"Een zware dilemma"

100x een wandeltocht organiseren na zovele jaren, je moet het maar doen. De mensen van Euraudax Kuurne-Ieper willen dit vieren met hun laatste editie waar ze helemaal terug keren naar de allereerste keer toen ze deze uitdaging aangingen om te wandelen van Kuurne naar Ieper en terug. Het parcours op een paar aanpassingen na door de wegen die anders zijn dan weleer, blijft hetzelfde tevens ook de afstand van 100km. Al hebben ze de concurrentie met die ultra walk van Mortier, deze vindt maar één keer meer plaats waar die andere weer over 2 jaar plaats vindt. We verzamelen op een ongewone startuur voor een 100km- tocht met name 14:00u buiten aan de kantine van het plaatselijke sporthal met zwembad waar we op gang zijn met zen 48 richting de hippodroom waar elke jaar die bekende wielerklassieker van het openingsweekend van start gaat. Nu staan er geen massa’s mensen ons op te wachten waar we dus verder wandelen naar het gehucht Sint-Katharina. Wanneer we het plaatsnaambord van het dorpje moeilijk uitsprekend voor de West-Vlamingen met name Gullegem staan de mensen van het bevoorradingsteam voor de 1^ste maal ons op te wachten. Een arm geitje zit te mikkeren omdat die was verdwaald is gelopen van zijn familie aan de overkant maar gelukkig zijn er twee van ons om dat arm schaap(geitje)vast te pakken om terug te herenigen met zijn familie. Al is dit wegeltje hier zo smal en rustig het is wel een sluipweg want met al die auto’s die hier massaal passeren wordt er merendeels op het fluitje geblazen om de anderen te verwittigen. Nadat we genoten hebben van een banaan aan een plaatselijke serre zijn we ondertussen in Sint-Eloois-Winkel waar er ook een parachuteclub is waar ze nog profiteren van het goede weer om nog enkele sprongen uit te voeren. Didier&Monique schotelen nog voor het donker is ons plaatselijke tractorwegen voor op weg naar het dorpje waar ik nog nooit van gehoord heb. Dan heb ik het over Slypskapelle waar wie het al nodig heeft gebruik kan maken van zijn/haar bagage terwijl we genieten van het broodje op kilometerpaal 24. Stilletjes donker aan het worden ideaal voor hekserij toepasselijk terwijl we Beselare toe wandelen niet het centra zelf die we links laten liggen op de wegen te zoeken naar Zonnebeke. Het is alsof er nu hekserij mee gemoeid is maar boven ons is het lichtjes beginnen regenen wat later wij te rekenen krijgen met een echte onweersbui met alles erop en eraan, nu juist jammer dat er een traktatie is n.a.v. van die jubeleumeditie op de parking voor de Memorial museum Passchendaele. Gelukkig hebben we een paraplu mee dus nog even doorbijten waar we ook kennis maken met het golvend landschap waar we in de verte de 1^ste kerken van Ieper kunnen herkennen vanuit de Ieperboog. Na het avondmaal wandelen we door de half verlichte Menenpoort door nog steeds de paraplu open richting Zillebeke vijver. Morgen passeert er hier ook een tocht, hoe we dit weten? We zien de pijltjes hangen van de Drevestappers die wij een gedeelte hetzelfde traject volgen via de Gasthuisbossen waar de regenvloed van afgelopen tijd gezorgd heeft dat het herschapen is her en der door modderstroken. Een boer heeft zijn gouden hart getoond zodat we even kunnen verschuilen in zijn hangar te Zonnebeke terwijl we onze eclair laten benuttigen. Er zijn gehuchten met een speciale naam waar je echt niet mee aan de ‘stok’ wilt krijgen, zeker in dat gehucht Stok. Menen dat we de laatste regen hebben gekregen terwijl we via de brug over de Leie halthouden bij de wagenrust. De Leie zullen we nu een stukje volgen die door Lauwe loopt om te wandelen naar de stamkroeg van deze organisatie met name café ’t Schuttershof te Marke waar het tijd is voor het ontbijt. Even na 6u zondagmorgen vertrekken we terug via de kerk om het dorp te verlaten in het ochtendgloren langs de grote vestigingen die elk zijn bouwkarakter hebben. Met de vrees voor slechte modderstroken heeft Didier besloten om niet door de kleiputten te wandelen en daarom er naast wandelen waar aan de uitgang het bevoorradingsteam ons wacht. De windmolens tegemoet wandelen om te merken dat de groep een grote ketting is geworden waar enkele schakels ertussen zijn verdwenen ook mede door de brug over de Leie om aan de overkant te wandelen waar in Harelbeke vandaag een roeiwedstrijd zal plaatsvinden. Aan de wagenrust, immers de laatste worden we getrakteerd door Annick&Jan omdat ze hun 1^ste Gouden Arend behalen. Eens weer vertrokken staan we even verder weer stil daar de trein voorrang heeft op ons voordat we door het provinciedomein De Gavers waar er ook zondagsjoggers hun weg vinden. Aan de rode lichten zien we na vele kilometers de aanduiding naar Kuurne terug die ons nog een laatste inspanning laat doen door de brug te nemen over de Leie op weg naar de binnenstad. Een einde van de wandeling maken doen we nog met een passage door hoeve Vandewalle die vlak voor de kantine van de sporthal waar nog 8 mensen gehuldigd worden voor het behalen van hun 1^ste, 3^de, 6^de, 20^ste of 72^ste Arend.

Aantal deelnemers: 48

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://photos.app.goo.gl/r3vl1hNqnr9Qo1DF2   

"De geboorte die zal verassen!"

Vandaag geboren worden in dit landje maak je in de vroege ochtend al vloekende woorden als je naar buiten kijkt en ziet dat het regent, typisch Belgisch. Het is de grote dag dat mijn koepelvereniging van de Euraudax- familie met name “EURAUDAX WESTKUST” boven het doopvond beland. Maanden voorbereidingen, aanpassingen, onderhandelingen&publiciteit maken staat nu voor mij het grote examen met zijn ‘1^ste Zandlopertocht’ gepland. Ik begroet de mensen niet vanuit het oorspronkelijke startlocatie maar een paar honderden meter verder in de tearoom van vakantieverblijfpark ’t Liefoord. Als proefstuk alsook goedkeuring van mijn makkers beginnen we het klein matig met de groepstocht van 25km die start om 10:00u met het groepje van 18wandelaars achter me. Wellicht heeft het te maken met de slechte datakeuze dat er een klein groepje is maar niettemin plezanter en minder werk voor de seingevers Maaike, Lucia&Kristof. Hopelijk zijn ze goed opgewarmd want ik heb kort na de start al voor de eerste inspanning gezorgd met name de beklimming naar de Albertduin, bekend voor de veldritfans onder ons. Dit kan tellen als begin, maar dit zal niet de laatste (makkelijke)klimmetje van de dag zijn. De startzaal weer passerend hebben we zo goed als al één kilometer achter de rug. De natuur zal een heel grote rol spelen vandaag waar we het natuurdomein Noordduinen als aperitiefje krijgen langs beide kanten van de legerbasis. De drukke baan overstekend zien we achter Baaldjes Kruis de ruïnes van de Duinenabdij waar je rond kan wandelen door het parkje wat wij ook doen. We passeren het herdenkings-monument van de Geallieerde Vliegers te Koksijde die voor de Zuid-Abdijmolen staat. Een laatste stukje van de Noorduinen nog verkennen door de graaszone waar we de grazers zien vooraleer we halthouden aan de 1^ste bevoorradingspunt. Ik heb deze cryptisch omschreven waar ik jullie bij het lezen van dit verslag ook een keer kan nadenken. Als je de oplossing wilt weten kan je het vinden onderaan dit verslagje. Het raadseltje waar de 1^ste bevoorradings-locatie is gevestigd luid: “Daar hij aan zijn poten pijn heeft van al dat geroei gaat hij nu liever naar zijn plaatselijke bed! RARARA?”  We zijn weer vertrokken of we pikken een beetje kunst mee langs de beelden rond het Keunekapel(tentoonstellingslocatie) om stilletjes aan de zeelucht al op te snuiven. We zijn beland in het deelgemeente St.-Idesbald waar we het strand op wandelen naast het infokantoor maar opmerken dat het toch een beetje frisser aanvoelt dan in het binnenland. Toch zijn er nog vele toeristen die ook het beeld van de uitzichter op het strand zien n.a.v. ‘Beaufort 2018’. We ruilen het zand in voor het harde gedeelte van de zeedijk die in renovatie is waar we onderweg Euraudax- collega’s Geert&Conny begroeten die hier een weekendje zee hebben gepland met de kleinkinderen. We wandelen gans de dijk af om te kiezen voor het zand die ons brengt naar de Schipgatduinen waarin men prachtige panoramische landschappen zien al moet men soms op en neer gaan over de zandheuvels. Nog eventjes dit trotseren want dit wordt beloond met de volgende rustpostlocatie die de volgende cryptische omschrijving heeft: “Daar in 1989 meer dan honderdduizenden kwamen kijken niet naar de kindervriend maar naar een volgeling van Mocha Dick die haar lievelingssong zong waar zij een beetje verliefd was! RARARA? Als je aan de kust wandelt moet je natuurlijk op het strand wandelen dus schotel ik jullie nog het laatste stukje voor voordat we de dijk van garnavaalvissersdorp Oostduinkerke verkennen. Het zal een beetje apart zijn daar er een zeemist als fijne mistlaag over het landschap heerst. Het wandelpad overlapt de stenen van de zeedijk tot het uiteinde die wordt overspoeld door de Zeebermduinen waar zelfs nog restanten van bunkers voor altijd zullen overwinnen. We keren de zee de rug toe net als het 1^ste wandelgedeelte, tijd dus om niet verder te wandelen maar de terugreis aan te vatten. We dalen naar het reservaat Ter Yde waar de wind meestal geen kans krijgt waar je het gevoel krijgt dat je in de woestijn wandelt als de zon schijnt. Even verpozen van het 1^ste zandstukje door iedereen op te wachten voor een mededeling dat aan de overzijde het lastigste stukje het traject nu jullie voorgeschoteld krijgen met onderweg een helling die moeilijk te beklimmen is maar dat is voor straks. Grotendeels wordt er achter elkaar gewandeld om een voorproefje te krijgen want wanneer we richting het bosgedeelte wandelen die we links laten verschijnt achter een bocht 3 zandklimmingen maar welke zal het zijn. In de verte zou je denken dat die middelste wel te doen zal zijn maar hoe dichter men erbij komt hoe verschietend hij werkelijk is. Nog nooit meegemaakt bij Euraudax en nog minder bij een 25 kilometertocht maar de meesten moeten zelfs op hun handen steunend op het zand de steile helling bedwingen wat met niet kwetsende gelach wordt begeleid. Nog even het golvend gedeelte van de Plaatsduinen waar we bezig mee zijn vooraleer we terug het asfalt bewandelen. Nu het nog even kan kunnen we het laatste raadsel van de laatste locatie oplossen want het is aan het komen, Waar is het? Het is niet verwonderlijk dat hij zijn kopje laat hangen als de snooze-knop nog altijd defect is!!!RARARA? Na de aangeboden glas cava (n.a.v. de geboortenis) met bijhorende belegde broodjes hebben we genoeg gerust even na 14:00u hopelijk want ik weer iets voor hen in petto. Wie de streek een beetje kent weet dat voor de zaal Witte Burg een hoog zandheuveltje al jaren ligt maar we zijn het toch al gewoon dat klimmen dus kan dit geen moeilijke hindernis zijn. De Witte Burgduinen net achter de kiezen of daar wachten de volgende zandkorrels van natuurreservaat Doornpanne ons waar niet veel wordt aangedaan door andere wandeltochten. In plaats van op de drukke baan te wandelen loopt er een paadje naast om toegang te schaffen naar het bezoekerscentrum. Wandelend op de aangestampte schelpen wacht er nog één zware beproeving de al bekende Hoge Blekker al doen we deze via de straat hetend Steile Weg. Nog altijd omringd door de mist kunnen we boven niet ten volle genieten van de vergezichten dus kunnen we nu al de afdaling aan te vatten van de hoogste duin aan de Belgische Kust. De sportfaciliteiten gepasseerd heb ik nog een verassingspassage voor hen die een deel van mij vrijetijdsleven word openbaart. Ik geef ze de kans om door de brandweerkazerne te laten wandelen langs de voertuigen daar ik vrijwillig de hete vuren bestrijd en dit voor velen niet verwacht hadden. Ondertussen zijn we aan de laatste kilometer begonnen waar ik iedereen nog een eventuele uit-tip geef daar er op een hoek van de straat een museum is waar skeletten worden tentoongesteld van vele soorten dieren met als uitblinker een opgesteld olifantenskelet. Als je gedacht hebt dat je alle zand achter de rug had moet ik ze nog voor het laatst teleurstellen want om aan de startzaal te komen moeten men de laatste zandwegel betreden om terug te belanden in het vakantieverblijfpark ’t Liefoord. Wat jullie nog te goed hebben van mij zijn de oplossing van de cryptische omschrijvingen. Die waren als 1^ste: Reigersnest, als 2^de St.-André om te eindigen met Sint-Niklaaskerk als oplossing voor de 3^de locatie. Na overleg met mijn makkers heb ik de garantie gekregen dat ik volgend jaar opnieuw een tocht mag inrichten. Wanneer?, dat is nog een geheim maar daar ik goed bevonden ben voor deze dag zullen ze zeker terug willen deelnemen al zullen dan de schoonheidsfoutjes eruit zijn.

