Ondanks de concurrentie met de tocht
te Kortemark hier dicht bij hadden 41 wandelaars zin om in groep de laatste van
2019 sportief te benutten. Als je wil kon je hier iets zoeken om te logeren straks
want morgen is er ook een tocht te Torhout. Met de staking bij De Lijn heb ik
mijn voorzorgen genomen door vroeger de verplaatsing te maken dus was er nog
geen collega te zien als ik om 08:00u in de startzaal ben. Deze tocht staat ook
in het teken van proeven van de formule Euraudax d.m.v. een 25km die
gescheiden is in een lus van 16 & 9km. Om 09:30u zijn we gestart voor het
eerste deel via het station complex het centra in met zijn gemeentehuis. Wist
je dat Torhout als hoofdstad van het houtland wordt beschouwd en ligt op de
overgang tussen zandstreek en zandleemstreek, langs de zuidelijke steilrand van
het plateau van Wijnendale. Voor de spellingshervormingen werd Torhout als Thourout
gespeld; in West-Vlaanderen wordt de naam dan ook nu nog steevast als "Toeroet"
uitgesproken. Via het park Ravenhof (met zijn kasteel) verlaten we de stad
wandelend naast het Moereveld het Wijnendalebos tegemoet. Niet erdoor deze keer
want het lusje mag maar 16km zijn, maar ernaast tot aan de wagenrust aan het kapelletje.
Het Wijnendalebos was in het middeleeuwseVlaanderen
deel van een groot bosareaal (Bos van Houthulst) dat zich uitstrekte van Ieper tot Wijnendale
en van Roeselare tot Diksmuide.
Dit bos zou wellicht een grootte van 4000 ha gehad hebben. Nu rest nog dit stuk
Wijnendalebos van ongeveer 181 ha. (Bron: Wikipedia). Nadat de rust erop zit zoeken we de oude spoorlijn (Groene)
62 op die we tot aan het einde bewandelen vooraleer kriskrassend door het
centra terug de startzaal opzoeken voor de boterhammetjes. Nu rest er ons nog
9km die ons zal brengen langs het oranje kapelletje naar het Groenhovebos waar
er gewerkt wordt om deze autovrij te maken. De roze pijltjes mogen we hier niet
volgen want deze zijn voor morgen dus blijven we achter Ronny D. wandelen die
os terugbrengt naar de startzaal.
Als je een treinticket (Happy ticket)
die slechts 10 kost om heen en terug te reizen kan men toch profiteren om te
kiezen voor een wandeltocht verder van huis toe al moet je dan wel vroeg uit je
bed komen als je van ver moet komen. We gaan vandaag gaan wandelen bij de grootste club van het
land met de meeste leden, dan hebben we het over WSV Egmont Zottegem voor hun
Wafelentocht. Voor velen was het toch schrappen van de ruiten de eerste taak
vooraleer ze naar hier konden komen maar het winterzonnetje zal toch deugd
doen. Maar ze kan ook parten spelen als ze vlak in je ogen schijnt, dat kan een
paar wandelaars voor mij getuige van zijn daar ze te ver wandelen. Eventjes
roepen naar ze om ze erop te wijzen dat het aan de achterkant van de startzaal
naar links gaat om domein Basvelde te wandelen omringd rond het kasteel. Bevegem,
de wijk waar we begonnen zijn aan onze wandeltocht word er weer eventjes halt
gehouden daar we getrakteerd worden op warme glühwein in de garagepoort van één
van de medewerkers deze tocht. Vanaf 15km maakt men kennis met het golvend
karakter waar de helling Vlamme bergafwaarts word aangedaan. De vriesnacht
zorgt niet alleen maar kommer & kwel maar ook mooie weidetaferelen her en
der hier vooraleer de warmte op te zoeken in de rustpost te Sint Goriks Oudenhove.
Daar wacht er voor ons een plaatselijk lusje daar waar er water van boven naar
beneden stroomt wilt zeggen dat er plassen gedwongen moet worden. Ook ik ben
het slachtoffer geworden van de zon of is het de aantrekking van de anderen te
volgen dat we verkeerd zijn gewandeld. Echter kennen we de weg terug naar de rustpost
wel & veel zal het niet schelen qua kilometers. Soms is het schaatsen of in
wandeltermen 1 stap vooruit-2 stappen achteruit wanneer er op de veldpaadjes
lichtjes bergop gaat. In Erwetegem word er weer gerust vooraleer als grootste
afstand het plaatselijke lusje te doen. Deze brengt ons naar Sint-Maria-Lierde
met name de wijk Waesberg, genoemd naar de versterkte burcht die hier ooit op
de top stond. Ze werd in 1572 door brand verwoest als de molen werd tussen
beide wereldoorlogen afgebroken. Vandaag is het 12ha grote natuur-reservaat Uilenbroek
hier waar we doorheen wandelen vooraleer terug te keren naar de rustpost waar
het lekker druk is. Het slot van het traject zoeken we de laatste veldwegels op
waar we in de verte de vele autos zien staan van de 3517 deelnemers onder meer
die vandaag naar hiertoe kwamen.
