Torhout, Merksem, Diest of Zottegem zijn de steden waar de
duizenden wandelaars kunnen deelnemen aan de Nationale wandeldag. Wellicht de
laatste in deze gedaante met de samensmelting van alle federaties voor de deur
in 2016. Ik heb gekozen voor Zottegem daar we met de bus van de club naar daartoe
gaan. Edmond Zottegem(de grootste club van Oost-Vlaanderen qua aantal
leden)heeft de gelegenheid genomen om de organisatie op zich te nemen. Eens
gestart zijn we vertrokken om nog enkele gladde wegen en krijgen nog tijd voor
enkele wees gegroetjes aan de 2 kapelletjes die we passeren voor de 7 &
15km weg zijn van ons. Wij wandelen langs de spoorweg op weg naar de 1ste
rustpost in de sporthal Smissenhoek te Lierde. Hier legt de grote afstand een
plaatselijke lus af door het gehucht Sint-Maria-Lierde met passage door het
parkbos. Na de rust bewandelen we een veldwegel en dalen de kleiberg af. Na een
modderwegelsteken we de spoorweg over
en zien voor ons het dorpje Strijpen waar er ook een rustpost is in het ontmoetingscentrum.
Terugwandelend naar de kerk is het tijd voor de mensen van de 25 & 30km aan
het voetbalveld van Racing Strijpen naar links te gaan om te beginnen aan de
plaatselijke lus. We wandelen op de boomschors rond de Bettelhovespaarbekken.
Een straatnaambordje met Blarenhoek laat ons niet demotiveren om verder te
wandelen naar Velzeke met zijn Sint-Martinuskerk. Op de terugweg passeren we
een vervallen watermolen genoemd 'Driesmolen' voor we weer in Strijpen
belanden. Hetzelfde stukje naar de splitsing bij het voetbalveld maar nu
rechtdoor naar het centrum van Zottegem waar we de kans krijgen om de
Egmontzaal te bezoeken. Aan de spoorwegbrug splitsen onze wegen echter nog om
extra meters af te leggen door de woonwijk achter het Bijlokepark, langs de
talrijke clubbussen in de industrielaan tot aan de rustpost in het schooltje te
Grotenberge. Dankzij de club & de gemeente mogen we gratis tijdens de
plaatselijke lus het museum van de folklore bezoeken waar we kunnen zien hoe
men vroeger leefde. Na de rustpost krijgen we het mooiste stukje van het ganse
parcours vandaag met name het domein Breivelde met zijn kasteel waar we
doorwandelen. Eens de poort uit zijn we aan de achterkant van de startzaal en
merk ik dat ik nog tijd heb en belange nog niet moe en doe daarom nog de 7km
parcours bij die rond en door het domein brengt en deze afstand nog mooier was
dan de plaatselijke afstanden.
"Door
omstandigheden kwamen we niet aan de effectieve 20h wandelen"
Euraudax Kuurne-Ieper organiseerde dit weekend voor de
20ste keer de 20h van Lauwe. Voor deze jubileumeditie konden de wandelaars
kiezen voor een afstand van 25 (1 lus), 50 (2 lussen), 75 (3 lussen) of 100
kilometer (4 lussen). Onder leiding van baankapiteins Monique en Didier startte
om 11h stipt een grote groep van 112 wandelaars voor de eerste lus van om en
bij de 26km. Het was een internationaal gezelschap want ook wandelaars uit
Nederland, Frankrijk, Duitsland en Denemarken waren naar Lauwe afgezakt. Na de
Kloosterhoekwegel en de Grenswegel staken we naast de talrijke auto's op de
autosnelweg de grens over om te wandelen in Frankrijk waar we aan de Chemin des
Meurins te Halluin konden bevoorraden aan de 1ste wagenrust door een bekertje
soep te drinken. Alléz, nous retrouvons une fois de plus om het waterkanaal
over te steken om te wandelen in het Port de plaisance d' Halluin-Menen, een