Aantal deelnemers: 19

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   

Al was de nacht voor vele clubleden een uurtje korter echter kan deze ingehaald worden tijdens de verplaatsing voor de bus uitstap naar Braine-le-Château waar de wandelclub Les Marcheurs du Hain en dit voor de 42^ste keer hun lentetocht inrichten. Je kan de vertrekplaats zelf in de 3 talen (Nederlands: Kasteelbrakel/ Frans: Braine-le-Château & Waals: Brinne-Tchestea) vermelden daar het op de taalgrens ligt. We zijn vroeg aangekomen zodat ik toch nog kan kiezen voor de afstand van 39km en zetten voet richting het dorpsplein waar de schandpaal staat gaan we aan de Gisant de Maximilien de Hornes(kerk) linksaf naast de wallen van het kasteel Robiano omligt door het beekje Le Hain. Vanaf de beschermde Moulin Banal/ Banmolen maken we voor het eerst kennis met het vals platte zowel verhard als onverhard afdalen naar het dorpje Wauthier-Braine waar in de Maison Rurale vlak naast de kerk, de 1^ste rustpost is bevestigd. We zijn al goed opgewarmd dus mag het eerste laagje kledij worden afgedaan terwijl we niet zoveel wandelaars meer zien. We zetten voet richting het dorpje Ittre waar ook het middelpunt van België staat tegenover het stadhuis. Vanaf de rustpost staan voor wij als grootste afstand 2 plaatselijke lussen ingepland waar we voor die eerste alleen samen wandelen met da wandelaars van de 30km goed aan de kant blijvend op de drukke baan die we ruilen voor een bosweg naar een privé boerderij om daar de afdaling in te zetten naar de stuwdam waar het kanaal Charleroi-Brussel vloed. We wandelen aan beide kanten van het water om via de brug terug naar boven moeten daar het dorpje Ittre een pak hoger is gelegen. De 2^de lus vanaf Ittre is alleen bestemd voor de wandelaars van de grootste afstand daar het lijkt alsof we op bedevaart zijn naar Compostella daar een stuk van ons traject ook voor caminostappers wordt afgelegd. We pikken een klein stukje van Vlaanderen mee waar deze ochtend ook een balletje wordt geslaan terwijl wij de juiste pijlen moeten volgen die hier dikwijls worden getoond, die ons lijdt met passages rond grote weiden totdat we het beekje herkennen die we daarnet ook hebben gedaan toen we voor het eerst Ittre binnen wandelden. Met de andere afstanden wandelen we voorbij de Eglise Saint Remy naast het kasteel om het dorp nu definitief vaarwel te zeggen toepasselijk via de Rue de la Montagne d.w.z. dat het dus klimmen is geblazen via een open veld om ons smal te maken of we raken niet door de ingangetjes van het Bois du Chapitre die vervolgd wordt aan de andere kant van de drukke baan, door het Bois de la Taille d’Aulne, op en neer laverend van de ene kant naar de andere kant van de modderpoeltjes. Ondertussen zijn we terug aan het wandelen in Braine-le-Chateau om terug te belanden aan het dorpsplein om goed op te letten daar we aankomen via de achterkant. Blijkbaar goede benen vandaag doordat ik nog ruim 2 uur tijd heb voordat onze bus vertrekt dus besluit ik om af te ronden nog het traject van de 5km nog te doen. Deze afstand hebben hetzelfde begin met name de kerk als kasteel van dit dorpje om na het smal paadje afscheidnemend van de andere afstanden om het droog beekje Ry des Fonds op te merken vooraleer eventjes buiten het dorpje te wandelen om op de stappen terug te keren via het oude stationsgebouw alsook het Monument aux morts des deux guerres passeren om dan aan te komen in de startzaal waar blijkbaar ook de Olympic stappers hier naartoe kwamen met de bus.

Aantal deelnemers: ???

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/OFOZeSh6uWWsEMjL2   

"De kleinste willen groter worden!"

Al moeten ze de concurrentie aangaan met een 50km- toch te Zedelgem toch wen ik me naar Marke daar er een Euraudax-wandeling is. De kleinere afstanden behalen voor je Gouden Arend gaat makkelijker dan de grotere afstanden maar als je voor de volgende toch 50km- tochten moet bezitten kan je ze alvast sparen. Vanaf het station van Kortrijk word ik opgehaald door een medewerker die me brengt naar de stamkroeg van de organisatie met name ’t Schuttershof waar we om 9u vertrekken met 35man voor de 1^ste lus. Niet groot zou je zeggen maar het moet niet altijd een groot nest zijn alsook makkelijker overzicht te hebben van de groep. We verlaten de stad om te wandelen naast de Markebeek op de Engelse Wandeling, daarmee bedoel ik de straatnaam om het fietspaadje te volgen over de autosnelweg naar het Algemeen Ziekenhuis, een klein (???) gebouwtje mag je zeggen. In alle soorten gebouwen vind je hier vestigingen van grote firma’s die hier een plaats hebben ingenomen wellicht om de werkmogelijkheid te bevorderen maar ze pakken wel veel groen in. Netjes achter elkaar wandelend op een paadje wandelen we nu in groot grondgebied Kortrijk waar het crematoriumgebouw een naam als ‘uitzicht’ heeft wat toch een raar begrip geeft, maar te zwijgen over de locatie dat net naast sportcomplex Lange Munte is gebouwd. Aan dat sportcomplex maken we 5 minuten tijd voor de 1^ste wagenrust van de dag om nadien weer te vertrekken doorheen Zwevegem waar we de oude spoorweg bewandelen de windmolens tegemoet. 3,6km van hiervandaan ligt het centrum van Kortrijk maar vooraleer we daar citytrippen is het eerst tijd om uit te rusten in de te warme eetzaal van de jeugdherberg Groeninghe waar ze bio-cola reserveren i.p.v. gewone cola die toch niet te bevallen is. Het gedicht over opa&bezorgde oma aan de gevel gelezen is het tijd om nu naar het centrum te trekken van de guldensporenstad via de Sint-Jan Baptistkerk volgend door een passage van het gemeentepark waar het "Groeningemonument" n.a.v. de viering 600 jaar Guldensporenslag juist voor een Guldenspoor staat. Om het park te verlaten moet men wandelen door de Groeningepoort om de overbrugging te maken naar het Begijnhof gelegen op een paar stappen van de Grote Markt met zijn Belfort. Daar waar wielrenner Arnaud Demare met zijn ploegmakkers klaar maken om een tochtje te fietsen demarreren wij via het gemeentehuis als verschillende rechtbanken naar de stadsgrens. Kortijk word beschermd door de Leie die wij een tijdje volgend tot we weleer weer in Marke zijn om een einde te maken aan de 1^ste lus van 25km. Voor de 2^de lus is de groep gehalveerd want rond de klok van 14:20u zijn we weer vertrokken met amper 18 man, geen tijd nemend om een kaarsje te branden voor de goede afloop in de Heilige Theresiakapel die we links voorbij passeren. Kriskrassend door de woonwijken zoeken we de autostrade op om eerst het onverharde paadje te doen om dan de autosnelweg over te steken via het fietspaadje die we nog herkennen van de eerste lus. Tegenover het AZ vindt men het stadsgroen Marionetten dat een ecologisch als recreatief natuurgebied is waar de scoutsleden heel graag gebruik van maken. Op het hoogste punt van het stadsgroen vindt men het uitzichtpunt ‘De Libel’ waar men in het lijf de vele torens van Kortrijk kan zien als doorheen wandelen. Het is tijd om terug te keren naar Marke niet voor het einde maar voor een stukje broodpudding bij de WR naast de autosnelweg. We wandelen door het reservaat Preshoek waar de zon het moeilijker krijgt om te stralen zeker nadat we gerust hebben in een café net tegenover de kerk van Lauwe. We steken de lont aan, niet die van het kanon, maar om het laatste deel van deze wandeldag. Rond de visvijver wandelend zoeken we de Leie op, onderbroken door natuurgebied Leiekant/ ’t Schrijverke waar ook een Prikkelpad loopt. De laatste stappen ingezet moeten we gewoon de baan dwarsen want de straat die we inwandelen is de straat waar ook de startlocatie is bevestigd.

Aantal deelnemers: 37

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://photos.app.goo.gl/kvgzoD5zitRxBqVt1   

"De hesp van mij uit de diepvries halen!"

Zeldzaam & ongewoon zijn ze te vinden onder de ultrawalkers als we het hebben over de afstand 125km. Dit kan alleen maar van toepassing zijn als je komt meewandelen in groep bij één van de Euraudaxorganisaties. Er is er maar één dit jaar in België, dus moeten we de verplaatsing maken via Sint-Niklaas naar Hamme waar Frank Rottiers zijn thuisgrond Merksem dus heeft omgeruild. Als 125km te veel was voor u kon je ook kiezen voor de 25, 50 of 100km. Daar waar afgelopen weekend nog de Wuitenscavalcade was zijn nog niet alle confettirestanten weggewaaid. Nu is er een witte soort vlokjes die de straten overstelpt daar wij, 82 wandelaars in zijn totaliteit, dus dik aangekleed zijn gestart vanuit De Bierhoeve zaterdagochtend 11u waar hier dichtbij ook de Oude Durme loopt het onverharde op kronkelend voor een eindje. Ons landje is dik bezaaid met kapelletjes waar wij dus ook zullen tegenkomen op ons traject en de barokke Sint-Jozefkapel met houtsculpturen is er één van die staat in het gehucht St-Anna. Vanaf de 1^ste wagenrust zullen we geen water meer zien tijdens de verbindsteden Zele en Zogge. De O.L.V. Hulp der Christenenkerk hebben we daarnet ook gezien maar het is pas aan de 2^de passage dat we halthouden voor de bevoorrading. Daarvoor staat er een diertje met toepasselijke titel 'Zogge Ku(n)st' waar de plaatsnaam Zogge wordt gelinkt aan de benaming zeug voor een vrouwelijk zwijn. Dit dier komt trouwens ook voor op de Zogse feestvlag.  Het varken heeft gouden lippen in bladgoud op het varkenslijf. Op het plateau staat volgend geschrift: "Om je gemoed te sussen, moet je mijn billen kussen. Want zonder zorgen of schulden worden je lippen verguld". De felicitatie kussen zijn voor morgenmiddag pas want we hebben nog een hele karwei te gaan. 1093 padden hebben dankzij de nodige aanpassingen van de gemeente een veilige oversteek gekregen beter dan vroeger toen hier nog de oude spoorwegbedding liep naar Hamme. 1/4^de van het traject hebben we achter de rug nadat we ons broodje hebben opgegeten alsook de fluohesjes hebben aangetrokken al is het nog niet donker maar des temeer we meer opvallen in het verkeer. De seingevers zorgen ook voor onze veiligheid toch? Vanaf nu zal het moeilijk worden daar tussen Frank als baankapitein vooraan & de laatste man achteraan slechts maar één is over gebleven die zal dus meerdere keren van achteren naar voren lopen waarschijnlijk hadden ze geen signalisatiemateriaal meer voor de nog betrouwbare signaleurs die vandaag meewandelen. Er bestaan in dit landje waar tussen 2 gemeentenamen slechts één letter verschillend dat is ook van toepassing voor Grembergen. Het is eindelijk donker geworden als we op het jaagpad wandelen naast de Schelde om halt te houden op het dorpsplein voor de 1^ste caférust tijdens dit traject. Nadat we enkele nieuwsfeiten daarbinnen hebben opgevangen vertrekken we terug maar plots stoppen we. Wat is er gebeurd Frank? Verkeerd gelopen blijkbaar waardoor we een stukje terug moeten om de juiste straat te nemen naar Hamme waar de slotstukje hetzelfde is al daarnet. 50km (op papier) achter de rug dus tijd voor het avondmaal die bestaat uit een spaghetti met rijstpap als dessert. Het is nog altijd zaterdagavond om precies te zijn 21:45u als we vertrekken voor de langste lus waar je stilletjes kan denken of de stadsgrens heel lang loopt want we wandelen steeds Hamme in en uit waar zelfs wijnbouw wordt gedaan aan de boorden van de Schelde die we nu enige tijd zullen volgen. Het vervangen van het wegdek vordert niet op daar de kraan tijdens de 2 passages niet gevorderd is. Een pak centwafels is zo groot dat we het niet helemaal kunnen opeten dus pakken we de hele pak of overblijvende mee naar de parochiezaal in het gehucht H. Familie waar Frank ons een drankje trakteert waar thee erg populair is wellicht door de koude buiten maar ook de aanbieding aan hazenslaapjes. Eens terug de vriezer buiten komen we meerdere keren naambordjes van Hamme tegen, wellicht hebben ze ere te veel aangekocht. Enkele mensen van de startzaal hebben speciaal hun slaap uitgesteld zodat ze ons kunnen bedienen van een kommetje soep die wel erg goed gekruid is. Na de langste lus is het nu tijd voor de kortste lus van een goede 15km rond de oude durmedijk. Eens we terug via de driebeukige Sint-Pietersbandenkerk centrum Hamme doorwandelen is het weer licht geworden zodat we de beelden die de wegeltjes opfleuren goed kunnen bezichtigen. Ondertussen is het zondagmorgen geworden wanneer we het ontbijt achter de rug hebben waar we dus de hesjes weer mogen opbergen in de valiezen die de grootte van het zaaltje achterin de tearoom nog kleiner maakt als die al was. We zijn al over de 100km maar toch wacht er nog een laatste lus waar de Durme een grote rol zal zijn zowel in het begin als het einde. We wandelen de Durme over via de Mirabrug die haar naam en bekendheid kreeg dankzij de speelfilm Mira, de verfilming uit 1971 van het boek De teleurgang van de Waterhoek van Stijn Streuvels. Doorheen de koolputten waar gewerkt wordt zien we eventjes verder voor ons de Sint-Rochuskerk te Sombeke waar ook een beeld staat van kunstschilder Edmond Verstraeten tegenover café Roxy die speciaal voor ons open hebben gedaan. We wandelen nu langs de chickere villa’s van het dorpje Waaswunster om met een passage door het Eekhoekbos eindelijk weer een stukje onverhard tot aan de wagenrust. Naast ons rijden hier ook mountainbikers vandaag een tochtje en word er veel vaak “fietsers” omgeroepen om iedereen te verwittigen. Dit doen ze net als ons op de oude spoorwegbedding waar nu niets meer van te herkennen is op het naambordje na. Ik herinner me nog van een vorige editie dat we nog alpaca’s zullen tegen komen maar helaas niet dit jaar wegens de late tijdschema. Stilletjes aan verlaten we Waasmunster waar hier gisteren een Aktivia- wandeltocht doorliep, te herkennen aan hun pijltjes, om de Durme weer op te zoeken die we een tijdje zullen volgen met onderweg nog de laatste bevoorrading vooraleer de Mirabrug weer te nemen richting de Kaaiplein om eventjes verder de startzaal te bereiken. Wie ook eens een 100km in groep wil doen kan dit al over 2 weken al te Schilde ook georganiseerd door de inrichter vandaag Frank of voor diegene de afstand veel te groot is de Euraudax wandeling te Koksijde (zeker een aanrader !!!) op 8 April in hun agenda moeten zetten daar het een nieuwe organisatie is.

