Aan het einde van de zomervakantie vindt
de jaarlijkse 4-Daagse V/D Yzer plaats waar men ons aan de oorlog wilt herinneren,
de band tussen defensie en burgers versterken alsook ons kennis wilt laten
maken met de westhoek.
Voor mij zal het de 22ste editie(in 2014 niet deelgenomen) zijn
waaraan ik deelneem, vroeger over de 16km nu al enkele jaren de grootste
afstand. Hieronder maak ik een verslag per dag over het parcours van de 45ste
editie.
Dag 1:
Al enkele jaren laat ik de
massa vroeg starten en kies ik liever om eerst goed uit te slapen daar de
komende dagen dit niet van toepassing zal zijn. Als ik aan het Astridplein
aankom zie ik nog een heel lange rij aan de inschrijvingstafel, gelukkig heb ik
dit gisteren al gedaan. De inschrijvingsprijs bedraagt dit jaar 6/per
wandeldag(5 vooraf)maar als je ook wil dienst maken van het transportbussen
betaal je er 6/dag er bovenop en dit te zeggen dat het vroeger nog 125
Belgische frank was per dag. Waarom ben ik op het Astridplein? Wel, naar
aanleiding van de 50ste verjaardag van de Orde van de Paardenvissers
hebben ze alles geïnstalleerd hier. Bij mij weten in is het de eerste keer dat
we het strand bewandelen met zen allen richting Koksijde waar we ter hoogte van
Sint- Andre afscheid nemen van de kleinste afstand. De rest van de meute kiezen
waar ze kunnen voor het harde zand tot aan de eerste appartementen waar we de
dijk zullen volgen tot aan Ster der Zee. De mensen van de 16km gaan hier naar
links om via de Duinenbdij, door het onverharde van de Noordduinen naar de top
van de Hoge Blekker om een passage te hebben door de Doornpanne en ons straks
weer zullen bij voegen. De 2 grootste afstanden wandelen tot aan het einde van
de dijk om de Houtsaegerduinen te bewandelen, wat later zal blijken voorlopig
het laatste stukje onverhard, de rest is straatsteen. Aan de CC Taf
Wallet(einde Houtsaegerduinen)hebben we ook afscheid genomen van de 24km en
wandelen via de Noordhoekstraat naar het Vaubanpark gevolgd door het
Sint-Walburgapark waar we belanden op de Grote Markt van Veurne. Aan de
jachthaven pikken we het flesje limonade mee en komen nu pas het grootste volk
tegen langs de Lovaart. Aan de Kortewildebrug gaat het naar links en doen we
eerst het Titanenpad aan vooraleer we Steenkerke binnen treden waar het cafétje
wellicht de beste dag van het jaar zal hebben met al die wandelaars die hier
ene drinken. We wandelen langs de Steengracht naar het spoor die we voor eindje
zullen volgen terug richting Veurne waar we het station volgen die nog altijd
in herstelling is. Nu is het tijd om Veurne letterlijk de rug toe te keren
langs het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke voor een goede 3- tal kilometer. Het
IWVA/Aquafin heeft een hart voor de wandelaars en stelt hun domein open om al
de wandelaars een kortere stukje te doen naar de oude munitiedepot waar we na
het ontvangen van het fruitsapje de wandelaars van de 24km terugzien. Zij zijn
via de Noordduinen in St.-Idesbald even de stappers gezelschap gehouden van de
16km om aan het gemeenteschooltje te wandelen door de militaire begraafplaats
het zand op te zoeken van de Liefoordduinen tot bij ons. We wandelen naar
Oostduinkerke- dorp waar al de afstanden halt kunnen houden op het binnenplein
van het visserijmuseum maar hier is dit jaar niet het einde. In de Piet
Verhaertstraat duiken we de Plaatsduinen in, (joepie, eindelijk weer
onverhard)merendeels achter elkaar daar het paadje smal is waar deze direct aan
de andere kant van de straat vervolg wordt door de Zeebermduinen. Het is hier
dat we nog even afscheid nemen van de 16&24km die meerdere meters nog
moeten afleggen en dit doe ze via de Ter Yde-duinen met daar bovenop het
Hannecartbos voor de 24km- stappers. Het strand laten we nu voor ons liggen en
wandelen op het voetgangerspaadje de zeedijk van Oostduinkerke terug op waar we
enkele meters voor de aankomst nog een traktatie krijgen van een lekker soepje.
Zo zit mijn thuismatch er al op na dag 1 en ben benieuwd wat we de volgende
dagen nog krijgen.
