dé uitspraak die bij mij een zeer ongemakkelijk gevoel op roept: 'het speelt geen rol....., doe maar!' wie is daar nog niet mee geconfronteerd of wie heeft dat nog nooit gezegd....?
je krijgt dan zogezegd 'carte blanche' maar eerlijk gezegd en gezwegen vind ik dat eigenlijk een vergiftigd geschenk want ieder initiatief is dan wel het jouwe, maar kan zowel mee als flink tegen vallen en diegene die het zegt geeft totaal niet aan, wat die wel of niet graag heeft
vooral wanneer je die persoon niet werkelijk goed kent is dat een bron van onzekerheid op alles wat je aanbiedt krijg je hetzelfde antwoord: 'het speelt geen rol, doe maar' de gast kan dus niet kiezen of weet in het ergste geval niet wat die zelf wil
Indien je niets zelf voorstelt ligt het nog moeilijker dan speelt het geen rol om te voorkomen dat de ander iets aan jou vraagt waar jij misschien niet aan kan voldoen dan wil de ander jou dus niet in verlegenheid brengen
tot nu toe heb ik het nog niet gemakkelijk gehad in verband met die uitspraak
wat wil je voor je verjaardag? speelt geen rol, kies maar wat wil je drinken? speelt geen rol wat wil je eten alles is goed waar wil je zitten? maakt me niet uit wat gaan we morgen doen? het is me gelijk....
wanneer ik dus het initiatief neem komt het volgende fenomeen om de hoek kijken: ik heb al zoiets gekregen ik drink geen wijn ik lust alles behalve dit naast dat mens doe ik mijn mond niet open kheb me deze dag helemaal anders voorgesteld
voor alle duidelijkheid ik heb me er ook vele jaren aan bezondigd en kwam tot de conclusie dat ik werd 'geleefd' bovendien is het me nu wel duidelijk dat ik toen depressief was want zeg nu zelf alles speelt een rol als je van het leven wil genieten
jaren terug had ik een klant die zich nooit profileerde die wist nooit wie er aan de beurt was (maar kroop wel stiekem voor) wist niet wat kiezen: dus mocht ik dat doen en iedere keer zei hij: ja, maar dat niet, dat weet ge toch! ik was volledig opgedraaid door die vent als hij in mijn zicht kwam kreeg ik het al op mijn heupen want altijd wilde hij door mij geholpen worden en liefst nog voor al die anderen die eerst waren op een dag had ik er genoeg van ik zag hem aan komen wandelen en zich omzichtig in de massa begeven en ik roep luid Hé, mensen, deze meneer heeft nooit tijd, dus hij mag wel even voor hè? alle ogen gingen naar hem en hij week achteruit hij wachtte zijn beurt af en ik vroeg of hij inmiddels zelf al wist wat hij wilde kiezen 'het speelde geen rol' zei hij en ik koos alles wat ik zelf lekker vond en hij durfde geen kick meer te geven e, de volgende keer was hij ook geen moeilijke klant meer
achteraf bleek die man diep in de huwelijks problemen te zitten maar dit was geen reden om mij het leven zuur te maken
ik wens vandaag iedereen de moed en inzicht om te zeggen wat hij of zij wél graag wil want dat geeft het leven meer kleur
vraagt manlief me vanachter mijn rug voor alle duidelijkheid: zijn laptop staat achter mij op tafel vanmiddag merkte iemand op, dat we net twee leerlingen in de klas waren ik zei: 'nee, hij kijkt mee over mijn schouders om mij te controleren' (dit gezegd, omdat die 'iemand' altijd allesssss heeft gezien) <grinnik>
maar ok, manlief heeft dus in het snotje dat ik wel erg veel tokkel op mijn pc en op mijn blog met zoveel enthousiasme logisch dat hij die vraag stelt: is een blijk van gezonde interesse dus begin ik te vertellen over de mooie teksten van interessante mensen en de reacties over en weer ook via mails achter de 'blog'schermen die me deugd doen die afsteken tegen al die vage mails met powerpoints en 'dringende' forwards' over 'hoax'en die me dus niet echt boeien over mensen die zo langzamerhand op een open manier steeds meer onderling in contact komen over groeiende vriendschappen (of zoals ik dat dan toch interpreteer) en misschien wel een ontmoeting ooit