park met rietvelden en een jachthaven naast de Riviere de la Lys. We
overbruggen het kanaal via de sluizen waar aan de overkant de gedenksteen staat
ter ere van een schaar moedige weerstanders en 2 parachutisten die onder bevel
van het geallieerde oppercommando vernield moesten worden en daarbij hun leven
lieten op 28 april 1944. Ondertussen zijn we weer aan het wandelen op Belgisch
grondgebied om op de Oude vestingen of zelf onder door middel van een tunneltje
dwars door het stadspark van Menen te wandelen. Is het nog niet te vroeg om de
kurken te knallen of hebben sommigen nu al zijn om een beetje cava te drinken
aan het ontmoetingscentrum. 't Is niet waar hé! We mogen de paraplu open doen
want nu we net gingen aanzetten begint het te druppelen, gelukkig is het maar
voor korte duur. We verlaten het stadscentra van Menen om lang de Leie te
wandelen om te beseffen dat we 1/4de al achter de rug hebben. Tijd
om ons broodje te benuttigen om krachten op te doen om net zoals de 94anderen
te vertrekken voor de 2de lus. Ojà, we mogen onze fluo-vestje niet
vergeten want tijdens deze 25km gaat de duister vallen. Eens het voetbalveld gepasseerd
wandelen we op de kerkweg om de spoorweg te volgen waar het even verder gestaag
bergop gaat naar een monument voor ons naast de autostrade, het heet "De
Sjouwer". De Sjouwer is een monument in het Belgische dorp Aalbeke. Het
bevindt zich op een heuvel langs de Franse grens, langs
de autosnelweg E17 Rijsel-Gent. Het monument werd opgericht ter ere
van de West-Vlaamsegrensarbeiders of seizoensarbeiders die de grens overtrokken om in Frankrijk
te gaan werken. In de periode van 1930 tot 1960 gingen vele Vlamingen namelijk
het zware seizoenswerk uitvoeren in de Franse regio Nord-Pas-de-Calais. De grootste top van het monument is
daarom ook van symbolische waarde; hij wijst richting Frankrijk. Aan de
spoorwegbrug houden we even halt bij de wagen om beetje bij te praten bij een
mooie zonsondergang. Het schietgebedje of een kaarsje laten branden laten we
aan ons voorbij gaan nabij het kapelletje want eens de hoek om zijn we in
Moeskroen-Mouscroun de Pelgrimsweg aan het volgen o.l.v. ons Monique die wellicht
nog niet zoveel wandelaars heeft voorgespeld en genoodzaakt is om de groep te
splitsen in 2 om daarbovenop nog een taverne in de buurt te mogen opofferen om
ons de kans te geven iets te drinken. Is het nu de National of 't Paradijs, het
maakt niet uit zodoende dat men even kan rusten. Via de wijk Ten Dale ruilen we
Rekkem om terug het voorgeborchte van Lauwe in te gaan via het voetbalveld naar
onze feestzaal Astoria.Wie zijn schuld
het is laten we te midden maar we moesten ruim een uur wachten voordat we
konden beginnen aan het avondmaal(soep & stoofvlees/friet). Zo is de
organisatie verplicht om te snijden in het parcours en de 100km niet helemaal
kunnen doen. Na de vertraging zijn we van start gegaan met zen 81 op weg naar
Wevelgem waar we door het stadspark wandelen om de wegels op te zoeken die de
wijken verbinden en zien dat er een lange rekker ontstaat tussen de kop en de staart
van de groep. Nu het ondertussen zondag is geworden doet ons denken aan de
koffie met gebak die we in onze jeugdjaren veel hebben gedaan bij de bomma. Nu
doen we dit aan het sportcomplex te Moorsele.De brug onder door het weide land om nu in de omgekeerde richting weer
door het stadspark van Wevelgem, de thuisbasis van de wielerklassieker
