Ruim 2
maanden geleden was het toen ik bij mijn vrienden van Euraudax ben gaan
wandelen, hoogstens de tijd dus om daar iets te doen want ik moet toch zo snel
mogelijk zorgen voor een broertje van mijn eerste Gouden Arend. Gelukkig is er
vandaag één in de buurt met name Marke maar naar daar transporteren heeft voor
mij niet alleen geduld moeten hebben daar meerdere treinen afgeschaft werden en
het net voor 9uur dat ik in het 't Schuttershof mij kan inschrijven. Het is
tijd om te verzamelen als de klokken van de kerk luiden, het teken om op gang
te trekken voor de 2 lussen van 25km met de nodige pauzes. Ondanks de
concurrentie met de 50km van Zedelgem, telt deze groep toch 50 wandelaars die
stilletjes aan de Leieboorden opzoeken op weg naar het Preshoekbos, het
stadsrandbos van Kortrijk. Via de
voetwegeltjes zijn we ondertussen beland in Rekkem waar links van ons op de
autosnelweg het monument "De Sjouwer" kunnen herkennen
alvorens halt te houden en te genieten van een stukje broodpudding bij de 1ste
wagenrust. Daar waar de Bedevaartweg overschakelt in de Pelgrimsweg wandelen we
de talgrens over om een stukje van Moeskroen/ Mouscroun mee te pikken op weg
naar de kantine van K.F.C. Aalbeke Sport net voorbij de Hoogmolen voor onze
caférust. Nadat we gerust zijn verzamelen we terug buiten om te wandelen naar
de kerkplein van deze gemeente waar het kippenkraam goede zaken aan het doen,
maar voor onze middagmaal is het nog even wachten. In een gehucht van Kortrijk
met name Marionetten kunnen we genieten van een stukje stille recreatiegebied
waar vroeger de oude stortplaats was en zelfsvia een wandelpad door het lichaam van een Libel kan wandelen. Het paviljoen is multifunctioneel. Zo
dient het als uitkijkpunt. Vanaf de facetogen kan je het prachtige natuurgebied
rondom en de torens van de lager gelegen stad bewonderen. De Libel is voorts
een publieke schuilruimte en biedt mogelijkheden voor educatieve
tentoonstellingen. De spanwijdte van de vleugels bedraagt 37 meter, de lengte
27 meter en de constructie is tot 6 meter hoog. Het geluid van de vele auto's
op de expresweg stoort de rust maar gelukkig loopt er een natuurpaadje ernaast
die ons terug leid naar Marke om via de achterkant van de Sint-Brixiuskerk voet
te zetten in de startzaal om tijd te maken voor ons middagmaal. De nieuwkomers
heten we welkom tijdens juist voor de start van de 2de lus om in
zijn totaliteit met nog 35 te wandelen naar de andere kant van Marke. We merken
op dat het AZ nog niet helemaal is afgewerkt is terwijl we wandelen naar de
Vannestesmolen(Rodenburgmolen). De wegkapiteins zorgen ervoor dat we vlot en
vooral veilig de drukke banen kunnen over steken om gestaag bergop via de
Madonettenberg terug door het gehucht Marionetten snel doorkruisen maar vals
plat blijft lopen tot aan de Sint-Amanduskerk te Bellegem om halt te
houden in café Sportwereld waar binnenin aan een muur vroegere winnaars vinden
van BellegemKoerse, zo te denken aan de broers De Vlaeminck, Raas, Van
Springel tot zelfs wijlen Vandenbroucke. Naast het cafeetje vind men ook brouwerij
Omer Vander Ghinste-vroeger bekend als Bockor. Naeen
25-tal minuutjes is het tijd om terug te starten en vind men aan die kerk een
mooie sculptuur die herinnert aan Germain Derycke, die de Ronde van Vlaanderen
won in 1958. In het panoramisch landschap kunnen we in de verte 'Dottignies' zien
met zijn Sint-Legierskerk & de Romaanse toren van de oude parochiekerk. Ook
hier worden stilletjes aan de resterende stukjes groen verkocht om er
gigantische villa's op te zetten, wat jammer toch! We keren terug naar
Bellegem, niet naar het café van daarjuist maar naar het OC om nog even tijd te
maken voor de laatste bevoorrading. We dalen de Kleitberg terwijl de elastiek
is uitgerokken, de zon stilletjes aan het neerdalen is dat zorgt voor koelere
temperaturen, nochtans schakelen we straks over op zomeruur. Als we de
wegwijzerbord mogen geloven zij we begonnen aan de laatste kilometer en dat
mogen we echt denken want we duiken snel het dorpskern van Marke terug binnen
waar we het beschermd monument 'Heilige Theresiakapel' nog passeren vooraleer
een einde te maken aan deze wandeldag maar eerst de 3 collega's feliciteren met
het behalen van hun 1ste schelp(Marleen Bogaerts), 8ste
schelp (Frank Rottiers)&10de schelp(Ivo Goosens)door1000kmhebben
afgelegd over tochten van 25of 50km.
