stond van een kraam
met wierook, kaarsen en zeep. Met als gevolg: die geuren kruipen in mijn
snoep en chocolade. En dan gaat dat er werkelijk naar smaken. Een rel in de toekomst daarover, Die ontstond omdat ik had gezegd dat het
stonk, Gaf toen al een zeer geëmotioneerde reactie
dan die mensen. Ok, ik had me anders moeten uitdrukken,
eerlijk is eerlijk. Later luwde de boel en ik hing een zeil als de wind soms toch
wel eens naar mij waaide. En zij staken wierook af wanneer er
daarvoor een klant was en doofden die wanneer die klant vertrok. Feitelijk een mooi gebaar. Ik had dat misschien wel duidelijker moeten
zeggen, dat ik dat apprecieerde......
Nu bevond ik me dus in dezelfde situatie, maar dan in een straat in plaats van op een
plein! Dus vandaar mijn smsje naar de marktleider, Of ik toch niet ergens anders mocht staan.
De volgende week kreeg ik te horen dat ik
dan met een ander moest ruilen, Maar ik ken niemand bij naam en bovendien: Wie wil er nu zomaar ruilen? Had ik dat maar wel gedaan, Ok, dat is praten achteraf, maar het had wel beter geweest.
Terug naar vandaag. Ik dus naar de markt.... Ik had me er al bij neergelegd dat ik dus
niks kon veranderen. Het weze zo, ik maakte me er al niet meer
druk om. Wie ben ik: een van de velen, dus.... Ik zou gewoon wat later inpakken en hopen
dat de geur weer verdwenen was.
Diegene die eerst stond op de lijst, Had laten weten dat hij niet kwam (wist ik
niet) De marktleider zag dus een oplossing voor
mijn probleem: Ik mocht die plaats innemen. Een ander schoof aan (ook niet volgens de
lijst)
En toen arriveerde het wierrook koppel,
later dan afgesproken: Grote tamtam: Die achter mij moest achter hem. En eigenlijk vond hij dat hij gewoon had
moeten doorschuiven. Ik was in mijn marktwagen aan het
uitpakken, Hoorde wel enige discussie, verstond echter
niks. Toen ik veel later naar buiten kwam, Vloog Mister Proper mij aan en vroeg me wie
ik wel was, Dat ik me beter voelde dan de rest, Omdat ik eerst was aangeschoven. Bovendien was ik een STALKSTER? want ik had de marktleider 5x per week
getelefoneerd over die zaak.
De marktleider liep in de buurt En ik vroeg hem: Heb ik gebeld? Ik heb gesmst Ja, vorige week kreeg ik een berichtje zei
hij. Ik zei: nee twee weken geleden! Omdat ik me bedacht, dat dit misschien op een serieuze manier
geregeld kon worden. Maar meneer Proper bleef uitvliegen en
uitschelden. Ik zei dat hij maar eens in de spiegel
moest kijken, Om te zien wie hij was. En liet het daarbij.
Komt die pipo later nog wat zeveren: Ik had geen recht van spreken omdat ik mijn
standgeld niet had betaald. Ok, vorige week was ik extra geld vergeten En mijn kasgeld+privégeld was ontoereikend, Want dan kon ik mijn klanten niks
weergeven. Niks mis mee, gebeurt wel meer. Volgende week was ook goed zei de
marktleider. Vanmorgen, had ik dus voldoende bij. Geen vuiltje aan de lucht. Maar mister Proper moest zo nodig zijn
gedacht zeggen. Zoals hij dat over alles en iedereen doet. Ik ken momenteel geen enkele mens die zoveel heeft te zeggen over een ander
als hij doet. Maar ja, ieder zijn hobby, is
waarschijnlijk gefrustreerd.
Ik laat het maar los. O ja, haha, hij stak geen wierook af, Uit respect voor diegene met snoep die
tegenover hem stond. Volgende week echter zou ik de volle laag
krijgen.
WEL VIER INEENS! Een zieke geest. Te veel wierook gesnoven
zeker?
Wow, vorige week was ik niet op mijn namiddagmarkt geweest omdat het te warm was....
wat een warm welkom vandaag van mijn collega's, van mijn klanten! Puur genieten was het. Het weer dreigende een beetje, maar de grootste bui viel pas toen bijna iedereen was ingepakt.
Daarvoor was er werkelijk ambiance op dat marktje! Ik sta daar midden tussen de migranten en eerlijk gezegd: "daar kunnen die van ons nog wat van leren!"
Tegenwoordig zijn de meeste marktkramers maar stillekes, ze doen hun ding, maar niet meer of niet minder. Waar zijn hun gedachten? Waar ligt hun ziel? Niet in het werk, vrees ik.
Maar op de
in Antwerpen is het wel wat anders Alle mogelijke manieren worden toegepast om klanten te lokken. De ene al grappiger dan de andere. Maar open glimlach zie je overal en daar gaat het om, denk ik. Alsof ze net dé ontdekking van hun leven hebben gedaan: DE MENS tegenover hen. Een man wordt: "Patron" Een vrouw krijgt een blik van "Olala"
Nou ja, misschien gebeurt dit alleen maar bij mijn collega's waar ik tegenover sta. Misschien niet bij diegenen die ik niet zie vanuit mijn wagen.... Maar als ik er ben, kijk ik mijn ogen uit, geniet ik iedere seconde. Ook van mijn eigen contact, ik voel me daar altijd vrolijk. Ik heb er intens oogcontact ook al versta ik mijn klanten soms niet en zij mij, maar begrijpen doen we elkaar wel. Een wonder van 'open hart contact' Ik mis dat nogal eens: mensen die me aankijken... Maar daar gebeurt het bijna bij iedereen.