Aantal deelnemers: 90

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/PBNxVV9LI2NipoaS2   

"Plaats maken voor straks!"

Dit jaar ben ik nog niet gaan wandelen net over de taalgrens in Wallonië maar dat zal deze maand ingehaald worden met 2 verplaatsingen naar dit landsdeel in geen 2weken tijd. Over 14 dagen naar Braine-le-Chateau maar eerst vandaag een stukje dichterbij met name Tubize(Tubeke)waar wandelclub Les Roses Noires de kantine van AFC Tubize het ganse weekend afgehuurd hebben. Daar ze morgen heel slecht weer voorspellen met veel regen in de ochtend heb ik gekozen voor de zaterdageditie van hun Marche de l’Amitié waar ze niet alleen wandelaars aangesloten bij de F.F.B.M.P. ontvangen maar herkennen we ook Vlamingen die naar hier zijn getransporteerd nochtans zijn er her en der wandelingen dichter in de buurt. Daar ik tijdig moet thuis zijn omwille van ons clubfeest vanavond moet ik de afstand van 42km laten schieten maar gelukkig is er nog een 30 kilometer tocht. De kantine als voetbalveld ligt in een kuip dus vertrekken moeten we sowieso omhoog om uit die kuil te raken om de groot aantal van wegen te ontdekken. Net als in andere gemeenten blijven ze hier maar bouwen want op dat 1m² grond kan men vele bouwstenen leggen, weg met het groen dus. Via de brandweerkazerne wandelan we de spoorwegberm op langs beide kanten met dit krijgen we het eerste stukje onverhard. Naast de autosnelweg zijn ze bezig met werken aan de gasleiding dus geven wij een beetje extra bij om vlugger naar het dorpje Saintes te wandelen aan de andere kant van de autosnelweg om daar in het plaatselijk cafeetje een rustpost te hebben. Straks komen we hier nog eens terug nadat we het plaatselijk ommetje achter de rug hebben. Daar waar het laagste punt is komt alle water toegestroomd en krijgen we dus daar te maken met een beetje modder. We steken de spoorweg weer over samen met de grootste afstand op zoek naar de rustpost van daarnet. Saintes laten we nu volledig achter ons en dokkeren over de kasseien, niet die van parijs-Roubaix over een maand, maar de die hier in Rebecq. Het duurt niet lang de passage op dit grondgebied want we zoeken snel weer grondgebied Tubize op waar we worden uitgenodigd in de veranda van Martine & Eddy thuis. Gelukkig hebben we niet veel modder gekregen anders hadden ze extra werk straks. Als we de Senne over hebben gewandeld blijven we het heuvellandschap herhalen en ben ik blij dat ik niet naar Ronse ban gaan wandelen daar het moeilijker klimmen zouden zijn en meer een vast punt moesten zoeken door de modderbrij. Zonder dat we het beseffen zijn de andere afstanden bij ons aangesloten, maar voor de kleinste(4km) afstand duurt dit niet lang daar ze snel richting de startzaal wandelen. Want mij trouwens al een hele tijd is opgevallen dat er veel zwerfvuil in de bermen ligt die niet mooi straalt. Aan het einde van de sociale wandelblokken staat er een cafeetje die dienstdoet als rustpost, metten de laatste voor allen op de 42km na die hier nog een plaatselijke lus maken via Virginal. Aan de andere kant van de draad kan men nog de l’ex-site des Forges de Clabecq herkennen juist dat het afdalen is, maar heel voorzichtig met al die auto’s hier om te wandelen naar het voetbalstadion, niet om te kijken naar de voetbal maar naar de kantine waar ook de startzaal is. Voor wie morgen(zondag)niet naar deze club kon komen hebben nog een kans op 9 September voor hun volgende editie.

Aantal deelnemers: ???

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/lhECpmvrMlfVVG5c2   

"Al is het bed verleidelijk, toch rekenen de wandelschoenen op mij!"

Ook al moet ik slaap inhalen van de voorbije uren die ik met plezier heb afgegeven aan de ‘Wase 100’, toch trek ik weer mijn wandelschoenen als dikke kleren aan door de nog aanhoudende Oostblok wind die ons klein landje in zijn macht heeft. Etienne De Bakker (één van de 2 organisatoren) had ik tijdens die ultrawalk al kennend gegeven aanwezig te zijn op hun organisatie daar ze deel uitmakend van de Euraudax criterium voor hun Gouden Arend en/of Schelp. Euraudax heeft dit weekend ook een kleine gedaante gedaan op 2 vlakken. Sinds gisteren heeft Paul Van Herreweghe (Polleke in de volksmond) de fakkel van Voorzitter Euraudax op zijn hoede genomen. Het 2^de verandering is dat het ledenaantal van deze wandelclub die ontstaan is in 1905 opgetrokken is met 2 nieuwe leden naar een totaliteit van 40 leden. Daar Euraudax ontstaan is begin 1900 in Frankrijk toch was pas in 1970 de 1^ste organisatie in België. Tof dat er nieuwe wandelgenoten willen kennismaken met het aspect ‘groepswandelingen’ aan een gemiddeld tempo van 6km/u. Het is niet alleen Etienne die instaat voor deze inrichting te Lede maar ook Jeroen Godefroid die met het cafétje ’t Kantientje al een vaste startlocatie hebben vastgelegd. Om daar te komen is het niet ver van het station maar Kristel (het vrouwtje van Jeroen) komt de wandelaars die met de trein komen oppikken aan het station. Met 36 deelnemers kunnen we spreken van een klein, gezellige meute die op hang trekken voor de afstand van 25km. We wandelen naar het stationsplein waar tegenover het ‘Park van Mesen’ ligt en deze ook door wandelen met onder meer nog de restanten zien van het kasteel is nu de vijver die het uitzicht beïnvloed. Wandelend door de majestueuze beukendreef krijgen we binnenkort een nieuwe blik op het gemeenteplein die vandaag nog is verdeeld in een bouwwerf naast de Sint-Martinuskerk. Er moet hier ergens een carnavalstoet zijn vandaag want er passeren voor ons carnavalswagens getiteld “Goedemor” door een alcoholistische plaatselijke bekendheid. Onverharde wegen die toch verhard zijn dit allemaal te danken aan het flirtende vriespunt gelukkig is er nog een zonneke. In de lente kan men hier wandelen tussen de roosranken te Oordegem maar vandaag is het ook om even te pauzeren met een kopje koffie. Daar verzamelen ook steenarend- jagers die op zoek gaan naar een huppelend konijntje. Wij laten ze dat doen door ze te verlaten om te wandelen naar Impe, een deelgemeente van Lede met ongeveer 1027 inwoners op een oppervlakte van 2,76 km². Het zonneke heeft enkele ijsplekken vijandig verslaan waardoor verassende plassen onze wandelschoenen een beetje nat maken maar deze kunnen we laten opwarmen in tearoom de Wijmenier. Even daarvoor scheelde het niet veel om Jeroen had een valpartij aan zijn broek door een scheve modderschaats te hebben gedaan. Eens de boterhammetjes of croques zijn verorberd trekken we ons weer in gang terug achter elkaar door de Geelstervallei naast de Molenbeek, de levensader van dit gebied. Erondegem, door velen onbekend maar niet voor de wandelaars die al meerdere keren hebben deelgenomen aan de inrichtingen van Euraudax Lede want we komen hier dikwijls door dus bekend terrein. We zijn ondertussen aan de slotkilometers begonnen die we aandoen via het gebied Sint Appolonia naar de spoorlijn te Lede waar we nadat we genoten hebben van een druppelke wandelen door de sociale woonwijk met zijn verschillend gekleurde deuren die pal voor de startzaal situeert. Wie ook eens wil proeven van groepswandelingen van Euraudax kan dit doen op één van de vele toekomstige wandelingen vermeld op de kalender die men kan vinden op de site van euraudax-belgium.be

Aantal deelnemers: 36

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/vyWT1FiKxdfhd9V83   

"De allerlaatste maar tegelijkertijd ook de allereerste!"

5 edities hebben ze gedaan maar vandaag is het ook meteen de laatste (zeg nooit nooit!) dat de Wase 100 wordt georganiseerd. Het is niet te onderschatten wat voor werk er allemaal insteekt om ene te organiseren. Zo te denken aan de zaal reservering, traject met bepijling, bevoorrading, etc. Van die 5x is het voor mij maar de 2^de keer dat ik aan deel neem die om de 2 jaar plaats vond en niet vermeld staat in de Marching maar voor de ultrawalkers wel bekend is. De start is niet zoals vorige editie in de voetbalkantine maar eventjes verder in het parochiehuis van Haasrode op de laatste vrijdag van Februari. De Oostblok wind zal deze nacht ons toch een beetje parten spelen dus warm kleden is de boodschap. Om 21u zijn we gestart met 127 wandelaars waar we de dorpskern verlaten en snel kiezen voor een landbouwweg naar Beveren om de spoorwegtunnel te nemen om te wandelen naar kasteel Cortewalle waar ik vorig jaar ook in Februari ben gepasseerd tijdens een bus uitstap met mijn wandelclub. Na bijna 9 kilometer te hebben gewandeld is het tijd voor de 1^ste wagenrust- bevoorrading te Melsele voor een belegde boterham met een drankje. We duiken opnieuw het natuurgebied in Kallo met name de Lisdodde bekend om zijn rietvelden en houten bruggetjes die uitvloeit op een golfterrein waar we op de courts wandelen naar de 2^de wagenrust. We bereiken de haven die we doorwandelen en zelfs op dat uur nog een trein voorbij ons snelt. We bewandelen een brede weide waar de pijltjes moeilijk te zien zijn maar met behulp van meerdere zaklampen kunnen we onze bende op de hoogte houden waar we moeten wandelen. In de industriezone staan enkele medewerkers ons op te wachten voor de bevoorrading maar lang zullen we niet blijven staan want de koude winterwind is verraderlijk. Ondertussen wandelen we in Sint-Gillis-Waas op de Rode Moerdijk waar het verschrikkelijk wandelen is daar de ijzige wind ons echt aanvalt. Nog eventjes doorbijten want het duurt niet lang voordat we de 1^ste hoofdpost bereiken in de taverne van camping Bedmar. We zijn hier toegekomen om 02:05u zaterdag morgen maar moeten wachten tot 04:00u vooraleer we weer mogen vertrekken en dit om de mensen van de bevoorrading de kans te krijgen naar hun volgende locatie te rijden. We hebben nog ruim 2 uur dus tijd genoeg om de aangeboden soep te laten smaken alsook de boterhammetjes op te eten en tijd om nieuwe batterijen in de hoofdlamp te steken daar hij het begeven heeft tijdens de passage op de dijk daarnet. Mondjesmaat komen de anderen ook binnen en blijkt dat de zaal een klein beetje te klein is. Genoeg opgewarmd dus tijd om de koude weer in te duiken net als een stukje Nederland nadat we een grenspaal zijn gepasseerd. Op de oude spoorweg wandelend houden we even halt daar mijn medemakkers willen genieten van de aangeboden pasta die ze in vele zakjes hebben bewaard en deze nu moeten opendoen om op te warmen. Stilletjes aan klaart de hemel open boven het Belgische Nieuwkerken waar we wandelen naar de startzaal waar de 2^de hoofdpost is. We hebben bijna 60km op de teller als we hier ook moeten wachten, nu maar een goed dik uur. Ze zijn nog niet allemaal binnen terwijl wij weer op gang mogen nadat we alle overbodige hebben achter gelaten en het niet plezant was om van de koude in de warme zaal te zitten, geloof me! Via de Sint-Jacob de Meerderekerk verlaten we Haasrode terug waar met de zon een stuk aangenamer zal worden. Op de kasseien wandelen we naar het Fort van Haasdonk naast het visvijvertje om het gebeid van de 3 beken door te wandelen op weg naar de wagenrust aan de fruitranken. Nog eventjes een vervolg brengend aan de ranken om te wandelen naar het dorpje Kruibeke waar in een schuur pannenkoeken à volonté mogen gegeten worden met daarbij een tasje warme chocolademelk. Nu speelt de Rupel voor de komende dijk een grote rol daar we deze enkele keren via de trappen op en af moeten om extra meters te doen of we zijn te vroeg in Rupelmonde. We gaan rond het centrum langs het water en passeren het Gravenkasteel en de getijdenmolen. We wandelen door de Roomkouter(kleigroeve) in Steendorp waar we restanten kunnen zien van het fort vooraleer aan het uiteinde te kunnen genieten van rijstpap. Het zonneke heeft enkele harde plaatsen vijandig neer geslaan daar we daarnet een beetje aan modderschaatsen hebben gedaan. We mogen Temse niet binnen want de oranje pijltjes wijzen ons naar de brug over de autosnelweg waar aan de overzijde de laatste bevoorrading op ons wacht. Nog een goede 5 kilometer scheiden ons nog naar Haasdonk waar we op het traject komen die we daarnet nog deden, nog in donkeren omstandigheden, vanaf het sportcomplex naar de parochiezaal.

