Naar lenteomstandigheden kunnen we kraaien vandaag
Groot contrast vandaag tussen de kust & de Ardennen. In de Ardennen is het zonnig en temperaturen boven de 20°C, terwijl we aan de kust moeten tevreden zijn regen bij amper 9°C. Zelfs regen houdt me niet tegen om de tram te nemen naar Vosseslag(een deelgemeente van De Haan)waar de Hanestappers voor hun 12de keer hun voorjaarstocht organiseren. Starten doet de wandeling vanuit het zaaltje t Schelpestik. Het eerste wat je opvalt als je de zaal binnentreedt, is dat er maar amper tafels en stoelen staan op een te kleine ruimte. Ze zouden best dit hier houden als rustpost in tegenstelling tot de start. Deze wandeling heeft maar 3 afstanden, nl. de 8, 13 & 21km. Er is maar weinig informatie betreffende de wandeling op een papiertje na waar de controlepostafstand vermeld staat. We starten samen met de 13km om straks hier terug te keren om te wandelen naar het duinbos van De Haan. Hier moeten we vooral gokken in welke richting we door het bos moeten want er is nergens pijlen te zien alleen maar linten die je her en der vind, ook in de verkeerde richting. Gelukkig heb ik de juiste richting gekozen want bijna a aan het einde vinden we de 1ste pijl. Een triestig puntje van de club alleszins. Eens het bos uit zijn we beland in De Haan. Via het tramhuisje gaan we tussen de hotels en nemen we de straten erom heen. Plots valt mij op dat er op het bordje staat vermeld: U bent op de 13km. Ik heb toch het gevoel dat ik behoor tot de 21km en toch nog geen splitsing gemist heb. Weldra bereik ik de kust, waar vandaag mede door de slechte omstandigheden geen kat te zien is. Ik beuk tegen de wind om even verder de dijk af te dalen. Via de Einsteinspleintje(met zichzelf op een bankje kijkend) bereik ik het terug in het centrum en wandel nog even enkele blokjes om de winkelstraat te volgen. Via de Einsteinlaan wandel ik langs de appartementen, tot een collega wandelaar mij opmerkt dat ik de controlepost heb gemist. Blijkbaar is de schuldige weer de bepijlers want ik volgde gewoon de pijlen die her en der, al dan niet verstopt, omhoog werden gehangen. Via de platanenlaan, die naast het duinbos loopt komen we terug in Vosseslag, waar we nog een ommetje moeten maken voordat we in de rustpost/startzaal weer belanden. De wandelaars die gekozen hebben moeten nog het lusje van de 8km volgen. Via enkele binnenwegeltjes, zie ik nu pas het bordje waar vermeld staat dat we op de 21km zitten(toch ook op de 8km!).Naast de trambaan loopt er een voetwegeltje die ik bewandel. Af en toe moeten we kiezen om het gras plat te stappen daar het paadje onder water staat. Aan het Versluyzaal zitten we in Bredene om voor ons de visserskapel te zien. We wandelen op de klemskerkestraat naast reservaat dhaeye om terug te komen in Vosseslag. Nog even langs de drukke baan, waar een wandelkoppel vraagt waar de startplaats is en net zoals ik ontgoocheld ben in de bepijling. Ik zeg tegen hen: het is juist hier aan het zaaltje bij de parking. En zo is deze wandeling geschied. Aan deze wandeling waren er 322deelnemers.
"Boven de hoofden zien naar de vergezichten van de Koppenberg".