Mensen werkelijk aankijken als ik met hun spreek Dat is een kracht die niet te bevatten is Dat ik een wereld die open gaat Dat geeft een band die ik niet vergeet
Gisterenavond mijn chocolade terug in de marktwagen geladen. het zou kouder zijn. ok, dat was waar, maar nog steeds te warm voor die chocolade dus heb ik al mijn doosje dichtgehouden omdat lucht ook isolerend werkt en er dan geen vermenging optreedt met de buitenlucht Zo kon ik toch nog het een en ander verkopen!
Subiet vertrek ik richting De Lichtbron in Wijnegem lekker op het terrras babbelen met iedereen doei!!
Vandaag werd de indeling op de markt van 's-Gravenwezel een beetje veranderd. Op herhaaldelijk verzoek van enkele marktkramers, die veronderstelden minder te verkopen, omdat ze op een plaats stonden die minder courant werd bezocht door marktklanten.
Markten gaan overal wel achteruit tegenwoordig, maar uit jeren marktervaring weet ik ondertussen, dat dat een natuurlijke curve is: marktbezoek steigt en marktbezoek daalt en dikwijls wordt er dan de conclusie getrokken dat de markt verdwijnt. Zo'n 25 jaar geleden werd dat gedacht van de markt van Zandvliet en van Antwerpen Luchtbal toen waren er geloof ik nog maar 4 kramen. momenteel weer tussen de 15 en 20 stuks, die marktjes léven!
Wat me wel opvalt is dat bij dalend marktbezoek de zwaksten verdwijnen, nadat ze eerst lange tijd hebben gereclameerd over de opstelling, over andermans daden, over het weer, over de mensen. Die zwaksten zijn meestal mensen die op 2 paarden wedden: ze hebben een dubbel inkomen, ofwel de partner werkt ook, ofwel hebben ze een andere bijbaan. En daar wringt volgens mij het schoentje! Bij slecht weer is het immers erg gemakkelijk om thuis te blijven, eigenlijk is eender welk excuus snel gebruikt, om niet te werken, misschien is de markt wel een job wat ze helemaal niet graag doen, ik weet het niet, het zal wel niet voor iedereen gelden.
In ieder geval vind ik dat de klagers zelden in eigen boezem kijken. Ik zie ze weinig met een kritische blik voor hun kraam staan kijken door de ogen van de klant hoe ziet het er uit, is het overzichtelijk. frisogend of kleurloos, misschien zoals zij die erin staan......
En dan is er nog iets wat me opvalt. Ze pakken uit en gaan dan met een aantal bij elkaar staan. Vertellen dat het slecht gaat op de markt donkere blikken, geroezemoes, samenscholing, bedreigend voor wie passeert. Want die worden niet aangekeken, maar voelen wel de blikken in hun rug als ze niet kopen. Ook dat is onveiligheidsgevoel gecombineerd met een negatieve verzuurde uitstraling.
Volgens mij komen mensen naar de markt omdat ze het daar gezellig vinden omdat ze daar nog persoonlijk contact hebben met de kramers, omdat ze elkaar ook ontmoeten en even kunnen bijkletsen. omdat ze net daar soms iets kunnen arrangeren wat in de grootwarenhuizen niet meer gaat. Omdat ze zich dus "gezien" voelen. Omdat ze er vertrooid worden door opgewekt taalgebruik
Waarom blijven ze weg? als ze ontdekken (vakanties uitgezonderd) dat ze niet kunnen rekenen op de aanwezigheid van de marktkramers als ze nors en onrespectvol worden behandeld als ze geen prijs en/of gamma overzicht hebben als marktkramers mee gaan klagen over vanalles en nog wat. Als ze naast hun eigen 'slecht' gevoel nog dat van de ander erbij krijgen.
Of omdat sommigen eisen dat ze als koning behandeld worden en marktkramers als ondergeschikt zien. Dat werkt niet dus blijven ze weg. Maar dat is weer een ander verhaal......
Ze was er dus: Die gisteren door mij voorspelde klant: voor een halve kilo pralinekes.... om kado te doen. En ze was niet blij toen ik haar vertelde dat ik voorkomen had dat ze vandaag met rode kaken zou staan, met een bakske smos.
En zij niet alleen! Ik had geen truffels bij en geen boterhamchocolade en geen........ Allemaal klanten die slechtgezind waren, onvoorstelbaar!
En dat ook nog te bedenken dat mensen zich zo opboeien om wat eigenlijk gewoon een luxe probleem is. Ja toch? het is niet levensbedreigend hoogstens teleurstellend het leidt niet tot hongersnood het gaat om een zoethoudertje Niemand ondervindt er werkelijke schade van Er is slechts een klein gemis en een uitstel van een bevrediging, geen afstel Al die drukte... storm in een glas water muggen en olifanten . . . Warm hè . . het is hier in huis lekker koeler wat een luxe, zo'n koel huis en een douche en verse frisse kleren en straks een koude schotel om van te smullen en vannacht een goed bed om in te slapen en een gezonde man en kind en wetende dat binnenkort weer regen valt zodat ons landje lekker groen is . . . om dan te bedenken dat er zovelen zijn die dit alles niet hebben die zullen denk ik niet zeuren over het wél of niet hebben van pralinekes luxe problemen hebben die mensen niet maar zorgen des te meer
op zulke dagen doe ik zelfs dít werk niet graag vanwege al die bedenkingen maar dat gaat gelukkig over zo'n dag als deze komt hier elk jaar weinig voor joepie!
