"Als ik een windmolen was, zou ik barsten van energie."
"Eens goed uitwaaien aan zee", zal vandaag helemaal tot zijn uiting komen. Het was even schrikken deze morgen toen we opstonden. Gelukkig was de regen niet van de partij, of het ging nog meer zwaar labeur worden in Blankenberge voor de 24ste stormtocht georganiseerd door het organisatiecomité van de Internationale 2-daagse.Ze tonen ons dat ze niet alleen een Internationaal wandeling kunnen organiseren, maar ook een nationale wandeling. Vanuit de Forum kunnen we kiezen uit maar 3 afstanden. In tegenstelling tot wat verscheen op de folder is de grootste afstand geen 18km maar 23km. Na een passage in het centrum met zijn oud stadhuis, komen we stilletjes aan op de zeedijk. Hier kunnen we voor het eerst kennismaken met die stevige wind die er staat. Vlakbij de vuurtoren, op het einde van de Zeedijk en aan de inkom van de haven, staat het standbeeld De Stuurman. Het standbeeld dateert van 1960. Het monument dat een visser aan het roer afbeeldt, wordt in de volksmond "Sterken Dries" genoemd. Sterken Dries was de bijnaam of lapnaam van de gekende Blankenbergse visser Jurewyt Andries die leefde van 1818 tot 1896. Ieder jaar wordt tijdens de Folkloristische Havenfeesten hulde gebracht aan de overleden zeelieden. Er worden bloemen neergelegd aan de voet van het monument en alle maritieme verenigingen benadrukken met hun aanwezigheid het respect voor de zee. De zee die geeft en de zee die neemt. We gaan het staketsel op, waar aan et einde een cafeetje is, waar ook onze 1ste keer een knip word gedaan in de controlekaart. We wandelen een stukje terug om rond de vissershaven te wandelen. Het is stilletjestijd om afscheid te nemen van de 2 andere afstanden. Het is wel uitkijken dat je die splitsing niet gemist heeft, want er was alleen aanduiding dat er een splitsing aankwam. In tegenstelling tot de vorige jaren heeft de parcoursbouwer ervoor gezorgd dat we niet op het strand wandelen, maar het verhard fiets -en wandelwegeltje volgen richting Wenduine. Na het winkelstraat gedwarst te hebben wandelen we onder het gemeentehuis om even de diertjes te bekijken in het klein parkje nabij de molen. We ruilen het harde gedeelte voor een passage door de Duinbossen De Haan:deelgebied Wenduine. Deze worden bewandelt langs beide kanten van de trambaan. Tijdens de wegenwerken die hier plaatsvinden, kunnen we gerust de ganse baan nemen terug naar de plaats waar de molen staat. We gaan stilletjes aan naar waarschijnlijk het hoogste punt van deze wandeling. Met dit bedoel ik wellicht het torentje waar we een vergezicht kunnen zien aan wat de zee ons bied. We wandelen langs het standbeeld van P.J. de Smet de Naeyer (minister van openbare werken onder koning Leopold II) om heel de dijk af te wandelen. Nadat we onze wandelcollega's gekruist hebben, krijgen we een flink steuntje in de rug van de wind om terug richting Blankenberge te wandelen. We maken eerst nog een passage langs het kampeerpark om hier ook onze kaart te laten inknippen. Al de afstanden komen weer tezamen aan de Blankenbergse Vaart waar deze ons brengt naar de verschillende woonwijken. Recht tegenover de Sint-Amanduskerk wacht ons in jeugdherberg "De Wullok" een warme glühwein aangeboden door de organisatie. Even verder nemen we nog even afscheid van de kleinste afstand, die langs het spoor blijven wandelen. We zijn op een stukje gekomen waar we een klein puntje kritiek hebben. Ze hebben hier blijkbaar een beetje bespaard op de pijltjes want we moesten een klein beetje zelf onze weg zoeken op het Rik Slabbinckpad. Voor de laatste keer staan medewerkers klaarniet alleen om onze kaart voor de laatste keer te knippen, maar ook één van hen houd het aantal gepasseerden bij. We vervolgen onze slotkilometers langs het Sealife om tussen de beschermde huizen te wandelen inbelle époquestijl. Nog even passeren langs de fraaie gebouwen van de bibliotheek& Sint Rochuskerk, voordat we terug belanden in de Forum en merken dat er rond de middag al meer dan duizend wandelaars vertrokken zijn voor deze wandeltocht.
"Op deze dag leggen we de wapens neer, maar niet onze wandelschoenen."