Her en der is hij van de
partij al is er maar één echte!
Ja hallokes weervoorspellers! Die voorspelde zon is verdrongen door een dik
mistgordijn toen we voor de bus uitstap met de club arriveerden in Onkerzele
aan het recreatiedomein De Gavers om deel te nemen aan de Sinterklaastocht van
de Padstappers. In afwachting van Sinterklaas met zijn Zwarte Piet doen we
eerst aan de wandeling van 32km. De kleinste afstand blijft hier wandelen in
het domein terwijl de andere afstanden de naburige dorpjes bezoeken. De mist is
een grote spelbreker als men fotos wil maken van het landschap of men moet
meerdere malen koeien fotograferen. Wij, als stappers van de 32 km genieten van wat bescheiden klim- en
daalwerk, met de beklimming naar de Kapel van de Ommegang in Onkerzele niet ver
van het Respaillebos deze inrichting niet erdoor maar er rondom heen. Daar waar
de jagers op zoek zijn naar wild, jagen wij naar de andere afstanden via
Grimminge naar de parochiezaal van Zandbergen voor de 1ste rustpost.
Terugkeren naar de startzaal doen de kortere afstanden langs de kronkelende
Dender terwijl anderen wandelen door natuurreservaat Nuchten met zijn
knuppelpad (houten loopbrug). In Idegem kan er weer eens gerust worden als men
daar nog een plaatselijk lusje moet doen. Via de dorpjes Vloerzegem &
Smeerebbe waar het landschap de golving ervan toch wat mooie vergezichten op
levert. De oude stortplaats en het Braembroek (-broek = moeras) tonen dan
weer hoe de natuur met de hulp van de mens eerder verloren terrein kan
herwinnen. Traditioneel kan de modder niet ontbreken bij deze wandelclub dus is
het zoeken naar de droge bewandelbare stukken om niet met vuile schoenen die
rustpost van Idegem terug te betreden. Voor het laatste deel van het traject
passeren we het station als de kerk van Schendelbeke waar we via een bruggetje
de Dender over te steken die toegang geeft tot het recreatiedomein De Gavers
waar we eerst nog de vijver vergezeld eindelijk van de zon,helemaal rond wandelen. Terug de startzaal betreedt
staan de kinderen (maar ook volwassenen) te wachten om bij de sint te komen
waar ze een zakje snoep krijgen als ze hun deelnemingsformulier van de
fotozoektocht correct hebben ingeleverd.
99.30kma al achter de rug, nog 31,6km te doen dus zullen we
ruim over de normale 128km onder onze voeten hebben afgewandeld tijdens deze
editie. Afsluiten doen we traditioneel op de Grote Markt van Ieper waar er kon
gestart worden vanaf 08:00u maar laat maar de meute vroeger starten want anders
kan je je eigen tempo niet houden in het begin. Ooit was er tijdens een editie
waar we de laatste dag vertrokken vanuit Poperinge naar hiertoe, wat toch een
meerwaarde was. Een uurtje later ben ik ook vertrokken nu al in de zon een
klein stukje van de Ieperse vestingen. Door de assistentie van de lokale
politie zetten we koers naar Dikkebus met zijn vijver waar we die wandelen tot
aan de overkant waar we afscheid nemen van de 2 kleinste afstanden. We steken
de grens Ieper-Heuvelland over, het tempo goed erin, opwarmend voor de heuveltjes.
Voor wie dat te hoog is gegrepen moest vandaag kiezen voor de 24km (of minder)
want zij bereiken deze passage niet. Afgescheiden dus gaan we de Monteberg
onverhard op & de Kemmelberg langszij er rond maar toch met enkele stukjes
omhoog. Nu dalen we stilletjes af om een paar jaar nadien terug toestemming
gekregen te hebben om door de commandobunker te wandelen. Na de doortocht
wandelen we verder via het Warandepark (met het gemeentehuis) naar het
dorpsplein van Kemmel, de Dries. Eens Kemmel uitgewandeld krijgen we terug
het gezelschap van de stappers van de 24km, het militair kerkhof van Kemmel N°1
French voorbij om nadien ook aansluiting te maken met de groene pijltjes van de
16km. We naderen met rasse schreden Ieper maar duiken eerst het Tortelbos in
waar ik moet slingeren daar niet iedereen zo gretig is om plaats te maken. We
passeren het militair kwartier, geen logementskamp meer van de 4-Daagse om het
laatste stukje onverhard met name de Verdronken Weide rond te wandelen. De
tunnel onder het rondpunt met de kraan door om het bordje van de 30km even
voorbij de winkel van Cracks te zien om te belanden in de Torrepoortwijk om
onze medaille af te halen en voor velen zoeken is naar de schaduw. Ik noteer nu
al in mijn agenda 18 t.e.m. 21 Augustus 2020 voor de volgende editie hopend op
toch mooiere parcours op sommige dagen.