Dag 2:
Daar waar de markt van
Diksmuide wordt vernieuwd moest de organisatie op zoek naar een nieuw terrein
waar ze al die duizenden wandelaars konden verwelkomen zonder dat ze als
haringen in een ton moesten wachten op het startsignaal. Vandaag willen ze meer
wandelaars aantrekken op de afstand van 8km door te werken met bussen die ze
zullen brengen naar drie verschillende startlocaties met name keuze IJzer(8,7km)waar
ze hoofdzakelijk zullen wandelen naast het water oftewel keuze
gemakkelijk(8,8)km over goed begaanbare wegen, of laatste keuze optie
Blankaard(8,7km)waar ze wandelen door dit natuurgebied. Als dit nog niet
genoeg moeten de mensen met een buggy of rolstoel-gebruikers het traject volgen
van 23km daar de andere afstanden onverharde stroken krijgen zonder omleiding
mogelijkheden. We verlaten het VTI- schoolcomplex waar we de spoorweg onder
wandelen op zoek naar de IJzertoren waar we een gratis boterkoek krijgen van de
sponsor Diksmuidse Boterkoeken. We wandelen door al de deeldorpjes van deze
stad waar in hun naam ..kapelle voorkomt, zo te denken aan St.- Jacobskapelle
+ Oudekapelle & Nieuwkapelle. Ondertussen heb ik mijn plakkerige handen
kunnen afspoelen aan de waterstand vooraleer we de 10km passeren vlak voor de
Knokkebrug. Het is vanaf hier dat we allen wandelen een heel eind stuk langs
het kanaal IJzer-Ieper waar we het harde wegdek ruilen voor een slecht bollende
onverhard naast de Martjesvaart die uitkomt aan de drukke baan waar we door de
scanning wandelen. We passeren een groot rotsblok, binnen een omheining van met
ketting verbonden obussen. Deze steen herdenkt de 3de Belgische
Divisie voor hun bijdrage aan de Slag bij Merkem(17 April 1918). Dat wil zeggen
dat we nu door Merkem wandelen waar ze de weg aan het herstellen zijn en
daardoor weinig verkeer is. We zien voor ons de wieken draaien van de
Beukelaremolen maar eerst pikken we een appelsapje mee want drinken is de
boodschap in dit warme weer om en bij de 25°C. De ezels trekken van al die
wandelaars niets aan in het gebied vijfhuizenbroek en grazen gezellig verder
terwijl wij de 24km(+keuzestappers 8km)terug begroeten en binnen treden in
natuurgebied De Blankaard met zijn poortjes en houten bruggetjes. We wandelen
door het bezoekerscentrum waar we ondertussen bezig zijn aan het laatste uur en
Woumen by-by zeggen en wandelen op de drukke baan om de overbrugging zo kort
mogelijk te maken voor al de afstanden terug naar het schoolcomplex. Morgen is
het vroeg opstaan want voor de verplaatsing naar Poperinge vertrekken de bussen
vroeg.
Dag 3:
De dag van Poperinge is al
enkele jaren de mooist van alle vier, ben benieuwd. Vertrekken doen we net
zoals vorig jaar op het stationsplein, wellicht vanaf nu of aan voor altijd.
Eens gestart wandelen we tussen de winkels naar de Grote Merkt om aan de kerk
links te gaan richting de ring waar de MP zorgt dat we veilig Poperinge kunnen
uitwandelen. Tussen de hoppevelden nemen we afscheid van de 8km en wandelen we
verder door het domein de Lovie waar aan de uitgang ons een limonade wordt
aangereikt. In Canada zijn we nu beland als we het naambordje mogen geloven
maar toch zoeken we de Sixtusbossen op waar we de groene pijltjes(16km)hun
eigen weg kiezen. Niet later is het ook van dat voor de 24km onder het geluid
van een militaire helikopter die nu al via Krombeke richting de abdij trekken.
In de Hapjeshoek passeren we het bordje van de 10km en gaat het bijna in rechte
lijn en dit allemaal verhard(weeral!!!!)naar Stavele. In dit dorpje maken we
een hoekje rond de kerk voor meer kilometers te hebben en is het tijd om te
wandelen op het jaagpad naast de oevers van de IJzer die we dan weer over steken
via de Eversambrug tussen de schapen door naar het Eversambos die voor ons ligt
met een suikerwafel aangeboden door de organisatie. Als we 20km achter de boeg
hebben volgen we het binnenbaantje, die ik meermaals doe als ik met de fiets
hier ben naar het dorpje Westvleteren. Ook hier maken we een extra blokje om en
dit omwille van het Belgisch militair kerkhof wat natuurlijk makkelijker maakt
om aan die 33,6km te komen die toch ver boven de normale 32km moet zijn. Al is
Poperinge nog 8km tot hier, in werkelijkheid zal het nog 11,6km worden. Wij
pikken de collegas van de 24km op en gaat het via de Sixtusbossen met zijn
grot, het hoekje om langs de abdij waar we voor ons in lange sliert de groene
pijltjesvolgers ons bijvoegen. Even net na het bordje van de 30km nemen de
8&24km de andere kant maar toch ook langs de hoppevelden die nog eventjes
het onverharde gaan bewandelen naast de Poperingevaart. De lokale politie zorgt
ervoor dat we de drukke baan kunnen oversteken om met zen allen nog door het
Frimoutpark te wandelen om via het vernieuwde zwembad terug belanden op het
stationsplein. Wat traditioneel de mooiste dag van de editie moet worden is een
zware!!!! ontgoocheling geworden met veel te veel verharde stukken, nog minder
dan de vorige dagen en het is niet allen ik die daarover denk hoor. Morgen is
het tijd om alweer aan de laatste dag te beginnen.
