Ondanks de concurrentie met de tocht
te Kortemark hier dicht bij hadden 41 wandelaars zin om in groep de laatste van
2019 sportief te benutten. Als je wil kon je hier iets zoeken om te logeren straks
want morgen is er ook een tocht te Torhout. Met de staking bij De Lijn heb ik
mijn voorzorgen genomen door vroeger de verplaatsing te maken dus was er nog
geen collega te zien als ik om 08:00u in de startzaal ben. Deze tocht staat ook
in het teken van proeven van de formule Euraudax d.m.v. een 25km die
gescheiden is in een lus van 16 & 9km. Om 09:30u zijn we gestart voor het
eerste deel via het station complex het centra in met zijn gemeentehuis. Wist
je dat Torhout als hoofdstad van het houtland wordt beschouwd en ligt op de
overgang tussen zandstreek en zandleemstreek, langs de zuidelijke steilrand van
het plateau van Wijnendale. Voor de spellingshervormingen werd Torhout als Thourout
gespeld; in West-Vlaanderen wordt de naam dan ook nu nog steevast als "Toeroet"
uitgesproken. Via het park Ravenhof (met zijn kasteel) verlaten we de stad
wandelend naast het Moereveld het Wijnendalebos tegemoet. Niet erdoor deze keer
want het lusje mag maar 16km zijn, maar ernaast tot aan de wagenrust aan het kapelletje.
Het Wijnendalebos was in het middeleeuwseVlaanderen
deel van een groot bosareaal (Bos van Houthulst) dat zich uitstrekte van Ieper tot Wijnendale
en van Roeselare tot Diksmuide.
Dit bos zou wellicht een grootte van 4000 ha gehad hebben. Nu rest nog dit stuk
Wijnendalebos van ongeveer 181 ha. (Bron: Wikipedia). Nadat de rust erop zit zoeken we de oude spoorlijn (Groene)
62 op die we tot aan het einde bewandelen vooraleer kriskrassend door het
centra terug de startzaal opzoeken voor de boterhammetjes. Nu rest er ons nog
9km die ons zal brengen langs het oranje kapelletje naar het Groenhovebos waar
er gewerkt wordt om deze autovrij te maken. De roze pijltjes mogen we hier niet
volgen want deze zijn voor morgen dus blijven we achter Ronny D. wandelen die
os terugbrengt naar de startzaal.
Als je een treinticket (Happy ticket)
die slechts 10 kost om heen en terug te reizen kan men toch profiteren om te
kiezen voor een wandeltocht verder van huis toe al moet je dan wel vroeg uit je
bed komen als je van ver moet komen. We gaan vandaag gaan wandelen bij de grootste club van het
land met de meeste leden, dan hebben we het over WSV Egmont Zottegem voor hun
Wafelentocht. Voor velen was het toch schrappen van de ruiten de eerste taak
vooraleer ze naar hier konden komen maar het winterzonnetje zal toch deugd
doen. Maar ze kan ook parten spelen als ze vlak in je ogen schijnt, dat kan een
paar wandelaars voor mij getuige van zijn daar ze te ver wandelen. Eventjes
roepen naar ze om ze erop te wijzen dat het aan de achterkant van de startzaal
naar links gaat om domein Basvelde te wandelen omringd rond het kasteel. Bevegem,
de wijk waar we begonnen zijn aan onze wandeltocht word er weer eventjes halt
gehouden daar we getrakteerd worden op warme glühwein in de garagepoort van één
van de medewerkers deze tocht. Vanaf 15km maakt men kennis met het golvend
karakter waar de helling Vlamme bergafwaarts word aangedaan. De vriesnacht
zorgt niet alleen maar kommer & kwel maar ook mooie weidetaferelen her en
der hier vooraleer de warmte op te zoeken in de rustpost te Sint Goriks Oudenhove.
Daar wacht er voor ons een plaatselijk lusje daar waar er water van boven naar
beneden stroomt wilt zeggen dat er plassen gedwongen moet worden. Ook ik ben
het slachtoffer geworden van de zon of is het de aantrekking van de anderen te
volgen dat we verkeerd zijn gewandeld. Echter kennen we de weg terug naar de rustpost
wel & veel zal het niet schelen qua kilometers. Soms is het schaatsen of in
wandeltermen 1 stap vooruit-2 stappen achteruit wanneer er op de veldpaadjes
lichtjes bergop gaat. In Erwetegem word er weer gerust vooraleer als grootste
afstand het plaatselijke lusje te doen. Deze brengt ons naar Sint-Maria-Lierde
met name de wijk Waesberg, genoemd naar de versterkte burcht die hier ooit op
de top stond. Ze werd in 1572 door brand verwoest als de molen werd tussen
beide wereldoorlogen afgebroken. Vandaag is het 12ha grote natuur-reservaat Uilenbroek
hier waar we doorheen wandelen vooraleer terug te keren naar de rustpost waar
het lekker druk is. Het slot van het traject zoeken we de laatste veldwegels op
waar we in de verte de vele autos zien staan van de 3517 deelnemers onder meer
die vandaag naar hiertoe kwamen.