via Wolkenadem kreeg ik een stokje toegeworpen wat ik doorgaf aan Parelstuif die dit uit beleefdheid en sympathie aanvaarde:
Mijn
stokje zal gaan over eenvoud.
Simplicity.
De schoonheid die in de eenvoud ligt.
De
schoonheid die het leven zelf aanbiedt op spontane wijze.
Nemen
wat komt en niet altijd het onmogelijke willen. Al zondig ik vaak tegen dit
principe door de sterren van de hemel te willen plukken, lees "het geluk soms te
ver te zoeken".
Eenvoud
ook in praktische zaken.
Papier
en plastiek sorteren en vaak de fiets nemen in de plaats van de auto of het
openbaar vervoer. Misschien klinkt dit saai, misschien ook niet, maar het is een
feit dat een eenvoudig leven ook boeiend kan zijn. Je leeft met wat het leven je
aanbiedt. Je zoekt het niet te ver. Vrijdagavond ga ik bijvoorbeeld in Jette
de film Kanalket bekijken, een dansfilm van de
Jetse surrealistische kunstenaar Guy De Simpele, over het leven in de
kanaalzone. Een beschrijving volgt later op mijn blog. Ik zal er waarschijnlijk
heel wat oude bekenden terugzien. That's my personality, anderen hebben een
andere persoonlijkheid en gaan graag op wereldreis. Misschien leef ik ooit nog
in het buitenland zoals Canada en leef ik daar ook in een "cosy"
biotoop. Laat ons zeggen dat ik verliefd ben op het leven en dat ook zo wil
houden. Ik ben verliefd op mijn witte gootkat, op de blauwe seringen, op de
uitdagingen des levens. Ik hou diep van man en kroost. Dan voel ik nog andere
kriebels de laatste tijd maar ik weet niet of ik die aan de grote klok wil
hangen. Alleen, het voelt telkens goed thuis te komen bij mezelf. Te luisteren
naar dat ene authentieke stemmetje dat in wezen heel gelukkig is.
Mijn
zoon doet een beroep op mij (iets ivm een vakantiejob) en de oudste wil ook op
de computer dus het stokje is wat korter uitgevallen, maar daarom niet minder
gemeend.
Ik
wens iedereen het allerbeste toe. Ik wens dat elke mens de schakelaar vindt naar
het geluk.
Het
geluk is er, alles is er, maar de schakelaar vinden is wat anders. Soms
toch.
Naar
wie gooi ik het stokje? Sorry, maar ik zou het niet weten. Wie het wil oppakken,
krijgt een pagina in mijn excentrieke blog. Postuum hulde verzekerd.
Grapje..."
vanmorgen lag ik om 4 uur met mijn ogen wijd open
allerlei allerlaatste regelingen en ideeën
voor het 50 jarige huwelijk van mijn ouders
schoten wild door mijn hoofd
en vooral: dit was de laatste dag vóór
ik draaide en keerde en kon de slaap niet meer vatten
toch stond ik nog niet op
gewoon wat liggen soezen tot de wekker ging
daarna direct er uit snel het badkamer ritueel volbracht
en beginnen dwijlen en sanitair poetsen
immers, mijn dochter kwam thuis vandaag
en anders zou ze nog denken
dat ik er niks van terecht breng sinds ze het huis verliet
dit werk was voor vanmiddag gepland
maar ik was dus tot de conclusie gekomen,
dat ik de middag uren nodig had om boodschappen te doen
en naar de feest plaats te brengen
daar aangekomen bleek de hond erg ziek
en de dieren arts had aangeboden
om die een logement aan te bieden
tijdens de drukke feestdag
dus de hond samen naar daar gebracht
50 rozen stiekem een stalletje in gesmokkeld
(Paps had zorgelijk gevraagd: hoe kom ik aan rozen voor mams)
nu kan hij ze onder 4 ogen aan mams geven
toch een beetje romantiek in hun leven
terug naar huis lekker in de file
te laat voor het eten
dochterlief was al afgehaald door d'r papa
ze hadden samen gesmikkeld
en tegen dat ik thuis kwam
wachtte al een vriendin haar op in 't stad
en de duikclub lonkte
m.a.w. kheb het kot alleen
tot zover een verslag van de dag
1001 dingen vergeten te vermelden
maar afijn,
daar kan ik mee leven
innerlijk is er nog steeds veel in beweging
ik krijg dezer dagen nogal wat lappen tegen mijn oren
van mezelf wel te verstaan
jarenlang gedacht dat ik geleefd werd
dat ik te veel beïnvloed werd
geen 'nee' kon zeggen
allerlei drogredenen daarvoor verzon
ik vond dat iemand die ik al lang kende dit zoveel deed
drogredenen voor iedere handeling of gedrag
en ik ergerde me daaraan
en daarom ben ik naar binnen gaan kijken
want ergernis is steeds een les in mijn eigen donkere kanten
die ik niet wil/kan zien en daardoor niet kan veranderen
ik ben dus bij iedere reden voor handeling
bij mezelf te rade gegaan:
'is dit werkelijk zo?'
