"Het vergt teveel tijd!"

Het rijtje inrichters bij Euraudax krijgt er binnenkort weeral er ééntje bij als Euraudax Herdersem eind September hun laatste inrichting organiseren. Jaren hebben het team van Lucia&Geert duizenden wandelaars verwend met al hun variërende afstanden. Net zoals vorig jaar richten ze een beetje op aandrang toch een 150km- toch al stond deze niet normaal in hun agenda. Het is ook de (voorlopige)laatste van deze afstand die in België vind dus moeten we onze slaap- als daguren van totaal 30h overwinnen in en om Zottegem. Het is ook na vandaag gedaan met jeugdherberg Populier daar deze zal verdwijnen voor een ander doeleind. Nog iets speciaal is dat maandag a.s. weer paraat moeten staan voor de 100km ‘Gildentocht’ maar eerst deze nog van vandaag. We zijn gestart waar achter de zaal een beekje loopt aan het waterbekken om het voetbalveld van Strijpen te passeren. Voor de eerste maal wandelen we naar de stad waar Edmond heeft geregeerd, dan spreken we dus over Zottegem met zijn bibliotheek waar niet alleen literaire maar ook aan kunst word gedaan al moet je deze zien aan de buitengevel aan de achterkant. Het wegeltje dat we nu opwaarts betreden zal worden beloond met de 1^ste bevoorradingspost waar we getrakteerd worden met een boterham,  aan de overkant van de drukke baan waar ook de kerk van Hillegem staat. In Sint-Lievens-Houtem wandelen we door een bos waar we de beentjes extra moeten heffen voor de boomstammen om vervolgens eens terug uit het bos halt te houden voor de rust te Oombergen niet ver van de Mariagrot. In de vallei van de Cotthembeek worden we weliswaar aangevallen door een kolonie van vervelende zwarte beestjes waar de seingevers in plaats van wandelen aan het tennissen zijn met hun c3-bordje. Op de Oranjedreef die we nu bewandelen zien we voor ons het kasteel van Leeuwergem, een ideale locatie voor een feest. In de Vlaamse Ardennen horen ook natuurlijk kasseien dus moeten we deze ook trotseren met de Lippenhovestraat als opwarmertje met als doel een belegd broodje in de startzaal. Om 16u vertrekken we naar de dorpsplein  om een vervolg te brengen aan het licht golvend landschap richting waar er bemesting à volonté word gedaan door de plaatselijke boeren. Brandnetels schijnt gezond te zijn maar toch gevloek voor de collega’s die een korte broek hebben aangedaan onder vele gestem van ‘pas op, pas op!’ voor de stamuitstulpingen die er liggen net voordat we de Berendries afdalen. De oude spoorwegbedding waar ooit de spoorlijn Zottegem-Ronse reed brengt ons naar de Boembekemolen waar ook een wagenrust is gezet. Slangenbewegingen makend op de Hostelerie(max. 8%)moeten we deze natuurlijk ook afdalenwaar in Strijpen de zon alsmaar moeilijker heeft om zijn volle kracht te benutten. Krachten zullen wij echter nu opdoen door het avondmaal in de startzaal perfect om op de kasseien van de Paddestraat over te dokkeren om een plaatselijk lusje van 8km te doen om plaats te maken voor het dessert bestaand uit een eclair. Zottegem by night moeten we ook eens doen natuurlijk, dus trekken we naar het centragedeelte als het station complex. In Bevegem wandelen we rond de kerk waar de seingevers meermaals ‘op het voetpad’ moeten zeggen tegen de groep. Er word niet veel gebabbeld als we van Godveerdegem terug keren naar de startzaal voor een sneetje gehaktbrood met kriekjes. De nachtmist maakt dat het een beetje frisser is als we bezig zijn aan de 4^de lus om ook in Gavere keitjes van de Lange Munte te doen waar de zijkanten ervan toch door de dauw een beetje glad erbij liggen. Tijdens het ontbijt worden Arnaud & Maike beloond voor het behalen van hun 1^ste & 4^de Gouden Arend. Er zijn er velen die al dan niet met het oog op de Gildentocht bewust hebben gekozen om maar 100km te doen waar wij nog 50km moeten doen. Tijdens de voorlaatste lus wandelen we naast het spoor  naar het station van Hillegem om nog verder te wandelen naar nog steeds in de regen naar het dorpje Velzeke, thuisbasis van Lucia, met zijn burcht in het gemeentepark. Via Leeuwergem keren we terug naar de startzaal om een goed uurtje later te beginnen aan de laatste lus waar de zwalmbeek voor een groot gedeelte gevolgd zal worden tot aan het dorpje Munkzwalm voor de enige caférust van deze tocht. Nu moeten we niet ver meer maar door de regen is het een beetje troosteloos om zo te eindigen aan deze tocht.