hij lacht en gaat slapen zag dat het goed was ik volg
.... wordt mijn blog plots meer bezocht dan vroeger en het maakt me in plaats van onrustig, blij dat was vroeger niet het geval misschien omdat ik nu ook andere bezoekers heb dan vroeger ik werd toen onrustig om goed- of afkeuring en om loze woorden dus zonder werkelijke inhoud misschien zijn die bezoekers van vroeger er nu nog maar om ze te weren heb ik gedurende lange tijd de mogelijkheid om te reageren uitgeschakeld
toen ik zelf meer reageerde op andere blogs besefte ik wat ik een ander ontnam maar ik wilde nog niet direct dat alle reacties te lezen waren in de zij balk ook dit heb ik sinds gisteren weer hersteld kwestie van mijn eigen gemak nu hoef ik niet meer eerst de mails te lezen om te ontdekken waar iemand gereageerd heeft
ondertussen bezoek ik weer blogs van anderen of van die anderen hun lezers o jee de tijd vliegt als je het naar je zin hebt
vrij vroeg wakker geworden een een fijn ontbijt verzorgd met Chopin op de achtergrond zicht op eekhoorn en bosduif gesurfd op het net gepoetst en opgeruimd verse soep gemaakt en frietjes met stoofvlees foto's online besteld
dit zijn de grote lijnen daartussen mijn gedachtenkronkelingen kris kras en krullend zoveel te schrijven en nu ik hier zit is alles weg op de achtergrond TV vandaar zal ik dan toch maar mijn stek elders inrichten? zo ja, waar?
en is het wel raadzaam om me af te zonderen a sociaal gedrag loert om de hoek ik vergeet tijd en plaats kben dan geen partner meer slechts een schim met holle ogen die niet zien niets horen geen woorden zoals bij dat liedje van The Who ....
via het tijdschrift Happinez kwam ik op deze website terecht die ik wil delen met jullie Dharma Seed
(over meditatie innerlijke vrede en het zoeken naar...) een overvloed aan luister lessen voor onderweg of zo maar niet om te volgen maar om te laten bezinken en innerlijke gedachten kronkelingen terug helder laten worden
ik kijk zelden tv deze week waarschijnlijk meer dan anders: wel 3 keer! vanavond is Jimi Hendrix aan de beurt een van die doden die iets bijzonders heeft toegevoegd aan de muziek wereld tijdloos
van de week een programma over mensen met fobieën wat me daar in trof was de kwetsbaarheid van die mensen dat kwam zo overduidelijk in beeld dat ik groot verdriet voelde om het leedvermaak over 'zo'n geval' zoals de wereld rondom me dit placht te noemen
ondertussen daagt in mij deze vraag op: ben jij er dan zo zeker dat jij geen enkel gedrag vertoont wat een ander als 'stom', 'extravagant' ziekelijk noemt? ik weet van mezelf dat ik wel wat te verbergen heb hoe zit het met al die anderen die hier op de wereld vertoeven?
we gaan verder met het derde tv programma: dat wat bij mijn ouders thuis op donderdag altijd gevolgd wordt en aangezien ik op die dag daar verblijf kijk ik mee met als excuus: "het gaat over Australië" McLeod's Daughers bingo, ja, het gaat over Australië waar ik sinds vorige zomer mijn hart ben verloren aan de natuur en de mensen die serie gaat soms wat langs me heen maar de natuur dus niet zo ook vanavond bwam een kreet van de lachvogel en daar schoten de tranen in mijn ogen meteen terug in de tijd gecatapulteerd wakker worden van de vogel geluiden met de op de achter grond het aanzwellend geluid van lachvogels voor mij hét symbool van die lange vakantie waarbij al mijn zintuigen (alweer) op volle toeren werkten waar mijn intuïtie perfect functioneerde waar iedere cel in mijn lichaam vibreerde de lachvogel mijn mascotte de lachvogel die lacht zoals ik of was het andersom....