'ben ik daar zeker van?'
en 'zo nee, wat is er dan aan de hand?'
voor alle duidelijkheid:
drogredenen zijn excuses voor beslissingen
of handelingen of gebeurtenissen
die een andere lading dekken
mijn drogredenen beginnen zich stilaan te tonen
meer nog
ik heb er geen zin meer in
ik wil diverse handelingen stop zetten
en andere met meer overtuiging volbrengen
ik zoek alleen nog de juiste woorden
één zinnetje werkt al enige tijd:
"ik doe dat graag!"
dat kán ik echt niet zeggen zonder het te menen
daar zit niks onder, achter of tussen
maar voor de rest is het nog zoeken
een spreuk die me zondag diep raakte: wie nooit ver genoeg gaat leeft niet wie te ver gaat heeft geen leven (of zoiets)
pfffff zucht ja echt terwijl dit eigenlijk niet nodig hoeft te zijn er is van alles in gang gezet ben met manlief naar Stabroek gereden om en tentoonstelling te bezoeken van KAPPA vzw daaraan nam een klant van ons deel dus zijn we een donker fort binnen gedoken hebben we een privé begeleiding gekregen nét voor de officiële opening met receptie het thema was: Orpheus & Eurydice en ik heb genoten ook al viel het licht 2x uit (spannend) wel vond ik wat ze bracht erg 'rauw'
daarna manlief los gelaten bij zijn duik vrienden en ik voort gereden naar WAK tentoonstellingen in Schoten velen waren echt tof om te bezoeken ofschoon ik bij enkelen de innerlijke leegte ervoer holle beelden, holle blikken, holle woorden koud daar was ik dan ook snel weg thuis gekomen bleek dat Adelheid van Wolkenadem haar stukje had gepubliceerd bij Experimens/Nagolore waarna ik word uitgenodigd om mijn ding te doen op haar blog wanneer mijn bijdrage verschijnt nodig ik weer blog vrienden uit en zo blijft de bal aan het rollen ondertussen ook een nieuwe blog site leren kennen van iemand vlak bij en haar manier van schrijven raakt me ook zij is uitgenodigd door Adelheid leuk is dat . . . . kben blij dat ik nu thuis ben de deuren wagenwijd open de vogeltjes fluiten te warme kleren uitgeschoten en me mijn lievelings jurk/broek gestoken mee gebracht uit Florida zit lekker los rondom me dus BH uit en puur genieten uitdijend
ondertussen verdient mijn schilderij nog een aanpassing ik voelde al vanaf het begin dat het nog niet af was maar dat komt goed eerst wat poetsen en maaltijd bereiden voor d'n hongerigen duiker daarna wat aan zijn lippen hangen wat ik overigens graag doe weinigen vertellen met zoveel passie daarna zorgen dat de wijn niet in de vrouw is en dat schilderij af maken
ik voel me gelukkig vandaag ofschoon er ook iets hangt vrijwel uit zicht en toch kort bij mijn ouders zijn dinsdag 50 jaar getrouwd brengt zeer veel gemengde gevoelens te weeg mijn broer pakt deze keer de organisatie op (die broer die het doorgaans te druk heeft voor alles) en dat vind ik hart verwarmend zo krijg ik het gevoel dat wij elkaar steeds weer aanvullen hij, den andere broer en ik wat wil ik nog meer
nog een leuk bericht: dochter komt maandag avond thuis tot dinsdag avond en dan komt ze vrijdag nadien alweer leven in huis ook al heb ik niet te klagen als ze er niet is maar toch....
