"2/2 op mijn
rapport voor de 125km, 0/2 voor de 125km"
Als je een gouden arend wilt halen bij Euraudax Belgium moet
je 2 maal 125km wandelen aan één stuk zonder slaap of het moet een hazenslaapje
zijn tijdens de lange pauzes. Vandaag organiseert Euraudax Brakel o.l.v. de 2
Danny's de 20h van Brakel. Het is de baankapitein Danny die me komt ophalen om
me naar de startplaats sporthal 'de rijdt' te brengen. Eerst begroeten we
iedereen hoofdzakelijk de steeds terugkerende makkers die ook houden van lange
afstanden te wandelen. Euraudax is ook bekend over de grenzen met wandelingen
in Frankrijk, Duitsland, etc. Zelfs een groepje Denen hebben de weg gevonden om
hier de streek te komen verkennen door in groep te wandelen aan een tempo van
6km/u. Het is rond de klok van 11u wanneer we met z'n 83 zijn vertrokken voor
de 1ste lus van 50km waar het niet lang duurt voor we kennis maken
met het op en neer wandelen die deze streek rijk is. Tijdens de afwisseling van
(on-)verharde paden in Zegelsem merken we pijltjes op voor de wandeling van de
wandelclub uit Nukerke die morgen hun wandeling . hiernaar toe brengen. Na een
8km en al over het middaguur krijgen we bij de eerste wagenrust een warme
kippenbout aangeboden door de medewerkers die we met volle teugen afknabbelen.
We blijven achter de baankapitein onverharde stukken opzoeken tot het
Etikhoveplein voor de volgende bevoorradingspost. Het is hier dat een
pasgetrouwde koppel hun mooiste dag van hun leven hebben te merken aan de
paardenkoets voor de kerk. Kleine stapelwolkjes met verbeelding zie je zelfs er
iets in, brengen ons met poze's afkoeling. We wandelen Leupegem binnen waar de
verleiding naar de Koppenberg groot is maar daar gaan we niet naar toe. Via de
spoorweg die we volgen gaan we nu nog niet naar het centrum van Oudenaarde maar
eerst geven we onze bonneke af in ruil voor een broodje die we bij een drankje
benuttigen in 'The Outsider' met zicht op de kerk van Oudenaarde bij het meer.
hier kan je ook terecht kan voor events, incentives, teambuilding, survival, sportkampen,
milieuklassen, expedities en nog veel meer. Via het meer dat we een tijdje
volgen verlaten we het domein en trekken nu echt de stad van Adriaan Brouwer in
waar tijdens de laatste weekend van Juni de Bierfeesten plaatsvinden. Tussen de
drukte slaan we net voor het stadhuis rechts af om door het
Liedtspark(stadspark) om lang beide kanten van de Eindrieskaai te wandelen
langs de Schelde tot aan het Kezelsfort waar we eerst een ijsje eten voor we
gezamenlijk het bezoeken. Het fort is gebouwd tussen 1822 en 1824 door 1500
bouwvakkers tijdens de Verenigde Nederlanden met als doel Oudenaarde te
beschermen tegen eventuele aanvallen van de Oostenrijkers of Fransen, maar werd
nooit gebruikt. In het midden staat het buitenverblijf van de eigenaar , een
klein kasteeltje(Belvedère). Het fort is
gesloten tussen 15 september en 15mei zodat de vleermuizen ongestoord kunnen
overwinteren. De ronde bogen van baksteen zien er als nieuw uit, ze hebben dan
nooit last gehad van weerinvloeden en erosie. Aan de ingang staan meters ver
confituurpotten die families gebruikte om de vruchten van de vele fruitbomen
rond het fort te verwerken. Het fort bestaat uit luistergangen(waar ze hoorden
of de vijand aan het graven was)& dynamietgangen alsook kazematten aanwezig
als verblijfplaats voor officieren. Eens we het fort bezocht hebben zien we
links nog een prachtig uitzicht over de stad voordat we de wandeling weer
hervatten via de Vlaamse Ardennendreef. Wanneer we het Markebeekje beklimmen we
de 1ste echte klim van de dag met name de Ladeuze waar het gras hoog
