onze verkoop valt langzaam stil zoals gewoonlijk wanneer het een langere tijd warm is en daarmee zijn we werkelijk in 'onze' zomertijd beland meer tijd voor de mens achter iedere klant meer tijd om te luisteren en om te verwonderen of bewonderen achter iedere mens schuilt een verhaal maar niet iedereen vind dit de moeite waard om te vertellen vandaag een verhaal van die (vroeger een) boom van een kerel met zijn kleine frèle madammeke waarvan iedereen dacht dat zij onder de sloef zat die man die zich omhoog werkte op wilskracht en inventiviteit die zoveel verenigingen opzette en nooit op zijn mond gevallen was die overal gekend was als een "kwaaie penning" die man heeft steeds zijn kop neer gelegd bij iedere beslissing van zijn vrouw ze liet hem altijd en overal doen behalve als ze een totaal andere mening had een verhaal over de ware liefde en zorgen om het ouder worden ook dat ..... zo zijn er al velen gepasseerd in de loop der jaren ze voeden mijn verlangen om te willen weten waarom mensen doen wat ze doen en waarom ze zijn wie ze zijn
ondertussen repareert manlief de dakgoot en gaat ie meer sport duiken de eekhorens zijn kind aan huis de kauwen nestelen in onze ongebruikte schoorsteen mijn hond heeft haar eerste teek het appelbier van Lindemans smaakt verrukkelijk het leven is mooi . . of toch niet: mijn markt wagen laat nog altijd op zich wachten Brusselse ambtenarekes zijn de invoerpapieren (of zoiets) kwijt hoe is dat mogelijk geen dossier nummer = geen informatie er is echter nooit een dossiernummer verstrekt
ik ben vroeger ook ambtenaar geweest er zelfs wat niet tot mijn bevoegdheid hoorde loste ik tóch op voor de mens die om info vroeg maar dat was in Nederland
ik heb ik België tot nu toe nog zo geen mens ontmoet misschien zijn ambtenaren hun menselijkheid verloren zijn ze hun empatisch vermogen kwijt gespeeld hebben ze er geen kl... benul van hoe het is om een wagen reeds vanaf januari af te betalen zonder dat er al één keer mee gereden is.
uw pré ligt er iedere maand gullie daar: klootzakskes met uw jannestreken voilà, ik kan ook uit mijn krammen schieten soms....
belachelijk belgenland en dat wil dan nog splitsen laat me niet lachen gefrustreerden die naar anderen wijzen kijk naar uw eigen gebreken en werkt voort!
vandaag een lezing bijgewoond over "partijdigheid" geleerd dat 'werkelijk' onpartijdig gedrag wat helemaal iets anders is dan jezelf op de vlakte houden of te wel je nek niet uitsteken onpartijdig gedrag is zuiver en empatisch waarnemen zonder oordelen maar wel trachten te helpen in het scheppen van duidelijkheid tijdens conflicten
een mens start in zijn leven eerst in een prépersoonlijke fase dit is een fase waarbij men opziet naar een of meer anderen en waarbij men de wereld rondom als oorzaak ziet van alles wat de persoon is of wordt
de volgende fase is de egopersoonlijke fase waarbij men meer 'ik gericht' leeft zich dus ook afzet tegen wat men vroeger volgde men een eigen mening ontwikkelt
daarna volgt de transpersoonlijke fase (als ik me die term tenminste goed herinner) waarin men het algemene belangrijker vindt dan het persoonlijke dus men overziet een conflict of situatie ruimer het 'ik' is ondergeschikt
tegelijkertijd blijft iemand in de transpersoonlijke fase zich bewust van zijn eventuele prépersoonlijke en egopersoonlijke gedragingen die worden waargenomen, geanalyseerd en bijgestuurd.