en voor de rest kijk ik weer al uit naar de midweek sinds mijn sensoren wijd open staan en mijn gedachten zeer inventief, productief en fantasievol zijn
ik denk dat ik de computer boven ga zetten dan hang ik er niet voor op momenten, dat het me eigenlijk niet uit komt maar wanneer het me wel uit komt, kan ik me voluit concentreren.
Er wachten zoveel verhalen in mijn hoofd die ik wil publiceren werkelijkheid en fictie mijn hoofd zit vol en ik wil terug ruimte
de zomer is gestart ik ken slechts zomer en winter aan tussen seizoenen doe ik niet winter seizoen is de tijd van introspectie en andere serieuze dingen zomer seizoen is de tijd van puberale uitspattingen zintuiglijke genot en vooral de hoogtijd van de fantasie
begin van de week had ik het al door noemde iemand mij 'napoleonette' als variant op de beroemde 'napoleon'-bol wat je daar allemaal niet mee doet wanneer die in je mond belandt mijn fantasie sloeg op hol en wel in die mate dat de dag daarop een klant mij vroeg om een half pond Napoleonnekes en ik prompt stond te duizelen van zinderend genot .... 't zal dus mijn alter ego zijn wat in de zomer de kop op steekt die verduivelde Pandora die, wanneer ze een kans ziet, mijn leven onderste boven keert diezelfde Pandora trok gisteren een frivool bloesje aan met decolté drapeerde daarover een namaak donkerbruine parelketting en tufte naar de namiddag markt godzijdank was er géén één aanbidder in de buurt of die was niet meer van mijn kraam weg te slaan alle snoepjes van voor bestellend zodat ik me wel ver moest bukken
er waren er wel anderen en zó erg was het ook weer allemaal niet maar eens de fantasie start is het einde zoek
's avonds thuis gekomen manlief was nog niet terug van het duiken het eten was dan ook verlaat en aangezien het zomer is buiten en binnen in't kopke vond ik dat ik een lekkere Pernod verdiende want ik had hard gewerkt na die Pernod kwam nog wat wijn bij de spare ribs vervolgens ben ik (uitzonderlijk) mee naar de duik club gereden alwaar een voor treffelijke blauwe Leffe lonkte die snel gevolgd werd door een tweede de kolder in de kop sloeg toe en ik amuseerde me reuze gelukkig niet te laat naar huis want ik ben die alcohol niet meer gewoon ben in mijn bed gerold en vanmorgen wakker geworden met "een smile on my face" en ik dacht: "laat Pandora nog maar even zegevieren" (zó bont maakt ze het nog niet....) alleen............: waar ligt de grens ook al weer? ;)
vanmorgen sloeg ik mijn ogen open en ik besloot te gaan schilderen van de winter kreeg ik allerlei olie verf materiaal daarmee heb ik nog nooit gewerkt dus het was dé moment er leeft te veel binnen in mij dus ik trok gemakkelijke kleding en ging naar beneden alles uit gepakt me toch enkele vragen gesteld op internet beginnen zoeken tot de conclusie gekomen dat ik nog wat essentieel materiaal mis .. verdorie ... daarna gesurft van site naar site van andere kunstenaars toen bewust op zoek gegaan de dé kunstenaar die me jaren geleden enorm aansprak ik had hem ontmoet in een galerij van een vriend en we hebben uren gekletst er gebeurde zoiets wat ik enkele dagen geleden geblogd heb ik ging volledig in hyper focus en die man heb ik lange tijd diep in mij meegedragen en zijn juiste naam kon ik me niet herinneren wel de streek waar hij vandaan kwam ik ben al meerdere keren op zoek gegaan via internet maar heb blijkbaar niet de juiste zoek woorden gebruikt vandaag heb ik mijn zoektocht voort gezet met resultaat: Joost Heeren en een mooi project van hem
het straffe van al is dat ik zoals ik al veel heb meegemaakt totaal geen gezichten herken wel ogen of stemmen of bewegingen ik weet dus zeker dat dit dé schilder is die zo boeide