Marktwagen staat er half leeg bij alle chocolade heb ik eruit gezwierd voor ik het eruit zou moeten gieten, haha wat nu? morgen start mijn week weer.... als mijn eerste klant komt kan ik voorspellen wat ze zegt: ik ben speciaal vroeg gekomen omdat het nu nog fris is geef mij maar een halve kilo pralinekes en dan zeg ik dus dat ik die niet bij heb en dan volgt een grote verontwaardiging omdat ze heeeelemaaaal voor niks is gekomen dus vraag ik of ze ook begrip voor me heeft als ik hier om 12 uur nog in de zon sta......... of ze dan de rest komt kopen die ik dan meteen met mijn pollepel in haar doosje wil gieten zelfs tegen de helft van de prijs sommigen begrijpen dat wel maar anderen horen niks meer en blijven herhalen dat heel hun planning in de war is soms zeg ik nog wel eens: wees blij dat u nog centen krijgt gestort op uw rekening want hier staat iemand die er waarschijnlijk erg weinig gaat ontvangen nou ja, t'is warm hè, ik krijg nu al hoofdpijn als ik aan de komende dagen denk. hier in huis is het lekker fris maar de volgende dagen daarbuiten willen zeggen: dikke benen, wazig zien.....
Ok, even veranderen van ingesteldheid: wat kan ik wel verkopen met die warmte én in het begin van de zomervakantie? snoeptaarten, puntzakken met snoep, noga...... plastic dozen met een vakantievoorraad zodat ze daarginds zich niet blauw betalen voor een snoepje ......suikervrije snoepjes die je minder dorstig maken.....
In plaats van hier te zitten, vlieg ik er in! mijn snoeptaarten lijken op mandala's ik kom er zelf van tot rust wanneer ik ze maak. dus..........kben ribbedebie
deze transformatie kaart raakt me diep, omdat ik van iemand hoor dat ik moet kiezen, terwijl binnen in mij alles daar tegen in opstand komt....
Wholeness
"Just an ordinary needle will do..."
No man is an island, we are all part of a vast continent. There is variety, but that does not make us separate. Variety makes life richer--part of us is in the Himalayas, a part of us is in the stars, a part of us is in the roses. A part of us is in the bird on the wing, a part of us is in the green of the trees. We are spread all over. To experience it as reality will transform your whole approach towards life, will transform your every act, will transform your very being.
It is reported in the life of a great Sufi mystic, Farid, that a king came to see him. He had brought a present for him, a beautiful pair of scissors, golden, studded with diamonds--very valuable, very rare. He touched Farid's feet and gave him the scissors; Farid took them, looked at them, gave them back to the king, and said, "Sir, many thanks for the present that you have brought. It is beautiful, but utterly useless for me. It will be better if you can give me a needle. Scissors I don't need; a needle will do."
The king said, "I don't understand. If you need a needle, you will need scissors too."
Farid said, "I am talking in metaphors. Scissors I don't need because scissors cut things apart. A needle I need because a needle puts things together. I teach love. My whole teaching is based on love--putting things together, teaching people communion. I need a needle so that I can put people together. The scissors are useless; they cut, they disconnect. Next time when you come, just an ordinary needle will be enough."
Logic is like a pair of scissors: it cuts, it makes things divided. Mind is a kind of prism--pass a ray of white light through it and immediately it is divided into seven colors. Pass anything through the mind and it becomes dual. Life and death are not life-and-death, the reality is lifedeath. It should be one word, not two; not even a hyphen in between. Lifedeath is one phenomenon. Lovehate is one phenomenon. Darknesslight is one phenomenon. Negativepositive is one phenomenon. But when you pass this one phenomenon through the mind, the one is divided immediately in two. Lifedeath becomes life and death--not only divided but death becomes antagonistic to life. They are enemies. Now you can go on trying to make these two meet, and they will never meet.
Kipling is right--"East is East and West is West and never the twain shall meet." Logically, it is true. How can the East meet the West? How can the West meet the East? But existentially it is utter nonsense. They are meeting everywhere.
For example, you are sitting in India. Is it East or is it West? If you are comparing it with London, it is East; but if you are comparing it with Tokyo, it is West. What exactly is it, East or West? At each point East and West are meeting, and Kipling says, "Never the twain shall meet."
The twain are meeting everywhere. No single point is such that East and West are not meeting and no single man is such that East and West are not meeting. It cannot be otherwise; they have to meet--it is one reality, one sky.
Mijn eerste versie van dit gegeven was te schrijven in derde-persoons-vorm
Maar bij nader inzien is het beter dat ik gewoon mijn eigen ervaringen opschrijf.
Dus, wat doe ik wanneer ik ongevraagd advies krijg?
Steigeren.... of mijne kop erbij neerleggen.... en me dan niet volledig geven in het opvolgen van dat advies.......of soms zelfs in het ondergronds verzet gaan
Stiekem toch mijn ding doen bijvoorbeeld.....
Ik wordt dus niet wijzer van dat advies, integendeel.
Ik lees niet dat boek dat ik beslist zou moeten lezen
Ik neem niet die kortste, mooiste, snelste weg
Ik bekijk niet die film die echt iets voor mij is
Ik ga niet bij die persoon op bezoek die me voort kan helpen
Ik neem vooral geen broodnodige ontspanning zoals iedereen zegt
Ik verbras mijn gezondheid......
Ik ga steek mijn tijd in verkeerde mensen op verkeerde plaatsen
......... of te wel, mijn visie op dit gegeven is:advies opvolgen zet mij vast
maakt dat ik andermans wegen bewandel.
Een volgeling ben......
Ik ben een van die mensen die door schade en schande wenst wijs te worden
Tenzij ik zelf beslis om advies te vragen, les te volgen, of om te kijken hoe een ander iets doet.
Met vallen en opstaan.
Met een onbevangen blik naar wat komen gaat.
Met een kijk die volledig vanuit een andere hoek vertrekt.