dus in de eerste fase legt men de macht buiten zich in de tweede fase doet men er alles voor om macht te bezitten of te behouden en in de derde fase is er niets meer te verliezen staat men daar boven het algemeen welzijn is een prioriteit
kheb geen aantekeningen gemaakt ik hoop dat ik het goed verwoord heb
Deze morgen ben ik vroeg wakker geworden en geheel tegen de regels (van moederdag) in snel uit bed gekomen naar de bakker gereden koffie gezet vers fruitsap geperst dus iedereen verrast in plaats van andersom
ik zeg 'iedereen' omdat onze dochter en vriendje weer hier logeerden het was echt fijn zaterdag avond gebarbecued vandaag 's middags gelunchd bij mijn ouders vanavond nog een vriend van onze dochter op bezoek gehad met wie we al jaren discussiëren over politiek die gast heeft moed is ultra rechts van gedachtegoed en wij, eh wat zijn wij eigenlijk? onafhankelijke links georiënteerde wereldburgers? of zo iets steeds weer spetterende gesprekken waar alle betrokkenen van genieten ik heb gezegd dat hij niet moet wachten met langs komen tot onze dochter hier weer is maar nee, hij komt pas terug als hij een aantal argumenten op hun waarde heeft onderzocht een soort onafhankelijke onderzoek wat ie op papier wil zetten leuke gast en wreed intelligent ook we kennen hem nu al een jaar of 6 à 7
toen ik onze gasten naar hun trein bracht in Breda en ik weer terug kwam zat die jongen hier nog altijd te discussiëren met de heer des huizes en nog lang daarna ook want toen begon ik pas op dreef te komen over hoe angst de drijfveer is voor het rechtse gedachtegoed angst om te verliezen te kort te komen achtergesteld te worden onderuitgehaald te worden de laatste te zijn enz. en nog wat ideeëngoed over een beleid wat goed is voor ons én voor de gehele wereld over solidariteit die automatisch leidt tot meer solidariteit niet in de zin van 'ik doe iets voor jou, dus als ik iets nodig heb, zal jij iets voor mij moeten doen' dus geven om te krijgen (wat in de grond niets met solidariteit te maken heeft) nee gewoon geven of iets doen uit vertrouwen en het vertrouwen hebben dat er ook wel door een ander voor jou gezorgd zal worden als je iets nodig hebt
ik ben van mening dat zo gauw er angst heerst dat dit de voedingsbodem is voor negatief gedrag zowel van jezelf als van velen rondom je naar jou toe
hoe kom je daaruit los?
ik zelf merk op dat wanneer ik in een negatief gevoel kom (zoals bijvoorbeeld vrijdag) wat me overweldigd dat het gevoel ontstaat door iets wat in het verleden is gebeurd wat toen is geregistreerd door de ogen/oren van een kind dat dit zich heeft vast gezet als 'een regel' die niet geldt voor de huidige situatie maar die ik wel nog steeds zo ervaar
indien ik dat kan omzetten in begrip en het innerlijke kind in mij kan sussen en vertellen dat het nu wel ok is dan verdwijnt de angst en kan ik terug in vertrouwen verder
en wordt de wereld rondom me er ook beter van samen met mij
moeilijk te verwoorden maar kben sinds gisteren avond nogal emotioneel alsof alle stemmen van iedereen dwars door me heen gaan en ik geen filter meer heb om het juiste er uit te selecteren alsof alle gevoelens van de mensen rondom me zich vermengen met de mijnen en ik niet meer weet welke nog de mijne zijn alsof alle tranen vechten om te mogen vloeien veel oud verdriet moeilijk me te concentreren geen onderscheid in belangrijk en onbelangrijk met andere woorden ik ben kwetsbaar in de hoogste graad
kom ik na een warme namiddag markt de ring van Antwerpen opgereden is nooit gemakkelijk altijd file laat niemand mij er tussen dus blijf ik erg lang op de afrit richting Brussel rijden tot ik denk: nu is het genoeg en ik begin me in de rij te boren degene die eerst achteraan naast mijn wagen rijdt geeft gas en hangt alweer naast mijn venster onze ramen staan open ik kijk vanuit de hoogte naar beneden en ik vraag of ze al van hoffelijkheid hebben gehoord hun radio gaat uit en ik herhaal mijn vraag de bestuurder antwoordt met een grote warme glimlach: "ik heb haast ik moet vertrekken naar Marokko!" ik zeg: "is dat echt? op vakantie? moet je je vliegtuig halen?" "Jaaaaaa", knikt ie heftig ik zeg: "Haha, leuk geprobeerd, maar je rijdt op de verkeerde rijstrook indien je richting Zaventem wil.... alléé vooruit rij maar door" net op dat moment is er in de rij links van hem een gat hij rijdt naar links ik rij ook naar links op de strook die hij juist verlaat en achter hem komt niet direct een auto dus ik voeg alweer in net achter die Marokkaan. dus in een een wip en een knip rij ik op de rijstrook die ik wilde bereiken met een brede glimlach zie ik een bewijs dat de wereld zich voor me opent op het moment dat ik mijn (ook onhoffelijk) gedrag wijzig prachtig toch?