Volgens de weervoorspellers zal het niet droog blijven vandaag, maar daar trekken we niks van aan en vatten de verplaatsing naar Leupegem, een deelgemeente van Oudenaarde. We worden verwelkomd door wandelclub Hanske de Krijger in zaal edelweiss waar voor hun jaarlijkse Koppenbergtocht. Van hieruit starten alle 4 afstanden om eventjes de drukke baan te volgen, waar snel gekozen word om binnenstraatjes te kiezen. Hier kunnen we opmerken aan de wandelaars dat we kleine lusjes zullen maken. We krijgen een 1ste kennismaking met de modder die we ondervinden door een onverhard wegeltje te bewandelen. Nu wandelen we op de oude spoorweg en nemen afscheid van de 6km die rechtdoor gaan. Wij gaan naar rechts om even de klimmersbenen al te testen. De parcoursbouwers hebben ervoor gezorgd voor de mensen die geen zin hebben om een stukje bos te doen om een omleiding te maken. Wij gaan dus door het Koppenbergbos, om daar de trappen te nemen(die echter versperd word door een omgehakte boom)om al snel weer naar beneden te gaan om voor het verharde te kiezen. Aan het einde van het bos komen voorbij de gekende Lourdesgrot. Via een wandelwegeltje, dat uitkomt aan de kerk van Melden, ligt even verder de rustpost in het parochiezaaltje. We beginnen de Koppenberg al te ruiken, maar we gaan eerste nog een keer de oude spoorweg bewandelen. Daar is hij dan, De puist van melden of de al bekende Koppenberg. 3weken terug was er hier nog massa volk n.a.v. de Ronde van Vlaanderen, maar nu is er niemand te zien. De berg bestaat uit 500m kasseien met het steilste stukje van 22%. Wie nog een huis zoekt kan hier terecht, want boven staat er een stekje te koop. Eens Boven gekomen moeten we toch de tijd nemen om even achterom te kijken en te genieten van het zicht op de Scheldevallei, met het kerkje van Melden op de voorgrond. We duiken opnieuw het bos in waar de voorjaarsbloeiers allicht volop in bloei staan. Het is hier ook het moment om afscheid te nemen van de 12km. Wij volgen nog het laatste stukje berg om via de Oudenberg de daling in te zetten. We volgen enkele asfaltwegen om de Kortekeer op te gaan. Achter een blinde bocht ligt hier zowaar ook een steil stukje. Boven is het voetbalplein van KSV Maarkedal gelegen, en daar in de kantine is de volgende rustpost voor ons. Van hieruit start ons plaatselijke lusje. We wippen even binnen in Nukerke om langs de begraafplaats te wandelen, om de grote baan weer te dwarsen. We stappen door het sterk golvende Cabernol, merken dat de appels nog niet voor direct zijn & gaan het Peronpad af. Hier liggen de stenen verspreid om aandachtig te kijken of we nergens overstruikelen. We wandelen door de weide om de Zulzekestraat te bereiken. Aan een hoeve gaat het onverhard naar het Spijkerbos, waar ons de lastigste klim van gans het parkoers te wachten staat. Dan gaat het vrij vlak terug naar de rustpost. We volgen even de N 60, en helaas na geruime tijd droog weer te hebben, valt het eerste buitje op ons hoofd. Al gelukkig is het maar van korte duur. De wandelaars van de 12km duiken op en samen kiezen we voor de andere kant van de Koppenbergbos. De paraplus gaan weer open, want een hagelbui spaart ons zelfs niet. Voor ons zien we de kerk van Oudenaarde. We verwelkomen terug de wandelaars van de kleinste afstand om samen het laatste stukje onverhard van de dag te bewandelen. Her en der komen we wandelaars tegen van Les Amis de lArgentine die vandaag zijn gekomen met een bus. Tussen de huizen nemen we de wandelpaadjes en zien we voor ons de industriezone. Even de bocht om, en gaan de laatste rechte lijn op om een einde te maken van deze wandeling. De wandelclub dankt de 1168wandelaars voor hun deelname aan hun inrichting en nodigen ons al uit voor Molentocht die doorgaat op 9mei.