Gent-Wevelgem nog eventjes halt houden aan de wagenrust met de nodige koffie om
wakker te blijven. Sommigen kunnen niet zolang wachten en maken gebruik van de
periode tijdens het ontbijt een uiltje te knappen om het laatste deel met volle
kracht(dat hopen we toch allemaal)aan te vatten. 70 diehards zetten een stap in
de goede richting om hetzelfde beginstukje van daarnet te doen maar nu in
Wevelgem rechts en harde noten moeten kraken(straatnamen). Al is het verrukkelijk
om te wachten op een trein aan het station, zetten we onze tocht verder op weg
naar de sportstraat voor onze puddingsje te benuttigen. De spoorlijn staat
centraal blijkbaar deze lus want we komen hem meerdere keren tegen onderweg
naar Wevelgem met onderweg de witte molen 'De Goede Hoop' voor de laatste maal
dienst mogen doen van de vrijwilligers die ook op deze laatste wagenrust ons
met de wenken bedienen. Chapeau en van harte bedankt voor deze medewerkers die
net zoals wij de hele nacht hebben wakker gebleven om ons te verwennen met al
dat lekkers. Wellicht door de koude(-2°C)kreeg ik te maken met een dip wat
normaal niet van toepassing is op mij maar we overwinnen deze handicap door
iedereen aan te moedigen en vooral proficiat te wensen wanneer we na de vele
kilometers nu definitief aan het einde zijn gekomen. Naast
de schitterende organisatie van Monique mochten we nog een groter applaus
gevenaan haar voor het behalen van haar
"15de arend Euraudax". Ook 'Willy van Euraudax' kreeg een trofee :
een gouden schelp voor behalen van 1.000km. Een dikke proficiat aan de
voltallige organisatie. Het parcours, de bevoorrading onderweg, de bediening in
de zaal, het vervoer van en naar het station in Kortrijk,... Een dikke pluim
voor het volledige team van Euraudax Kuurne-Ieper!
"De club doet als zijn naam waar, dwars door alle
velden"
Wandelclub Halfoogstvrienden
Bellingen begroet de wandelaars in het kleinste Pepingse deel-gemeente,het landelijke Elingen voor hun 7e Het pajottenland op zijn mooist tochten!
die ook de 2de manche is van 'Sportief Wandelen' editie 2015. Met
het project Sportief wandelen wordt elke wandelaar aangemoedigd om zijn
grenzen te verleggen en de strijd met zichzelf aan te gaan. Een bepaalde
afstand afleggen binnen een vooropgestelde tijdslimiet, daar gaat het om. U
bepaalt zelf of er aan 5km/u, 6km/u of 7km/u gewandeld wordt. De keuze van de
afstand en snelheid bepalen uiteindelijk de opgelegde tijdslimiet. De
tijdslimiet omvat ook rusttijden: 10 minuten per rustpost, 1x 30 minuten voor
een langere pauze (vrij op te nemen). Voor meer info surf naar www.sportiefwandelen.be. Ik
ben niet de enige vertegenwoordiger van mijn club want net binnen in de
startzaal kom ik enkele clubleden tegen die de kust hebben geruild om te
wandelen in deze streek. Eens gestart doet de naam van de club alle eer aan
daar we wandelen op een oogstveld waar akkervogels naar hun zin hebben. We gaan
deprivé grashelling op richting het
dorp Sint- Pieters- Leeuw. Het is hier dat de kleine afstanden terugkeren en
wij na één jaar afwezigheid wandelen door de weide Miavit. Daar waar dagelijks
vee grazenkunnen wij daar moeilijkheden
van vinden want je moet oppassen dat je niet in een diep spoor in wandelt en
daar bovenop is het grotendeels bedekt met dooiwater van afgelopen
sneeuwperiode. Even verder zien we een tent staan naast een waterloop in de
volle natuur waar de 1ste ruspost van de dag in elkaar is uitgezet.
