"In plaats van
de Padstappers zijn we modderstappers"
Vandaag zijn we te gast in de stad van de 3 m's met name
Muur, Mattentaarten & Manneken Pis oftewel Geraardsbergen waar de
Padstappers hun wandeljaar beginnen met hun 22ste editie van de
Manneken-Pistocht. We starten vanuit het jeugdcentrum De Spiraal voor de
wandelparcours van 33km met hopelijk een paar minder gladde ijzelstroken zoals
gisteren waren tijdens mijn wandeling in Brugge. Als je voor 2 kleinste
afstanden heeft gekozen blijf je de Dender volgen in tegenstelling tot de
andere afstanden die naast het spoor wandelen op weg naar Schendelbeke. Soms
moeten we op het gras wandelen daar er zeer grote plassen het wegtraject
versperren en wij geen zin hebben in natte voeten. Aan het kapelletje scheiden
onze wegen en verlaten wij alk snel het dorpje om te wandelen in
natuurreservaat Moenebroek. Over broek gesproken, we merken op dat deze niet
meer proper is daar wij kennis gemaakt hebben met de modderstroken tijdens dit
stukje. Aan het einde van het reservaat vind men een monument ter ere van het
vliegtuig 'Lancaster' waar deze werd neergebombardeerd.Als ik in de verte kijk zie ik dat het
wegeltje dat ons voorgesteld word vol grote plassen zijn. Gelukkig kan ik op
het perron wandelen waar we toch hetzelfde uitkomen voordat we rond de kerk
wandelen om halt te houden in het buurthuis. Samen nemen we de Schipkensbrug om
te wandelen in het recreatiedomein De Gavers waar we helemaal rond de vijver
wandelen. Wanneer we het domein verlaten zien we voor ons de dorpskern van
Onkerzeele waar de vrijwilligers van de wandelclub ons begroeten in de
Kinderopvang De Speeldoos. Wanneer we aan de kerk zijn scheiden ons traject van
de andere afstanden en beginnen we aan het plaatselijke lusje. Het duurt niet
lang of we wandelen in het Raspaillebos.In dit sprookjesachtig
stukje Vlaanderen op de flanken van de Bosberg, bekend van de Ronde van
Vlaanderen hebben bronbeekjes er een mozaïek van scherpe ruggen,
valleitjes en verzakkingen geboetseerd. We gaan de Bosberg niet op via de
kasseien(dat is voor echte flandriens)maar via het bospaadje ernaast. Daar we
naar boven zijn gewandeld wil dan ook zeggen dat we weer naar beneden moeten
door het bos. Als we een minpuntje mogen melden aan de club zou ik bij slecht
weer een andere omleiding hebben gekozen want het was niet te doen vandaag, we
gleden meer dan we stapten omlaag, jammer!! Nadat we de rustpost te Onkerzeele weer
verlaten hebben kunnen we voor het eerst kiezen voor het deeltje van de Buggy's
of doen we zoals de meesten voor het onverharde stukje waar we de bomen goed
moeten vastpakken om toch een beetje grip te hebben of we schuiven weg door de
zachte brij. We zien de kapel van Oudenberg aan de top staan maar we gaan rechts
naar beneden om toch de bekendste puist van de streek met name "De
Muur" een héél klein stukje te bedwingen om dan te dalen tot aan de vesten
met het gouden Christus onderweg in het stadspark. Als we hem niet hebben
voorbij gewandeld kan men hem vinden waarnaar deze wandeltocht genoemd is. Aan
de voorgevel vind men "Manneken-Pis". IK spreek niet uit welke nu de
echte is, dat is een spelletje tussen de bewoners van Brussel en Geraardsbergen.
Hopelijk ben je op krachten gekomen tijdens de rustpost, want nu moeten we
stevig klimmen of weeral eens schuiven omhoog door de modder om passage te
maken in "Den Boeloeërsken bos"(Boelarebos)even buiten Geraardsbergen.