staat tot aan de extra ingelaste WR aan het kapelletje. Jean Jacques & Luc
trakteren ons op een glaasje daar ze hun al dan niet eerste gouden arend hebben
behaald. Na de aperitief wachten we geduldig op onze toer om het overstapje
over het prikkeldraad te nemen en hopelijk Danny geen klachten krijgt van de
plaatselijke landbouwer daar we op zijn patattenveld aan het wandelen zijn daar
het beter loopt. De 1ste lus zit er op en is het tijd voor het avondmaal te
benuttigen en tegelijkertijd Geudens Kim te feliciteren met het behalen van
zijn 21ste schelp. De fluohestjes worden aangedaan wanneer we met 68
man vertrekken voor lus 2. Naast Nederbrakel ligt op een boogscheut Opbrakel
waar we nog de kans krijgen nu het zicht nog optimaal is om door het
Rivierenbos te wandelen. Na het bos kiest Danny om een afslag eerder te nemen
wegens de tijd niet te veel verliezen daar we nog recht hebben om ons
dessert(rijsttaartje)nog te laten smaken. We hebben 60,5km op de teller staan
om via het gemeentelijk domein Reytmeersen de nacht in te wandelen en een blauw
uitzichttoren passeren voor we halt houden om de banaan als krachtvoer in te
nemen bij de kerk van Michelbeke. Er word blijkbaar veel gefuifd in Brakel want
her en der paseren we de ene jukebox na de andere op weg via het gemeentepark
naar de startzaal waar de benen/voetjes kunnen uitrusten tijdens onze koude
schotel. Alléz parti voor lus 3 waar we met 61 zijn vertrokken voor de
voorlaatste lus via het rondpunt met fietswielen Brakel uit te wandelen om
stilletjes vals plat naar de WR in Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een
bekertje frisdrank. Van de stad "beneden" moeten we dus ook naar die
van "boven" waar het luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus
Everbeek-Boven eventjes rusten. We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer
moeite met zijn ogen op te houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur
induiken en zoeken het Hoogbos op waar Danny heeft besloten om hier ook een
beetje in te korten via de Toepkapel daar we nog tijd genoeg krijgen om onze
ontbijt te benuttigen. In de startzaal krijgen Luc & Hugo hun aandenken
voor het behalen van hun arend. Waar we met 83 zijn vertrokken gisteren ochtend
zijn er 60 die vinden dat ze nog een 25km kunnen bijdoen en beginnen met goede
moed te klimmen naar de top van de Valkenberg om verder naar boven te gaan
nadat we een rode kip zijn voorbij gewandeld in de rarara.....Kiekenstraat. In
Elst zoeken we een stukje bos op die uitloopt na schriftelijke toestemming om
een stukje te wandelen door te wandelen door zijn fruitgaarden van meneer
Decroo. Er word vandaag nog een keer getrakteerd nu door Geert Strobbe die ons
een druppel aanbied voor het behalen van zijn 9de gouden arend net
bij de Zwalmbeek. De Berendries speelt nu een grote rol daar we deze eerst
dwarsen via een nieuw aangelegd onverhard stukje om deze op de straatzijde af
te dalen en weer op te klimmen net zoals enige wielertoeristen. Via de
patattenvelden als maïsvelden wandelen we naar St.-Maria Oudenhove om café The
Corner binnen stappen voor onze CR. De Pelgrimsweg wandelen we in om het
kasteel van Lilare en Jansveld met mondjes maat een einde kunnen maken aan deze
Euraudax wandeling waar in de startzaal nog wandelcollega's beloond worden met
het behalen van hun Gouden Arenden en ik nog wakker moet blijven om niet in het
verkeerde dorp te belanden dan mijn thuisbasis. Wie nog zin heeft om een 100km
wandeling van Euraudax mee te doen(laatste van het jaar)heeft nog een kans op 5
september voor de wandeling te Torhout.