Gedaan met dichtbij
te verplaatsen want met Ieper & vandaag Poperinge voor de boeg zal de
verplaatsing iets langer duren. Vroeger was de wandeldag van Poperinge deze met
het mooiste parcours maar de laatste edities is hij zijn titel kwijt gespeeld
aan Oostduinkerke of Ieper. Na enkele jaren zijn uitgeweken naar de
stationsbuurt om te starten is het weer te doen op de Grote markt waar de
stappers van de 8km al een dilemma hebben. Oftewel stappen ze het verharde
traject met een grote lus rond het centrum grotendeels met de stappers van de
16km, of kiezen ze voor het onverharde waar de bussen ze zullen brengen naar
het vertrekpunt in domein De Lovie. De rest van wandelaars gaat tegen de
verkeersstroom in tot aan Tailbot House waar de groene pijltjes niet meer te
zien zijn(voorlopig). Via landelijke wegen waar we links de heuvels van het Heuvelland
al zien, een voorproefje voor morgen, bereiken we Sint-Jan-ter-Biezen om door
te wandelen naar domein Couthof van de familie dUdekem dAcoz. We verwelkomen
dus de stappers van de 8km in het domein van de Lovie waar we het verlaten via
de Chinese poort, de toegang tot Canada. Het bos in (de Duitse V1) gevolgd door
die van de Canadabossen waar de burgemeester zelf tijdens zijn wandelingetje halthoudt
om de herdenking mee te maken op Dozinghem Cemetery. Via een wandelpad langs
een kapelletje wandelen we naar de abdij van de broeders Sint-Sixtus waar het
heilig brouwsel door velen gesmaakt zullen worden. Met een peperkoek ons
toegestopt eindigt het voor de wandelaars van de 8km aan de parking van natuurdomein
de Wippehoek. Hierin krijgen we 2 splitsingen achter elkaar waar de 1ste
ECHT (!!!) overbodig is daar we een klein rondje maken die de totale afstand ze
met plezier hebben verhoogd. Wij als grootste afstand hebben nog een apart bijhorend
traject te doen waar we wandelen doorheen de Galgenbossen te Elverdinge. Terugkerend
zoeken we de aansluiting met de andere stappers om te wandelen naast de
Vleterbeek overgaand in de Poperingevaart. Vanaf hier loopt het quasi in één
rechte lijn naar de Grote markt die we betreden via de Dirk Frimoutpark.
Afgelegde afstanden:
8,200km of 8,400km(8km), 17,500km(16km), 24,600km(24km), 33,100km(32km).
Aantal deelnemers: 6680
wandelaars (2367 federatieleden)
Na een goede nachtrust zonder stramme spieren staan we aan
de start op de Grote markt van Diksmuide voor de 2de wandeldag
traditioneel deze met de minste aantal deelnemers mede te danken aan het meestal
saai parcours. Het is ietsje warmer dan gisteren maar daar geen problemen mee
als men voldoende drinkt alsook een goed tempo aanhoud om tegen het warmste
moment van de dag al binnen te zijn. De begin kilometer zal ook dezelfde zijn
als de slotkilometer waar we wandelen richting de Yzertoren. Diksmuide staat
bekend als boterstaddoor al die landbouwweides en laat het ook boter zijn die
men nodig heeft om de echte Diksmuidse boterkoeken te geven aan de vele
wandelaars. Met een beetje plakkende handjes wandelen we door het pas ontstane
recreatiedomein de IJzerboomgaard terug de Yzer opzoekend en zetten koers via
Sint Jacobskapelle (met zijn standbeeld De Pelgrim) naar Nieuwkapelle. Op het
dorpsplein zit de tocht voor de wandelaars van de 8km er al op waar ze de
bussen kunnen opzoeken die hen zal terugbrengen naar het vertrekpunt. Aan het
waterpunt wijzen de groene pijltjes van de 16km richting Oudekapelle toe waar
wij verder naar het dorpje Lo, de thuisbasis waar de lukken werden gebakken in
de plaatselijke fabriek, die nu verhuisd is naar Ieper. De Westpoort door gevolgd
door de Lovaart over te wandelen naast de Markeymolen om hetzelfde stukje te
doen als 6 jaar geleden naar Fortem (deelgebied Alveringem). Een stukje van de
Lovaart volgen om het brugje te nemen om te wandelen door het Pannedorp, de
voormalige site verwijzend naar de fabriek uit de 18de en 19de
eeuw. Zo goed al 2/3de van het parcours verteerd zoeken we
aansluiting terug met de stappers van de 24km op het onverharde Zannekinpad Lampernisse
binnen. Na het aannemen van het flesje frisdrank wandelen we op de Oude Zeedijk,
de 16km terug verwelkomend, gezamenlijk richting de Yzertoren naast als onder
de spoorlijn hetzelfde traject opnieuw zoals vanmorgen dus.