ben ik lekker op gang met mijn gedachtenkronkelingen komt er dat mailtje om te gast te zijn op iemands blog (prachtig initiatief overigens) vervolgens stijgen mijn bezoekers aantal en tegelijkertijd heb ik het te druk om iets te plaatsen of is dit een schrijf kramp? gebeurt niet de eerste keer ben er zeer gevoelig voor kweet dit 'offline' gevoel niet te plaatsen het lijkt er eerder op dat mijn persoonlijke firewall plots alle uitgaande boodschappen blokkeert
maar ok, kben d'r weer
50 jarig huwelijks feest was een succes vooral als het gaat om de fijne samenwerking tussen mijn broers en ik en de wreed contente gezichten van beide ouders ze zijn nog steeds pompaf van het gebeuren zoals voorzien ondertussen heeft hun hond ook nog een hernia gekregen en het zag er begin van de week erg slecht uit de dierenarts wilde het diertje bij houden op de feestdag haar man (veearts) gaf hem geen schijn van kans meer toen m'n ouders de dag daarop toe kwamen liep dat diertje wachelend op goede voorpoten en zwakke achtertrein direct naar de zak met zijn spulletjes en hij blafte omdat hij de auto had gehoord nu is ie terug thuis vrolijk maar invalide en heeft vooral snel door dat dit dé manier is om zoveel mogelijk aaitjes te krijgen we zullen het maar afwachten
vandaag werd de complete markt verzet in Antwerpen Luchtbal niet dat dat zo groots evenement is maar het maakte toch indruk we moesten wijken van wege de afbraak van de kerk met de rug naar het stof en op de aarden straatkant in plaats van op straat alle klanten vonden het geweldig tot ik hun wees op de modderpoel bij regen en op de wind die daar verschrikkelijk kan spoken en bij regen mijn markt wagen vanbinnen een beurt geeft verder bleken vele klanten meerdere marktkramers te missen hoewel ze gewoon in een andere volgorde stonden 3 kramen hebben ze zeker wél gevonden: die waar de meeste ambiance was guess who, haha ik had uitzicht op een Hofje van Eden met daarvoor een knappe blonde altijd lachende fruit vriend we hebben tussendoor gediscussieerd over waar de Schelde lag tov de markt en ik denk dat ik genoeg bewijzen (kaart) heb gemaild het is tot nu toe stil op dat front maar dat kan ook zijn omdat de man op vrijersvoeten loopt
ondertussen klonk achter ons oorverdovend lawaai wat ons tegen de middag zowat iedereen hoofdpijn bezorgde dus deze keer reden velen vroeger weg dan gewoonlijk
in de namiddag en ook gisteren avond mijn tijd doorgebracht in de vereniging vanwege problemen met telefoon en internet morgen wordt er een nieuwe box gebracht het bleek een defect
wat nog?