Aantal deelnemers: 127

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://photos.app.goo.gl/wY4JpTmL7DDBBXZt1   

"horizontaal geklasseerd!"

Het is sinds de laatste zondag van Januari dat ik nog eens gaan wandelen ben, dus moet ik de schade van aantal kilometers inhalen. Wandelclub Koekelare heeft een tocht in Ichtegem, dat makkelijk bereikbaar is met het openbaar vervoer al moet je van de bushalte nog een eindje wandelen, dus op naar daar waar ze hun ‘Pannenkoekentocht’ organiseren. Jammer genoeg is de grootste afstand maar 21km, wellicht volgen ze de trend van ouderdom in de wandelsport en bieden ze geen 30+ afstand aan. We zijn gestart frisjes onder een zonnetje waar we doorheen de woonwijken wandelen alsook afscheid nemen van de kleinste afstand daar zij hier in Ichtegem blijven wandelen terwijl wij slingerend waardoor je steeds wandelaars ziet voet zetten naar de thuisstad van deze wandelclub met name Koekelare dus waar we rusten in het schooltje de Regenboog en dit voor de 1^ste maal. Achter de rustpost ligt het sportcomplex De Mote waar we een stukje door wandelen om het dorpje/stad uitwandelen waar in de industriezone wij als grootste afstand nog een blokje om van een 4-tal kilometers extra moeten doen vooraleer terug te keren en de andere wandelaars weer oppikken op het kerkplein om eventjes verder te wandelen naar de rustpost van daarnet. Terug via het sportcomplex om extra meters wellicht te doen om naast ons de flank van de Koekelareberg te herkennen maar deze (nog niet) op gaan. Gelukkig ligt hier de Ruidenberg waar we met het laatste stukje ervan toch iets interessants zien tijdens deze tocht. Op de flyer stond vermeld ‘maximum aan onverharde paden’, waar zijn ze dan? Het enige onverhard dat we krijgen is dan nog geen 100m die zich situeert op de Koekelareberg die we afdalen langs het grindpaadje. De wandelaars van de 13km duiken op om samen de laatste kilometers te doen waar we via de brouwerij nog een blokje moeten maken in de achterliggende wijk van de startzaal en concluderen dat deze tocht een zware tegenvaller was!

Aantal deelnemers: 1948

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://photos.app.goo.gl/K6KtgV65FVlWMMH12   

"2 steentjes bijdragen op één dag!"

2 goede doelen steunen met één inspanning, dit is de ‘Vredeseilanden Wandeltocht’ vandaag te Oostkamp. Naast Vredeseilanden gaat ook een deel van de opbrengst naar de Vrije basisschool Sint-Pieter (waar ook de startplaats is) om hun schoolprojecten mee te helpen financieren. Het zijn trouwens de meesters/juffen die vandaag i.p.v. hun kapoentjes de vele volwassenen graag helpen naar hun zin te hebben. We zijn gestart of we mogen al heel snel weer stoppen daar we een gratis bekertje koffie krijgen in de Molenromp van de voormalige stellingmolen "Braetsmolen" of "Oostmolen", thans zogenaamd "De Wieke” die naast het stadhuis als Sint-Pieterskerk ligt. In oorsprong was het een bakstenen stellingmolen (koren- en oliemolen) met zelfzwichtend op één roede, daterend van "1842" cf. beschilderde jaarsteen boven de toegang. Sinds 1978 is de molen ingericht als tentoonstellingsruimte en onder meer gebruikt door verenigingen, kunstenaars en musici. Het geraas van de vele auto’s op de E40 ruilen we voor het stille van de natuur om te wandelen naast kasteel Nieuwburg. Op bosdreven wandelend komen we restanten tegen van oude kastelen of nog enkele die er nog zijn op privéterrein. Het is ook de overbrugging naar de residentiële wijk van Oostkamp waar er her en der nog enkele te koop staan maar wellicht ferm in het duitje moet grijpen om ene te bemachtigen. Ondertussen zijn we in Waardamme beland aan de rustpost voor de 2 grootste afstanden om daarna direct rechts het domeinbos Kampveld in te duiken. Het 294 ha grote domeinbos Kampveld bestaat uit vier delen: Rooiveld, Kampveld, Papenvijvers en Nieuwenhove. Bossen, graslanden en moerassen wisselen er elkaar af en twee natuurlijk meanderende beken stromen doorheen het gebied. Ik ben hier trouwens op bekend terrein daar we ook hier zullen passeren met de Nacht van West-Vlaanderen maar dan in donkere omstandigheden wat toch een ander decor heeft. Hier, in dat Kampveld worden de wegen gesplitst tussen de 2 aftanden waar wij een stukje vervolg aan brengen aan dit domeinbos maar dan op grondgebied Hertsberge. Van links duiken opnieuw de andere wandelaars op al moeten ze een grote stap zetten ofwel een galopje doen voor de brede waterplas. Al is het centrum van Oostkamp naar links toch gaan we eerst naar rechts daar er tegenover een bosdreef ligt om dan tijd te maken om te rusten in zaal Nieuwvliet. Zo dadelijk komen we hier nog eens terug maar eerst wacht ons een plaatselijk lusje door het Nieuwenhovebos al lijkt het dat we aan de paardendiscipline military doen daar we soms over omgezaagde bomen. Nadat we de rustpost terug achter de rug hebben is het gedaan met de rust daar we terug het drukke autoverkeer moeten opzoeken en zelfs ernaast wandelen om ter hoogte van kasteel Erkegem deze over te steken. Goed kijkend tussen de parkeerauto’s of we missen de afslag voor een laatste stukje onverhard waar ook de samensmelting is met de andere afstanden bij het kasteel Gruuthuuse die ligt in het Beukenpark waar ook de stadsbibliotheek is en daar dus terug in de dorpskern zijn waar ook de startzaal is bevestigd.

Aantal deelnemers: 2018

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/1FpzEaU5XWb6ZgoD3   

"Nog even wachten op zijn broertje!"

Waar de meeste wandelclubs nog hun 1^ste organisatie van 2018 moet inrichten, toch zit Euraudax al aan 3^de wandeltocht. Na Namen (op nieuwjaarsdag) & Lot (afgelopen donderdag) staan de wandelaars die in groep willen wandelen, het motto van Euraudax, weer paraat deze zaterdag in Heist nabij Knokke. Voordat we wandelen worden er eerst ‘Besten Wensen’ gegeven aan de wandelcollega’s tot we met zen allen om 9u buiten paraat staan met zijn 60 voor de eerste lus van 25km, om dan deze middag de niet verplichte andere lus te doen met dezelfde afstand. We trekken ons op gang door het Directeur-Generaal Willemspark, alias "Het bosje van Heist" het tunneltje onder de trambaan onder naar het museum van de Zwinstreek 'Sincfala’. Het is een geschiedkundig museum dat het geologische, economische, politieke en culturele verleden van de Zwinregio in kaart brengt. Thema’s als vissersleven, de inpoldering, de havenstad Sluis rond 1400, oorlogen in de streek en de opkomst van toerisme worden toegelicht. De baankapitein van vandaag toont men zijn woonst terwijl we het stationsgebouw van Heist voorbijwandelen. Het ging toch niet regenen Frank !!!, wel als we Knokke-Heist uitwandelen mogen we onze regenfrak en/of paraplu opendoen daar het begint te motregenen, gelukkig is het niet zo koud. Eén van de meest gekende zichten uit deze streek zijn het Schipdonkkanaal (waar we nu naast wandelen) en het Leopoldkanaal, in de volksmond ook de "Blinker" en de "Stinker" genoemd.  Vanaf Stobrugge (Maldegem) tot aan de zee lopen deze twee kanalen broederlijk (of zusterlijk zoals u wil) naast elkaar en dat zorgt voor een uniek landschap. Als het net zoals in andere werelddelen hard heeft gevroren kan men hier naar hartenlust schaatsen, maar dit al een heel eind geleden hoor. We wandelen naar het dorpje Ramskapelle met zijn Sint-Vincentiuskerk vooraleer we terug keren via Westkapelle waar we hoffelijk zijn voor de mountainbikers die ook gaan naar het Duinenwatermeer, het paradijs voor de watersporters, maar voor ons de locatie voor de 1^ste wagenrust(bevoorrading). Voor wie nog genoeg centjes in overschot heeft kan hier op zijn oudere dag een kamertje bemachtigen in het meest luxueuze rusthuis met name ‘Belle Epoque’ van ons land met prachtige kamers, een binnenzwembad, maaltijden van sterrenchef Yves Mattagne en zelfs een limousine die klaar staat. Voor al die luxe in Belle Epoque betaal je tussen €2000 tot €30 000(!!!) per persoon/ per maand vertelt de baankapitein me. Hopend om geen golfbal op onze hoofd te krijgen wandelen we tussen de courts op het Cadiespad waar we een eerste kennismaking krijgen met het zand. Kriskrassend door de villa’s in het groen decor te Zoute gaan we op zoek naar het monument van Maurice Lippens om even te pauzeren en indien nodig naar het toilet te gaan. Via de winkels nabij het toerismekantoor betreden we de zeedijk die we een tijdje volgen met zicht op de zeehaven van Zeebrugge om links af te slaan naar het Zegemeer ook wel Krabbevijver genoemd waar die krabben op het water zijn verdwenen. In het Park 58 hebben ze de afgelopen periode de meeste bomen gerooid wat een beetje een troosteloos beeld heeft wanneer men hierdoor wandelt. We zoeken het hoogste punt van Duinbergen op via de zijkant van De Wandelaar om stilletjes aan de vertrekzaal gaan opzoeken. Enkelen hebben ons verlaten of bijgevoegd wanneer we nog met zijn 47 wandelaars beginnen rond de klok van 14u voor de 2^de 25km nu de andere richting uit. Terug beginnend via het Bosje wandelen we langs de Visserskapel niet ver van het Heldenplein met zijn brede muzikale kerststal waar even verder aan het vissersmonument die we ook passeren, steeds met carnaval hulde wordt gebracht aan de Heistenaars die overleden zijn op zee. Via de dijk wandelen we de voetgangersbrug over de trambaan over om het natuurreservaat Sashul en Vuurtoren- weiden in te wandelen waar we laveren tussen de waterplassen. Uitkomend gaan het richting Zeebrugge-dorp onze neus zoekend naar de zeelucht waar aan het uiteinde de laatste bevoorrading wordt aangeboden. Het strand op nu tot aan de ingang van natuurgebied de Fonteintjes maar door de overvloedige regen van afgelopen dagen heeft de baankapitein besloten om liever langs de drukke baan eventjes te wandelen. Als we weer de dijk opzoeken komen de inwoners stilletjes aan om de kerstboomverbranding mee te maken maar eventjes nog geduld moeten hebben op de duisternis. We vertoeven een klein stukje op de kilometerlange Saint-George’s Day-wandeling op de westelijke havendam die een attractie is voor wie wil genieten van zowel de bedrijvigheid in de haven als het schouwspel van zee en strand. Twee grote uitkijkplatforms langs de promenade bieden een fantastisch zicht op de omgeving. Ons omdraaiend merken we op dat de brandstapel is aangestoken als hebben ze de grootste moeite. De duisternis treedt toe als we door de containerhaven wandelen op weg naar café Rembrandt voor de laatste rustplaats. Een rondje door de jachthaven met de bekende Westhinder hebben ze in het parcours in gestoken omdat we anders te vroeg binnen zouden zijn al zoeken we opnieuw de dijk op voor de laatste meters op weg naar de startzaal. Nu nog die lange terugreis aanvatten naar de andere kant van de Belgische kust vooraleer we terug thuis zijn.