Uit de talrijke wandelingen die vermeld staan in de Marching, nemen we het openbaar vervoer & trekken we naar Zarren, een deelgemeente van Kortemark. Daar nodigt de Kreketrekkers ons uit om met hen mee te wandelen in deze streek. We nemen de start vanuit het ontmoetingscentrum Albatros voor de afstand van 22km. Eens buiten het centrum wacht onze 1ste splitsing al. De 3 grote afstanden maken eerst nog een omeweggetje om straks terug onze makkers te begroeten. We wandelen op de paadjes langs de landbouwgronden, voordat we het eerste veldwegeltje mogen ontdekken die loopt naast het voetbalplein van Zarren. Aan de Wullepitmolen is de samensmelting een feit. We wandelen door een woonwijk tot we een klein wegeltje nemen, waar er in het gemeenteschooltje ons een warme koffie, al dan niet met een druppel word aangeboden. Via de kerk gaat het naar links, waar we wandelen door de Handzamevallei. We wandelen Werken in waar momenteel werken aan de gang zijn. In het ontmoetingscentrum Hemelsdaele laten we onze kaart afstempelen. De 2 grote afstanden beginnen hier aan het plaatselijke lusje. We wandelen richting Koekelare langs de rustige wegen. In plaats van door een waterplas te wandelen, kiezen we liever voor het modderstukje er pal naast om te wandelen tussen de maïs. We wandelen de Kloosterstraat in, naast de molen, waar het hokje om terug belanden in de rustpost. Met zen allen wandelen we stilletjes terugwaarts. We komen een bordje tegen dat het verboden is water uit de bedding te halen. Dus als het hier onderloopt weten we wie de schuldige is. Dar we gekozen hebben voor de grootste afstand moeten we dus extra meters afleggen. Ter hoogte van de spoorweg gaan wij alleen naar links om het goede spoor te kiezen. We wandelen even Handzame binnen om aan de over weg een stukje terug te keren aan de andere kant. Via macadamwegen komen we stilletjes aan terug onze vrienden terug om weldra terug het centra binnen te wandelen. Onze inspanning word beloond, want de club geeft aan iedere wandelaar gratis 2 pannenkoeken.
"Laat sinterklaas nog maar even wachten. Eerst is het aan de andere."
In sommige gemeenten viert men geen sinterklaas maar St. Maarten. Dit is ook het geval in Ichtegem.Wandelclub Presto Ichtegem organiseert daaromtrentvoor de 8ste keer een wandeltocht. Starten doen we vanuit het Gemeentecentra voor een wandeling van bijna 21km. We gaan even verder het hoekje om richting het sportcomplex. Daar is het naar rechts, waar even verder één van de kleine pijltjes ons stuurt naar een bedrijf waar daar aan het einde geen exemplaar is te zien. Op eigen intuïtie dwarsen we de parking, waar even verder we weer een pijltje treffen. We wanen ons even als boer wanneer we een veldweg bewandelen tussen de rode -en bloemkolen. We schrikken even als we een splitsing zien van 33&45km, maar dit is gelukkige iet voor ons, maar voor een mtb-tocht die dit weekend ook plaats vind in deze omgeving. We dalen de Keiberg af tot we weer terug het sportcomplex bereiken. Nu gaat het naar rechts een klein sompig veldwegeltje op de voet gevolgd door kasseien. We dwarsen de baan Oostende-Torhout om stilletjes aan de rustpost te bereiken in het dorpsschooltje. Voor de 2 grote afstanden gaat hier onze plaatselijke lus in. We wandelen op de groene 62 om deze even te volgen tot we de splitsing bereiken. De 16km gaan stilletjes terug, terwijl wijl de heuvelstraat in wandelen. De naam doet ons zeggen dat het bergop gaat, en dit is ook het geval. We pikken nog een stukje groene 62 mee voordat we weer belanden in de rustpost. We wandelen met zen allen langs de industriezone, tot we een wijk dwarsen die ons lijd naar een kunstwerk '5 jaar tramstatie' op een rondpunt. Hier nemen wij van iedereen nog even afscheid omdat wij nog extra meters moeten afleggen. We wandelen door de werken die hier plaatsvinden om richting een bosje wandelen, met daarin een kapelleke. Op het onverhard sompig paadje keren we stilletjes terug richting het dorpskern. We wandelen via de kerk nog even door de wijk die achter de startplaats ligt, terwijl we voor het eerst de zon zien verschijnen. Er was toch regen voorspeld?