Na mijn 100km wandeltocht te Torhout gisteren was ik
benieuwd of ik genoeg gerecupereerd was om samen met mijn clubgenoten te gaan
wandelen in Wallonië. Per bus zijn we aangekomen te Mons die cultureel
hoofdstad van 2015 is waar Federation Francophone Belche de Marches
Populaires(F.F.B.M.P) of Waalse tegenhanger van Aktivia hun Nationale Wandeldag
houden. De organisatie is in handen van Comité Provincial Du Hainaut(HT 000)die
al de wandelaars verwelkomen in de Lotto Expohallen waar ze hen afstanden
aanbieden van 4 tot 42km. Ik haast me om me in te schrijven om zo snel mogelijk
aan de 42km te beginnen daar ik de busreis terug niet mag missen. We wandelen
naar het station over de sporen heen om de geeloranje pijltjes te volgen via de
universiteit Cité Jacques Franeau, het stadsparkje en zelfs de gevangenis om
Bergen(Mons)uit te wandelen tot aan de rustpost. We zien dat we straks hier
terug komen maar eerst gaan we samen met de 21 & 29km de brug over de Maas.
We zien de kerk van Obourg maar daar gaan we niet naartoe daar we het beekje
L'Obrechoeul volgen. F.C. Ouborg heeft zijn terrein hier uitgezet een beetje
uit het dorp waar we op de kasseien, want dit kennen ze hier ook,wandelen op
weg naar de school Saint-Denis voor onze rustpost. Het duurt niet lang of we
steken de maas over via de hoge brug naar het perron van Obourg. We nemen
afscheid van de 30 kilometerstappers om de mensen van de 20km te vergezellen.
Het duurt niet lang of we wandelen weer alleen als we in het bos van Havre
gesplitst worden. Het is even puffen om naar boven te gaan op naar de rustpost
te Saint-Symphorien. Na de rustpost vind men aan de kerk een reuze megaliet
dien in de Stenen Tijdperk diende als slijpmiddel. Een onverhard steenwegeltje
brengt ons naar het Militair begraafplaats van Saint-Symphorien waar we deze
snel even bezichtigen. Daar waar in de verte de windmolens met volle teuge
draaien keren we terug na het korte lusje van 3km naar de rustpost. Via
woonwijken steken we de drukke baan over om een steil stuk te doen naast een
groot veld waar vroeger hard werd gevochten tijdens de Slag van Bergen.
Verschillende woonwijken wandelen we hier ook weer door tot aan de rustpost die
we aan het begin van deze tocht ook bezochten. Nu duiken we het centragedeelte
in met tijdens onze tocht kunstwerken ter gelegenheid van Mons 2015.De
Saint-Waudru kunnen we gratis bezoeken met binnen in grote schilderijen en
zelfs de gouden koets die gebruikt word bij een belangrijke
historisch-religieuze stoeten aan deze taalgrens. We gaan naar boven tot aan de
top waar bij de belfort we een prachtig panoramische uitzicht kan bewonderen
van Bergen. Als u bijgelovig bent mag u zeker het aapje niet vergeten te
strelen op het hoofdje met je linker handje om alle geluk te mogen hopen net
aan de stadhuis. Nog even we wandelen we langs de gesloten winkels om nog een
rustpost mee te pikken en de Saint-Waudru via de achterkant in de Rue Samson
weer voorbij wandelen. Eindigen doen we zoals we begonnen zijn met een passage
door het station tot aan de startzaal waar ik nog eventjes een drankje kan
benuttigen voor de bus op te stappen op weg naar de Vlaamse Kust.