ondertussen ben ik dus niet begonnen met schilderen zou ik ? zou ik niet? kheb nog genoeg acryl verf ..... ik zal maar wél anders heb ik er spijt van
de nieuwe campagne is weer gestart de affiches opgehangen de flyers uit gedeeld stempels gezet
plots draai ik me om en bekijk de affiche nauwkeurig ik kijk naar die man die iets lekkers legt in de mond van een jonge vrouw ik zie haar gezicht en dat van hem en proef
die droom blijft spoken onvast sta ik op mijn benen mijn buik voelt onrustig mijn lach schalt
ook die andere gedachten blijven leven oude herinneringen worden terug helder vroegere sensaties maken me onrustig "hyper focus" dat was het woord dat vanmorgen op de tong lag wanneer ik in een toestand van hyper focus kom dan verdwijnt de wereld rondom mij en ikzelf verdwijn in het zuigende object dit kan een mens zijn een project een chat een brief een boek een werk een tekening een reis en ook ziekte alles wat me 'van de wereld' haalt alles wat iedere zintuig in de hoogste staat van paraatheid brengt ruiken, horen, proeven, voelen, zien alsof ik aan de wiet heb gezeten daarom ook overweldigende emoties die ik niet meer in de hand heb er heerst wel een gevoel dat ik dan LEEF met hart en ziel dat ik duizenden gewaarwordingen tegelijk heb mijn ogen blinken dan mijn lach is helder de tijd staat dan stil .... een toestand van zijn die zalig is ..... gevolgd door een toestand van ontreddering wanneer ik terug kom met mijn voeten op de grond ontdek wat ik vergeten ben te doen mezelf verwijten maak om zoveel ontoerekeningsvatbaarheid vervolgens een pad bewandelend dat min of meer voldoet het gaat dan nog zo slecht niet met mij ik mag alleen niet denken aan, snakken naar de tijden van weleer de beruchte doos van Pandora
om de zoveel jaren begint die cyclus weer opnieuw ofschoon ik meestal vind dat ik vanalles graag doe komt er plots en vonk die me influistert: "alles graag doen is nooit hetzelfde als die kick van toen dat komt er zelfs nog niet in de buurt" .... en de onrust slaat weer toe
Kheb vannacht gedroomd dat ik zomaar mensen hun huis binnen liep niets was me vreemd maar het was toch niet mijn huis ik wist dat ik er niet hoorde en toen ze thuis kwamen zagen ze geen vreemde ze spraken me niet aan maar vonden het ook niet raar dat ik daar was het was alsof ze er zelf nog niet zo lang woonden en vonden dat het normaal was ik keek en nam niets mee waarom zou ik het kwam gewoon niet in me op later wandelde ik naar buiten me realiserend dat niemand mijn gezicht zou herinneren
om half vijf werd ik wakker klaarwakker en ik dacht: het is weer zover ik ben weer maretak vogellijm in de volksmond
het is jaren gelden dat ik met iemand dat heb gehad en ik weet niet meer wie ik ben mijn empathisch vermogen maakt dat ik mezelf voel verdwijnen en toch is het ook fijn spannend sprankelend vandaar dat het verslavend is
ik dacht dat ik was afgekickt maar nee, Annemiekske hou jezelf niet voor de gek
volgend weekend een drukke agenda overal tentoonstellingen van amateur kunstenaars dit weekend was er een overzicht tentoonstelling in het Kasteel van Schoten daar heb ik al genoten van zoveel moois en een beetje gedroomd over deelname ooit net zoals al die tekeningen die ik al gemaakt heb in mijn fantasie en die schilderijen alle materiaal staat klaar maar ik start niet weet niet waarom
zo moeilijk is het toch niet .... en aan de andere kant: ik ben altijd bezig voornamelijk computer werk dikwijls voor anderen in het land der blinden is 'eenoog' koning maar ik doe dat graag