Aantal deelnemers: 63

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/bF9ECU1ba2yPo7Mz1   

"Zeer rustig 20 kilometertjes doen!"

WSJV Nacht van Vlaanderen krijgt als eer de 1^ste te zijn in West-Vlaanderen om  in dit nieuwe jaar een tocht te organiseren. We gaan ons niet echt forceren met grote afstanden te doen, daar krijgen we nog weekends genoeg voor en zeker voor sommigen een korte en wellicht een zware nacht. Het is daarom dat deze wandeling ook al enkele jaren 'Katertocht' duizenden wandelaars mogen begroeten. We kiezen voor de 20km waar we gestart zijn vanuit een school nog dichter bij het station. Onder de spoorwegbrug door wandelen we door de achterliggende woonwijk waar we gesplitst worden van de andere afstanden om te wandelen naar het Groenhovebos waar we inwandelen al is het een klein stukje. Wellicht niet door de ondergelopen stroken door het vele water afgelopen dagen,  maar zo gepland allicht. Aan het buurtwegeltje waar we de watertoren voor ons zien alsoook het kapelletje onderweg, komen de andere afstanden bijeen om samen te wandelen naar de kantine van Torhout KM 1992 waar de enige rustpostlocatie van de dag is. Net zoals voor de stappers van de 15km staat er hier een plaatselijke lusje op het menu. We wandelen naar het gehucht ’t Hoge met zijn paadje waar er 2 mogelijkheden zijn om te wandelen rond de oude locatie van vergane Torhout-Werchter. We zoeken de oude spoorwegbedding(Groene 62) om terug naar de kantine te gaan en dit via de brandwwer & sportcomplex. Na de rustpost wandelen we zo vlug mogelijk naar park Ravenhof om aan de uitzijde de wandelaars van de 7&15km afscheid te nemen om even Torhout uit te wandelen en dit om nog een zeldzame onverhard paadje op te zoeken om de andere afstanden weer op te pikken net voor we het stationsplein op wandelen tot aan de aankomst.

Aantal deelnemers: 793

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://photos.app.goo.gl/l6xCCtJnbwaQXnHy1   

“De laatste wandeling van het jaar 2017”

Op één van de laatste dagen van December staat al meer dan 10- tallen jaren een wandeling op het programma georganiseerd door de toeristische dienst van de gemeente Koksijde. In de begin jaren heette het nog natuur- en volkswandeling maar sinds kort is dit veranderd in Winterwandeldag maar toch in verschillende naamvormen de 45^ste editie dit jaartal moeten we zeggen dat ‘winter’ ver te zoeken is dit jaar daar het zeer zacht is met boven de 10°C maar wel enorm veel wind. Na het vorig jaar nog op een weekdag was zijn ze terug gekeerd naar de laatste zaterdag van het jaar maar wel weer met de variërende afstanden van 6-10-16-22 & 29km, waar is de tijd toen het nog met oranje verf werd aangebracht voor de afstanden 8-16of 32km. Vertrekken doen we wel op dezelfde manier als vorige jaren wat wil zeggen dat we vanuit de Kerkepannezaal even na de middag vertrekken door de Noordduinen noch thans op verboden gebied voor wie een hond mee heeft want zij mogen hier op enkele stukken niet door. Hopelijk is dit niet gezien geweest door Agentschap Natuur&Bos of ze moesten oftewel de wandelaars een boete laten betalen of hun parcours aanpassen. Nadat we de Zuid-Abdijmolen links van ons hebben gezien gaat het niet meer naar links langs de gemeenteschool maar de andere kant op richting de luchtmachtbasis om ook aan de andere kant van de baan nog een stukje te doen van deze natuurdomein tot aan de eerste rustpost in de taverne van camping 't Liefoord. We nemen afscheid van de mensen van de 10km die hier terug keren maar wij verder wandelen naar de Sint-Pieterskerk om via hier de dorpskern te verlaten en langs de Langleed te wandelen naar het dorpje Wulpen met zijn controle aan de overkant van Florizoonebrug. Ik weet niet dat het slim is maar toch zijn er golfers die in dit weer een balletje willen slaan. Hopelijk kunnen ze de baan van de bal wel goed houden want met al die went kiest hij toch voor zijn eigen wil. Eens Oostduinkerke binnen wandelend zijn we nog maar alleen daar we afscheid hebben genomen van al de andere afstanden. Na een ruim stuk verharde wegdek krijgen we weer eens onverhard als we door de Oostvoorduinen wandelen. We zoeken ook het Hannecartbos op om de laatste stroken rugwind achter ons te hebben die ons brengt naar....... het strand waar we tegen de stormwind inbeuken naar het redderspost Duinpark om het strand te verlaten waar we de dijk opwandelen. Net als vorig jaar hadden ze wellicht te veel kerstbomen besteld en hebben ze er een bosje van gemaakt die 'Bos van commerce' wordt genoemd met enkele haardvuren en chalets(wigwam). We keren terug op onze stappen en wandelen terug hetzelfde stukje maar nu door de Zeebermduinen die naast het strand loopt. Aan de overkant van de trambaan liggen de Ter Yde duinen waar we het duinpaadje volgen en komen we op het punt niet ver van de ingang van het Hannecartbos. Daar waar hier een mooi stuk natuurgebied "Plaatsduinen" ligt wandelen we niet doorheen want we volgen traditioneel deze wandeling terug de combinatie Nieuwe Ydelaan - Duinparklaan tot Oostduinkerke-dorp met een passage langs de Sint-Niklaaskerk waar we het natuurreservaat Doornpanne opzoeken naar de rustpost in het bezoekerscentrum.  Ik mis de edities toen we het mooiste stukje van het parcours met name de Schipgatduinen nog aandeden maar net zoals vorig jaar gaan we in tegengestelde richting door de grazers- gebied van de Doornpanne door, ook voor mensen met honden waar het nochtans verboden is voor hen wandelen we naar de top van de Hoge Blekker. Afdalend doen we hem voor de helft want we zoeken de verharde banen weer op richting de O.L.V.- Ter Duinenkerk samen met de andere afstanden opnieuw om na een passage door het parkje de laatste rustpost in de cinema- café binnen te stappen voor de laatste stempel. Daar waar ik afgelopen maandag op aanraden van de organisatoren een laatste parcourscheck deed, hebben ze de splitsing aanduiding op mijn aanraden nu juist aangepast of we werden terug naar de dijk gestuurd om te wandelen naar St.-Idesbald met zijn Houtsaegerduinen. Dit is echter bedoeld voor de wandelaars van de 16&22km terwijl wij de andere kant uit en zoeken langs de villa’s van dit Kunstenaarsdorpje om deze tocht te eindigen even voor de klok van half vijf.

Aantal deelnemers: 1268

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://photos.app.goo.gl/Hxmz47amwQj1ojSd2   

"Het is tijd voor mijn 2^de zit!"

1 keer per jaar ga ik telkens naar Binche om daar deel te nemen aan een wandelorganisatie van de Les Marcheurs de la Police de Binche. Normaal gezien is dat de ‘100km en Thudinie’ waar wegens de vaste pijnpunt van de NMBS kon ik er niet eens aan beginnen. Gelukkig heeft het bestuur van mijn wandelclub in het begin van het jaar al Binche gepland als busreis vandaag, een herkansing dus om dan toch in de stad van de Gilles te gaan wandelen. Het is even voor tien uur als ik aan de wandeling van 30km kan starten via de kleine winkelstraten. Terwijl de kleinere afstanden blijven in de binnenstad wandelen wij naar het stationsgebouw om een einde te maken aan het centra gedeelte. Daar het de gewoonte is blijkbaar hier om de auto’s te parkeren op de voetpaden zijn wij dus genoodzaakt om op de rijweg te blijven wandelen. Eens de dorpskern uit krijgen we direct een ander decor met name een groene golvend weidelandschap waar ook het zijriviertje Le Luce doorstroomt. Merendeels onverharde paadjes brengt ons naar de 1^ste rustpost in het schooltje te Buvrinnes. De andere weggebruikers werden door de club gewezen dat er hier wandelaars hun terrein betreden maar gelukkig zoeken we al snel het onverharde op door middel van een bospassage in één van de fusiedorpjes van Estinnes. Al zullen de wandelschoenen nu wel vloeken als ze door de modder moeten gaan daar dit het best gemaaid smal paadje is die door het bos loopt. Als het één ding die je niet in de hand hebt is het wellicht de weeromstandigheden, maar de wandelaar is een man die van alle seizoenen houdt om zijn wandelschoenen te laten verwennen door al wat ons landje zich aanbiedt. Daar waar aan het gebouw tijdens een luchtgevecht Kapitein Albert Gilbert op 14 mei 1940 sneuvelde nemen we afscheid van de 20km- stappers en zoeken wij het bos op waarin wij moeten laveren van de ene naar de andere zijde om niet in één of grotere plas te belanden. In dat bos liep vroeger van Binche naar Vellereille-les-Brayeux ook een oude spoorweg die wij nog kunnen herkennen daar en ergens een overblijfsel uitsteekt in dit landschap. We wandelen naar het dorpje Peissant waar op het dorpsplein tegenover de volgende rustpost in het gemeentehuis waar je zelfs als koppel een rustpost kan bemannen. Daar waar je in Vlaanderen ver moet zoeken naar hoffelijkheid zijn ze hier niet kwistig om iedereen een “Bonjour” over te brengen naar de medemens, daar kunnen ze in onze landsdeel nog vaal aan werken. We zoeken terug het fietspad op waar we terug de wandelaars op pikken van de 20km vooraleer we samen rusten in de rustpost te Fauroeulx. We zoeken het bos van Wauhu op, niet voor het onverharde maar voor de geasfalteerde oude spoorlijn. Een wegwijzer langs onze route komt mij heel bekend voor met name die naar de Norbertijnse abdij van Bonne-Espérance waar we naartoe wandelen. Een beetje geschiedenis: De abdij van Bonne-Espérance, die in 1130 werd opgericht, was in handen van de norbertijnenorde. Ongeveer 650 jaar lang hebben er 1350 religieuzen gewoond. De laatste religieuzen hebben de abdijgebouwen in 1798 overgekocht en in 1829 aan het Seminarie van Doornik overgelaten. Sindsdien wordt er een college in ondergebracht. De abdij raakte tijdens de Franse Revolutie in onbruik, maar het is de enige abdij in Henegouwen waarvan de gebouwen intact zijn gebleven. De meeste gebouwen dateren uit de 18^de eeuw, maar in sommige binnenruimtes werd de stijl uit de 13^de of 16^de eeuw bewaard. Bovendien werd de kerktoren, een basiliek waarin het bekende standbeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Goede Hoop werd ondergebracht, in de gotische stijl uit de 15^de eeuw opgetrokken.

Genoeg met de geschiedenis alsook met de rust in de rustpost wandelen we verder en nemen afscheid van de 20km die al naar Binche wandelen en wij verder blijven afdalen naar het dorpje Waudrez voor de laatste rustpost. Nu nog een goede 2km al moeten we wel weer naar boven naar de Kathedraal tegenover het museum van de Gilles die je in alle kleuren en vormen kan vinden. Nog even een passage door het winkelgedeelte vooraleer we terug stappen in de startzaal waar een muziekbandje voor de ambiance zorgt waar ook gedanst wordt, een typisch carnavalstrekje van deze stad. Met deze omlijsting rest ons nog de terugreis naar het zeitje toe.

Aantal deelnemers: 793

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/M4D5CynX0Z5svxd23   

"Begonnen en eindigen te Lede& niet voor het eerst dit jaar!"