"Naar het slagveld waar de leeuw niet
zullen zien!"
Oorspronkelijk stond de 125km- wandeling van Euraudax in
Hamme op de agenda maar wegens de voorspelde weeromstandigheden dit weekend heb
ik deze laten vallen. Afgelopen avond blijkt dat deze weer overdreven waren
plus daarbij de nodige voorbereidingen hebben gedaan toch beslist om dan een
andere wandeltocht in te plannen en na het bekijken van de wandelboek beslist
om de trein te nemen naar Waterloo om daar deel te nemen aan de 'Marche du
Printemps' georganiseerd door Les Marcheurs du Hain uit het nabije Braine
L'Alleud. Ik ben gestart voor de grootste afstand, iets meer dan 38km en dalen
af weg van de Eglise Saint-Francois d'Assise en zien vele wandelaars met
skistokken, denken dat hier de Alpen zijn zeker. Ondertussen wandel ik het
thuisdorpje van de club door en opgemerkt dat de wandelclubs uit Ruddervoorde
en Boezinge hier een busuitstap van hebben gemaakt dus West-Vlaams word er veel
gesproken op het traject. Ik wandel door de vele boswegels soms oplopend op weg
naar de eerste rustpost van de dag. Straks kom ik hier terug maar eerst
wandelen we door de grote industriezone te Braine-le-Château op
weg naar een strook met nieuw aangeplante bomen vlak voor de 2de
rustpost. Het bos van Hautmont is nu waar ik door wandel net naast het beekje
en merken dat wandelaars respect hebben voor andere en mij laten voor gaan. De Église Notre Dame du Bon Conseil te
Wauthier-Braine die nu weliswaar een zaaltje is geworden passeer ik en plots
ben beland(niet als enige)in de tuin ben van de plaatselijke bewoner. Verkeerd
dus en keer ik op mijn stappen terug en moesten we op een smal paadje ernaast
terug naar de rustpost die we als eerst hebben gehad. Voor ons zie ik een groot
bos en daar leiden de pijltjes ons naar toe maar welk bos?Later zal blijken uit
een infobord aan de uitgang dat we door
het Hallerbos nu ben gewandeld uitkomend aan Vlaamse kant. Ik daal af naar het
dorpje Dworp(Beersel) met zijn Sint Gaugericuskerk op zoek naar het cafeetje
Gildenhuis om mijn kaart af te stempelen. Tot 1918 was het hier gedurende 200
jaren de brouwerij van Hemelryck genaamd 'Het Hooghuys'. Wij, als grootste
afstand moeten hier een plaatselijke lusje doen en zoeken terug het Hallerbos
op om aan de kilometers te komen maar mij hoor je niet treuren. Langs de
stadhuis verlaten we het dorpje Dworp en herken een stukje waar ik begin dit
jaar met de Euraudax van Lot hier ook zijn gepasseerd. Nu liggen de kasseien er
niet glad bij en kan ik goed door stappen naar het dorp Alsemberg waar de
O.L.V.-kerk uitsteekt maar naar daar loopt het traject niet, wel naar een
pleintje waar in een café de laatste rustpost is gevestigd. Nu rest mij nog een
goede 7km en kiezen terug voor de bospaden in Sint-Genesius-Rode laverend
tussen de plassen. Nadat ik gebukt heb wegens omliggende bomen passeer ik een
betonnen kruis van Graaf de Croix in het domein van Revelingen en zou
herinneren aan een jachtongeval van hem. Ik ben al een tijdje tevergeefs op
zoek naar de bekende Leeuw van Waterloo maar die blijkt niet echt in Waterloo
te bevinden maar op grondgebied Eigenbrakel, toch een eindje hiervandaan dus.
Ik besef het niet maar vlug moeten we weer omhoog richting de kerk vlak naast
de startzaal en ben ruim vroeger binnen dan gepland maar dat deert niet want
heb nog een lange verplaatsing voor de boeg.
"Daar we eind deze maand de andere
gastgemeente hebben gekozen, wandelen we vandaag hier zodat we de 2 steden
hebben gedaan dit jaar!"