iets wat me al geruime tijd ferm op stang kan jagen is onze berichtgeving zowel in de krant als op de radio of tv van objectiviteit is er nog nauwelijks sprake er worden woorden in de mond gelegd conclusies getrokken zonder kennis van zaken en wat ik nog het meest verontrustende vind is dat de lezer/luisteraar daar ook nog eens zijn eigen versie van maakt en dat nog zegt dat ie het zelf heeft gelezen of gezien op tv belangrijke woorden worden anders geïnterpreteerd en het boeltje wordt nog een beetje aangedikt zonder dat men zich zelf nog in vraag stelt
een voorbeeld van een feit, dat me zo maar eventjes voor de voeten werd geworpen: "nee, ik snoep niet, want die kleurstoffen en zo.... heb je niet gehoord van die hyperactiviteit? vooral door die rode die wordt gemaakt van die schaamluizen die drukken ze dan uit en het bloed wordt gebruikt voor de kleur" huuuuuuuuh??????? hélàba! deze woorden kwamen uit de mond van een politie agent kdacht dat juist die toch een juiste versie van feiten dienen weer te geven ik zeg eerst nog geamuseerd: "zo? amai en waar heb je dat vandaan?" want ik kon nauwelijks geloven dat die man geen grapje maakte "echt gezien op tv", zegt ie ik zeg: dit is nu zo'n typisch voorbeeld van "iets zien op tv, niet opletten wat er precies gezegd wordt én dan ook nog mensen wat op stang jagen met onzin" ik zeg: "neem een voorbeeld aan je collega: die luistert naar de mensen in plaats van zelf er iets bij te verzinnen"
voor alle duidelijkheid: de rode kleurstof komt soms van de cochinille (E 120) wordt gewonnen uit een soort luis die op vijg cactussen leeft heeft dus niets met bloed te maken de zuivere stof op zich heeft geen allergische bijwerkingen maar soms zitten er onzuiverheden in die wél bijwerkingen geven bovendien kost die kleurstof erg veel dus wordt hij ook op synthetische wijze bereid in snoep vind je in België voornamelijk E 122
maar om terug te komen op die zo gezegde journalisten en andere klokke luiders wanneer die verkeerde informatie de wereld in sturen duurt het soms jaren voor de algemene opinie terug bijgestuurd is en iedere keer wanneer dat gebeurt denk ik: "weer paniek die blijft na zinderen...."
minder gezond is niet: ongezond en visa versa minder mooi is niet: lelijk minder moeilijk is niet: gemakkelijk minder blond is niet: slimmer een 'gekleurd' kind is niet: te stom en iets wat te zwaar is voor mij kan gemakkelijk hanteerbaar zijn voor jou
feiten en fantasmen hoe is het toch mogelijk .........
onze bloembollen gingen veels te laat de grond in dus hebben we nu paasbloemen langs ons huis staan twee keer Pasen achtereen ook heb ik nog veel potjes met narcissen gekocht die uitgebloeide bollen stop ik ook in de grond dan hebben we volgend jaar een overvloed van geel
en sinds ik me voornam om ook in onze tuin te voederen en daarom allerlei tuig in de els bij de vijver hing haalde dat niet echt veel uit behalve de hang mand met eten voor de eksters die wordt druk bezocht vooral door het vrouwtje zij ken de juiste 'val' truck om er te geraken het ventje vliegt er met bruut geweld tegenaan zodat het eten er uit valt of zelfs de totale mand beneden ligt de hond blij zoals met de abrikozen en gember op de salontafel 5 jaar heeft ze daar niets gepikt vanaf vandaag wordt de tussendeur gesloten