Begin Juli waren we ook te gast bij Jeroen& Etienne te Lede voor hun organisatie bij Euraudax, nu enkele maanden later staat het weer op het programma met hetzelfde concept maar toch een ander parcours. Wie Euraudax nog vreemd is laat ik jullie nog eens op de hoogte stellen dat aan een wandeltocht bij Euraudax mee doen wilt zeggen dat het een groepswandeling is onder leiding van een baankapitein over een afstand vanaf 25km tot zelfs 200km (al is deze niet in België meer te vinden) aan een tempo van 6km/u op hoofdzakelijk Belgisch & Frans grondgebied. Nadat Kristel mij heeft vervoerd van het station naar t’ Kantientje heb ik juist nog tijd om mij in te schrijven als de nodige materiaal boven te gaan om mij in te leven als signaleur om mijn wandelmakkers veilig door te tocht te laten waken. Jeroen blaast om 9uur op zijn fluitje, het teken om te vertrekken voor de 1^ste van 2 lussen van 25km. We wandelen richting de spoorlijn om al vlug het onverharde op te zoeken onder zonnige omstandigheden, nu nog tenminste. Het voetbalplein van KVC Jong Lede is druk bezaaid met de vele jeugdploegjes die hollen achter een bal die naar het juiste doel moet zien te geraken. Ons doel is om straks 50km op te teller te laten krijgen dus stappen we verder waar we aan het paaltje van Erembodegem het stukje bos met name de Molenmeersen, doorwandelen daar waar in tegenstelling tot vorig jaar nu de boomstammetjes opzij werden gelegd. Daar waar de jagers zich klaar maken om te jagen wandelen we terug naar Lede waar we halthouden aan Château Etienne of beter gezegd zijn woonplaats waar we getrakteerd worden door een bekertje zelfgemaakte soep met bijhorend een boterham met kopvlees of gehakt. Etienne is dus vroeg uit de veren dus om al die boterhammen te serveren alsook zijn soep te koken met behulp van zijn vrouwtje. Op onze tocht komen we herkenbare stukjes tegen die we nog weten van de vorige tochten zo te denken aan de stamkroeg de Weimenier met zijn rustgevende terras grenzend aan het natuurgebied Geelstervallei die vandaag weliswaar gesloten is. We zijn ondertussen beland in het gehucht Impe daar waar de ranken er troosteloos bij liggen typisch voor de herfst. Het kerkplein van Smetlede dorp doorkruisen we waar we een stukje volgen van de hier ‘Vier uitersten- wandelroute’ tot aan Serskamp dorp waar rusten wordt geblazen in het plaatselijk cafeetje. Wanneer we weer op route zijn passeren we het kasteeltje van meneer Brantano (CIO van die schoenenwinkel) & herkennen we de plaatse waar op eerdere organisaties van Euraudax Lede een wagenrust werd gepland. De zond heeft plaats gemaakt voor de eerste regendruppels dus mogen we de paraplu opendoen net terwijl we een deel beschutting krijgen gekregen door de vele bomen in het Onnebos, al is het gedeelte verhard waar we op wandelen. Is het nu toeval of niet maar net nu gaan de slagbomen dicht, perfect gegokt dus door Jeroen die hierdoor de kans krijgt om de groep weer in elkaar kan schuiven. Aan het grasperkje krijgen we een jenevertje aangeboden, hier moet iets aan de hand zijn! Dit wordt aangeboden door naast de organisatoren ook door de vader van Jeroen die vandaag zijn 1^ste schelp behaald alsook, zijn zoon (en baankapitein) Jeroen die zijn 3^de als mede- organisator Etienne die zijn 2^de schelp behaald. Wat is een “schelp” vraag je wellicht af? Wel, dat is een beloning als je 1000km hebt behaald bij Euraudax over tochten van 25 of 50km met maximum één van die tochten per wandeldag. Het is niet meer ver wandelen tot we weer aan de startzaal zijn om onze boterhammetjes te benuttigen. Voor 33 wandelaars is de afstand van 25km ietsje te kort en verzamelen rond 14.20u om onder de paraplu te beginnen aan de 2^de lus van 25km. Wandelen op dennennaalden ruilen we Lede voor Hofstade in waar al wat mogelijk is groen uitslaat bij de plaatselijke voetbalveld van Gijzegem, daar waar zelf de sponsors geen plaatsje krijgen rond het terrein. We wandelen het dorp uit terug de natuur in met name het Eekbos met zijn uitkijk hut te Schoonaarde waar in tegensteling tot vroeger bijna geen wandeltocht dit plaatsje hier aandoet, des temeer dat Jeroen zijn parcours naar hier heeft gepland om ook dit stukje te zien. In café ‘Lange Pier’ waar we nu eventjes rusten heeft de gerante een obsessie heeft voor bierflesjes zo te merken aan de vele soorten bevestigd aan de muur in het zaaltje achteraan. De gerante kwam ons ook vertellen dat hij daarmee begonnen is in 1998 en onlangs meer dan 500flesjes moest weg doen daar hij geen plaats meer had. Na de pauze is het tijd om de fluohesjes als lampjes boven te halen daar de duisternis gevallen is. We passeren het station van Schoonaarde om de lapjes aan te steken daar het nuttig kan zijn om de onverharde ondergrond te zien. Het is daarvoor dat Jeroen de laatste week nog een keer in de valavond het slottraject nog een keer heeft verkend in dezelfde omstandigheden daar het toch anders is dan in volle daglicht te wandelen. Afwisselend natte als droge weidepassages houden we nog eventjes halt aan de wagenrust te Wichelen, de thuisbasis van de wandelclub waar de organisatoren zijn bij aangesloten. Nog een 6tal kilometertjes rest er ons nog naar de startzaal waar we onze wandelboekje eerst af stempelen en een afspraak kunnen maken op Zondag 25 Februari opnieuw te Lede voor de volgende 25km- organisatie van Euraudax Lede.

Aantal deelnemers: 58

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euruadax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/dy6vv8H92kAc91zm2   

"Winter, Lente & Herfst, vandaag profiteren we ze van alle 3!"

Voor ze op wandelweekend gaan naar Einruhr in de Eifelgebergte richt Wandelclub Herentals tijdens de laatste weekend van Oktober hun jaarlijkse ‘Kastelentocht’ in vanuit het parochiecentrum te Westerlo, de Parel van de Kempen nog weleens genoemd aan de Grote Nete, omringd door een groene gordel van bossen en weiden.  Mijn club moest wel vroeg uit de veren daar wij vanaf de kust met de bus naar hiertoe zijn gereden. We zijn dus te gast bij de Herentalse Wandelclub die is opgericht in 1983 met als belangrijkste doel de wandelsport te promoten. Het is al na tienen dat we kunnen vertrekken, niet meer in groep van clubleden, uit de keuze van 7 afstanden variërend van 4 tot 29km waar we het voetgangerstunneltje induiken die ons leidt naar het Kasteelpark rond het Kasteel van Gravin Jeanne de Merode, gebouwd in Brabantse gotiek tussen 1909 en 1911. Van 1911 tot aan de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel bewoond door de gravin, haar vroegere gouvernante en enkele personeelsleden. Na de dood van de gravin in 1944, leidden de zusters augustinessen in het kasteel een rusthuis voor priesters. In 1972 kocht het gemeentebestuur van Westerlo het pand aan en richtte het in als gemeentehuis. De kabouters in het bos hebben wellicht nog nooit zoveel jeugd gezien die hun zondag jogging doen als de vele wandelaars vandaag. Eens uit het bos zijn al de afstanden nog steeds bijeen wandelend naar het dorpje Bergom(Herselt)om de rustpost te begroeten in de kelder van de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk. Daar het druk is in het zaaltje vertrekken we ineens daar voor de 2 grootste afstanden hier een plaatselijk lusje is ingepland. We moeten het dorp uit om het bos op te zoeken met name Provinciaal domein Hertberg waar we een passage hebben vooraleer het builtje van de Suikerberg over te wandelen terug naar de rustpost van daarnet. We wandelen grondgebied Geel tegemoet om aan het bruggetje over de Grote Nete rechts te wandelen naar het dorpje Zammel waar in de parochiezaal de volgende harde medewerkers ons begroeten. Waar andere afstanden al richting de aankomst wandelen is het voor ons de tijd om hier een plaatselijk lusje te doen. We wandelen het dorpje uit langs de Sint-Dimpnakapel die zich bevindt tussen Zammel en Oosterlo. Volgens de legende verbleef Dimpna hier in een kluizenaarshut totdat zij door haar vader werd ontdekt. Hier ontstond dan ook een bedevaartsplaats met een kapel en een Sint-Dimpnaput, aan het water waarvan miraculeuze krachten werden toegekend. Alpaca’s zijn mooie beesten, dus storen we ze niet wanneer we de Kalvarieberg, die ontstond doordat de westenwinden de immense hoeveelheden dekzand bijeen bliezen tot hoge duinruggen. Het gebied kreeg na WOII een religieuze betekenis, getuige hiervan zijn de Lourdesgrot, het kruisbeeld en de kruisweg. Nadat we een 2^de keer hebben gebruik gemaakt van de rustpost wandelen we naast de (vuile) Grote Nete waar we de kleinste afstanden eerst oppikken vooraleer de Grote Markt van Westelo waar Centraal het witmarmeren monument ter ere van graaf Henri de Merode staat. Aan de andere kant van de straat zijn we zonder het te beseffen, daar we niet van hier afkomstig zijn, afgestevend in de startzaal waar de organiserende club met 2134 deelnemers tevreden kunnen terugblikken op deze editie. Nu wacht voor onze club nog een verre verplaatsing terug naar het zeitje.

Aantal deelnemers: 2134

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/2sF1tV5UjNnlwbQl1   

"Het is nu al tijd voor de laatste!"

Na vanavond zitten noodgedwongen alle 100km- tochten van 2018 erop en dit doen we net zoals de eerste dit jaar bij de wandelfamilie Euraudax, vandaag diegene van Kuurne-Ieper die uitwijken naar Zonnebeke. Ruim op tijd vooraf komen we één per één binnen in café De Dreve om ons in te schrijven voor 1 lus van 50km of meerdere die zullen kiezen voor de samensmelting van beide lussen. Wanneer we het fluitsignaal horen trekken we met een 30- tal op gang om het Polygoonbos in te duiken waar aan het uiteinde een soldaat op wacht staat paraat met zijn geweer. We hebben het hier over het monument 'Black Watch Memorial' aan het kruispunt bovenop de autosnelweg. Naast het Polygoonbos vind je ook het Nonnebos waar we deze nu rond wandelen richting Bellewaerdepark die ten volle draait. Wanneer we door de signaalgevers de zeer drukke baan veilig kunnen over steken duiken we het provinciedomein Gasthuisbossen waar de herfst zijn eer in het hoog houdt door de vallende bladeren/kastanjes alsook de uitschietende paddenstoelen. Eens het domein uitgestapt nemen we een banaan aan omdat we toch na 7 kilometer krachten moeten op doen voor de nog vele volgende kilometers. Om de hoek vinden we Hill 60, één van de vele herdenkingssites die men vind rond de vredesstad Ieper. In 1914 veroveren de Duitse troepen de heuvel op de Fransen. De Britten nemen de sector over en het ondergrondse gevecht begint. Allicht is het hier dat op 17 februari 1915 de eerste Britse dieptemijn tot ontploffing gebracht. Bij een volgende ondergrondse actie op 17 april 1915 komt de heuvel in Britse handen. De ondergrondse oorlogsvoering duurt tot begin juni 1917 (Derde Slag bij Ieper). Veel soldaten die werkten en vochten in de donkere tunnels zijn er ook gestorven en liggen nog steeds naamloos in de klei begraven. Hill 60 is een begraafplaats zonder grafstenen. De volgende natuurdomein is voor mij ook bekend daar ik al vele malen door het provinciedomein Palingbeek waar men her en der met water ondergezette kraters vindt. De eerste mooi onderhouden Commonwealth War Graves begraafplaats is die van Spoilbank Cemetery(1915). De naam van deze begraafplaats verwijst naar de oevers die werden opgeworpen bij het uitgraven van het nooit voltooide kanaal Ieper-Komen. De begraafplaats lag nabij 'Kingsway' en werd vaak ook 'Chester Farm Lower Cemetery' (vlakbij lag Chester Farm) of 'Gordon Terrace Cemetery' genoemd. Hier werden veel manschappen van het '2nd Suffolks Regiment' begraven, die het leven lieten bij de verdediging van 'The Bluff'. Er liggen nu 520 militairen begraven, waaronder 436 Britten (waarvan 113 ongeïdentificeerd), 68 Australiërs (waarvan 6 ongeïdentificeerd) en 16 Canadezen (waarvan 6 ongeïdentificeerd). 11 militairen, waarvan aangenomen wordt dat ze onder naamloze grafstenen begraven liggen, worden herdacht op een 'special memorial'.