Vandaag weer veel gelachen vanmorgen om die andere marktkramers die overjaarse pubers die al van 's morgens vroeg over sex leuteren net luid genoeg over pijpen en zo zodat ik het zeker zou horen vervolgens kwam dé asperge op de proppen een pracht exemplaar .... maar krom .... was mijn maat (vermoedden ze) ik zei: "ja, dat is zo, wat smal maar die kromming is perfect!" alweer monkelend gelach dus heb ik die asperge maar genomen en hem een plaatske gegeven in mijn decolté waar die mannen slechts van kunnen dromen .... grote ogen smachtende blikken om half acht 's morgens deze dame lachte zich in het vuistje
onze verkoop valt langzaam stil zoals gewoonlijk wanneer het een langere tijd warm is en daarmee zijn we werkelijk in 'onze' zomertijd beland meer tijd voor de mens achter iedere klant meer tijd om te luisteren en om te verwonderen of bewonderen achter iedere mens schuilt een verhaal maar niet iedereen vind dit de moeite waard om te vertellen vandaag een verhaal van die (vroeger een) boom van een kerel met zijn kleine frèle madammeke waarvan iedereen dacht dat zij onder de sloef zat die man die zich omhoog werkte op wilskracht en inventiviteit die zoveel verenigingen opzette en nooit op zijn mond gevallen was die overal gekend was als een "kwaaie penning" die man heeft steeds zijn kop neer gelegd bij iedere beslissing van zijn vrouw ze liet hem altijd en overal doen behalve als ze een totaal andere mening had een verhaal over de ware liefde en zorgen om het ouder worden ook dat ..... zo zijn er al velen gepasseerd in de loop der jaren ze voeden mijn verlangen om te willen weten waarom mensen doen wat ze doen en waarom ze zijn wie ze zijn
ondertussen repareert manlief de dakgoot en gaat ie meer sport duiken de eekhorens zijn kind aan huis de kauwen nestelen in onze ongebruikte schoorsteen mijn hond heeft haar eerste teek het appelbier van Lindemans smaakt verrukkelijk het leven is mooi . . of toch niet: mijn markt wagen laat nog altijd op zich wachten Brusselse ambtenarekes zijn de invoerpapieren (of zoiets) kwijt hoe is dat mogelijk geen dossier nummer = geen informatie er is echter nooit een dossiernummer verstrekt
ik ben vroeger ook ambtenaar geweest er zelfs wat niet tot mijn bevoegdheid hoorde loste ik tóch op voor de mens die om info vroeg maar dat was in Nederland
ik heb ik België tot nu toe nog zo geen mens ontmoet misschien zijn ambtenaren hun menselijkheid verloren zijn ze hun empatisch vermogen kwijt gespeeld hebben ze er geen kl... benul van hoe het is om een wagen reeds vanaf januari af te betalen zonder dat er al één keer mee gereden is.
uw pré ligt er iedere maand gullie daar: klootzakskes met uw jannestreken voilà, ik kan ook uit mijn krammen schieten soms....
belachelijk belgenland en dat wil dan nog splitsen laat me niet lachen gefrustreerden die naar anderen wijzen kijk naar uw eigen gebreken en werkt voort!
vandaag een lezing bijgewoond over "partijdigheid" geleerd dat 'werkelijk' onpartijdig gedrag wat helemaal iets anders is dan jezelf op de vlakte houden of te wel je nek niet uitsteken onpartijdig gedrag is zuiver en empatisch waarnemen zonder oordelen maar wel trachten te helpen in het scheppen van duidelijkheid tijdens conflicten
een mens start in zijn leven eerst in een prépersoonlijke fase dit is een fase waarbij men opziet naar een of meer anderen en waarbij men de wereld rondom als oorzaak ziet van alles wat de persoon is of wordt
de volgende fase is de egopersoonlijke fase waarbij men meer 'ik gericht' leeft zich dus ook afzet tegen wat men vroeger volgde men een eigen mening ontwikkelt
daarna volgt de transpersoonlijke fase (als ik me die term tenminste goed herinner) waarin men het algemene belangrijker vindt dan het persoonlijke dus men overziet een conflict of situatie ruimer het 'ik' is ondergeschikt
tegelijkertijd blijft iemand in de transpersoonlijke fase zich bewust van zijn eventuele prépersoonlijke en egopersoonlijke gedragingen die worden waargenomen, geanalyseerd en bijgestuurd.
