Ik voel me brak, ken je die uitdrukking? Het is Lullo-taal, studentikoos. Op het oude dorp zeiden we dat nooit. Daar kreunden we: ik heb een kater. Als er al over gesproken werd. Ik voel me brak, omdat ik me gisteren heb overgegeven aan het Knuppelfjêd. Vrienden boden me een lift aan en dan zeg ik geen nee. Waar ik op het Knuppelfjêd ben geweest kan ik niet zeggen, want het is zo illegaal als de pest. Nog wel, want staatssecretaris Bleker heeft laten doorschemeren het van de lijst van verboden volksvermaken te schrappen. Voor dit weekend had hij de animal-cops opdracht gegeven terughoudend op te treden. Wat neerkwam op niet optreden. Gelukkig.
Je kent het Knuppelfjêd niet? Dan woon je duidelijk niet in Salland. Er word stevig gedronken, maar dat begreep je al uit de inleiding, hoewel het slechts een belangrijke bijkomstigheid is. Het Knuppelfjêd dat wij bezochten vond plaats in een grote boerenschuur ergens in de driehoek Deventer, Dalfsen, Almelo. Na het betalen van een stevige toegangsprijs gingen we los. In het kort komt het hier op neer. Er wordt een konijn met de achterpoten aan een lang touw opgehangen. De Knuppelboas geeft het beest een slinger. De deelnemer die aan de beurt is probeert met een knuppel dat konijn dood te slaan. Er zijn slechts enkele spelregels: je mag maar vijf keer slaan naar het langs zwevend konijn, vóór iedere slag sla je een Salland Bitter achterover, het konijn dat je doodslaat is van jou. Je begrijpt: ik heb een konijn gewonnen, anders zou ik dit niet vertellen.
Wat ik heb gedaan toen ik vannacht thuiskwam heb ik smakelijk beschreven in mijn onvolprezen bundel De Ark (1990). '
Daarna zette ik het mes op zijn keel en liet hem in een teiltje uitlekken. Ook het villen was een fluitje van een cent. Vanaf zijn nek trok ik in één ruk zijn vacht eraf. Alleen zijn kop en zijn kont, zijn broek, moesten echt gevild worden. Een uurtje later hing het beest, naakt tot op zijn sokken, aan zijn achterpoten in de schuur. Drie dagen besterven en dan in de pan.' Zij het dat ik geen schuurtje heb, ik heb het in de badkamer gedaan. Daar hangt het konijn nu te besterven, achter een gesloten deur in verband met de katten. Het was even slikken toen ik vanochtend niets vermoedend wilde gaan douchen.
God in de Lage Landen is een aardig EO-programma op de vroege zondagavond. Een serie over hoe het christendom Nederland heeft gevormd. Een wekelijkse, zeer informatieve geschiedenisles. De aflevering van gisteren ging over het ontstaan van universiteiten in de Lage Landen, die van Leuven was de eerste - wist je dat er lange tijd alleen maar een universiteit gesticht mocht worden met toestemming van de paus? De presentator, Ernst Daniël Smid, kwam te spreken over Jacqueline van der Waals, dochter van de Nobelprijswinnaar. Hij zei dat we aan haar Gezang 293, Wat de toekomst brenge moge, hebben te danken. Hij bracht het als een open deur, iets dat we immers allemaal wel weten. Nee, Ernst Daniël, wij van het (ex)katholieke volksdeel weten dat niet. Katholieken hebben niets met psalmen en gezangen, dat is iets protestants. Maar het is een aardig programma.
Mijn oudejaars conference staat dit jaar gepland op 28 december. Er zijn nog enkele kaartjes beschikbaar.
|