Met verkeerde mensen omgaan geeft me een idee hoe die mensen zijn en waarom ze doen wat ze doen.
Verkeerde gewoontes leren me iets over hoe ook anderen daarin verstrikt geraken...
Verkeerde beslissingen leren me hoe ik het de volgende keer beter kan doen...
door schade en schande wijs worden
Dat spreekwoord is echt iets voor mij, zeker weten.
Door mijn eigen weg te gaan leer ik mijn kwaliteiten kennen
En leer ik meteen om te gaan met mijn donkere kanten.
Door mijn eigen weg te gaan kom ik dichter bij mezelf.
Kom ik gemakkelijker tot iets wat ik graag doe
Voel ik me leven
Wat wel grappig is:
Soms doe ik achteraf wél wat het oorspronkelijke advies was,
Maar dan omdat ik uit eigen ervaring geleerd heb dat dit het beste voor me is.
En op deze manier komt mijn beslissing van binnenuit
Dan sta ik steviger in mijn schoenen.
Dan ga ik meer voluit!
Tja,
Alles overlezend, plaats ik toch een uitzondering:
Wanneer mijn acuut ergens van afhangt, dan is ongevraagd advies misschien een redding en ben ik de adviseur waarschijnlijk wel eeuwig dankbaar.
Maar in alle andere gevallen vind ik dat ik op zijn minst de keuze mag hebben om wél of niet te voelen of ik werkelijk gebaat ben met het advies wél of niet op te volgen
Er is nog een manier om mijn dwarsliggerij te omzeilen:
Vertel me een verhaaltje over hoe jij ooit iets hebt gedaan
En er is een grote kans dat ik genoeg opneem om van te leren
echte humor gaat niet ten koste van anderen echte humor is jezelf relativeren echte humor is geen flauwe mop echte humor, daar herken je jezelf in. bij warme humor vorm je een beetje gemeenschap met elkaar
bij destructieve humor worden mensen uiteengespleten bij destructieve humor worden mensen beschadigd wordt er op de persoon gespeeld en niet op zijn daden.
Nee, ik druk me verkeerd uit: niet over Freya, wel over al die haantjes die graag pikken op een ander: vandaag heb ik maar weer eens gereageerd op belachelijke commentaren op deze zaak. Een reaktie zal ik hier plaatsen, omdat ik vind dat ik hierdoor kan bijdragen aan een mentaliteitsverandering vóór er nog meer brokken gemaakt worden:
Voor zover ik weet heb ik allemaal mijn kladjes en ik weet niet wat, ongesorteerd op mijn zolder staan. En dit zonder voorberachte rade.... Ik kan nu eenmaal niks wegggooien. Ik vind het echt wel vreemd dat 'derden' oordelen over of iemand wel of niet normaal is bij wat die doet of deed. (zoals alles bijhouden uit zijn of haar schooltijd) En ik vraag me af of er wel één belg rond loopt die geen enkele gewoonte heeft, die niet voldoet "aan de normen en waarden van de grote massa". Waar is jullie verstand, voor je het weet hang je zelf aan de schandpaal. Volgens mij vreet die Koen de Meulenaere uit zijn neus...... maar ik heb er nog geen foto van kunnen nemen..... Kom op, geef toe: ik hoor een victorie gehuil lvan hem en van zijn fans. Het lijkt wel een ballen-gooi-tent, maar dan in het groot! Word wakker en begin bij jezelf als je wil dat er iets veranderd. Neem jezelf wat minder serieus en verkies zelfspot inplaats van spot om een ander. Die ander is immers een mens zoals jij en ik. (gepost op: http://dominiek.be/2006/06/15/den-thesis-van-freya/#comment-13292)
berichtgeving............ wat is dat? Sensatie berichten? Paniekberichten? Naambekendheid promoten? Mensen in hun hemd zetten? Splinters in andermans ogen zien, en hopen dat eigen balken onzichtbaar blijven?
Ik werd vanmorgen behoorlijk ziek van de berichten: bacteriën in sla, niet alleen OP, maar ook IN sla....... Ik hoorde van een onderzoek in Wageningen..... en ik hoorde ook meteen dat er nog geen gevallen van besmetting van de bevolking bekend zijn. Die wetenschapper, en meer nog, die berichtgevers maken alweer de burger bang temeer, omdat ik nog net het volgende las:
De
Voedsel en Waren Autoriteit (VWA in Nederland) neemt het probleem van
besmettingsgevaar door rauwe groente serieus en onderzoekt momenteel
het voorkomen van schadelijke bacteriën op groente- en fruitproducten.
VWA-projectleider Paul in t Veld: We wisten al dat humaan pathogene
bacteriën op sla kunnen zitten. Dat ze er ook in kunnen zitten is
nieuw, maar heeft me niet echt verbaasd. In ons onderzoek gaan we
vooral kijken hoe ernstig het probleem in de praktijk is. De eerste
resultaten van de screening verwacht hij over twee jaar te kunnen
presenteren.
Dus wat denkt nu de massa van mensen die erin trappen: "oeioeioei, geen sla meer eten! en eieren was ook al een probleem! en die kippen, da's toch ook maar iets raars! de gelatine......waar zat dat ook al weer in.? en de vis, wat had ik daar over alweer gehoord?"
kvind het onverantwoord wat er dus in het nieuws vermeld stond
Waar ik ook kregelig van werd: Journalisten die zich beginnen te bezondigen aan riool journalistiek: die iedereen in zijn hemd zetten, door hun privéleven te gaan screenen, die veronderstellingen voor 'waar' aan te nemen. In dat geval hebben ze natuurlijk voor altijd veel te schrijven. maar ik heb zin om die journalisten zelf eens te gaan doorlichten..... of nou ja, is er dan niemand in de journalistieke wereld die zulke mannen/vrouwen eens kan laten voelen, wat dat wil zeggen: "je naam door het slijk gehaald zien?" Wat het wil zeggen als al jou oude koeien uit alle grachten worden opgevist. Als je nog steeds wordt beoordeeld om wie je was en niet op wie je nu bent en wat je nu doet. In het eerste geval kan ik me maar beter verstoppen. En in het tweede geval weet ik dat ik van niemand ooit nog maar één kans had gekregen om me te bewijzen. Maar gelukkig zijn alle mensen niet even dom en kortzichtig. Anders had ook ik geen leven.