ja nog iets wat me van het hart moet vanmorgen hoorde ik in het nieuws dat een bekende voetballer was omgekomen en vooral viel me op dat de plaats vrij exact werd beschreven ik dacht nog: moet dat nu? is dat zo belangrijk? blijkbaar wel want op de plaats van het ongeluk waar ik op weg naar mijn ouders daarstraks passeerde vertraagde vele auto's tot een file achtige toestand er was niks te zien de curieuzeneuzen vinden dit gebeuren blijkbaar een oponthoud waard
soms bedenk ik me dat emoties ofwel niet (mogen) getoond worden ofwel móeten ze zodanig worden uitvergroot dat ik krokodillentranen zie vloeien collectieve tranen-springvloed-stromen noem ik dit fenomeen en dan overal die bloemen en kruizen en foto's langs de weg als die er niet staan, is dat dan een blijk van te weinig verdriet? zoals tegenwoordig de communie feesten om ter grootst moeten zijn moet ook het verdriet om verlies van een dierbare aan heel de wereld getoond worden dit kan niet respectvol klinken maar ik neem er geen woord van terug waar ik woon heeft iedere boom langs de weg een litteken waarvan velen van een ongeval met dodelijke afloop ik ben blij dat ze dateren uit een tijd, dat het rouwproces in intieme kring plaats vond ofschoon natuurlijk de weg wel met prachtig tierelantijnen en bloemen zou zijn opgeleukt
waarom zoveel aandacht naar BV's en waarom willen zoveel mensen hun overledenen verheffen tot een BV met status
ik ken iemand wiens man hier in de buurt ooit verongelukt is zij heeft een nieuw huwelijk en is gelukkig met man en kind natuurlijk blijft de overledene in gedachten maar stel je even voor dat ze iedere week de bloemen op de plek des doods moest verversen was er dan wel ooit plaats geweest voor haar huidige geluk?
rouwen is goed en voor iedereen verschillend in tijd en ruimte maar rek het niet moedwillig maak er geen cultus van zoek hulp en praat er over zodat de overledene een fijne plaats in neemt in je hart in plaats van eeuwig te mogen dolen op de plek des onheils
via Wolkenadem kreeg ik een stokje toegeworpen wat ik doorgaf aan Parelstuif die dit uit beleefdheid en sympathie aanvaarde:
Mijn
stokje zal gaan over eenvoud.
Simplicity.
De schoonheid die in de eenvoud ligt.
De
schoonheid die het leven zelf aanbiedt op spontane wijze.
Nemen
wat komt en niet altijd het onmogelijke willen. Al zondig ik vaak tegen dit
principe door de sterren van de hemel te willen plukken, lees "het geluk soms te
ver te zoeken".
Eenvoud
ook in praktische zaken.
Papier
en plastiek sorteren en vaak de fiets nemen in de plaats van de auto of het
openbaar vervoer. Misschien klinkt dit saai, misschien ook niet, maar het is een
feit dat een eenvoudig leven ook boeiend kan zijn. Je leeft met wat het leven je
aanbiedt. Je zoekt het niet te ver. Vrijdagavond ga ik bijvoorbeeld in Jette
de film Kanalket bekijken, een dansfilm van de
Jetse surrealistische kunstenaar Guy De Simpele, over het leven in de
kanaalzone. Een beschrijving volgt later op mijn blog. Ik zal er waarschijnlijk
heel wat oude bekenden terugzien. That's my personality, anderen hebben een
andere persoonlijkheid en gaan graag op wereldreis. Misschien leef ik ooit nog
in het buitenland zoals Canada en leef ik daar ook in een "cosy"
biotoop. Laat ons zeggen dat ik verliefd ben op het leven en dat ook zo wil
houden. Ik ben verliefd op mijn witte gootkat, op de blauwe seringen, op de
uitdagingen des levens. Ik hou diep van man en kroost. Dan voel ik nog andere
kriebels de laatste tijd maar ik weet niet of ik die aan de grote klok wil
hangen. Alleen, het voelt telkens goed thuis te komen bij mezelf. Te luisteren
naar dat ene authentieke stemmetje dat in wezen heel gelukkig is.
Mijn
zoon doet een beroep op mij (iets ivm een vakantiejob) en de oudste wil ook op
de computer dus het stokje is wat korter uitgevallen, maar daarom niet minder
gemeend.
Ik
wens iedereen het allerbeste toe. Ik wens dat elke mens de schakelaar vindt naar
het geluk.
Het
geluk is er, alles is er, maar de schakelaar vinden is wat anders. Soms
toch.
Naar
wie gooi ik het stokje? Sorry, maar ik zou het niet weten. Wie het wil oppakken,
krijgt een pagina in mijn excentrieke blog. Postuum hulde verzekerd.