dus in de eerste fase legt men de macht buiten zich in de tweede fase doet men er alles voor om macht te bezitten of te behouden en in de derde fase is er niets meer te verliezen staat men daar boven het algemeen welzijn is een prioriteit
kheb geen aantekeningen gemaakt ik hoop dat ik het goed verwoord heb
Deze morgen ben ik vroeg wakker geworden en geheel tegen de regels (van moederdag) in snel uit bed gekomen naar de bakker gereden koffie gezet vers fruitsap geperst dus iedereen verrast in plaats van andersom
ik zeg 'iedereen' omdat onze dochter en vriendje weer hier logeerden het was echt fijn zaterdag avond gebarbecued vandaag 's middags gelunchd bij mijn ouders vanavond nog een vriend van onze dochter op bezoek gehad met wie we al jaren discussiëren over politiek die gast heeft moed is ultra rechts van gedachtegoed en wij, eh wat zijn wij eigenlijk? onafhankelijke links georiënteerde wereldburgers? of zo iets steeds weer spetterende gesprekken waar alle betrokkenen van genieten ik heb gezegd dat hij niet moet wachten met langs komen tot onze dochter hier weer is maar nee, hij komt pas terug als hij een aantal argumenten op hun waarde heeft onderzocht een soort onafhankelijke onderzoek wat ie op papier wil zetten leuke gast en wreed intelligent ook we kennen hem nu al een jaar of 6 à 7
toen ik onze gasten naar hun trein bracht in Breda en ik weer terug kwam zat die jongen hier nog altijd te discussiëren met de heer des huizes en nog lang daarna ook want toen begon ik pas op dreef te komen over hoe angst de drijfveer is voor het rechtse gedachtegoed angst om te verliezen te kort te komen achtergesteld te worden onderuitgehaald te worden de laatste te zijn enz. en nog wat ideeëngoed over een beleid wat goed is voor ons én voor de gehele wereld over solidariteit die automatisch leidt tot meer solidariteit niet in de zin van 'ik doe iets voor jou, dus als ik iets nodig heb, zal jij iets voor mij moeten doen' dus geven om te krijgen (wat in de grond niets met solidariteit te maken heeft) nee gewoon geven of iets doen uit vertrouwen en het vertrouwen hebben dat er ook wel door een ander voor jou gezorgd zal worden als je iets nodig hebt
ik ben van mening dat zo gauw er angst heerst dat dit de voedingsbodem is voor negatief gedrag zowel van jezelf als van velen rondom je naar jou toe
hoe kom je daaruit los?
ik zelf merk op dat wanneer ik in een negatief gevoel kom (zoals bijvoorbeeld vrijdag) wat me overweldigd dat het gevoel ontstaat door iets wat in het verleden is gebeurd wat toen is geregistreerd door de ogen/oren van een kind dat dit zich heeft vast gezet als 'een regel' die niet geldt voor de huidige situatie maar die ik wel nog steeds zo ervaar
indien ik dat kan omzetten in begrip en het innerlijke kind in mij kan sussen en vertellen dat het nu wel ok is dan verdwijnt de angst en kan ik terug in vertrouwen verder
en wordt de wereld rondom me er ook beter van samen met mij
moeilijk te verwoorden maar kben sinds gisteren avond nogal emotioneel alsof alle stemmen van iedereen dwars door me heen gaan en ik geen filter meer heb om het juiste er uit te selecteren alsof alle gevoelens van de mensen rondom me zich vermengen met de mijnen en ik niet meer weet welke nog de mijne zijn alsof alle tranen vechten om te mogen vloeien veel oud verdriet moeilijk me te concentreren geen onderscheid in belangrijk en onbelangrijk met andere woorden ik ben kwetsbaar in de hoogste graad