Ja vandaag was ik best wel kwaad. Maar voor de rest heb ik me gelukkig wel goed kunnen amuseren. En ja: ik eet kip, eieren, sla, radijzen, snoepgoed met gelatine, vis, mosselen.......... kben immers een alles eter. En ik blijf er van uit gaan dat iedereen er alles aan doet, om goed te doen voor de mensen. ik geloof niet in kwaad opzet ik geloof wel in angst en paniek. Dat zijn de drijvende krachten achter al hetgeen ik vandaag moest lezen en aanhoren.
Vanavond verrukkelijk gegeten: witlofsalade met een rood appeltje en een rode ui en yoghurtdressing
kipreepjes vermengd met kipkruiden en ketjap gebakken in olijfolie en laten afkoelen daarna mandarijntjes erbij mengen met mayonaise, knoflooksaus, room en tabasco
jonge aardappelen gekookt met een kruidenbouillontablet gebakken in olijfolie met ui, look en tijm
natuurlijk was het meteen af omdat wel buiten konden eten
wat een weer! te warm voor de voorkoop, maar prettig voor mezelf om eens niks te moeten en vanalles te mogen
Gisteren was ik (zoals gewoonlijk op maandag) thuis en mijn marktwagen was op verplaatsing: onderhoudswerkzaamheden. Vandaag is hij nog niet terug, morgen avond pas, dan was meteen alles af en kan ik er weer lang tegenaan.
Dus ben ik thuis op mijn gemakske aan het oprommelen. Al hetgeen wat al 100x verplaatst werd, nu ten goede opbergen. Alles wat er nogal eens overschiet deze keer een goede beurt geven.
Op de achtergrond geluiden van krijsende eksters. In onze boom naast de vijver heb ik een ajuin netje gehangen met daarin wat brood. Halsbrekende toeren steken ze er voor uit en meteen tonen ze me hoe intelligent ze zijn.
Vanmorgen hebben we warempel al lekker buiten gepauzeerd met een glaasje wijn, levend als god in Frankrijk, met geroosterd brood en gerookte paling en forel daarop. Het gebeurt niet dikwijls dat we op deze manier onze dag doorbrengen. Meestal is er een grotere werkdruk.... Vandaag dus niet.
Vandaag ben ik blij dat er bomen rondom ons huis staan en dat het toch heel licht is binnen.
Vandaag ben ik blij omdat mijn dochter vertelt dat haar examen prima verliep, nog eentje te gaan. Ze komt er wel. Dikwijls met de hakken over de sloot, maar in praktijksituaties is ze een kei. Vandaag ben ik dus blij om de druk die van mijn schouders is verdwenen.
Het wordt tijd dat ik trouwens concrete plannen ga maken over mijn verlof.Vorig jaar ging ik eerst een 4-tal dagen naar Parijs, daarna een kleine week naar een klooster om deel te nemen aan een stilte week. Deze keer overweeg ik een omgekeerde volgorde (om praktische redenen) maar dan wel naar Londen. Is dat verstandig? Ik ben er nog niet uit. Ik weet niet wat ik wil. Ik wil iets bijzonders, maar ik weet, dat wanneer ik echt voor ogen heb wat ik wil, dat ik dat dan op mijn pad krijg..... Maar zolang ik niks voor ogen heb, wordt er niks ingevuld en hou ik een onaangenaam gevoel. Ik moet dus tijd maken om even naar mezelf te luisteren, naar wat ik wil en waar ik dat wil......
Gisteren een lezing bijgewoond over humor-relativeren-loslaten. Boeiend. Over positieve en negatieve humor, over bevrijdende humor en humor om anderen, over de oorsprong van iedere vorm van humor en over de gevolgen. Volgende week verzorg ik een gespreksavond daarover waar mensen hun eigen ervaringen kunnen delen.
Ook gisterenavond kreeg ik een complimentje van een invalide vrouw: U vraagt of u kan helpen en wanneer ik zeg dat ik mezelf kan behelpen, neemt u op een prettige manier terug afstand Ik was opgelucht, ik wist echt niet hoe ik met haar moest omgaan, maar blijkbaar had ik de juiste manier intuïtief gevonden. We hebben later nog prettig gebabbeld, ze was voorzitster van een vereniging van gehandicapte vrouwen. Ze hadden ook een boekje uitgegeven over dat ze blij zijn dat ze leven. Omdat zoveel buitenstaanders denken dat ze beter niet geboren waren. Om het vele onbegrip om te zetten tot meer begrip. Prachtig boekje met een mooie cover.
Met daarin een verhaaltje over een blinde vrouw wat me doet denken aan een droom die steeds weer terugkomt (een à twee keer per jaar) Ik word blind en vind mijn weg toch wel. Iedereen wil me helpen, iedereen is bezorgd, iedereen denkt dat ik geen leven meer heb. En ik zeg hun steeds: ik weet wel waar ik ben en hoe het er uit ziet. Wees maar niet bang, ik loop echt niet dan de kade af. Niemand gelooft me, maar ik weet het gewoon, ik loop niet in mijn ongeluk.