nadat we gepauzeerd hebben wandelen we rustig verder kenmerkend aan deze streek
op en neer richting Gooik. We merken onderweg op de restant van een brug die
ooit ondersteuning gaf aan de spoorlijn Leerbeek- Halle. Het is weer rust
geblazen in de kleuterschool van Pepingen waar we deze keer onze kaart in- en
direct weer uitscannen want door het parcours ben ik een beetje tijd achter op
schema. We wandelen door de weide Alsoegt waar even na de splitsing een beetje
vloeken want er is bijna geen ander mogelijkheid om tot in onze enkels de
modder de trotseren. In de verte zien we een zendmast die we later merken dat deze
voor de rest van de wandeling kunnen opmerken. We verwelkomen weer de kleine
afstanden waar we naast de kerk van Auderzeele(hier schrijft het men nog met
een A i.p.v. een O), het kerkwegel volgend naar St.- Laureins- Berchem waar in
de parochiezaal gerust kan worden. Van hieruit stuurt de parcoursbouwers ons
een plaatselijke lus in waar het geklim beloond word met prachtige vergezichten
over het Pajottenland. We bewandelen een graspaadje naast een beekje van de
Markvallei om weer via de kerk onze kleine(4km)lusje te voldaan. Mijn
persoonlijke mooiste stukje van de natuur is alleen bestemd voor de 3 grootste
afstanden daar wij door domein Gaasbeek wandelen met de trappenklim naar het
kasteel. Het is jammer dat we het domein al snel weer verlaten, misschien een
suggestie aan de club om op een volgende jaargang een langer stukje door dit
domein te doen. We moeten uitkijken of we bij de splitsing het juiste traject
kiezen of we zijn weer aan het begin van de wandelingkilometers. We nemen met
zen allen het laatste stukje onverhard waar we de kerk voor ons zien en eerst
uitscannen voordat we kunnen uitrusten van deze wandeling. Na de terugreis
wacht er ons nog namelijk een grote poetspartij voor onze wandelschoenen weer
proper te krijgen tegen de volgende wandelingen.
Aantal deelnbemers: 1508
Sorry, maar door platte batterij geen foto's vandaag.
Vandaag kan ik
gewoon per fiets naar de startzaal Witte Burg in mijn thuisgemeente om daar
deel te nemen aan de Pannenkoekentocht van Wandelclub Nieuwpoort. Men kan
kiezen uit 5 lussen van 2,7km tot 7,7km om tot je gewenste totale afstand toe
te komen. Als men kiest uit lus 3, 4 & 5 komt men volgens de club uit rond
18km. Terwijl de vriesregen begint aan zijn pauze zijn we vertrokken voor de 1ste(lus3)van
de dag. We wandelen kriskras door verschillende wegen om eerst kijken of er
geen tram afkomst vooraleer de dijk opwandelen beukend tegen de wind in om na
de splitsing van de andere lus het voetwegeltje te nemen naar het oude vakantiecentrum
'de zeebries' waar we rond de boei wandelen met de coördinaten van
Oostduinkerke geometrisch staan vermeld om via de straat van de Witte Burg de
startzaal niet binnen gaan om te beginnen met lus 4. Die brengt ons naar de
Sint-Niklaaskerk waar we de rug toe keren en 2 lange straten nemen om langs de
draad van natuurreservaat Doornpanne wandelen om via de Karel Rathéstraat, een
plaatselijke gesneuvelde oud-strijder tijdens de 1ste Wereldoorlog,
het duinzand betreden om naar de hoogste top van de Belgische kust met name de
'Hoge Blekker'(33m)te wandelen. We dalen af om nu wel door het reservaat te
wandelen om nog de duinhelling recht tegenover de startzaal te overwinnen. Na
een rustpauze zijn we vertrokken voor de laatste lus(lus 5)die ook de kortste van
de drie is. We wandelen de Piet Verhaertstraat in, die een Belgische schilder
en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten
was en hier zijn laatste levensjaren meemaakte. Links zien we het natuurdomein
de Plaatsduinen maar daar besteed de club niet aan want ze brengt ons via de
begraafplaats de Oostvoorduinen in waar we gehinderd worden door mountainbikers
die normaal hier niet mogen rijden. Nog even de laatste wegen bewandelen om te
kunnen genieten van vers gebakken pannenkoeken in de startzaal.