We haasten ons om vlug door de dorpskern van Voormezele, om toch de kalmere wegen op te zoeken op weg naar de volgende bevooradingspunt die is gepland aan het 'Klein Vierstraat British Cemetery(Kemmel 1914-1918)' genoemd naar het nabij gelegen gehucht ‘Vierstraat’. Hier vinden 779 Britse, 8 Canadese, 8 Australische, 7 Nieuw-Zeelandse, 1 Zuid-Afrikaanse, 1 Brits West-Indische, 1 Chinese & 17 Franse soldaten hun eeuwige rust. Het is toch verwarmend dat we een gesneuvelde soldaat van 38jaar broederlijk naast zijn kameraad van 19jaar zien liggen. Links zien we de Kemmelberg maar naar daar wandelen zou wellicht nog meerdere kilometers op onze teller hebben gestaan en wandelen we de oldtimers tegemoet naast de wijnranken, maar toch enkele stappen moeten zetten daar de GPS niet altijd de juiste weg aanduid, gelukkig zijn er meer die de weg weten om onverhard te klimmen naar de top van de Baneberg. Die berg is een uitstolpje van de Rode Berg waar aan de andere kant van de weg een bos vindt waar me kan inwandelen, wat we ook even doen, vooraleer halthouden in taverne/feestzaal 'Wielewaal' gelegen tussen de Rode- & Vidaigneberg voor het verorberen van een breughelmaaltijd. Na 40 minuten wandelen we terug met ondertussen onze fluo- hesjes aan naar de top van de Rode Berg die we ook meteen afdalen met een stuk van 12%. Achter elkaar op het onverharde paadje richting het Scherpenbergbos waar we stukjes herkennen die we daarnet nog deden maar dan in tegengestelde richting. Wanneer we door De Klijte doorwandelen wordt het stillaan echt donker en blijkt het alsof ze bespaard hebben op straatverlichting daar we door vele pikdonkere stukken moeten wandelen. Als je de streek zo goed al op je duimpje kent weet je dat we nu naast Dikkebusvijver wandelen met daar niet ver vandaan ook het Tortelbos, nu te donker om door te wandelen in groep. Het hoekje om zien we de skyline van het verlichte Ieper maar wandelen we door rond Zillebekevijver waar aan de parking we ons laten bevoorraden. Als je een voetballiefhebber bent maar geen idee heeft naar de tussenstanden van het voetbal moet wel achteraan in de groep wandelen daar Jos ons laat mee genieten van het radiosignaal op zijn mobieltje. In quasi rechte lijn wandelen we terug richting Zonnebeke waar we aan het uiteinde iets te zien is. Op Clapham Junction(een plaats hier genoemd naar het bekende treinstation te Londen) staan 2 monumenten, met name 2 obelisken, de ene voor het "Gloucestershire Regiment"(vooraan) en de andere voor de "18th Division"(andere kant van de straat). De soldaat heeft zijn plaats nog niet verlaten in het donkere maar dit doen wij ook niet tijdens de warme maaltijd waar we konden kiezen uit vol-au-vent of karbonade met aardappelen. Het is inmiddels zondag geworden wanneer we onze bagage terug in de remorque leggen daar ze kan vervoerd worden naar de volgende post. Een zaklampje bovenhalen is voordeliger wanneer we terug, nu maar met zen 30 meer, door het Polygeenbos verder wandelen naar het heksendorpje zonder eerst een zelfportret maken van een collega(zie je wel dat ik durf)wandelaarster. We laten de heksenaren rustig genieten van hun nachtactiviteit, maar rusten zit er voor ons nog niet in daar we zeker nog de ganse nacht wandelen is wat me moeten doen. Met Geluwe, Vijfwegen, Moorsele& Wevelgem kan je zeggen dat we op grondgebied groot Kortrijk nu zijn. Sommige van onze collega’s moeten zich een beetje thuis zijn daar hun wandelclub zoals, 12u van Lauwe of WSK Marke hier vandaan zijn. Niet ver van de kerk van Marke vandaan vind je café ‘Schuttershof’, tevens ook de startzaal van een andere organisatie van deze club, waar we tijd maken voor ons ontbijt en/of hazenslaapje. Het is hier dat we afscheid moeten nemen van één van de mensen die instaat voor de organisatie daar ze zich niet meer fit voelt. We trekken ons op gang voor de laatste lus van een goede 25km naar het centrum van Lauwe, daar waar de kermis nog gesloten is terwijl de bakker de voorbereidingen treft om zijn winkel open te doen. We wandelen naast de Leie aan beide kanten vooraleer we getrakteerd worden op een rijstpapje. Via de Sint Jan Baptistekerk komt de zon op in Geluwe boven het gemeentepark die we door wandelen richting de gehuchten ’t Zwaantje & Molenhoek om te zoeken naar de brug over de autostrade. Waarom?, zou je nu zeggen! Wel, het is daar dat we de laatste kans krijgen om ons te bevoorraden om toch nog onze tank te vullen, want met een lege maag zal dat moeilijker en moeilijker worden. We volgen een stukje van de Heksenwandelpad om aan de andere kant van Beselare te komen. Ik ken de laatste meters zo goed al uit mijn hoofd daar ik weet welke wegen we moeten nemen om terug het Polygoonbos in te duiken, maar eerst een groot klaprozenveld kunnen opmerken aan de rechterkant. Naar rechts en nu altijd maar rechtdoor naar de andere kant van het bos waar we uitkomen aan café De Dreve waar Frank Rottiers (al !!!!) zijn 71^ste Gouden Arend mag ontvangen, je moet het maar doen hé. Met dit verslagje maak ik een einde aan de wandeltocht nadat ik eerst mijn nachtrust heb ingehaald. 

Aantal deelnemers: 37

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6472259413046254785?authkey=CMqaq6rLuMX6GQ   

"Voor de meesten is thier ni plât!"

Oudenaarde aan de voet van de Vlaamse Ardennen waar gezweet / gepuf, gevloek over die hellingen & verbazing over het panoramisch landschap een paar karakteristieken zijn over deze streek. Euraudax Lede onder leiding van Jeroen & Etienne richten voor de 2^de keer hun “Bonenklakkerstocht”, ditmaal tijdens de week. Hoe komen ze aan die naam van de tocht? Wel, de inwoners van Oudenaarde worden bonenklakkers genoemd. In vroegere tijden verdienden vele bewoners de kost met het aan de man brengen van gepofte bomen op talrijke evenementen in Oost-Vlaanderen en daarbuiten. Wanneer bonen gepoft worden, klakken ze open, hetgeen ‘Bonenklakkers’ verklaart. Verzamelen wordt geblazen in de brasserie van het Centrum Ronde van Vlaanderen waar alles over deze wielerklassieker te vinden is. Wanneer de beiaardsklokken om 10u luiden trekken we ons op gang tussen de baankapitein Jeroen & laatste man Etienne richting de Grote Markt waar deze wordt verfraaid en stappen naast de stedelijke bibliotheek door het begijnhof. De organisatoren hadden wellicht maximum een 20- tal deelnemers verwacht, maar door het mooi weer en wellicht door het decor zijn er dat 49 geworden. Over de Schelde heen zoeken we het onverharde van natuureducatief gebied ’t Spei op naar het dorpje naast Oudenaarde met name Leupegem. Wanneer we de groep tezamen hebben genomen kunnen we door de seingevers snel de drukke baan over steken waar we merken dat hier vroeger ook een station gelegen maar deze is nu een gezinswoning geworden. De opwarming is begonnen wanneer we via de Vlaamse Ardennnendreef bergop gaat op smalle wegen naar het gehucht Edelare die aan de voet ligt van de Volkegemberg die we langs de zijkant rechts laten liggen. We gaan naar de top van de Wolvenberg en zijn we boven zonder we het beseffen. In de verte zien we de dorpskern met zijn kerk van Mater, gelukkig duiken we het Bos ’t Ename in waar we nu al pijltjes herkennen van wandelclub Hanske de Krijger die hier in de buurt dit weekend een wandeling inrichten. Dit stukje groen is een Natuurhistorisch bos dat reeds van in de Middeleeuwen nauw verbonden was met het havenstadje Ename, en later met de abdij van Ename. Het bos heeft steeds een belangrijke rol gespeeld in het dagelijkse leven in Ename. Nu vormt verschillende soorten trappen nu ook een decor in dit landschap. Terwijl een werknemer de stilte doorbreekt met zijn bosmaaier maken we tijd om na 9,5km eventjes te rusten bij de wagenrust waar de deelnemers worden bevoorraad. We zien voor ons de kerk van Mater als mikpunt dat dit het hoogste punt van deze tocht is zegt Jeroen tegen me net na de tussenstop. Trapsgewijs gaat het naar boven tot aan de Kapel St. Amelberga waar we even wachten op de laatsten die nog steeds bezig zijn aan hun opwarming. Naast de begraafplaats wandelend dokkeren we over de kasseien van de Ruiterstraat, iets minder snel dan de toekomende voertuigen om te wandelen door het Volkegembos, aan het uiteinde laverende tussen de grote plassen waar we tijd maken voor onze lunchpakket aan Tearoom – suikerbakkerij – brasserie “Jan Van Gent”. Jan van Gent was oorspronkelijk een rondreizende kraam dat op Vlaamse kermissen en bedevaarten peperkoek en snoepgoed te koop aanbood. Vandaag is het nog altijd een familiebedrijf met een stevige reputatie als artisanale confiserie, tea- room & brasserie. Onlangs vierde de ze in 2012 hun 200^ste verjaardag die vandaag wordt opengehouden door hun zesde generatie. We trekken ons weer op gang dwars door Maarkedal waar we de Eikenberg afdalen, vroeger nog volledig met kasseien aangelegd, nu aan beide kant kan kiezen voor asfalt. Het volgende wat op onze menu staat is de kleine puist(want alles is hier plat hé)is de Ladeuze in verschillende fases beginnend met afdalen om dan voor de meesten kleinere stapjes te zetten. In Leupegem merken we een straatnaambordje ‘Ten Berge’ en rarara dan moet het wel omhoog, gedaan met de opwarming! Het is wel het laatste stukje vals plat zegt Jeroen en dalen af kijkend naar beneden want her en der liggen er losliggende stenen, de ene al groter dan de andere. We zijn opnieuw beland aan het oud stationsgebouw niet ver van de Sint-Amanduskerk te Leupegem. Waar een fietsend koppel even vlug trapt als wij stappen duiken we net zoals het begin door het ’t Sprei waar dit stukje goed is verkend geweest door Jeroen & Etienne afgelopen vrijdag want je kan hier gemakkelijk rondjes blijven maken voordat je de uitgang gevonden heeft. We steken de Schelde over onder het gejoel van kindergeluiden die zich rot amuseren op de kermis die tijdens deze periode ook plaats vindt. Daar hebben we geen tijd voor daar we liever kiezen voor een drankje nadat we eerst de organisatoren puike complimenten geven met hun uitgewerkte wandeltocht.

Aantal deelnemers: 49

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6463017150210523937?authkey=CJfEjNWPzpSFQA   

“Wie van de drie 100km- tochten krijgt vandaag de eer?”

Naast de Nacht van West-Vlaanderen, Door Vlaamse Velden is er ook die van Euraudax Torhout en die laatste is dit weekend aan de beurt waar we in groep wandelen gedurende 20h. Om 14h zaterdagmiddag starten we met 57 medewandelaars vanaf café Heidelberg het station tegemoet en Torhout al snel verlaten. We hebben niet voor het eerst dit jaar afspraak met een passage door het Groenhovebos maar toch maken we er een plaatselijk lusje in. Daar waar er een jumping plaatsvindt blijven we wachten of er al dan niet de voorspelde buien zullen vallen op weg naar de 1^ste wagenrust(WR) op het Rozenplein. Via het Moereveld passeren we het Bakvoordekapel en volgen een stukje van het Maerkeveld- wandelroute naar het gehucht Don Bosco waar even verder naast een landbouwer de volgende WR plaats vindt. Het centrum van Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog even door t' Hoge om de oude spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer naar de startzaal gaan om vlug ons fluohesje meet te graaien. Naar aanleiding van 35-jarig bestaan van Euraudax-Torhout vindt in zaal Turfhauwe te Lichtervelde ons avondmaal of zeg maar een feestmaal plaats bestaande uit visragoût en kalkoenborst met groentjes vergezeld van water en/of wijn. We wandelen stilletjes de nacht inmat als decor het hoevegedeelte met onderweg ook kapelletjes waar na de brug over de autosnelweg Wingene-Zwevezele aandoen tot aan de Landsman waar gekozen kan worden voor de WR of het cafeetje binnen gaan bewakend door een rode hond. Op macadamwegen wandelen we terug naar Torhout via het Groenhovebos, nu verharde gedeelte, naar de startzaal waar de belegde broodjes ons laten smaken. Het is tijd om te beginnen aan de 3^de lus te beginnen opnieuw richting het station om nog verder te wandelen naar Ruddervoorde > Veldegem(voor de WR aan de kerk)om via Zedelgem waar net voor de passage van het industriepark de voeten net niet hoog genoeg werden gehouden en zo rapper valt en de teller nu al staat op 3.  Om ook door de industriezone te wandelen waar we vooral naast maïsvelden wandelen tot aan de WR te Zedelgem. Wanner we een bakkerij passeren in het gehucht Driekoningen neem ik wellicht als eerste een exemplaar van 'de zondag' mee om bij te nemen om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws van gisteren. Na het ontbijt zijn we niet compleet meer daar anderen hebben gekozen voor een kleinere afstand. Het zal niet meer lang duren wanneer het weer licht wordt tijdens onze laatste lus die begint traditioneel weer richting het station complex, het centra door naar de ingang van de oude spoorweg(Groene 62)die we blijven volgen tot even na de derde brug om deze te verlaten netjes op een rij en merken dat tussen de kop en de staart er een verschil is van 2min. 40sec. We zijn beland in Ichtegem waar de WR is op het eigendom van één van de medewerkers. Als we op onze afstand blaadje kijken merken dat het de bedoeling was dat we hier straks weer terug keren maar door de te grote achterstand van het tijdschema hebben de organisatoren besloten om de voorziene lus weg te schrappen en deze te ruilen voor een langere pauze die trouwens ook een drink is gegeven door een deelnemer die zijn 24^ste Gouden Arend heeft behaald. Nog een goede 8 kilometer wachten ons nog richting de finish, wandelend door het Wijnendalebos, daar waar vroeger een munitiedepot was gelegen maar niet langs het kasteel. We wandelen nog een keer door het gehucht Don Bosco voor we via het gemeentepark Rivierenhof, gemeenteplein het perron onder wandelen naar onze startzaal.