Wat zou de betekenis zijn?
Ben ik blind voor sommige dingen? Wil ik dingen soms niet zien?
Ben ik misschien arrogant omdat ik geen hulp aanneem?
Of heb ik werkelijk niemand nodig?
Of gebruik ik (zoals ik gewoon ben), heel veel van mijn andere zintuigen?
In het aarde donker vind ik trouwens ook altijd mijn weg zonder bang te zijn.....
Of wordt ik blind? Dat kan ook natuurlijk......
Zo hang ik dus momenteel aan de computer, met deze gedachtekronkelingen.
Moet eigenlijk eens naar de kapper, en naar de dierenarts (met mijn hond) en naar de pedicure........... maar ik heb geen zin, wil niks moeten. Het komt nog wel, maar niet vandaag.
......vond dit jaar plaats in een zonovergoten park. Misschien wel iets te warm voor velen..... maar niet voor alle vrijwilligers die zich ten volle hebben ingezet voor een geslaagd feest. De sfeer was gemoedelijk. Wat een verschil met de dagen ervoor. Velen
van ons hebben zich ook vooraf intens ingezet om een succes te garanderen.
Net als vorig jaar was een zweefvlucht de hoofdprijs. En ja, volgend jaar ook, want deze prijs is niet verloot. Onze jonge
vrijwilligers Caroline en Lora deden hun uiterste best met de verkoop van lotjes. En hoe verder op de dag, hoe vlotter ze van de hand gingen.
Talrijke plantjes waren deeltjes van de prijzenpot. Kindjes op moeders schoot symboliseerden in mijn ogen de werking van onze vereniging. Vanuit een blaadje groeit een nieuw plantje dat wortels krijgt, zich uitspreidt,weer nieuwe plantjes in ieder blad krijgt, enz. De stichtsters van onze vereniging boden in de beginne (en nog steeds) hun luisterend oor aan ieder die daar nood aan had. Ze leren velen op een andere (duidelijkere) manier communiceren. Vrijwilligers worden opgeleid en dragen hun steentje bij. Op een warme en hoffelijke manier wordt ieder bezoeker hier verwelkomd. Zo wordt deze manier van omgaan met anderen getoond en overgenomen door weer anderen. Wat in het begin nog vreemd is, krijgt langzamerhand meer stevigheid (wortels). Op termijn hopen we werkelijk dat mensen rondom De Lichtbron en ver daarbuiten een stukje opvangen van wat we uitdragen. Dit Laten bezinken, erover nadenken, en weer verspreiden.
Nu ik dit neerschrijf, denk ik onze Open-deur-dag was weer eens een piekdag op dit vlak. Een groep vrijwilligers die op een fijne en galante manier met de bezoekers en met elkaar omgaan. Een barbecue die met liefdevolle zorg bereid is. Bloemen overal. Ruimschoots informatie over wie we zijn en wat we doen. De deuren wijd open. Naast ons gebouw volksspelen à volonté.En toch..... ook steeds tijd voor een warm gesprek. Misschien was daarvoor deze keer zelfs nog meer tijd dan andere jaren. Het was immers iets minder druk. Ik vond het dus zo gek nog niet.
s Avonds werd er weer gedanst en later (en de volgende dag) stond alles er weer bij alsof er niets gebeurd was. Proper gepoetst, net als enkele dagen voordien.... Ook dit werk vóór en ná verdient eens in de schijnwerper te komen. Wij vrijwilligers zijn geen assepoester, geen kaboutertjes, geen bedienden....... wel zorgdragers voor een prachtig gebouw..........meesterkoks die verrukkelijke gerechten bereiden.......... van alles aansleuren en wegbrengen of opbergen..........en de afwas verzorgen........afval sorteren.......... mensen die ook soms moe zijn.... maar voldaan. En dit komt, denk ik, vooral doordat al deze inspanningen niet maar normaal gevonden worden. In tegendeel, we voelen ons gewaardeerd om wat we doen, iedere keer weer. En een enkeling die dat niet ziet of doet, valt nauwelijks op tussen een grote groep van mensen, die wel oog hebben voor het werk achter de schermen. Ooit zal ook deze enkeling wel inzien, dat ons vrijwilligerswerk bijzonder is in alle opzichten. Dat onze vereniging bestaat uit een diversiteit van mensen die zich allemaal inzetten naargelang hun eigen capaciteiten. Samen, maar dan ook echt alleen maar samen maken we er iets moois van. Ook dat is eenopen-deur-dag waard, een dag waarop wij uitdragen: "kijk, op deze manier gaat het ook."