maar terug naar de vogels naast onze oprit ligt een stuk grond braak volledig wild begroeid wij blij want zo kijken we de vrije natuur in daar strooi ik sinds enkele weken vogel voeder en nog veel meer onze els bij de vijver valt net binnen ons gezichtsveld maar als de auto daar staat valt het tegen op dat braak stuk grond daarentegen kijken we vanuit de keuken tijdens onze maaltijden en sinds een week is ons boograam een levend schilderij 3 eekhoorns, een fazant, eksters, vinken, mezen, duiven echt waar, tof is dat iedere dag is alles schoon opgekuist meer moet dat niet zijn
het brengt rust in mijn 1001 gedachtenkronkelingen die ik nauwelijks verwoord krijg toch gaat het goed hier boven ik merk het aan diverse lichamelijke kwaaltjes: ze verdwijnen niet alleen door het betere weer meer nog door een andere kijk op het leven en mijn verleden
Stomme titel ik ben weinig met kleding bezig heb de neiging om lange tijd het zelfde te dragen toch hangt er wel het een en ander in mijn kast maar dikwijls net iets te lang of te breed
deze vrijdag is mijn kleding gearriveerd welke ik 3 weken geleden had mee gegeven voor aanpassing jawel, vorige week kwam er iets tussen dus mijn oefening in geduld en vertrouwen duurde nog wat langer maar alles is perfect gedaan en dus zette ik me gisteren na de markt in het bruin er ontbrak nog een halsketting die ik nog dezelfde dag kocht en ik vond dat ik er pico bello uit zag van ondergoed tot bovengoed en mijn haar vrijdag ochtend zelf geknipt wegens geen zin in de kapper (wanneer ik daar ben voel ik me steeds mentaal ziek worden) kortom, ik zag er prima uit, klaar om 's avonds met manlief te gaan eten
terwijl ik mezelf toch enigszins bewonderde om de gedaante verwisseling ging mijn verleden door mijn hoofd hoe mijn kleding illustreerde wat er van binnen in me omging alle fases die ik doorlopen heb van open bloeiend zelfvertrouwen tot weer diep weg zakkende zelf ontkenning en zo ettelijke keren hoe zal het me deze keer vergaan zal ik in staat zijn/blijven om meer zorgzaam met mezelf om te gaan zal ik mijn herwonnen stevigheid volhouden zal ik minder beïnvloedbaar worden door andermans grillen uitspraken oordelen
was de woede van deze week weer een stap verder in de goede richting een acceptatie van die laatste emotie die er eigenlijk niet mocht zijn
wie heeft dat eigenlijk gezegd ..... ik ben ik met alle emoties
ben ik wel ooit kalm? wanneer ik mijn dagen en daden vergelijk in andermans ogen nooit vermoed ik nee dat is niet waar soms vertelt men mij dat ik rust breng of in rust blijf ondanks wat er rondom me gebeurt hangt er vanaf hoe nauw ik betrokken ben
deze week was ik nauw betrokken en ik ben volledig in razernij ontstoken ik hoef niet te vertellen door wie of wat ik hoef niet andermans woorden en daden te etaleren ik was trouwens toch niet in staat om ook maar iets te schrijven rrraaaazzzeeennnddd gevaarlijk gewoon dat er geen ongelukken zijn gebeurd is verwonderlijk
maar we zijn alweer enkele dagen verder en nu kan ik er wel over schrijven iemand vertelde me dat ik me gewoon al te lang had ingehouden te veel had in geslikt dat mijn reactie algemeen verwacht werd
ik zelf nam slechts een ding waar: ik voelde mezelf helemaal afgesloten van ieder contact ik voelde me helemaal terug trekken in mijn eigen cocon ik voelde dat ik helder bleef waarnemen wat er in mezelf gebeurde en hoe de ander reageerde ik voelde me ook zeer verontrust om zoveel woede die er zat wist niet dat dit in mij aanwezig was
de volgende dag was ik nog steeds onderste boven van mijn woede en ben in naar binnen gekeerd gaan kijken naar wat er onder die woede verborgen zat en of die woede over die gebeurtenis meerdere oorzaken had? o jawel! of die alleen maar naar die ene persoon gericht was? niet! of die woede nog iets goeds tot gevolg had? ja wel! of er een gevoel van herkenning speelde? ja verdomme!