We merken het monument op ter nagedachtenis van Kolonel Vlieger SBH Remi Mony Van
Lierde DFC. Remy Van Lierde, in 1915 geboren in Overboelare, ontsnapte
na de Duitse inval in 1940 naar Engeland en groeide daar uit tot een van de
toppiloten van de RAF. Hij haalde bij bosjes vliegende bommen en Duitse
toestellen uit de lucht. De man werd de meest gedecoreerde Belg in Britse
dienst. Ook na de oorlog bleef Van Lierde in de belangstelling door als eerste
Belgische piloot de geluidsmuur te doorbreken. Mony' vloog missies in Congo en
was zelfs vleugeladjudant van koning Leopold III. Via de Vanlierdebrug kunnen
wij nu ook lans de Dender wandelen en houden halt aan het openluchtzwembad voor
het gratis aangeboden Jenevertje of chocolademelk. We zijn in de laatste
kilometer en blijven langs het water wandelen om via de Begijnhofkaai terug te
belanden in de startzaal.
De Brugsche
globetrotters beginnen vandaag ook hun wandeljaar met hun Brugse vestentocht.
Starten doen we vanuit het atheneum in deelgemeente Sint-Andries waar er bijna
30km op het programma staat. Straks komen we direct weer terug na een
plaatselijke lus waar we deze aanvatten. We pikken een stukje bos mee naast het
kapelletje om door het sportcentrum watertoren te wandelen. We passeren het Jan
Breydel stadion van de club en/of vereniging van stad vooraleer we na het
provinciehuis boeverbos de rustpost in gaan. Ook hier leggen als enige een
plaatselijke lus af die ons brengt naar domein 'Koude Keuken' met zijn Chateau de
Beausart. Het is voornamelijk kiezen voor de graspaadjes want door de ijzel van
afgelopen nacht is het glad geworden op de wandelpaadjes. We volgen het jaagpad
naast het water om terug te keren zonder eerst de muren van de gevangenis te
passeren naar de rustpost. Nog geen 2,5km afgewandeld te hebben zijn we weer
beland in de startzaal waar we zijn terecht gekomen na de tunnel te hebben
genomen onder de expresweg. Nu is het tijd om al de vesten die hier gebouwd
zijn op te wandelen te beginnen met de Smedenvest waar wij met de 23km nog niet
het centra binnen gaan maar de Canadabrug met zijn bizons voorbij wandelen om
een passage te maken in het Waggelwaterbos helemaal rond de vijver om deze weer
uit te wandelen. We blijven langs de vaart wandelen en begroeten opnieuw de
andere afstanden om samen de sasplein met zijn watermolen op te wandelen. Het
is tijd voor de Kruisvest met zijn molens waar enig trouwkoppel foto's aan het
maken zijn en wij hunwerk rustig laten doen om via de kruispoort, Kazernevest
en de Gentpoort naast het minnewaterpark te wandelen. Het is even rust geblazen
in de rustpost voordat we het concertgebouw rechts laten staan en richting het
station wandelen maar daar splitsen nog onze wegen eventjes. De 23km doen net
zoals wij nog plaatselijke extra meters via het pompgebouw en de jachthaven toch
aan het stationsplein toekomen om de laatste meters af te werken tot aan de
startzaal.