Vorige week deze weblog gestart.... En onmiddelijk al veels te druk om voort te bloggen Hoe ist mogelijk!!!! Jawel, te druk dus. zaterdag 10 juni houden we bij onze vereniging 'De Lichtbron v.z.w.' Huis voor dialoog en herbronning in het park van Wijnegem OPENDEURDAG Veel vergaderd en nog meer werk aan extra last minute drukwerk Daarnaast massa's voorbereiding aan de tombola Plantjes overplanten, prijzen inventariseren, enveloppen vullen met nummers en spreuken. 400 stuks en meer....Deze week nog prijzen ophalen hier en daar. Vorig jaar was de opbrengst groots, dus ik ben gemotiveerd, haha Eigenlijk is het toch wel fijn om druk bezig te zijn om een radartje te zijn in een immer groeiende organisatie alles begint gesmeerd te lopen, bijna routine Wat me ook wel diep raakt is de samenhorigheid binnen de vrijwilligers een gonzende bedrijvigheid van jewelste. maar ok, dat is het voor vandaag 'tis alweer bedtijd morgen twee markten, dus ik zal mijn energie nodig hebben welterusten
Mijn dag zit er weer op. Kheb die niet
bijzonder gevierd, voel me daar niet toe geroepen. Tegenwoordig heb ik het meer
en meer moeilijk met luxe uitgaven, ben ik me meer en meer bewust dat ik in een
bevoorrechte positie leef. Dat velen zo niet leven: het merendeel van de mensen
op aarde. Natuurlijk wist ik dat voordien ook wel, maar nu begin ik er ook naar
te leven. Mijn luxe uitgaven draaien meer en meer rond het bewust worden van
anderen, andere culturen, minderbedeelden, andere gedachtengangen. Ik ging in
het verleden zelden op vakantie, maar tegenwoordig ieder jaar. Dan reis ik op indien mogelijk met een very
low budget. Met alle ongemakken erbij. Hoe kan ik me anders inleven? Een op de
bestemming aangekomen wandel ik ook op plaatsen waar geen toeristen komen, hoe
kan ik anders een volk begrijpen. Wanneer ik filmen zie gaat dat over
diepmenselijke situaties, wanneer ik boeken lees idem. Ofboeken over overtuigingen van de schrijver
zelf. Paolo Coelho
is een favoriete schrijver van me, heel herkenbaar ook. Terwijl ik hier allemaal over denk, heb ik
meteen mijn vakantie verhaal van een paar jaar geleden bijeengesprokkeld. Leuk
was dat.....
Vandaag had ik nog een gesprek met een
marktkramer over zijn ervaringen tijdens een feestmarkt in een volkse wijk in
ik weet niet meer waar.... Hij vertelde dat hij daar alleen maar het
allergoedkoopste uitpakt, omdat de rest sowieso niet verkocht kon worden.
Wanneer hij uitgepakt was moest hij zijn camionette verplaatsen naar een andere
straat, uit het zicht... Vroeger had hij daar geen problemen mee tot
er migranten kwamen wonen. Steeds meer en meer. De jeugd troepten daar vanaf s
morgens vroeg samen op straat en hij werd erg op zijn hoede. Omdat In zijn
camionette alle duurdere artikelen aanwezig waren.... zonder toezicht? Zijn verkoopscijfer werd er ook minder en
uiteindelijk neemt hij nu al een paar jaar niet meer deel aan die
feestmarkt.....
Hij vroeg aan mij: jij zou dat toch ook
doen? Ik zei "van niet" en dat verwonderde hem. Hij vroeg hoe ik dat dan zou aanpakken. Ik zei: "ik begroet ten eerste altijd alle
migranten als ik aankom. Net zoals zijzelf dat onder elkaar doen. Ik
kijk hen ontspannen aan in de ogen en geef een knipoog." Daarna zou ik (in zijn geval) er eentje
uitpikken (die me prettig aanvoelt) en daar tegen zeggen: ik sta hier niet
ver vandaan in de volgende straat met mijn verkoopwaar, welke ik benoem. Ik zou
vragen om een oogje in het zeil te houden en me te verwittigen, wanneer er iets
schort, bijvoorbeeld als ik in de weg sta of zo. Terwijl ik dit zeg kijk ik ook glimlachend
rond naar de anderen.
Ja maar zei hij, diegene die loeren
vanachter hun gordijnen, die kan je toch niet bereiken. Ik zei, denk je dat? Die hebben immers
gezien dat ik vriendelijk ben, niet uit de hoogte, geen agressieve of bange
houding aanneem..... ik voel me veilig en dit al 25
jaar lang
Ik herinnerde me meteen mijn vroegere maatje
op de Boerenmarkt in Antwerpen: Nasser heette hij. 22 jaar geleden. Toen was ik
alleen aan mijn kleine kraampje, ik was zwanger en hij hielp me in uit en inpakken. We kletsten
honderuit en ik had altijd wel wat lekkers om mee te geven naar huis, voor zijn
grote familie. Zijn (soms oudere) vriendjes waren jaloers en hij beschermde me
tegen mogelijke diefstal. Op die marktdag 'groeide' hij, het was een plezier om
dat aan te zien. Jaren later zag ik hem nog eens autoruiten wassen in de ondergrondse
garage van de GB en hij was nog steeds blij me te zien. En ik hem. Wat zou er
nu van hem zijn gekomen....... Hoe leeft hij nu? Ik weet het niet.
t Is laat, tijd om in mijn bedje te duiken.
Welterusten!
hmmm, ik vraag me soms af, hoeveel ouders aan hun kinderen
vertellen, wat voor kattekwaad ze zelf ooit hebben uit gehaald.
Ik
vraag me ook af of ze nog herinneren, hoeveel plezier ze er aan hebben
beleefd........
en wat ik me ook afvraag, is: helpen boete's en zo om
zo iets tegen te gaan en is het niet beter dat je de rotzooi zelf mag
opkuisen?
Wat ik tegenwoordig ook zie, is dat men meteen naar de
politie belt voor van alles en nog wat. ik denk dat het vroeger gemakkelijker
rechtsstreeks werd rechtgezet.
ik had ooit met mijn nichtje van die
papieren pijltjes geblazen naar iedereen die onder ons raam liep in een
drukke winkelstraat........... we maakten ze nat aan het puntje, dan vlogen
ze beter en toen we het een beetje beu waren, kieperde ik achteloos het
bekertje water leeg uit het raam. Toevallig liep daaronder net een
vertegenwoordiger die dus met zijn natte pak niet op bezoek kon bij een
klant. Die man als een razende bellen aan de voordeur. Wij stikten van het
lachen. want er was toch niemand thuis behalve wij natuurlijk, dus niemand
deed open...
Later kreeg mijn nichtje alsnog op haar donder want die man had later toch zijn beklag bijn mijn tante gedaan ik mocht niet meer komen logeren (meen ik me te herinneren, maar ja dat wilde ik toch niet meer, de hond had me gebeten....)