"pfff,
het is niet van de vermoeidheid maar van het parcours dat al quasie 5x
hetzelfde is"
Eerst was het 'Nacht van Vlaanderen', maar sinds een aantal jaar al 'Nacht
van West-Vlaanderen', of zoals ik het noem de 'Nacht van Torhout-Brugge', daar
we niet gans de provincie aandoen(denk maar aan de kust). Al zijn de afstanden
lang, we doen dit allen met veel plezier al dan niet getraind. Ik neem het
openbaar vervoer om mij te verplaatsen naar Torhout voor mijn 5de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42, 21&10km en wandelden tussen 2 hagen
van supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde
ons het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons
op aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste
natuurstroken bezorgden, om over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters
verder waar we gratis peperkoek kregen lieten we de 10km achter en stapten het
Plaisierbos in. Een smal paadje tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo
even zakte. Langs enkele straten, met passage door het girodomein kwamen we aan
in Veldegem waar we krachten konden opdoen met een banaan en een bekertje
water. De wandelaars van de 42km komen hier straks nog eens terug, wij niet
want we eindigen via andere wegen, maar dat is nog veraf. We wandelen het
natuurdomein doeveren in waar onderweg even de benen moeten heffen om de houten
bruggetjes te trotseren. We zoeken na een stukje harde gedeelte opnieuw de
natuur op met domein(maar zeg maar bos)Merkenveld waar aan het einde het
bevoorradingsteam van wandelclub 4 Op een Rij-Zedelgem stond te wachten om ons
bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een suikerwafel.
We wandelden naast de snelweg op nu definitief afscheid te nemen van de 42km
bij de brug. Ondertussen kwamen de fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De
sliert van op en neer dansende lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten
beleefd van De Nacht. We klauterden de A17over en kozen voor een lange
kasseidreef die ons afleverde aan de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld
kregen we er een volgend bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in
Waardamme. Hier krijgen we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een beetje tegenopzie)een rijsttaartje,
dat we moeten opeten, nu we de kans nog hebben om nog vast voedsel in te nemen.
Wat rustige straatjes brachten ons naar een drukke baan waar een politieagent
ons een veilige doorgang bezorgde. Al is Beernem hier 9km vandaan, toch moeten
we eerst nog een ommetje maken om een passage te hebben te Hertsberge. Via een
ommetje rond de kerk, wandelen we het uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door
de Vagevuurbossen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling te
Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om vanwege parcoursaanpassing niet via de
Miseriestraat en bocht de jachthaven van Beernem naast te wandelen met de
intussen bekende voetgangersbrug over het kanaal Gent-Brugge-Oostende die we
oversteken om via het wegeltje achter het gemeentehuis het Cultureel Centrum te
bereiken waar we voor het eerst gebruik kunnen maken van onze bagage. Een
tiental minuutjes later zetten we de tocht verder, want we zijn zo goed als
halfweg. We zoeken een onverhard en nadien verhard paadje op die ons bracht
naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de Leiemeersen onderbreken want
inMoerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. Al een paar jaren gaan we niet de Assebroekse Meersen & de
Gemene Weiden bewandelen maar blijven de vaart volgen richting
Steenbrugge-Assebroek voor de volgende rustpost. Ondertussen mogen de
fluovestjes en de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje
vreemd op, want zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij
komen, hadden ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om
een passage te maken op het Hugo Clauspad door het Lappersfortbos, bekend om
zen actie voor het behoud van dit stukje natuur. We nemen de brug over de vaartdijk
om eindelijk Brugge in te treden. Halt!!!, ik merk dat ik de verkeerde weg ben
gewandeld dus moet ik een stukje terug om het juiste traject te volgen. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve wandelen we nog door een aantal
wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige soorten belast achter
laten, want mijn maag kon het niet meer aan maar het Rode Kruis hielp me met
een pilletje maar ook om mijn rugzak enigszins lichter te maken door deze i
mijn bagage te doen. We trekken ons weer op gang om via enkel straten te
belanden in het Tillegembos & domein Breisbroek. Bij het natuurcentrum
bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik hier buiten de medewerkers geen
collega zie. Vanaf hier krijgen we een lag stukje verharde gedeelte om door het
dorpje Snellegem met zijn paard te wandelen tot we de voeten nog eens verwend
mogen worden om op zachte bospaden van het Vloethemveld door te wandelen. Toch
zijn we al in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is het niet aan het regenen nu we onder donkere
wolken wandelen want miezeren heeft het al vannacht gedaan. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van
hetprovinciaal domein DAertrycke,
grondgebied Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van
Wijnendale. Het is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons
bijvoegen. In het Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de
resterende 4 kilometers af te. Via de herasfalteerde Groene 62 gaat het zo goed
als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke baan te
dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel te
mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld.