"Mijn 1ste, maar zeker niet mijn
laatste, 100km- wandeltocht van 2015"
Euraudax, Wat is
dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een gemiddelde snelheid van om
en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Vandaag staat voor mij de 1ste
100km van het jaar op het menu en deze wandelclub is een goede trainingmethode
om lange afstanden af te leggen. Daar ik niet van de streek ben was het
opzoekenhoe men de Brasserie MaNo in
Schilde makkelijk kon bereiken, en toch was ik verdwaald daar geen wegwijzers
naar de start te vinden was, gelukkig was er een lifter die me naar de
vertrekzaal bracht. Misschien een ideetje om dit beter aan te duiden misschien
daar de mensen die de eerste keer hier mee deelnemen. Inschrijven zal straks
moeten gebeuren want snel het fluo-vestje aan want zichtbaar zijn is van
uiterste belang zodat we 5min later dan gepland kunnen beginnen met de
tocht.We volgen een drukken baan met
links naast ons een vijver waar we rechts het Klinkerpad kiezen maar wat zien
we? Door de overvloedige regen van afgelopen dagen is het paadje een zwembad
geworden. Gelukkig is er een aangestampt paadje om dit heuvel te overwinnen
zodat we onze tempo kunnen aanhouden. We wandelen het centra van Schoten in op
de Churchilllaan en passeren de finishlijn waar bij koerskenners de
Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte maagd en Moeder Gods
Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de
visser met zijn pijp) tegenkomenonderweg naar onze allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we
kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen
we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een
overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in 1944 werd
gebombardeerd
door de geallieerden. Het slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor
de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er
werden speeltuigen geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel
omringd door water en sportvelden. We steken het Albertkanaal over om via de kaaien
aan de overkant(al moet je goed kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil
zeggen dat we de provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust
tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen
het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die
bezienswaardigheden zoalshet Steen met
daarvoor de meest besproken woord van afgelopen jaar nl. "Lange
Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962
staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse
folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon maken dat
hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij
ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn
kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter
hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen
uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper
door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om
moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde
leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de kamer paste.
Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er
zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan. De
Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren, ontdekten
dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal
Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange Wapper
almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk.
We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we het
glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een
keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om
ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op
onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske
Vermeulen, Trammezantlei
122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we wandelen door het domein
Peerdebos op de voet gevolgd door het kasteel van Brasschaat met zijn basiliek
& zijn kasteel. Wanneer we het sportcomplex De Zeurt halt houden voor een
chiptje en bekertje frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen
daar het ochtendlicht boven de horizon komt. Wel wel wel, wat zien we hier nu
terug? Het is het exacte paadje die nog steeds onder water stond net zoals
gisteren avond dus moet we netjes op een rij langs de hekken om geen natte
voeten te krijgen. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's
op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat
hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken
zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even voor
de klok van 12 u en we zijn beland in de startzaal al is het niet de finish
maar het is tijd om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat uit soep,
koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze inruilen
voor een middagdutje. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de
afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar we bunkers
passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen. Althans dat was de
bedoeling zoals de vorige jaren maar wegens de regen(weeral) is het hier ook
grotendeels onder water gelopen op de wandelpaden zen zijn we genoodzaakt op
onze passen terug te keren en vlugger als gepland Oelegem(Ranst)binnenwandelen
om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan. 87km hebben
we het droog gehouden maar nu moeten echt de paraplus open en deze ook goed
vasthouden wegens de strakke wind en flirten steeds met de grens van Schilde om
nog even de mensen te bedanken die al de wagenstops uitstekend hebben verzorg
deze te bedanken om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog
even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder
gearriveerd en iedereen proficiat wensen met in het bijzonder de 3
100km-debutanten en de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze
wandeling hebben gezorgd.
We gaan ons niet
echt forceren met grote afstanden te doen. Dat denkt wandelclub Nacht van
Vlaanderen uit Torhout ook met hun 'Katertocht'. We kiezen voor de 19km waar we
direct bij de start al afscheid nemen van de 7 & 15km die direct het
centrum in gaan waar wij eventjes langs de buitenrand wandelen om dan toch via
stadspark ravenhof weer samen zijn om via het sportcomplex naar de rustpost te
gaan in de kantine van torhout km 1992. De wandelaars van de 7km gaan we
eventjes meenemen om deze dan in te ruilen voor die andere wandelaars van de
12km om te wandeling richting het groenhovebos en daardoor ook wandelen. Een
onverhard buurtwegel brengt ons naar de Venteweg die naast de expresweg bevind
om via de oude spoorwegbedding terug naar de rustpost te gaan. Na de rust word
er aan de Scheldeplein gesplitst en moeten we uitkijken dat we op tijd rechts
afslaan of we gaan weer naar het groenhovebos. Na de Nachtegaalstraat wandelen
we nog door het stationcomplex om terug te belanden in de vertrekzaal.