Aantal deelnemers: 103

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://photos.app.goo.gl/TJGLNnbJe8p6D5ne7   

"Al een keer gaan verkennen voor later!"

Gelukkig is de vakantie al voorbij met dit zomer weer of het krioelde van de mensen te De Panne waar de Buencamino wandelclub is afgesprongen met hun weekdagtochten vanuit Koksijde. Ze hebben zich toegespitst dit jaar op 2 zaterdagtochten telkens startend vanuit De Boare dicht bij de natuur dus. Van de vermelde 30km in de Walking in Belgium is er geen sprake toen ik binnen in de zaal de afstandeninformatie zagen. Het zijn 3 lussen van telkens 6km met daarbij ook ééntje van 7km met telkens de aanduiding in een ander kleurtje. Beginnend doen we met de oranje lus waar we wandelen door de Sint-Pieterswijk die leidt naar de Oosthoekduinen, het makkelijke deel weliswaar tot aan de sporthal. Een beetje verder keren we aan de andere ingang terug die duinen in wandelend naast het kerkhof. We wandelen aan de buitenzijde van het Calmeynbos naar de Sint-Pieterskerk die niet ver van de startzaal staat. Direct beginnend de andere kant uit met de rode lus de parking passerend om te wandelen rond de villawijk om nog eventjes een snelle goedendag te zeggen tegen de wandelaars van de blauwe pijltjes want we duiken het zand van natuurdomein De Westhoek in richting het vissersdorp om nog een klein stukje verder te wandelen naar de zee toe. Eerst op het asfaltgedeelte om dan toch op de schelpen te wandelen tot aan het uiteinde van de dijk. Gedaan met het onverharde gedeelte waar we de groene pijltjes tegemoet wandelen naast de winkelstraat naar de Grote Markt om een blokje om te maken daar grote renoveerwerken aan de gang zijn vooraleer via het gemeentehuis terug op het Koningsplein aan te komen. De voorlaatste lus is die van de blauwe pijltjes terugwaarts naar die kerk van daarnet om er tegenover het Calmeynbos in te wandelen tot aan het splitsingspunt van daarnet aan de ingang van domein De Wersthoek. Nu dalen we af om terug het bosgedeelte op te zoeken waar we slingerend extra meters afleggen met een klein vervolgje aan de andere kant samen met het stukje die we ook deden aan het slot van het eerste lusje nu ook hetzelfde is. De laatste lus is aangebroken waar we de groene pijltjes nog moeten volgen. Via de bibliotheek wandelen we juist (nog)niet door de Dumontwijk maar nemen de trappen naar het hoogste punt van deze badstad wellicht. Via de Grote Markt gaan we ook nu niet de winkelstraat door maar gaat het via de drukke parkeergelegenheden er helemaal rond om nog even voorrang te geven aan de tram vooraleer de schaduw op te zoeken van de dijk waar het een pak frisser aanvoelt. De dijk leggen we hellemaal af met nog een extra blokje om wellicht om aan de nodige kilometers te komen. Steken opnieuw de trambaan over om dan toch door de Dumontwijk ook blokje te maken met als eindresultaat de startzaal.

Aantal deelnemers: 681

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://photos.app.goo.gl/oClEsbeVWGBXpQ0g2   

                                                                                                                               "Een zware dilemma"