kom ik na een warme namiddag markt de ring van Antwerpen opgereden is nooit gemakkelijk altijd file laat niemand mij er tussen dus blijf ik erg lang op de afrit richting Brussel rijden tot ik denk: nu is het genoeg en ik begin me in de rij te boren degene die eerst achteraan naast mijn wagen rijdt geeft gas en hangt alweer naast mijn venster onze ramen staan open ik kijk vanuit de hoogte naar beneden en ik vraag of ze al van hoffelijkheid hebben gehoord hun radio gaat uit en ik herhaal mijn vraag de bestuurder antwoordt met een grote warme glimlach: "ik heb haast ik moet vertrekken naar Marokko!" ik zeg: "is dat echt? op vakantie? moet je je vliegtuig halen?" "Jaaaaaa", knikt ie heftig ik zeg: "Haha, leuk geprobeerd, maar je rijdt op de verkeerde rijstrook indien je richting Zaventem wil.... alléé vooruit rij maar door" net op dat moment is er in de rij links van hem een gat hij rijdt naar links ik rij ook naar links op de strook die hij juist verlaat en achter hem komt niet direct een auto dus ik voeg alweer in net achter die Marokkaan. dus in een een wip en een knip rij ik op de rijstrook die ik wilde bereiken met een brede glimlach zie ik een bewijs dat de wereld zich voor me opent op het moment dat ik mijn (ook onhoffelijk) gedrag wijzig prachtig toch?
ben ik lekker op gang met mijn gedachtenkronkelingen komt er dat mailtje om te gast te zijn op iemands blog (prachtig initiatief overigens) vervolgens stijgen mijn bezoekers aantal en tegelijkertijd heb ik het te druk om iets te plaatsen of is dit een schrijf kramp? gebeurt niet de eerste keer ben er zeer gevoelig voor kweet dit 'offline' gevoel niet te plaatsen het lijkt er eerder op dat mijn persoonlijke firewall plots alle uitgaande boodschappen blokkeert
maar ok, kben d'r weer
50 jarig huwelijks feest was een succes vooral als het gaat om de fijne samenwerking tussen mijn broers en ik en de wreed contente gezichten van beide ouders ze zijn nog steeds pompaf van het gebeuren zoals voorzien ondertussen heeft hun hond ook nog een hernia gekregen en het zag er begin van de week erg slecht uit de dierenarts wilde het diertje bij houden op de feestdag haar man (veearts) gaf hem geen schijn van kans meer toen m'n ouders de dag daarop toe kwamen liep dat diertje wachelend op goede voorpoten en zwakke achtertrein direct naar de zak met zijn spulletjes en hij blafte omdat hij de auto had gehoord nu is ie terug thuis vrolijk maar invalide en heeft vooral snel door dat dit dé manier is om zoveel mogelijk aaitjes te krijgen we zullen het maar afwachten
vandaag werd de complete markt verzet in Antwerpen Luchtbal niet dat dat zo groots evenement is maar het maakte toch indruk we moesten wijken van wege de afbraak van de kerk met de rug naar het stof en op de aarden straatkant in plaats van op straat alle klanten vonden het geweldig tot ik hun wees op de modderpoel bij regen en op de wind die daar verschrikkelijk kan spoken en bij regen mijn markt wagen vanbinnen een beurt geeft verder bleken vele klanten meerdere marktkramers te missen hoewel ze gewoon in een andere volgorde stonden 3 kramen hebben ze zeker wél gevonden: die waar de meeste ambiance was guess who, haha ik had uitzicht op een Hofje van Eden met daarvoor een knappe blonde altijd lachende fruit vriend we hebben tussendoor gediscussieerd over waar de Schelde lag tov de markt en ik denk dat ik genoeg bewijzen (kaart) heb gemaild het is tot nu toe stil op dat front maar dat kan ook zijn omdat de man op vrijersvoeten loopt
ondertussen klonk achter ons oorverdovend lawaai wat ons tegen de middag zowat iedereen hoofdpijn bezorgde dus deze keer reden velen vroeger weg dan gewoonlijk
in de namiddag en ook gisteren avond mijn tijd doorgebracht in de vereniging vanwege problemen met telefoon en internet morgen wordt er een nieuwe box gebracht het bleek een defect
wat nog?