"Al wegen
verkenen die ik volgende weekend ook zal doen."
Ook al stond voor de mensen die houden van lange afstanden de sloebertocht in de marching, sla ik deze
een jaartje over daar dan een Mega-versie zal plaatsvinden in 2016. Nu
transporteer ik me naar Oostkamp waar de Godelievestappers in samenwerking met
de plaatselijke Rode Kruis-afdeling hun 'Tweis deur Orscamp'. Vanuit de
startzaal in het dorpskern zijn we vertrokken voor de wandeling van 23km waar
we beginnen met te wandelen door het stadspark & sportcomplex. Aan het
kasteel van Gruuthuuse zijn de 3 kleinste afstanden al weg van ons waar wij na
de spoorwegbrug de vallei van de Zuidleie een klein stukje doorwandelen. We
zijn in Moerbrugge beland waar eventjes na de kerk de 1ste rustpost
van de dag in CC de Zuidleie is die we 2x doen. Eerst moeten we net zoals de
18km nog een plaatselijke lusje doen waar we de Beverhoutse kapel passeren net
op de grens met Oedelem. Het Zuiddambeekje merken we op terwijl we de lange
stukken weg bewandelen naar de rustpost. Via de Moerbruggebrug, ook moet je
geluk hebben dat hij niet open gaat, wandelen we niet langs het kanaal van Gent
naar Oostende maar steken de autosnelweg E40 over. We doen dit bijna nogmaals
maar ernaast loopt het paadje door het Nieuwenhovebos met zijn kasteel van
Erkegem tot aan de rustpost Nieuwvliet in de wijk Sint-Pieter. Daar wij nog
extra kilometers moeten doen tegenover de overige afstanden wandelen wij eerst nog
door de wijk om tot slot met de andere afstanden steeds contact houden met de
autosnelweg waar we de vanaf de rustpost geen natuur hebben doorgewandeld tot
aan de aankomst in Oostkamp.
Jaarlijks nodigt de Duintrappers Westende al hun leden uit
om deel te nemen aan hun clubwandeling. Op een vergadering vroeg ik als
kersvers bestuurslid of ik de clubwandeling een keer mag laten plaats vinden in
Koksijde nadat we in 2005 al eens in Wulpen(een deeldorpje van Koksijde)hadden
geweest. Ik kreeg een Jà en kon mijn voorbereiding een paar maanden geleden
starten om alles tot in de puntjes te krijgen dit weekend. Op de eerste
zaterdag van Juni kwamen ze met 94 naar zaal Noordduinen om eerst in groep een
wandeling te maken van 7 of 14km in en rond deze gemeente. Wie koos voor de 7km
wandelde via de Noorduinen dichtbij de Zuid-Abdijmolen langs Baaldus Kruis om
een klein stukje park naast de ruïnes van de Duinenabdij door te wandelen om
nadat we links het vissershuisje Nys-Vermoote / Jommekeshuis (ca.