100x een wandeltocht organiseren na zovele jaren, je moet het maar doen. De mensen van Euraudax Kuurne-Ieper willen dit vieren met hun laatste editie waar ze helemaal terug keren naar de allereerste keer toen ze deze uitdaging aangingen om te wandelen van Kuurne naar Ieper en terug. Het parcours op een paar aanpassingen na door de wegen die anders zijn dan weleer, blijft hetzelfde tevens ook de afstand van 100km. Al hebben ze de concurrentie met die ultra walk van Mortier, deze vindt maar één keer meer plaats waar die andere weer over 2 jaar plaats vindt. We verzamelen op een ongewone startuur voor een 100km- tocht met name 14:00u buiten aan de kantine van het plaatselijke sporthal met zwembad waar we op gang zijn met zen 48 richting de hippodroom waar elke jaar die bekende wielerklassieker van het openingsweekend van start gaat. Nu staan er geen massa’s mensen ons op te wachten waar we dus verder wandelen naar het gehucht Sint-Katharina. Wanneer we het plaatsnaambord van het dorpje moeilijk uitsprekend voor de West-Vlamingen met name Gullegem staan de mensen van het bevoorradingsteam voor de 1^ste maal ons op te wachten. Een arm geitje zit te mikkeren omdat die was verdwaald is gelopen van zijn familie aan de overkant maar gelukkig zijn er twee van ons om dat arm schaap(geitje)vast te pakken om terug te herenigen met zijn familie. Al is dit wegeltje hier zo smal en rustig het is wel een sluipweg want met al die auto’s die hier massaal passeren wordt er merendeels op het fluitje geblazen om de anderen te verwittigen. Nadat we genoten hebben van een banaan aan een plaatselijke serre zijn we ondertussen in Sint-Eloois-Winkel waar er ook een parachuteclub is waar ze nog profiteren van het goede weer om nog enkele sprongen uit te voeren. Didier&Monique schotelen nog voor het donker is ons plaatselijke tractorwegen voor op weg naar het dorpje waar ik nog nooit van gehoord heb. Dan heb ik het over Slypskapelle waar wie het al nodig heeft gebruik kan maken van zijn/haar bagage terwijl we genieten van het broodje op kilometerpaal 24. Stilletjes donker aan het worden ideaal voor hekserij toepasselijk terwijl we Beselare toe wandelen niet het centra zelf die we links laten liggen op de wegen te zoeken naar Zonnebeke. Het is alsof er nu hekserij mee gemoeid is maar boven ons is het lichtjes beginnen regenen wat later wij te rekenen krijgen met een echte onweersbui met alles erop en eraan, nu juist jammer dat er een traktatie is n.a.v. van die jubeleumeditie op de parking voor de Memorial museum Passchendaele. Gelukkig hebben we een paraplu mee dus nog even doorbijten waar we ook kennis maken met het golvend landschap waar we in de verte de 1^ste kerken van Ieper kunnen herkennen vanuit de Ieperboog. Na het avondmaal wandelen we door de half verlichte Menenpoort door nog steeds de paraplu open richting Zillebeke vijver. Morgen passeert er hier ook een tocht, hoe we dit weten? We zien de pijltjes hangen van de Drevestappers die wij een gedeelte hetzelfde traject volgen via de Gasthuisbossen waar de regenvloed van afgelopen tijd gezorgd heeft dat het herschapen is her en der door modderstroken. Een boer heeft zijn gouden hart getoond zodat we even kunnen verschuilen in zijn hangar te Zonnebeke terwijl we onze eclair laten benuttigen. Er zijn gehuchten met een speciale naam waar je echt niet mee aan de ‘stok’ wilt krijgen, zeker in dat gehucht Stok. Menen dat we de laatste regen hebben gekregen terwijl we via de brug over de Leie halthouden bij de wagenrust. De Leie zullen we nu een stukje volgen die door Lauwe loopt om te wandelen naar de stamkroeg van deze organisatie met name café ’t Schuttershof te Marke waar het tijd is voor het ontbijt. Even na 6u zondagmorgen vertrekken we terug via de kerk om het dorp te verlaten in het ochtendgloren langs de grote vestigingen die elk zijn bouwkarakter hebben. Met de vrees voor slechte modderstroken heeft Didier besloten om niet door de kleiputten te wandelen en daarom er naast wandelen waar aan de uitgang het bevoorradingsteam ons wacht. De windmolens tegemoet wandelen om te merken dat de groep een grote ketting is geworden waar enkele schakels ertussen zijn verdwenen ook mede door de brug over de Leie om aan de overkant te wandelen waar in Harelbeke vandaag een roeiwedstrijd zal plaatsvinden. Aan de wagenrust, immers de laatste worden we getrakteerd door Annick&Jan omdat ze hun 1^ste Gouden Arend behalen. Eens weer vertrokken staan we even verder weer stil daar de trein voorrang heeft op ons voordat we door het provinciedomein De Gavers waar er ook zondagsjoggers hun weg vinden. Aan de rode lichten zien we na vele kilometers de aanduiding naar Kuurne terug die ons nog een laatste inspanning laat doen door de brug te nemen over de Leie op weg naar de binnenstad. Een einde van de wandeling maken doen we nog met een passage door hoeve Vandewalle die vlak voor de kantine van de sporthal waar nog 8 mensen gehuldigd worden voor het behalen van hun 1^ste, 3^de, 6^de, 20^ste of 72^ste Arend.

