"Nog even wachten op zijn broertje!"

Waar de meeste wandelclubs nog hun 1^ste organisatie van 2018 moet inrichten, toch zit Euraudax al aan 3^de wandeltocht. Na Namen (op nieuwjaarsdag) & Lot (afgelopen donderdag) staan de wandelaars die in groep willen wandelen, het motto van Euraudax, weer paraat deze zaterdag in Heist nabij Knokke. Voordat we wandelen worden er eerst ‘Besten Wensen’ gegeven aan de wandelcollega’s tot we met zen allen om 9u buiten paraat staan met zijn 60 voor de eerste lus van 25km, om dan deze middag de niet verplichte andere lus te doen met dezelfde afstand. We trekken ons op gang door het Directeur-Generaal Willemspark, alias "Het bosje van Heist" het tunneltje onder de trambaan onder naar het museum van de Zwinstreek 'Sincfala’. Het is een geschiedkundig museum dat het geologische, economische, politieke en culturele verleden van de Zwinregio in kaart brengt. Thema’s als vissersleven, de inpoldering, de havenstad Sluis rond 1400, oorlogen in de streek en de opkomst van toerisme worden toegelicht. De baankapitein van vandaag toont men zijn woonst terwijl we het stationsgebouw van Heist voorbijwandelen. Het ging toch niet regenen Frank !!!, wel als we Knokke-Heist uitwandelen mogen we onze regenfrak en/of paraplu opendoen daar het begint te motregenen, gelukkig is het niet zo koud. Eén van de meest gekende zichten uit deze streek zijn het Schipdonkkanaal (waar we nu naast wandelen) en het Leopoldkanaal, in de volksmond ook de "Blinker" en de "Stinker" genoemd.  Vanaf Stobrugge (Maldegem) tot aan de zee lopen deze twee kanalen broederlijk (of zusterlijk zoals u wil) naast elkaar en dat zorgt voor een uniek landschap. Als het net zoals in andere werelddelen hard heeft gevroren kan men hier naar hartenlust schaatsen, maar dit al een heel eind geleden hoor. We wandelen naar het dorpje Ramskapelle met zijn Sint-Vincentiuskerk vooraleer we terug keren via Westkapelle waar we hoffelijk zijn voor de mountainbikers die ook gaan naar het Duinenwatermeer, het paradijs voor de watersporters, maar voor ons de locatie voor de 1^ste wagenrust(bevoorrading). Voor wie nog genoeg centjes in overschot heeft kan hier op zijn oudere dag een kamertje bemachtigen in het meest luxueuze rusthuis met name ‘Belle Epoque’ van ons land met prachtige kamers, een binnenzwembad, maaltijden van sterrenchef Yves Mattagne en zelfs een limousine die klaar staat. Voor al die luxe in Belle Epoque betaal je tussen €2000 tot €30 000(!!!) per persoon/ per maand vertelt de baankapitein me. Hopend om geen golfbal op onze hoofd te krijgen wandelen we tussen de courts op het Cadiespad waar we een eerste kennismaking krijgen met het zand. Kriskrassend door de villa’s in het groen decor te Zoute gaan we op zoek naar het monument van Maurice Lippens om even te pauzeren en indien nodig naar het toilet te gaan. Via de winkels nabij het toerismekantoor betreden we de zeedijk die we een tijdje volgen met zicht op de zeehaven van Zeebrugge om links af te slaan naar het Zegemeer ook wel Krabbevijver genoemd waar die krabben op het water zijn verdwenen. In het Park 58 hebben ze de afgelopen periode de meeste bomen gerooid wat een beetje een troosteloos beeld heeft wanneer men hierdoor wandelt. We zoeken het hoogste punt van Duinbergen op via de zijkant van De Wandelaar om stilletjes aan de vertrekzaal gaan opzoeken. Enkelen hebben ons verlaten of bijgevoegd wanneer we nog met zijn 47 wandelaars beginnen rond de klok van 14u voor de 2^de 25km nu de andere richting uit. Terug beginnend via het Bosje wandelen we langs de Visserskapel niet ver van het Heldenplein met zijn brede muzikale kerststal waar even verder aan het vissersmonument die we ook passeren, steeds met carnaval hulde wordt gebracht aan de Heistenaars die overleden zijn op zee. Via de dijk wandelen we de voetgangersbrug over de trambaan over om het natuurreservaat Sashul en Vuurtoren- weiden in te wandelen waar we laveren tussen de waterplassen. Uitkomend gaan het richting Zeebrugge-dorp onze neus zoekend naar de zeelucht waar aan het uiteinde de laatste bevoorrading wordt aangeboden. Het strand op nu tot aan de ingang van natuurgebied de Fonteintjes maar door de overvloedige regen van afgelopen dagen heeft de baankapitein besloten om liever langs de drukke baan eventjes te wandelen. Als we weer de dijk opzoeken komen de inwoners stilletjes aan om de kerstboomverbranding mee te maken maar eventjes nog geduld moeten hebben op de duisternis. We vertoeven een klein stukje op de kilometerlange Saint-George’s Day-wandeling op de westelijke havendam die een attractie is voor wie wil genieten van zowel de bedrijvigheid in de haven als het schouwspel van zee en strand. Twee grote uitkijkplatforms langs de promenade bieden een fantastisch zicht op de omgeving. Ons omdraaiend merken we op dat de brandstapel is aangestoken als hebben ze de grootste moeite. De duisternis treedt toe als we door de containerhaven wandelen op weg naar café Rembrandt voor de laatste rustplaats. Een rondje door de jachthaven met de bekende Westhinder hebben ze in het parcours in gestoken omdat we anders te vroeg binnen zouden zijn al zoeken we opnieuw de dijk op voor de laatste meters op weg naar de startzaal. Nu nog die lange terugreis aanvatten naar de andere kant van de Belgische kust vooraleer we terug thuis zijn.

Aantal deelnemers: 63