30 jaar later hadden andere kinderen, die me ongeveer
hetzelfde flikten een beetje meer pech........... ze maakten met opzet mensen
onder hun raam nat, en dat op een dag waarbij het -5°C vroor. ik dus een
natte nek en rug. ik keek naar boven en ze doken weg. ze woonden boven een
winkel en eh die was open. dus ik naar binnen: ik zei tegen hun vader of
moeder: jullie kinderen hebben veel plezier daar boven, maar het is niet
zo goed idee om met deze temperatuur mensen nat te maken, hoor. ik was
natuurlijk niet boos, dat zou pas echt stom zijn, maar koud had ik het
wel............;;
Gisteren
wilde ik het een en ander vertellen over
hoe ik momenteel in de knoop lig met mezelf Ik
had een fijne chat gehad met een vriendin Over
mijn soms (foute) gedachtenkronkels Die
me nogal depri maakten. Ze
wees me op het een en ander en om dit niet te vergeten, wilde
ik alles hier plaatsen..... het
ging verloren en mijn chat had ik niet opgeslagen.... maar
vandaag(oops het is al na 12ven,
gisteren dus) bleven haar woorden malen bovendien
dacht ik mijn geschiedenis herhaalt zich. Ik
zocht een oud verhaal op wat ik ooit heb neergepend Om
me terug bewust te maken van het feit dat ik mijn leven kan veranderen
ja dat kan ik en zelfs vrij gemakkelijk: door
het met héél mijn hart te willen.
meeste mensen geloven er niet in,
het klinkt te simpel, hè
toch heb ik het zelf al diverse malen toegepast.
meestal gebeurde dat wanneer ik me heel diep in de put bevond,
maar heel soms ook voor ik de dieperik in ging
zoals bijvoorbeeld 6/7 jaar geleden:
ik werkte die periode alleen maar tussen 4 muren zonder ramen in onze
chocolaterie
ik snakte toen naar verandering
ik wist zelfs wat ik ongeveer wilde:
mensen ontmoeten en ontdekken waarom die zijn wie ze zijn
en waarom die doen wat ze doen.........
in welke vorm dat zou gebeuren,
daar had ik geen idee van.
veranderen van werk leek onmogelijk
onze zaak draaide op mijn man, twee vriendinnen en mij.
ik liet de gedachte los en verwachtte wel een oplossing:
dat is erg belangrijk:
zeker weten dat er iets zal veranderen in mijn situatie!!!
binnen een paar dagen gebeurde het:
een van onze vriendinnen wilde stoppen met de verkoop in een marktwagen van ons
ik nam haar plaats over
en op de markten gebeurden direct vreemde dingen:
mijn verkoop liep lekker,
maar iedere dag kwam er wel iemand langs,
die plotseling zijn of haar verhaal kwijt wilde.
op dat moment viel mijn verkoop stil,
niemand kwam er bij staan,
die persoon had mijn volle aandacht.
het waren boeiende verhalen
en zij zelf waren blij,
dat ze het eens aan iemand konden vertellen,
die hun niet uit lachte of veroordeelde.
onmiddellijk daarna kwamen er weer andere klanten
en
de verkoop kwam terug op gang
dus ik kreeg wat ik verlangde,
dat gebeurde voornamelijk omdat ik niet uitstippelde:
wat, hoe, wie, waar.
zulke dingen laat ik beter over aan het universum
het gaat niet over mezelf veranderen,
ik heb het over mijn leven veranderen,
zodat ik krijg wat ik verlang.........
Ik formuleer mijn wens zonder in detail te treden
en daarna zorgt het universum er wel voor
dat ik krijg wat ik wens.
Ik moet dus wel een beetje opletten met wat ik wens hè.
Een voorbeeld:
stel ik wens een man met veel geld
dan kan het zijn dat die man een vrek is
en mij geen cent gunt.
Toch is mijn wens uitgekomen, snap je?.
wat
er ook kan veranderen is:
hoe ik tegen de dingen aankijk.
om mijn opvliegendheid eventjes te noemen:
als ik van mezelf besef dat ik dat in me heb,
kan ik onderzoeken hoe dat komt
de ene theorie is dat ik zo geboren ben,
de andere theorie is dat ik zo gemaakt word.
als ik zo geboren ben,
dan zou het kunnen zijn dat ik altijd zo blijf,
maar het kan ook zijn dat ik na verloop van tijd
leert dat het me niet echt vooruit helpt
dus ik me heb kan leren beheersen.
dit houdt echter in dat ik eigenlijk een wandelende bom bent,
die ieder moment toch nog wel kan ontploffen.
dat is dus één mogelijkheid.............
de andere mogelijkheid is dat ik zo ben geworden
door verschillende, meestal negatieve, levenservaringen.
In dat geval kan ik naar mijn innerlijke wereld gaan kijken,
door de ogen van een volwassenen die ik nu bent.
Ik kijk dan naar mijn kindertijd,
maar
ik bekijk het met de wijsheid van nu.
In dat geval zie ik op een afstandje wat er me toen is overkomen,
dus met meer overzicht.
ik kan dan voelen waar mijn opvliegendheid vandaan is gekomen.
Ik kan dan ook onderzoeken of dat wel gerechtvaardigd is/was.
Misschien zie ik nu wél wat er werkelijk gaande was.
als ik daar inzicht in krijg kan ik mijn reacties veranderen.
omdat ik door heb hoe het komt dat ik zo reageer.
ik bedoel dus dat na na deze analyse niet meer zo opvliegend ben.
echt waar,
het kan!
Ik kan dus mezelf veranderen én mijn leven!
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