ja nog iets wat me van het hart moet vanmorgen hoorde ik in het nieuws dat een bekende voetballer was omgekomen en vooral viel me op dat de plaats vrij exact werd beschreven ik dacht nog: moet dat nu? is dat zo belangrijk? blijkbaar wel want op de plaats van het ongeluk waar ik op weg naar mijn ouders daarstraks passeerde vertraagde vele auto's tot een file achtige toestand er was niks te zien de curieuzeneuzen vinden dit gebeuren blijkbaar een oponthoud waard
soms bedenk ik me dat emoties ofwel niet (mogen) getoond worden ofwel móeten ze zodanig worden uitvergroot dat ik krokodillentranen zie vloeien collectieve tranen-springvloed-stromen noem ik dit fenomeen en dan overal die bloemen en kruizen en foto's langs de weg als die er niet staan, is dat dan een blijk van te weinig verdriet? zoals tegenwoordig de communie feesten om ter grootst moeten zijn moet ook het verdriet om verlies van een dierbare aan heel de wereld getoond worden dit kan niet respectvol klinken maar ik neem er geen woord van terug waar ik woon heeft iedere boom langs de weg een litteken waarvan velen van een ongeval met dodelijke afloop ik ben blij dat ze dateren uit een tijd, dat het rouwproces in intieme kring plaats vond ofschoon natuurlijk de weg wel met prachtig tierelantijnen en bloemen zou zijn opgeleukt
waarom zoveel aandacht naar BV's en waarom willen zoveel mensen hun overledenen verheffen tot een BV met status
ik ken iemand wiens man hier in de buurt ooit verongelukt is zij heeft een nieuw huwelijk en is gelukkig met man en kind natuurlijk blijft de overledene in gedachten maar stel je even voor dat ze iedere week de bloemen op de plek des doods moest verversen was er dan wel ooit plaats geweest voor haar huidige geluk?
rouwen is goed en voor iedereen verschillend in tijd en ruimte maar rek het niet moedwillig maak er geen cultus van zoek hulp en praat er over zodat de overledene een fijne plaats in neemt in je hart in plaats van eeuwig te mogen dolen op de plek des onheils
via Wolkenadem kreeg ik een stokje toegeworpen wat ik doorgaf aan Parelstuif die dit uit beleefdheid en sympathie aanvaarde:
Mijn
stokje zal gaan over eenvoud.
Simplicity.
De schoonheid die in de eenvoud ligt.
De
schoonheid die het leven zelf aanbiedt op spontane wijze.
Nemen
wat komt en niet altijd het onmogelijke willen. Al zondig ik vaak tegen dit
principe door de sterren van de hemel te willen plukken, lees "het geluk soms te
ver te zoeken".
Eenvoud
ook in praktische zaken.
Papier
en plastiek sorteren en vaak de fiets nemen in de plaats van de auto of het
openbaar vervoer. Misschien klinkt dit saai, misschien ook niet, maar het is een
feit dat een eenvoudig leven ook boeiend kan zijn. Je leeft met wat het leven je
aanbiedt. Je zoekt het niet te ver. Vrijdagavond ga ik bijvoorbeeld in Jette
de film Kanalket bekijken, een dansfilm van de
Jetse surrealistische kunstenaar Guy De Simpele, over het leven in de
kanaalzone. Een beschrijving volgt later op mijn blog. Ik zal er waarschijnlijk
heel wat oude bekenden terugzien. That's my personality, anderen hebben een
andere persoonlijkheid en gaan graag op wereldreis. Misschien leef ik ooit nog
in het buitenland zoals Canada en leef ik daar ook in een "cosy"
biotoop. Laat ons zeggen dat ik verliefd ben op het leven en dat ook zo wil
houden. Ik ben verliefd op mijn witte gootkat, op de blauwe seringen, op de
uitdagingen des levens. Ik hou diep van man en kroost. Dan voel ik nog andere
kriebels de laatste tijd maar ik weet niet of ik die aan de grote klok wil
hangen. Alleen, het voelt telkens goed thuis te komen bij mezelf. Te luisteren
naar dat ene authentieke stemmetje dat in wezen heel gelukkig is.