De stormvogels organiseren voor de 17de keer hun Lange Nelle tocht vanuit de startzaal die ook wel dienst doet als clublokaal o.a. Wat mij trouwens opgevallen is dat maar 2 van de 7 tochten zich afspelen in hun thuisstad. De Lange Nelle die werkelijkheid een vuurtoren is hier dichtbij is trouwens hun coverfoto van hun clubblad. De startzaal Sluisvliet bevindt zich in het oostelijk deel van Oostende, ze noemen het ook het visserijgedeelte van de stad. Uit de 4 afstanden kies ik gewoonlijk weer voor de grootste afstand, die vandaag 21,8km is. Vlakbij de startzaal ligt de 80ha grote Spuikom. Aangelegd om de havenmonding te spuien. Tijdens WO II landingsplaats van Duitse watervliegtuigen, nu het mekka voor watersportbeoefenaars en kweekplaats van de echte Oostendse oesters! Hier kiezen de 2 kleinste& 2 grootste hun rug toe naar elkaar en wandel ik via het nog niet lang wandelpaadje om via de oude zeeschool uit te komen in Bredene-sas, één van de gehuchten waaruit Bredene bestaat. Voor ons zien we de blauw witte toren waar we steeds blokjes om rond wandelen om via het wachtbekken van de Noord-Ede& plaatselijk containerpark. Wat je hier opmerkt is dat plaatselijke bewoners hun gevel beschilderd hebben met een muurtekening. Het is een paar meter meer voor we de rustpost bereiken in manege ' 't Ruitershof'. Via de paardenstallen en een prachtige paardenwegel kom je bij de St. Rikierkerk. Eens die kerk voorbij scheiden we ons van de 18km. Hier is ook het mekka van de campingzones. Tussen één van deze kampeerplaatsen gaat het links naar recreatiedomein 'Grasduinen'. Een paadje tussen de vakantiehuisjes brengt ons stilletjes aan naar de zee. We gaan onder de tunnel, slingeren over duinpaadjes, met onderweg het paddenstoel van kabouter pinnemuts, tot we een houten trap afdalen om via enkele wegeltjes tussen de wijken voor ons wijkschooltje Groenendijk zien, waar de 2de rustpost plaatsvindt. Hier maken de wandelaars aan de lijven mee wat het is om weer kleuter te voelen, want er zijn hier grotendeels kleine tafeltjes&stoelen te gebruiken. Na de rust wandelen alle afstanden terug naar de zee. Een venijnig klimmetje brengt je op een zandpad hoog op de duinen.Langsde Spinoladijk, ter hoogte van strandpost 1 Turkeyen komen we het kunstwerk 'Olnetop 2012' van de Belg Nick Ervinck n.a.v. Beaufort 04 tegen. De artistieke installatie van 8 meter hoog refereert naar opspattende golven.Een houten trap brengt me naar de zeedijk waar we rechts 2 omgebouwde containers zien tevens ook bedoeld naar Beaufort 04. De Estse kunstenares Flo Kasearu doet ons denken aan vrachttransport en de circulatie van goederen. Maar evengoed aan de economische situatie: leeg en nutteloos staan de containers als verloren objecten op het strand. De merknaam van de containers, Triton (de zoon van Poseidon), is een knipoog naar de kracht van de zee die de objecten deed stranden. Hier word een beetje verder gewerkt aan de voorbereidingen voor het windmolenpark. Zo zien we t.h.v. fort Napoleon een groot baggerschip die langzaam de haven binnenvaart. Eens de dijk verlaat zien we waaraan deze tocht is vernoemd de Lange Nelle. Deze mooie, slanke, wit-blauwe vuurtoren kan haar licht 40m ver laten schijnen om de vissers te waarschuwen. We nemen nog even afscheid van de kleinste afstand waar de sluisdeuren ons brengt naar de vismijn. We wandelen er nu door, met boven ons de prachtige foto's te kijken van visserskoppen. We keren even terug om eventjes voorbij het Visserijdok met zijn vissersschepen te wandelen, waar zelfs op een zaterdag er altijd wel bedrijvigheid is. Eerst kijken of er geen tram voorbij snelt om de laatste meters van deze wandeling langs de St. Antonius van Paduakerk af te stappen waar we het eindpunt hebben bereikt!