Grapje..."
vanmorgen lag ik om 4 uur met mijn ogen wijd open
allerlei allerlaatste regelingen en ideeën
voor het 50 jarige huwelijk van mijn ouders
schoten wild door mijn hoofd
en vooral: dit was de laatste dag vóór
ik draaide en keerde en kon de slaap niet meer vatten
toch stond ik nog niet op
gewoon wat liggen soezen tot de wekker ging
daarna direct er uit snel het badkamer ritueel volbracht
en beginnen dwijlen en sanitair poetsen
immers, mijn dochter kwam thuis vandaag
en anders zou ze nog denken
dat ik er niks van terecht breng sinds ze het huis verliet
dit werk was voor vanmiddag gepland
maar ik was dus tot de conclusie gekomen,
dat ik de middag uren nodig had om boodschappen te doen
en naar de feest plaats te brengen
daar aangekomen bleek de hond erg ziek
en de dieren arts had aangeboden
om die een logement aan te bieden
tijdens de drukke feestdag
dus de hond samen naar daar gebracht
50 rozen stiekem een stalletje in gesmokkeld
(Paps had zorgelijk gevraagd: hoe kom ik aan rozen voor mams)
nu kan hij ze onder 4 ogen aan mams geven
toch een beetje romantiek in hun leven
terug naar huis lekker in de file
te laat voor het eten
dochterlief was al afgehaald door d'r papa
ze hadden samen gesmikkeld
en tegen dat ik thuis kwam
wachtte al een vriendin haar op in 't stad
en de duikclub lonkte
m.a.w. kheb het kot alleen
tot zover een verslag van de dag
1001 dingen vergeten te vermelden
maar afijn,
daar kan ik mee leven
innerlijk is er nog steeds veel in beweging
ik krijg dezer dagen nogal wat lappen tegen mijn oren
van mezelf wel te verstaan
jarenlang gedacht dat ik geleefd werd
dat ik te veel beïnvloed werd
geen 'nee' kon zeggen
allerlei drogredenen daarvoor verzon
ik vond dat iemand die ik al lang kende dit zoveel deed
drogredenen voor iedere handeling of gedrag
en ik ergerde me daaraan
en daarom ben ik naar binnen gaan kijken
want ergernis is steeds een les in mijn eigen donkere kanten
die ik niet wil/kan zien en daardoor niet kan veranderen
ik ben dus bij iedere reden voor handeling
bij mezelf te rade gegaan:
'is dit werkelijk zo?'
'ben ik daar zeker van?'
en 'zo nee, wat is er dan aan de hand?'
voor alle duidelijkheid:
drogredenen zijn excuses voor beslissingen
of handelingen of gebeurtenissen
die een andere lading dekken
mijn drogredenen beginnen zich stilaan te tonen
meer nog
ik heb er geen zin meer in
ik wil diverse handelingen stop zetten
en andere met meer overtuiging volbrengen
ik zoek alleen nog de juiste woorden
één zinnetje werkt al enige tijd:
"ik doe dat graag!"