Mijn
zoon doet een beroep op mij (iets ivm een vakantiejob) en de oudste wil ook op
de computer dus het stokje is wat korter uitgevallen, maar daarom niet minder
gemeend.
Ik
wens iedereen het allerbeste toe. Ik wens dat elke mens de schakelaar vindt naar
het geluk.
Het
geluk is er, alles is er, maar de schakelaar vinden is wat anders. Soms
toch.
Naar
wie gooi ik het stokje? Sorry, maar ik zou het niet weten. Wie het wil oppakken,
krijgt een pagina in mijn excentrieke blog. Postuum hulde verzekerd.
Grapje..."
vanmorgen lag ik om 4 uur met mijn ogen wijd open
allerlei allerlaatste regelingen en ideeën
voor het 50 jarige huwelijk van mijn ouders
schoten wild door mijn hoofd
en vooral: dit was de laatste dag vóór
ik draaide en keerde en kon de slaap niet meer vatten
toch stond ik nog niet op
gewoon wat liggen soezen tot de wekker ging
daarna direct er uit snel het badkamer ritueel volbracht
en beginnen dwijlen en sanitair poetsen
immers, mijn dochter kwam thuis vandaag
en anders zou ze nog denken
dat ik er niks van terecht breng sinds ze het huis verliet
dit werk was voor vanmiddag gepland
maar ik was dus tot de conclusie gekomen,
dat ik de middag uren nodig had om boodschappen te doen
en naar de feest plaats te brengen
daar aangekomen bleek de hond erg ziek
en de dieren arts had aangeboden
om die een logement aan te bieden
tijdens de drukke feestdag
dus de hond samen naar daar gebracht
50 rozen stiekem een stalletje in gesmokkeld
(Paps had zorgelijk gevraagd: hoe kom ik aan rozen voor mams)
nu kan hij ze onder 4 ogen aan mams geven
toch een beetje romantiek in hun leven
terug naar huis lekker in de file
te laat voor het eten
dochterlief was al afgehaald door d'r papa
ze hadden samen gesmikkeld
en tegen dat ik thuis kwam
wachtte al een vriendin haar op in 't stad
en de duikclub lonkte
m.a.w. kheb het kot alleen
tot zover een verslag van de dag
1001 dingen vergeten te vermelden
maar afijn,
daar kan ik mee leven
innerlijk is er nog steeds veel in beweging
ik krijg dezer dagen nogal wat lappen tegen mijn oren
van mezelf wel te verstaan
jarenlang gedacht dat ik geleefd werd
dat ik te veel beïnvloed werd
geen 'nee' kon zeggen
allerlei drogredenen daarvoor verzon
ik vond dat iemand die ik al lang kende dit zoveel deed
drogredenen voor iedere handeling of gedrag
en ik ergerde me daaraan
en daarom ben ik naar binnen gaan kijken
want ergernis is steeds een les in mijn eigen donkere kanten
die ik niet wil/kan zien en daardoor niet kan veranderen
ik ben dus bij iedere reden voor handeling
bij mezelf te rade gegaan:
'is dit werkelijk zo?'
'ben ik daar zeker van?'
en 'zo nee, wat is er dan aan de hand?'
voor alle duidelijkheid:
drogredenen zijn excuses voor beslissingen
of handelingen of gebeurtenissen
die een andere lading dekken
mijn drogredenen beginnen zich stilaan te tonen
meer nog
ik heb er geen zin meer in
ik wil diverse handelingen stop zetten
en andere met meer overtuiging volbrengen
ik zoek alleen nog de juiste woorden
één zinnetje werkt al enige tijd:
"ik doe dat graag!"
dat kán ik echt niet zeggen zonder het te menen
daar zit niks onder, achter of tussen
maar voor de rest is het nog zoeken
een spreuk die me zondag diep raakte: wie nooit ver genoeg gaat leeft niet wie te ver gaat heeft geen leven (of zoiets)
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