Vandaag moet ik niets aantrekken hoe
ik mij moet verplaatsen naar Aarschot daar mijn wandelclub deze wandeldag als
busreis heeft gepland om daar deel te nemen aan de "43ste Mars
der Zuiderkempen", een organisatie van WSC Langdorp. Zij zijn bezig met de
laatste hand te leggen om de duizenden wandelaars over een maand te begroeten
tijdens de Vlaamse Wandeldag maar verliezen natuurlijk hun andere tochten niet.
Nadat we met geduld hebben kunnen inschrijven kan ik even voor de klok van 10u
starten voor het traject van 34km dwars door het Hagelland, nu nog onder de
stralende zon maar voor hoe lang? We wandelen zonder de kleine afstanden door
het Gijmelbos en blijkt later deze dag niet de laatste bospassage. We wandelen rond
het natuurgebied De Blakers op weg naar het dorpje Gijmel waar in de
parochiezaal de eerste rustpost van de dag is. Na de rust scheiden de wegen van
de 30&34km tegenover de andere afstanden om te wandelen door het
natuurgebied de Langdonken. Dit gebied is gelegen
in de vallei van de Calsterloop. Ecologisch gezien één van de meest waardevolle
natuurgebieden van de Zuiderkempen. Het gebied bestaat uit droge en natte
gebieden. De bodem bestaat uit verschillende grondsoorten, men vindt er zowel
wit zand, zandige leem als kleigrond terug. In combinatie met het zuur
opborrelen grondwater geeft dit een zeer grote verscheidenheid aan fauna en
flora. Sommige stukken zijn door de regen van afgelopen dagen onder gelopen en
zoeken we de drogere plekken op ook al moeten we soms vreemde manoeuvres doen.
Her en der passeren we meerdere blokhutten, waarvan enkele die 'te koop' zijn
op ons traject naar de kantine van FC Varenwinkel voor de rustpost. Voor ons
wacht hier het plaatselijke lusje doorheen de boswegels alsook nog enkele van
die soort blokhutten. Na de rust wandelen we naar de thuisstad van deze club
met name Langdorp en dit terwijl de eerste druppels vallen. Nu de zon is
verdwenen is het toch een pak frisser geworden maar we krijgen het toch warm
door het klim- en daalwerk richting de top van
de Wijngaard- en Bosberg. Deze twee heuvels werden nog tot in de helft van
vorige eeuw bewerkt, maar nu zijn ze bedekt met naaldbomen. Op de Wijngaardberg
(45 meter), de naam doet het al vermoeden, werd in de vorige eeuwen aan
wijnbouw gedaan. Achter de Sint-Pieterskerk kunnen we even schuilen voor de
regen tijdens de laatste rustpost. De paraplu moeten we stevig in de hand
hebben want soms zijn er windstoten die sommige paraplu's doen omplooien als we
naast de Demer wandelen. De riviernaam Demer zou afkomstig zijn van het
Keltische tam (donkerkleurig) plus ara (water). Demer zou dan donkere rivier
betekenen. Het water van de Demer wordt via de Dijle, de Rupel en de Schelde
afgevoerd naar de Noordzee. Nu wacht voor de meeste afstanden nog een lange
klim door het Gijmelbos netjes achter elkaar daar het een singletrack is maar
boven hebben we toch een mooi uitzicht van Aartselaar. We dalen heel
voorzichtig goed vasthoudend aan de houten leuning of we liggen sneller dan we
denken beneden. Wist je trouwens dat de spotnaam van de Aarschottenaars
kasseistampers is? Toen keizerin Maria Theresia in de 18e eeuw aan de macht
kwam in de stad, heerste er onrust. De stadswacht patrouilleerde tijdens de
nacht op de straten om de bewoners te beschermen tegen geweld en diefstal. De
nachtwachters hadden vaak andere plannen om hun nachten te vullen: op café zitten
drinken. Dit stelde de Aarschottenaars niet tevreden. Zij eisten daarom dat de
stadswacht tijdens hun nachtelijke patrouilles met hun klompen op de kasseien
stampten. Zo kon iedereen horen dat ze daadwerkelijk hun job aan het doen waren
in plaats van op café zitten te drinken. Zo kreeg de Aarschottenaar in de loop
der tijd de naam "kasseistamper". Een graffititekening wijst ons
daarop aan een brug achter het zwembad aan de Demer die we nog een klein stukje
volgen om via de achterkant van de startzaal bereiken. Nu moeten we wel nog
kijken als we de juiste bus instappen en niet die andere of we belanden in
Geraardsbergen daar de 'Padstappers' net zoals wij vandaag met de bus zijn
gekomen.