dat kán ik echt niet zeggen zonder het te menen
daar zit niks onder, achter of tussen
maar voor de rest is het nog zoeken
een spreuk die me zondag diep raakte: wie nooit ver genoeg gaat leeft niet wie te ver gaat heeft geen leven (of zoiets)
pfffff zucht ja echt terwijl dit eigenlijk niet nodig hoeft te zijn er is van alles in gang gezet ben met manlief naar Stabroek gereden om en tentoonstelling te bezoeken van KAPPA vzw daaraan nam een klant van ons deel dus zijn we een donker fort binnen gedoken hebben we een privé begeleiding gekregen nét voor de officiële opening met receptie het thema was: Orpheus & Eurydice en ik heb genoten ook al viel het licht 2x uit (spannend) wel vond ik wat ze bracht erg 'rauw'
daarna manlief los gelaten bij zijn duik vrienden en ik voort gereden naar WAK tentoonstellingen in Schoten velen waren echt tof om te bezoeken ofschoon ik bij enkelen de innerlijke leegte ervoer holle beelden, holle blikken, holle woorden koud daar was ik dan ook snel weg thuis gekomen bleek dat Adelheid van Wolkenadem haar stukje had gepubliceerd bij Experimens/Nagolore waarna ik word uitgenodigd om mijn ding te doen op haar blog wanneer mijn bijdrage verschijnt nodig ik weer blog vrienden uit en zo blijft de bal aan het rollen ondertussen ook een nieuwe blog site leren kennen van iemand vlak bij en haar manier van schrijven raakt me ook zij is uitgenodigd door Adelheid leuk is dat . . . . kben blij dat ik nu thuis ben de deuren wagenwijd open de vogeltjes fluiten te warme kleren uitgeschoten en me mijn lievelings jurk/broek gestoken mee gebracht uit Florida zit lekker los rondom me dus BH uit en puur genieten uitdijend
ondertussen verdient mijn schilderij nog een aanpassing ik voelde al vanaf het begin dat het nog niet af was maar dat komt goed eerst wat poetsen en maaltijd bereiden voor d'n hongerigen duiker daarna wat aan zijn lippen hangen wat ik overigens graag doe weinigen vertellen met zoveel passie daarna zorgen dat de wijn niet in de vrouw is en dat schilderij af maken
ik voel me gelukkig vandaag ofschoon er ook iets hangt vrijwel uit zicht en toch kort bij mijn ouders zijn dinsdag 50 jaar getrouwd brengt zeer veel gemengde gevoelens te weeg mijn broer pakt deze keer de organisatie op (die broer die het doorgaans te druk heeft voor alles) en dat vind ik hart verwarmend zo krijg ik het gevoel dat wij elkaar steeds weer aanvullen hij, den andere broer en ik wat wil ik nog meer
nog een leuk bericht: dochter komt maandag avond thuis tot dinsdag avond en dan komt ze vrijdag nadien alweer leven in huis ook al heb ik niet te klagen als ze er niet is maar toch....
en voor de rest kijk ik weer al uit naar de midweek sinds mijn sensoren wijd open staan en mijn gedachten zeer inventief, productief en fantasievol zijn
ik denk dat ik de computer boven ga zetten dan hang ik er niet voor op momenten, dat het me eigenlijk niet uit komt maar wanneer het me wel uit komt, kan ik me voluit concentreren.
Er wachten zoveel verhalen in mijn hoofd die ik wil publiceren werkelijkheid en fictie mijn hoofd zit vol en ik wil terug ruimte
de zomer is gestart ik ken slechts zomer en winter aan tussen seizoenen doe ik niet winter seizoen is de tijd van introspectie en andere serieuze dingen zomer seizoen is de tijd van puberale uitspattingen zintuiglijke genot en vooral de hoogtijd van de fantasie
begin van de week had ik het al door noemde iemand mij 'napoleonette' als variant op de beroemde 'napoleon'-bol wat je daar allemaal niet mee doet wanneer die in je mond belandt mijn fantasie sloeg op hol en wel in die mate dat de dag daarop een klant mij vroeg om een half pond Napoleonnekes en ik prompt stond te duizelen van zinderend genot .... 't zal dus mijn alter ego zijn wat in de zomer de kop op steekt die verduivelde Pandora die, wanneer ze een kans ziet, mijn leven onderste boven keert diezelfde Pandora trok gisteren een frivool bloesje aan met decolté drapeerde daarover een namaak donkerbruine parelketting en tufte naar de namiddag markt godzijdank was er géén één aanbidder in de buurt of die was niet meer van mijn kraam weg te slaan alle snoepjes van voor bestellend zodat ik me wel ver moest bukken