1855-1865)zien met een knipoog naar onze stripfigurentocht, halt te houden om
de clubmakkers tijd te gunnen om de O.L.V.-Ter Duinenkerk te bezichtigen. De
winkelstraat vermijden we best in het weekend en daarom heb ik uitgestippeld
dat ze via de kleine rustige straatjes erom heen kunnen wandelen. Wat ook men
hier vind is de typische huizen in Belle Époquestijl in het het Quartier
Sénégalais. Net om de hoek op het Bad Schallerbachplein staat ook de Manneke Pis(een
replica van die van Brussel)maar net vandaag niet. Misschien is die in
herstelling wie weet?Ze wandelen gewoon verder richting de zee via de Gedenkteken voor de gesneuvelde
zoeaven(Zouavenplein) naar de rustpost in het educatief centrum 'Duinenhuis' waar
ze door de club getrakteerd worden op een drankje en een uitstekend uitzicht op
het dakterras. Ze zijn al over de helft en wandelen stilletjes aan richting de
aankomst. Ik kon ze de Hoge Blekker nog voorgeschoteld hebben maar dan hadden
ze meer kilometers moeten doen dus stuur ik ze niet naar boven maar langs een
bouwput via de toekomstige assistentiewoningen(één van de vele hier) rond de
historische villa La Vigie die werd gebouwd in 1923 op een bunker uit de
eerste wereldoorlog en was tot eind vorige eeuw het officiersgebouw van de
luchtmacht. Nog eventjes een onverhard stukje duinen moeten ze meepikken om te
kunnen belanden in de rustpost in afwachting tot de wandelaars van de 14km.
Ikzelf was baankapitein voor de stappers van de 14km waar de
natuur een grote rol speelt. We wandelen de Noorduinen in maar aan de andere
kant om de Hoge Blekker te beklimmen in het zand tot boven. We hebben goed
getimed want de nieuwelingenkoers was juist gepasseerd voordat we de afdaling
konden inzetten. Wij zien de kerk voor ons maar gaan niet naar binnen maar
wandelen het park naast het Abdijmuseum een heel stuk door om de
voetgangerstunnel te nemen naar de zee toe. Nadat we een rondvraag hebben
gedaan konden ze kiezen of ze al dan niet het strand op wilden wandelen of via
de dijk naar de andere uiteinde om ook stilletjes aan de rustpost in de
Duinenhuis aan te doen. Daar we een klein beetje vertraging hadden moesten we
de pauze een klein beetje korter houden want er stond ons nu een lastig stukje
op het menu die onze tijd ook zal laten uitlopen. We zijn Duintrappers dus
wandelen we door de Schipgatduinen met enkele lastige stukjes zoals een steile
zandhelling naar beneden om uit te komen bij de boten Peniche & Normandie.
We wandelen door natuurreservaat Doornpanne waar de mensen met hun honden een
paar meters extra moeten doen daar ze niet door mogen wandelen omwille van de
grazers. We zijn beland in Koksijde-Dorp om door de Galopperswijk te wandelen
en me soms vergis wat nu de juiste links of recht afslag is daar ik naar ze
uitkijk in andere standpunt. We steken de drukke baan over om de wijk door te
wandelen bij de Sint-Pieterskerk waar de koers al lang voorbij is, gelukkig.
Een plaatselijke bewoner heeft wel een bijzonder binnenhuisinterieur met name
een geraamte van een hele olifant in hun huis gezet deel ik ze mee voor we de
laatste stukje natuur laat voorschotelen. Het zijn de Liefoordduinen waar ook
jaarlijks de wereldbekermanche cyclocross plaats vind. Door het late tijdstip
heb ik moeten knippen in het parcours en in plaats van de duinen achter de
luchtmachtbasis door te wandelen te wandelen naar het Coxyde Military Cemetery
die op zo'n 200m van de startzaal is.
Na alle wandelaars een eerste drankje hebben benuttigd
hadden we nog 3 biermanden uitgeloot tussen de deelnemers voor ze allen konden
aanschuiven voor een heerlijke barbecue en het 9u was voor we voldaan konden
terug kijken op een geslaagde editie.