Dag 4:
Welkom in de kattestad
Ieper waar we ons klaar maken voor de 32,5km laatste wandeldag waar het thema
100 jaar Slag van Passendale zijn naam alle eer gaat aandoen naast de
talrijke begraafplaatsen her en der rond deze streek. Voilà, we zijn gestart en
wandelen de Menenpoort door en passers quasi de eindlocatie al maar we wandelen
eerst even verder en hebben al snel onze gratis aangeboden limonade al en dit
voor het bordje van de 5km en merken rechts van ons het Princess Patricia's
Canadian Ligt Infantry(monument). Als we zicht krijgen op de autosnelweg zijn
de 2 kleinste afstanden van ons afgehaakt en wandelen Zonnebeke binnen waar aan
het oude stationsgebouw we nu alleen zijn en als enige de kans krijgen op naast
Tyne Cot Cemetery te wandelen met zijn 11 957 waaronder 8369 niet zijn geïdentificeerd,
de grootste militaire begraafplaats van België. Gestaag bergop gaat het naar
het dorpje Passendale waar we het Canadian Memorial op onze weg tegen komen.
Hier is het verste punt en moeten we weer terug via de achterkant van Tyne Cot
naar Zonnebeke waar ik ben rond de klok van halfelf en we pikken de 24km-
stappers mee door het kasteelpark en gaan op zoek naar het Polygoonbos met
onderweg het bordje van 20km. Aan de parking zien we al het 'Australian
Division Memorial' die te bereiken is na een trappenreeks en duiken nu echt het
bos in(nu pas het echte eerste onverharde stuk)om. We herkennen nu ook de
soldaat in actie met name de 'Black Watch Memorial' om alles tope te laten
komen om het slot van deze editie af te leggen. Je hebt nog de allerlaatste
kans om je te verzorgen naast Bellewaerdepark vooraleer we dwars door de
parking van het pretpark om uit te komen aan het Hooge Crater Cemetery. Via een
boerderij waar we het laatste sapje krijgen wandelen we door de talrijke
poortjes naar Zillebekevijver toe. Jaarlijkse rendez-vous is dit alsook het
laveren tussen de wandelaars en merk dat men het steengruis hebben geruild voor
hard wegdek. Het tunneltje onder naast de Crack winkel om naast de camping de
wijk Torrepoort in te wandelen en onze aandenken op te halen en dit jaar terug
een medaille. Mochten we een conclusie moeten maken kunnen we beslissen dat ze
met onderscheiding gebuisd zijn wegens te veel verharde wegdek ondanks het
positieve puntje dat we voor het eerst het strand hebben bewandeld.
"De conditie op pijlhouden zonder een
pater te drinken!"
Na 7 mooie jaren richt Eddy Meert zijn
laatste 25km Euraudax- inrichting in waar hij eerst op zoek moest naar een
nieuwe startzaal en daarvoor de wandelaars op de hoogte heeft gebracht door aan
de oorspronkelijke startaal een blad heeft aangebracht met de melding dat de
startzaal nu is in café Onder ten Toren een beetje verder maar steeds nog in
Hekelgem. Hekelgem is
een Vlaams-Brabantse deelgemeente van de fusiegemeente Affligem, waartoe ook de
dorpen Essene en Teralfene behoren. Om 10u trekken we ons op gang de meeste van
de 43 wandelaars met de paraplu in de hand om weldra de Oude Molen te
passeren. Al voor 1413 stond op deze plaats een houten windmolen die verpacht
werd door de monniken van de abdij Affligem. Een latere eigenaar, molenaar
Petrus De Vis, werd op 26 mei 1706 samen met zijn knecht Adriaan door Franse
soldaten op de molen vermoord. Drie dagen eerder had het Franse leger een
nederlaag geleden te Ramillies, gelegen tussen Tienen en Namen.