er waren er wel anderen en zó erg was het ook weer allemaal niet maar eens de fantasie start is het einde zoek
's avonds thuis gekomen manlief was nog niet terug van het duiken het eten was dan ook verlaat en aangezien het zomer is buiten en binnen in't kopke vond ik dat ik een lekkere Pernod verdiende want ik had hard gewerkt na die Pernod kwam nog wat wijn bij de spare ribs vervolgens ben ik (uitzonderlijk) mee naar de duik club gereden alwaar een voor treffelijke blauwe Leffe lonkte die snel gevolgd werd door een tweede de kolder in de kop sloeg toe en ik amuseerde me reuze gelukkig niet te laat naar huis want ik ben die alcohol niet meer gewoon ben in mijn bed gerold en vanmorgen wakker geworden met "een smile on my face" en ik dacht: "laat Pandora nog maar even zegevieren" (zó bont maakt ze het nog niet....) alleen............: waar ligt de grens ook al weer? ;)
vanmorgen sloeg ik mijn ogen open en ik besloot te gaan schilderen van de winter kreeg ik allerlei olie verf materiaal daarmee heb ik nog nooit gewerkt dus het was dé moment er leeft te veel binnen in mij dus ik trok gemakkelijke kleding en ging naar beneden alles uit gepakt me toch enkele vragen gesteld op internet beginnen zoeken tot de conclusie gekomen dat ik nog wat essentieel materiaal mis .. verdorie ... daarna gesurft van site naar site van andere kunstenaars toen bewust op zoek gegaan de dé kunstenaar die me jaren geleden enorm aansprak ik had hem ontmoet in een galerij van een vriend en we hebben uren gekletst er gebeurde zoiets wat ik enkele dagen geleden geblogd heb ik ging volledig in hyper focus en die man heb ik lange tijd diep in mij meegedragen en zijn juiste naam kon ik me niet herinneren wel de streek waar hij vandaan kwam ik ben al meerdere keren op zoek gegaan via internet maar heb blijkbaar niet de juiste zoek woorden gebruikt vandaag heb ik mijn zoektocht voort gezet met resultaat: Joost Heeren en een mooi project van hem
het straffe van al is dat ik zoals ik al veel heb meegemaakt totaal geen gezichten herken wel ogen of stemmen of bewegingen ik weet dus zeker dat dit dé schilder is die zo boeide
ondertussen ben ik dus niet begonnen met schilderen zou ik ? zou ik niet? kheb nog genoeg acryl verf ..... ik zal maar wél anders heb ik er spijt van
de nieuwe campagne is weer gestart de affiches opgehangen de flyers uit gedeeld stempels gezet
plots draai ik me om en bekijk de affiche nauwkeurig ik kijk naar die man die iets lekkers legt in de mond van een jonge vrouw ik zie haar gezicht en dat van hem en proef
die droom blijft spoken onvast sta ik op mijn benen mijn buik voelt onrustig mijn lach schalt
ook die andere gedachten blijven leven oude herinneringen worden terug helder vroegere sensaties maken me onrustig "hyper focus" dat was het woord dat vanmorgen op de tong lag wanneer ik in een toestand van hyper focus kom dan verdwijnt de wereld rondom mij en ikzelf verdwijn in het zuigende object dit kan een mens zijn een project een chat een brief een boek een werk een tekening een reis en ook ziekte alles wat me 'van de wereld' haalt alles wat iedere zintuig in de hoogste staat van paraatheid brengt ruiken, horen, proeven, voelen, zien alsof ik aan de wiet heb gezeten daarom ook overweldigende emoties die ik niet meer in de hand heb er heerst wel een gevoel dat ik dan LEEF met hart en ziel dat ik duizenden gewaarwordingen tegelijk heb mijn ogen blinken dan mijn lach is helder de tijd staat dan stil .... een toestand van zijn die zalig is ..... gevolgd door een toestand van ontreddering wanneer ik terug kom met mijn voeten op de grond ontdek wat ik vergeten ben te doen mezelf verwijten maak om zoveel ontoerekeningsvatbaarheid vervolgens een pad bewandelend dat min of meer voldoet het gaat dan nog zo slecht niet met mij ik mag alleen niet denken aan, snakken naar de tijden van weleer de beruchte doos van Pandora
om de zoveel jaren begint die cyclus weer opnieuw ofschoon ik meestal vind dat ik vanalles graag doe komt er plots en vonk die me influistert: "alles graag doen is nooit hetzelfde als die kick van toen dat komt er zelfs nog niet in de buurt" .... en de onrust slaat weer toe