kort na Pasen vond ik dat het tijd was om mijn ogen te openen voor wat ik van mezelf niet wil weten want ik ben wel gelukkig maar ik weet ook dat er is mij ook gedragingen zitten, die mijn manier van leven volledig onderuit kunnen halen: mijn 'knopjes van de jukebox' oude kwetsuren in mijn doos van Pandora mijn Achilles pezen
wanneer ik me open stel voor zo'n bewustwording blijf ik daar niet lang mee in mijn hoofd zitten ik weet ondertussen dat er vanzelf iets gebeurt of zelfs meer dan iets
na de woede uitbarsting: de spiegel het inzicht de herkenning de bewustwording 'hoe kan ik zo dom zijn om dit niet te weten van mezelf' ineen krimpend ego weer andere emoties opnieuw geboren worden kortom vallen en opstaan
het komt wel goed nu moet ik nog terug contact maken iemand opnieuw accepteren zoals die is zoeken naar de middenweg niet meer slikken maar ook niet stikken geen ruzie maken wel de spiegel hanteren en mild zijn ....
zucht die markt wagen geraakt maar niet tot hier papieren blijven in Brussel hangen en ook heb ik een klein beetje het gevoel dat de bouwer een beetje veel hooi op zijn vork neemt er staan er al 3 andere op stapel maar na de keuring moet ie toch nog het een en ander afwerken aan de mijne en aangezien hij er zelf niet was vandaag kon ie ook niet verklaren waarom dat dan nu niet kon terwijl de wagen toch maar daar staat we hebben ook nog enkele details gezien die veranderd moeten worden volgens de Belgische regels van de voedingswaren inspectie maar al bij al: WAT IS IE GROOOOOOTTT EN MOOOOOIIII !!!!!
dus ben ik toch blij en bol ik ondertussen voort met de huidige wagen mijn collega's begrijpen me niet helemaal zij zelf zouden dit en zouden dat..... en met hun vuist op tafel slaan dat vooral zeggen ze ... ach ik bekijk dat anders rustiger alles heeft een reden en soms weet ik die niet so what?
voor de rest is manlief lekker in zijn vel heeft een super tof verlof achter de rug waarvan foto's en filmkes bestaan die misschien beter niet getoond worden haha
het leven gaat hier weer zijn gewone gangetje en onze Italiaanse gaste is nooit gearriveerd om diverse redenen we hebben wél voluit gechat en het klikt goed
ik heb daar vorige week geen woorden aan vuil gemaakt in mijn blog omdat ik vond dat niemand moest weten, dat ik alleen thuis was maar het beviel me prima géén tv op de achtergrond niemand om rekening mee te houden en ook niet om op te steunen en dat was pas echt fijn omdat ik mijn eigen kwaliteiten weer beter leerde kennen:
alleen het lanterfanteren moet ik nog terug onder de knie krijgen want tijdens lanterfantertijd komen er de mooiste ideeën er zitten er een paar klaar om geboren te worden ik voel het haha
Manlief is opgestegen en vlijt zich misschien net voor ik er uit moet naast mij in ons bed of we ontbijten samen kan ook
op de achtergrond speelt Stereo MC met Connected alweer iets totaal anders, dan wat ik hier vandaag heb laten horen wat leef ik in een rijke muzikale wereld
maar ik was eigenlijk op zoek naar 'I can move any mountain' gevonden van Shamen echt een lijflied van mij symbool van een periode in mijn leven zo ook: Edwyn Collins 'A Girl Like You' en Alanis Morisette met Ironic de hit in de zomer van mijn bijzondere rit naar Roemenië en terug en Morphine en Vaya Con Dios en altijd weer The Doors en Pink Floyd ....
vandaag kwam er een jongen aan de deur die het een en ander verkocht ter ondersteuning van een dieren in nood direct was er tof contact die gast deed dat al jaren en was content dat er nog eens iemand kocht sinds er zoveel oplichting in het nieuws komt
en over oplichting gesproken: in Brasschaat liep er ook een man over de markt die vroeg om sponsor geld voor het vrouwen ganzenrijden hij gaf me ook een strookje waarop zijn website stond deze vrijdag zag een van de organisatrices die wist van niets heeft het strookje mee genomen met mijn verzekering dat ik wil getuigen ik heb geen geld gegeven want manlief sponsort al
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