Aantal deelnemers: 57

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6461906430131379665?authkey=CILfpJeGpN_1jwE   

"Het is niet meer zoals vroeger!"

Aan het einde van de zomervakantie vindt de jaarlijkse ‘4-Daagse V/D Yzer plaats waar men ons aan de oorlog wilt herinneren, de band tussen defensie en burgers versterken alsook ons kennis wilt laten maken met de westhoek. Voor mij zal het de 22^ste editie(in 2014 niet deelgenomen) zijn waaraan ik deelneem, vroeger over de 16km nu al enkele jaren de grootste afstand. Hieronder maak ik een verslag per dag over het parcours van de 45^ste editie.

Dag 1:

Al enkele jaren laat ik de massa vroeg starten en kies ik liever om eerst goed uit te slapen daar de komende dagen dit niet van toepassing zal zijn. Als ik aan het Astridplein aankom zie ik nog een heel lange rij aan de inschrijvingstafel, gelukkig heb ik dit gisteren al gedaan. De inschrijvingsprijs bedraagt dit jaar €6/per wandeldag(€5 vooraf)maar als je ook wil dienst maken van het transportbussen betaal je er €6/dag er bovenop en dit te zeggen dat het vroeger nog 125 Belgische frank was per dag. Waarom ben ik op het Astridplein? Wel, naar aanleiding van de 50^ste verjaardag van de Orde van de Paardenvissers hebben ze alles geïnstalleerd hier. Bij mij weten in is het de eerste keer dat we het strand bewandelen met zen allen richting Koksijde waar we ter hoogte van Sint- Andre afscheid nemen van de kleinste afstand. De rest van de meute kiezen waar ze kunnen voor het harde zand tot aan de eerste appartementen waar we de dijk zullen volgen tot aan Ster der Zee. De mensen van de 16km gaan hier naar links om via de Duinenbdij, door het onverharde van de Noordduinen naar de top van de Hoge Blekker om een passage te hebben door de Doornpanne en ons straks weer zullen bij voegen. De 2 grootste afstanden wandelen tot aan het einde van de dijk om de Houtsaegerduinen te bewandelen, wat later zal blijken voorlopig het laatste stukje onverhard, de rest is straatsteen. Aan de CC Taf Wallet(einde Houtsaegerduinen)hebben we ook afscheid genomen van de 24km en wandelen via de Noordhoekstraat naar het Vaubanpark gevolgd door het Sint-Walburgapark waar we belanden op de Grote Markt van Veurne. Aan de jachthaven pikken we het flesje limonade mee en komen nu pas het grootste volk tegen langs de Lovaart. Aan de Kortewildebrug gaat het naar links en doen we eerst het Titanenpad aan vooraleer we Steenkerke binnen treden waar het cafétje wellicht de beste dag van het jaar zal hebben met al die wandelaars die hier ene drinken. We wandelen langs de Steengracht naar het spoor die we voor eindje zullen volgen terug richting Veurne waar we het station volgen die nog altijd in herstelling is. Nu is het tijd om Veurne letterlijk de rug toe te keren langs het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke voor een goede 3- tal kilometer. Het IWVA/Aquafin heeft een hart voor de wandelaars en stelt hun domein open om al de wandelaars een kortere stukje te doen naar de oude munitiedepot waar we na het ontvangen van het fruitsapje de wandelaars van de 24km terugzien. Zij zijn via de Noordduinen in St.-Idesbald even de stappers gezelschap gehouden van de 16km om aan het gemeenteschooltje te wandelen door de militaire begraafplaats het zand op te zoeken van de Liefoordduinen tot bij ons. We wandelen naar Oostduinkerke- dorp waar al de afstanden halt kunnen houden op het binnenplein van het visserijmuseum maar hier is dit jaar niet het einde. In de Piet Verhaertstraat duiken we de Plaatsduinen in, (joepie, eindelijk weer onverhard)merendeels achter elkaar daar het paadje smal is waar deze direct aan de andere kant van de straat vervolg wordt door de Zeebermduinen. Het is hier dat we nog even afscheid nemen van de 16&24km die meerdere meters nog moeten afleggen en dit doe ze via de Ter Yde-duinen met daar bovenop het Hannecartbos voor de 24km- stappers. Het strand laten we nu voor ons liggen en wandelen op het voetgangerspaadje de zeedijk van Oostduinkerke terug op waar we enkele meters voor de aankomst nog een traktatie krijgen van een lekker soepje. Zo zit mijn thuismatch er al op na dag 1 en ben benieuwd wat we de volgende dagen nog krijgen.

Dag 2:

Daar waar de markt van Diksmuide wordt vernieuwd moest de organisatie op zoek naar een nieuw terrein waar ze al die duizenden wandelaars konden verwelkomen zonder dat ze als haringen in een ton moesten wachten op het startsignaal. Vandaag willen ze meer wandelaars aantrekken op de afstand van 8km door te werken met bussen die ze zullen brengen naar drie verschillende startlocaties met name keuze ‘IJzer’(8,7km)waar ze hoofdzakelijk zullen wandelen naast het water oftewel keuze ‘gemakkelijk’(8,8)km over goed begaanbare wegen, of laatste keuze optie ‘Blankaard’(8,7km)waar ze wandelen door dit natuurgebied. Als dit nog niet genoeg moeten de mensen met een buggy of rolstoel-gebruikers het traject volgen van 23km daar de andere afstanden onverharde stroken krijgen zonder omleiding mogelijkheden. We verlaten het VTI- schoolcomplex waar we de spoorweg onder wandelen op zoek naar de IJzertoren waar we een gratis boterkoek krijgen van de sponsor ‘Diksmuidse Boterkoeken’. We wandelen door al de deeldorpjes van deze stad waar in hun naam ……..kapelle voorkomt, zo te denken aan St.- Jacobskapelle + Oudekapelle & Nieuwkapelle. Ondertussen heb ik mijn plakkerige handen kunnen afspoelen aan de waterstand vooraleer we de 10km passeren vlak voor de Knokkebrug. Het is vanaf hier dat we allen wandelen een heel eind stuk langs het kanaal IJzer-Ieper waar we het harde wegdek ruilen voor een slecht bollende onverhard naast de Martjesvaart die uitkomt aan de drukke baan waar we door de scanning wandelen. We passeren een groot rotsblok, binnen een omheining van met ketting verbonden obussen. Deze steen herdenkt de 3^de Belgische Divisie voor hun bijdrage aan de Slag bij Merkem(17 April 1918). Dat wil zeggen dat we nu door Merkem wandelen waar ze de weg aan het herstellen zijn en daardoor weinig verkeer is. We zien voor ons de wieken draaien van de Beukelaremolen maar eerst pikken we een appelsapje mee want drinken is de boodschap in dit warme weer om en bij de 25°C. De ezels trekken van al die wandelaars niets aan in het gebied vijfhuizenbroek en grazen gezellig verder terwijl wij de 24km(+keuzestappers 8km)terug begroeten en binnen treden in natuurgebied De Blankaard met zijn poortjes en houten bruggetjes. We wandelen door het bezoekerscentrum waar we ondertussen bezig zijn aan het laatste uur en Woumen by-by zeggen en wandelen op de drukke baan om de overbrugging zo kort mogelijk te maken voor al de afstanden terug naar het schoolcomplex. Morgen is het vroeg opstaan want voor de verplaatsing naar Poperinge vertrekken de bussen vroeg.

Dag 3:

De dag van Poperinge is al enkele jaren de mooist van alle vier, ben benieuwd. Vertrekken doen we net zoals vorig jaar op het stationsplein, wellicht vanaf nu of aan voor altijd. Eens gestart wandelen we tussen de winkels naar de Grote Merkt om aan de kerk links te gaan richting de ring waar de MP zorgt dat we veilig Poperinge kunnen uitwandelen. Tussen de hoppevelden nemen we afscheid van de 8km en wandelen we verder door het domein de Lovie waar aan de uitgang ons een limonade wordt aangereikt. In Canada zijn we nu beland als we het naambordje mogen geloven maar toch zoeken we de Sixtusbossen op waar we de groene pijltjes(16km)hun eigen weg kiezen. Niet later is het ook van dat voor de 24km onder het geluid van een militaire helikopter die nu al via Krombeke richting de abdij trekken. In de Hapjeshoek passeren we het bordje van de 10km en gaat het bijna in rechte lijn en dit allemaal verhard(weeral!!!!)naar Stavele. In dit dorpje maken we een hoekje rond de kerk voor meer kilometers te hebben en is het tijd om te wandelen op het jaagpad naast de oevers van de IJzer die we dan weer over steken via de Eversambrug tussen de schapen door naar het Eversambos die voor ons ligt met een suikerwafel aangeboden door de organisatie. Als we 20km achter de boeg hebben volgen we het binnenbaantje, die ik meermaals doe als ik met de fiets hier ben naar het dorpje Westvleteren. Ook hier maken we een extra blokje om en dit omwille van het Belgisch militair kerkhof wat natuurlijk makkelijker maakt om aan die 33,6km te komen die toch ver boven de normale 32km moet zijn. Al is Poperinge nog 8km tot hier, in werkelijkheid zal het nog 11,6km worden. Wij pikken de collega’s van de 24km op en gaat het via de Sixtusbossen met zijn grot, het hoekje om langs de abdij waar we voor ons in lange sliert de groene pijltjesvolgers ons bijvoegen. Even net na het bordje van de 30km nemen de 8&24km de andere kant maar toch ook langs de hoppevelden die nog eventjes het onverharde gaan bewandelen naast de Poperingevaart. De lokale politie zorgt ervoor dat we de drukke baan kunnen oversteken om met zen allen nog door het Frimoutpark te wandelen om via het vernieuwde zwembad terug belanden op het stationsplein. Wat traditioneel de mooiste dag van de editie moet worden is een zware!!!! ontgoocheling geworden met veel te veel verharde stukken, nog minder dan de vorige dagen en het is niet allen ik die daarover denk hoor. Morgen is het tijd om alweer aan de laatste dag te beginnen.

Dag 4:

Welkom in de kattestad Ieper waar we ons klaar maken voor de 32,5km laatste wandeldag waar het thema ‘100 jaar Slag van Passendale’ zijn naam alle eer gaat aandoen naast de talrijke begraafplaatsen her en der rond deze streek. Voilà, we zijn gestart en wandelen de Menenpoort door en passers quasi de eindlocatie al maar we wandelen eerst even verder en hebben al snel onze gratis aangeboden limonade al en dit voor het bordje van de 5km en merken rechts van ons het Princess Patricia's Canadian Ligt Infantry(monument). Als we zicht krijgen op de autosnelweg zijn de 2 kleinste afstanden van ons afgehaakt en wandelen Zonnebeke binnen waar aan het oude stationsgebouw we nu alleen zijn en als enige de kans krijgen op naast ‘Tyne Cot Cemetery’ te wandelen met zijn 11 957 waaronder 8369 niet zijn geïdentificeerd, de grootste militaire begraafplaats van België. Gestaag bergop gaat het naar het dorpje Passendale waar we het Canadian Memorial op onze weg tegen komen. Hier is het verste punt en moeten we weer terug via de achterkant van Tyne Cot naar Zonnebeke waar ik ben rond de klok van halfelf en we pikken de 24km- stappers mee door het kasteelpark en gaan op zoek naar het Polygoonbos met onderweg het bordje van 20km. Aan de parking zien we al het 'Australian Division Memorial' die te bereiken is na een trappenreeks en duiken nu echt het bos in(nu pas het echte eerste onverharde stuk)om. We herkennen nu ook de soldaat in actie met name de 'Black Watch Memorial' om alles tope te laten komen om het slot van deze editie af te leggen. Je hebt nog de allerlaatste kans om je te verzorgen naast Bellewaerdepark vooraleer we dwars door de parking van het pretpark om uit te komen aan het Hooge Crater Cemetery. Via een boerderij waar we het laatste sapje krijgen wandelen we door de talrijke poortjes naar Zillebekevijver toe. Jaarlijkse rendez-vous is dit alsook het laveren tussen de wandelaars en merk dat men het steengruis hebben geruild voor hard wegdek. Het tunneltje onder naast de Crack winkel om naast de camping de wijk Torrepoort in te wandelen en onze aandenken op te halen en dit jaar terug een medaille. Mochten we een conclusie moeten maken kunnen we beslissen dat ze met onderscheiding gebuisd zijn wegens te veel verharde wegdek ondanks het positieve puntje dat we voor het eerst het strand hebben bewandeld.

Aantal deelnemers dag 1:

Aantal deelnemers dag 2:

Aantal deelnemers dag 3:

Aantal deelnemers dag 4:

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6457126669982598081?authkey=CNGMkvKG97-Zfw   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6457481872037049745?authkey=CJOuwe_E_tmLgwE   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6457855431451387329?authkey=CPC527Gr1s25Kg   
https://plus.google.com/u/0/photos/100518113529093874334/album/6458227723899922945?authkey=CIrG7ajljePyvwE