Kheb vannacht gedroomd dat ik zomaar mensen hun huis binnen liep niets was me vreemd maar het was toch niet mijn huis ik wist dat ik er niet hoorde en toen ze thuis kwamen zagen ze geen vreemde ze spraken me niet aan maar vonden het ook niet raar dat ik daar was het was alsof ze er zelf nog niet zo lang woonden en vonden dat het normaal was ik keek en nam niets mee waarom zou ik het kwam gewoon niet in me op later wandelde ik naar buiten me realiserend dat niemand mijn gezicht zou herinneren
om half vijf werd ik wakker klaarwakker en ik dacht: het is weer zover ik ben weer maretak vogellijm in de volksmond
het is jaren gelden dat ik met iemand dat heb gehad en ik weet niet meer wie ik ben mijn empathisch vermogen maakt dat ik mezelf voel verdwijnen en toch is het ook fijn spannend sprankelend vandaar dat het verslavend is
ik dacht dat ik was afgekickt maar nee, Annemiekske hou jezelf niet voor de gek
volgend weekend een drukke agenda overal tentoonstellingen van amateur kunstenaars dit weekend was er een overzicht tentoonstelling in het Kasteel van Schoten daar heb ik al genoten van zoveel moois en een beetje gedroomd over deelname ooit net zoals al die tekeningen die ik al gemaakt heb in mijn fantasie en die schilderijen alle materiaal staat klaar maar ik start niet weet niet waarom
zo moeilijk is het toch niet .... en aan de andere kant: ik ben altijd bezig voornamelijk computer werk dikwijls voor anderen in het land der blinden is 'eenoog' koning maar ik doe dat graag
iets wat me al geruime tijd ferm op stang kan jagen is onze berichtgeving zowel in de krant als op de radio of tv van objectiviteit is er nog nauwelijks sprake er worden woorden in de mond gelegd conclusies getrokken zonder kennis van zaken en wat ik nog het meest verontrustende vind is dat de lezer/luisteraar daar ook nog eens zijn eigen versie van maakt en dat nog zegt dat ie het zelf heeft gelezen of gezien op tv belangrijke woorden worden anders geïnterpreteerd en het boeltje wordt nog een beetje aangedikt zonder dat men zich zelf nog in vraag stelt
een voorbeeld van een feit, dat me zo maar eventjes voor de voeten werd geworpen: "nee, ik snoep niet, want die kleurstoffen en zo.... heb je niet gehoord van die hyperactiviteit? vooral door die rode die wordt gemaakt van die schaamluizen die drukken ze dan uit en het bloed wordt gebruikt voor de kleur" huuuuuuuuh??????? hélàba! deze woorden kwamen uit de mond van een politie agent kdacht dat juist die toch een juiste versie van feiten dienen weer te geven ik zeg eerst nog geamuseerd: "zo? amai en waar heb je dat vandaan?" want ik kon nauwelijks geloven dat die man geen grapje maakte "echt gezien op tv", zegt ie ik zeg: dit is nu zo'n typisch voorbeeld van "iets zien op tv, niet opletten wat er precies gezegd wordt én dan ook nog mensen wat op stang jagen met onzin" ik zeg: "neem een voorbeeld aan je collega: die luistert naar de mensen in plaats van zelf er iets bij te verzinnen"
voor alle duidelijkheid: de rode kleurstof komt soms van de cochinille (E 120) wordt gewonnen uit een soort luis die op vijg cactussen leeft heeft dus niets met bloed te maken de zuivere stof op zich heeft geen allergische bijwerkingen maar soms zitten er onzuiverheden in die wél bijwerkingen geven bovendien kost die kleurstof erg veel dus wordt hij ook op synthetische wijze bereid in snoep vind je in België voornamelijk E 122
maar om terug te komen op die zo gezegde journalisten en andere klokke luiders wanneer die verkeerde informatie de wereld in sturen duurt het soms jaren voor de algemene opinie terug bijgestuurd is en iedere keer wanneer dat gebeurt denk ik: "weer paniek die blijft na zinderen...."
minder gezond is niet: ongezond en visa versa minder mooi is niet: lelijk minder moeilijk is niet: gemakkelijk minder blond is niet: slimmer een 'gekleurd' kind is niet: te stom en iets wat te zwaar is voor mij kan gemakkelijk hanteerbaar zijn voor jou
feiten en fantasmen hoe is het toch mogelijk .........
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