De vrouw van de molenaar beviel diezelfde dag nog van een zoontje. Uit noodzaak
hertrouwde de weduwe al twee maanden later met weduwnaar en molenaar Adriaan
Van Lierde uit Waver en daarmee deed de familie Van Lierde haar intrede in
Hekelgem waar zij nog gedurende meerdere generaties een belangrijke rol zal
spelen. De huidige stenen molen met steekboogvensters verving in 1785 de houten
staakmolen. Hij ligt op een hoogte van 74 m boven de zeespiegel. Door zijn
strategische ligging en door zijn hoogte van 15 m werd hij vaak gebruikt als
observatiepost gedurende de vele oorlogen. Om die reden werd hij dan ook vaak
door doortrekkende legers beschadigd. Tijdens het Frans bewind werden er in het
geheim doopsels toegediend, huwelijken voltrokken en vluchtelingen vonden
er onderdak. De huidige eigenaar heeft de molen schitterend gerestaureerd en
sinds 1994 ingericht als woning. We dalen af naar Erembodegem om over en naast
de autosnelweg te wandelen dwars door de maisvelden waar een plaatselijke
bewoner ervoor zorgt dat zijn hoppegaarder er netjes bij gesnoeid ligt terwijl
wij weer terug contact gaan zoeken met het drukke verkeer. We volgen een stukje
van het Rene Martenswandelpad in het Bellekouterbos naar het dorpje Essene waar
voor de Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingkerk het beeld De Papeter van de Affligemse
kunstenaar Patrick van Creanenbroeck staat. Tijdens de kleine kermis, op 2 juli
of de zondag daarop, het feest van de herdenking van de kerkwijding ging de
grote Maria processie uit. Het was de papkermis. In ieder huis werd er vlaai en
rijstpap gemaakt. De Essenaren kregen hierdoor de bijnaam Papeters. Terwijl
Sint-Antonius ons begroet met zijn varkentje in zijn linkerarm wandelen we o.l.v.
baankapitein Eddy Meert op het houten paadje door het Pelinkbos waar een 2- tal
kilometer verder halt wordt gehouden aan de wagenrust(met gratis
bevoorrading)te Asse. Terug wandelend door de mais wat de temperatuur een pak
de hoogt inschiet verlaten we Asbeek om beneden van de Keierberg aan Hof ten
Eenhoorn even naar boven te kijken en zien dat er dreigende wolken zich
aandringen. Gelukkig waaien ze over naar Asse-ter-Heide waar wij naar links
vertoeven onder de betere wolken op enkele single- tracks naar het cafeetje
Stylemans te Asbeek voor een langere pauze. Het is tevens ook de stamkroeg van
voetbalploeg KSE Asbeek die al meerdere jaren(al van 1957)kampioen zijn
geweest. Ik deel u ook mee dat Stylemans, naar waar deze café genoemd is
vroeger een beloftevolle plaatselijke wielrenner was met vele zeges te zien aan
de krantenknipsels hangend aan de muur. We hebben toch tijd daar het buiten nu
een fikse bui passeert, wellicht die van daarnet die op zijn passen terug
keert. De pauze is voorbij en we wandelen niet via Heilige-Familiekerk die er
vlak naast ligt maar de andere kant uit waar we een kapelleke voorbijwandelen
te Essene toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, gebouwd door Augustus Van Mulders als
dank voor de genezing van een ziekte. Aan dat kapelleke hangt ook een
gedenksteen ter ere van Rik De Bolle. Rik De Bolle was vooral gekend van de
Sint-Antoniusgilde in Essene, waarvan hij 46 jaar voorzitter was, maar hij had
in het verleden ook belangrijke verdiensten bij de KAJ van Essene, voetbalclub
EMI Essene, de civiele bescherming en de cultuurraad. Verder was hij gekend als
volkszanger en marathonloper, als journalist, geschiedschrijver en
sportverslaggever bij De Asschenaar en medeoprichter van de wandelclub De
Pajotten. Als ervaren wandelaar en streekgids was hij heel erg begaan
met het behoud van de wandelwegen. De drie wandelboekjes die hij schreef in
de reeks van de Vlaamse wandelaarsbond waren heuse pareltjes. Terwijl de meeste
wandelaars onder andere enkele Florastappers van Gent(plaagstootje)extra
krachten moeten zoeken om het héél licht hellende strook naar de ufo van
Belgacom te volbrengen worden ze beloond met een afdaling van de Gootberg lang
de watertoren, al is dit veel gezegd. Eddy wijst ons naar het ouderlijk huis
van Jean Claude Vandamme, die acteur van de vele vechtfilms weet je wel. Voor
ons zien we de Sint-Michielskerk van Hekelgem en dat wil zeggen dat we weldra
een einde kunnen maken van deze wandeling.