Aantal deelnemers: 48

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://photos.app.goo.gl/r3vl1hNqnr9Qo1DF2   

"De geboorte die zal verassen!"

Vandaag geboren worden in dit landje maak je in de vroege ochtend al vloekende woorden als je naar buiten kijkt en ziet dat het regent, typisch Belgisch. Het is de grote dag dat mijn koepelvereniging van de Euraudax- familie met name “EURAUDAX WESTKUST” boven het doopvond beland. Maanden voorbereidingen, aanpassingen, onderhandelingen&publiciteit maken staat nu voor mij het grote examen met zijn ‘1^ste Zandlopertocht’ gepland. Ik begroet de mensen niet vanuit het oorspronkelijke startlocatie maar een paar honderden meter verder in de tearoom van vakantieverblijfpark ’t Liefoord. Als proefstuk alsook goedkeuring van mijn makkers beginnen we het klein matig met de groepstocht van 25km die start om 10:00u met het groepje van 18wandelaars achter me. Wellicht heeft het te maken met de slechte datakeuze dat er een klein groepje is maar niettemin plezanter en minder werk voor de seingevers Maaike, Lucia&Kristof. Hopelijk zijn ze goed opgewarmd want ik heb kort na de start al voor de eerste inspanning gezorgd met name de beklimming naar de Albertduin, bekend voor de veldritfans onder ons. Dit kan tellen als begin, maar dit zal niet de laatste (makkelijke)klimmetje van de dag zijn. De startzaal weer passerend hebben we zo goed als al één kilometer achter de rug. De natuur zal een heel grote rol spelen vandaag waar we het natuurdomein Noordduinen als aperitiefje krijgen langs beide kanten van de legerbasis. De drukke baan overstekend zien we achter Baaldjes Kruis de ruïnes van de Duinenabdij waar je rond kan wandelen door het parkje wat wij ook doen. We passeren het herdenkings-monument van de Geallieerde Vliegers te Koksijde die voor de Zuid-Abdijmolen staat. Een laatste stukje van de Noorduinen nog verkennen door de graaszone waar we de grazers zien vooraleer we halthouden aan de 1^ste bevoorradingspunt. Ik heb deze cryptisch omschreven waar ik jullie bij het lezen van dit verslag ook een keer kan nadenken. Als je de oplossing wilt weten kan je het vinden onderaan dit verslagje. Het raadseltje waar de 1^ste bevoorradings-locatie is gevestigd luid: “Daar hij aan zijn poten pijn heeft van al dat geroei gaat hij nu liever naar zijn plaatselijke bed! RARARA?”  We zijn weer vertrokken of we pikken een beetje kunst mee langs de beelden rond het Keunekapel(tentoonstellingslocatie) om stilletjes aan de zeelucht al op te snuiven. We zijn beland in het deelgemeente St.-Idesbald waar we het strand op wandelen naast het infokantoor maar opmerken dat het toch een beetje frisser aanvoelt dan in het binnenland. Toch zijn er nog vele toeristen die ook het beeld van de uitzichter op het strand zien n.a.v. ‘Beaufort 2018’. We ruilen het zand in voor het harde gedeelte van de zeedijk die in renovatie is waar we onderweg Euraudax- collega’s Geert&Conny begroeten die hier een weekendje zee hebben gepland met de kleinkinderen. We wandelen gans de dijk af om te kiezen voor het zand die ons brengt naar de Schipgatduinen waarin men prachtige panoramische landschappen zien al moet men soms op en neer gaan over de zandheuvels. Nog eventjes dit trotseren want dit wordt beloond met de volgende rustpostlocatie die de volgende cryptische omschrijving heeft: “Daar in 1989 meer dan honderdduizenden kwamen kijken niet naar de kindervriend maar naar een volgeling van Mocha Dick die haar lievelingssong zong waar zij een beetje verliefd was! RARARA? Als je aan de kust wandelt moet je natuurlijk op het strand wandelen dus schotel ik jullie nog het laatste stukje voor voordat we de dijk van garnavaalvissersdorp Oostduinkerke verkennen. Het zal een beetje apart zijn daar er een zeemist als fijne mistlaag over het landschap heerst. Het wandelpad overlapt de stenen van de zeedijk tot het uiteinde die wordt overspoeld door de Zeebermduinen waar zelfs nog restanten van bunkers voor altijd zullen overwinnen. We keren de zee de rug toe net als het 1^ste wandelgedeelte, tijd dus om niet verder te wandelen maar de terugreis aan te vatten. We dalen naar het reservaat Ter Yde waar de wind meestal geen kans krijgt waar je het gevoel krijgt dat je in de woestijn wandelt als de zon schijnt. Even verpozen van het 1^ste zandstukje door iedereen op te wachten voor een mededeling dat aan de overzijde het lastigste stukje het traject nu jullie voorgeschoteld krijgen met onderweg een helling die moeilijk te beklimmen is maar dat is voor straks. Grotendeels wordt er achter elkaar gewandeld om een voorproefje te krijgen want wanneer we richting het bosgedeelte wandelen die we links laten verschijnt achter een bocht 3 zandklimmingen maar welke zal het zijn. In de verte zou je denken dat die middelste wel te doen zal zijn maar hoe dichter men erbij komt hoe verschietend hij werkelijk is. Nog nooit meegemaakt bij Euraudax en nog minder bij een 25 kilometertocht maar de meesten moeten zelfs op hun handen steunend op het zand de steile helling bedwingen wat met niet kwetsende gelach wordt begeleid. Nog even het golvend gedeelte van de Plaatsduinen waar we bezig mee zijn vooraleer we terug het asfalt bewandelen. Nu het nog even kan kunnen we het laatste raadsel van de laatste locatie oplossen want het is aan het komen, Waar is het? Het is niet verwonderlijk dat hij zijn kopje laat hangen als de snooze-knop nog altijd defect is!!!RARARA? Na de aangeboden glas cava (n.a.v. de geboortenis) met bijhorende belegde broodjes hebben we genoeg gerust even na 14:00u hopelijk want ik weer iets voor hen in petto. Wie de streek een beetje kent weet dat voor de zaal Witte Burg een hoog zandheuveltje al jaren ligt maar we zijn het toch al gewoon dat klimmen dus kan dit geen moeilijke hindernis zijn. De Witte Burgduinen net achter de kiezen of daar wachten de volgende zandkorrels van natuurreservaat Doornpanne ons waar niet veel wordt aangedaan door andere wandeltochten. In plaats van op de drukke baan te wandelen loopt er een paadje naast om toegang te schaffen naar het bezoekerscentrum. Wandelend op de aangestampte schelpen wacht er nog één zware beproeving de al bekende Hoge Blekker al doen we deze via de straat hetend Steile Weg. Nog altijd omringd door de mist kunnen we boven niet ten volle genieten van de vergezichten dus kunnen we nu al de afdaling aan te vatten van de hoogste duin aan de Belgische Kust. De sportfaciliteiten gepasseerd heb ik nog een verassingspassage voor hen die een deel van mij vrijetijdsleven word openbaart. Ik geef ze de kans om door de brandweerkazerne te laten wandelen langs de voertuigen daar ik vrijwillig de hete vuren bestrijd en dit voor velen niet verwacht hadden. Ondertussen zijn we aan de laatste kilometer begonnen waar ik iedereen nog een eventuele uit-tip geef daar er op een hoek van de straat een museum is waar skeletten worden tentoongesteld van vele soorten dieren met als uitblinker een opgesteld olifantenskelet. Als je gedacht hebt dat je alle zand achter de rug had moet ik ze nog voor het laatst teleurstellen want om aan de startzaal te komen moeten men de laatste zandwegel betreden om terug te belanden in het vakantieverblijfpark ’t Liefoord. Wat jullie nog te goed hebben van mij zijn de oplossing van de cryptische omschrijvingen. Die waren als 1^ste: Reigersnest, als 2^de St.-André om te eindigen met Sint-Niklaaskerk als oplossing voor de 3^de locatie. Na overleg met mijn makkers heb ik de garantie gekregen dat ik volgend jaar opnieuw een tocht mag inrichten. Wanneer?, dat is nog een geheim maar daar ik goed bevonden ben voor deze dag zullen ze zeker terug willen deelnemen al zullen dan de schoonheidsfoutjes eruit zijn.

Aantal deelnemers: 19

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be