Sinds mijn 8ste heb ik op uitzondering van één
zomer alle jaren deelgenomen aan de 4-Daagse v/d Yzer, dus is het dit jaar mijn
de 25ste jaargang. Al een paar jaren profiteer ik ervan om tijdens
de 1ste wandeldag goed uit te slapen daar de komende dagen daar geen
sprake van zal zijn. De 47ste editie zal weinig nieuwigheden kennen
ten opzichte van de vorige jaren. Het is een beetje voor 10:30u (einde start uur)
dat ik nog aanschuif aan de inschrijvingstafel om mijn deelnemersbadge op te
halen om dan echt aan deze editie te beginnen. Een voordeel is dat de wegen van
het traject bijna helemaal op mijn duimpje ken. We starten na een jaartje van
weggeweest terug op de Sint Niklaasplein om in één rechte lijn richting de
zeedijk te wandelen waar er de wekelijkse markt plaats vindt, tussen de
marktgangers laveren dus. Aan het einde van het paadje tussen het strand &
de appartementen nemen we afscheid van de 16km die via de Plaatsduinen de
stappers van de 8km gezelschap bieden richting Wulpen toe. De grootste
afstanden maken kennis met de eerste zandkorrels daar we het strand bewandelen
voor een klein stukje om dan af te slaan naar rechts maar een vervolg maken van
het zand door de Zeebermduinen met een bunkercomplex. De trambaan over volgt er
nu stukjes bergop eerst het verharde deel in de Noordzeedreef om dan onverhard
de Karthuizerduinen uitkomend beneden in de Kinderlaan bij een
vakantieverblijfcomplex. Het bordje van de 5km voorbij bezoeken we de bewoners
van domein Ter Duinen waar we een stukje appelsien krijgen. In een grote bocht
wandelen we de Emile Verhaerenlaan helemaal om dan een mountainbike pad te
nemen via oude site Yzermonde de kinderboerderij tegemoet waar we ook erdoor
wandelaar met pal aanliggend het sportcentrum waar het bordje van de 10km
staat. Nu gaat het via het zwembad naar de Grote Markt van reus Jan Turpijn,
Nieuwpoort dus waar de sfeer niet meer is zoals vroeger is. We zoeken via de
winkelstraat een binnenwegeltje op uitkomend aan het Atheneum waar vroeger de
logementskamp van Nieuwpoort was. Het sluizencomplex Ganzepoort wordt ook niet
vergeten waar herdenken aan de wereldoorlogen een vereiste is bij de 4-Daagse.
We volgen het Kanaal Veurne-Nieuwpoort achter elkaar het onverhard paadje op
waar we merken dat er gretig wordt gewerkt aan de Koolhofput, wedden dat we
hier volgend jaar terugkomen. De eerste scanningmatten over wandelen we
richting de schoorsteen die het leger gebruikte als observatie-post. Teug de
drukke baan opzoekend komen we terecht in Wulpen waar we de jaarlijkse
garnaalsoep kunnen aannemen. De andere afstanden houden ons eventjes gezelschap
maar de 8&24 wandelen de Koningstraat in richting het Visserijmuseum. Wij
wandelen naast de groen ziende Langgeleed Koksijde-dorp binnen waar we na een
passage van het kerkhof terug het zand opzoeken van de Liefoord- als
Noordduinen rond de legerbasis. Er ligt hier een puistje van 33m die we ook overheen
moeten die heet Hoge Blekker en laat het voor velen nu het lastigste traject zijn
naar boven waar we een mooi panoramisch zicht hebben. Nu is het allemaal naar
beneden via natuurgebied Doornpanne aan beide kanten van het bezoekerscentra.
Afsluitend doen we met een passage door het tentenkamp waar vroeger meer
bestond uit tenten dan vandaag. Terug op het Sint-Niklaasplein waar nu bussen
staan moeten we nog even verder wandelen naar de jaarlijkse aankomt op het
binnenplein van het Visserijmuseum.
Het t Zwin is zonder twijfel één van de
bekendste natuurgebieden van Vlaanderen. Het unieke karakter is te danken aan
de regelmatige overstromingen. Om dit te vrijwaren worden werken uitgevoerd en
wordt het Zwin de komende jaren uitgebreid. Dit getijdenlandschap is een
favoriete bestemming bij heel wat vogels. We noemen het niet voor niets de
internationale luchthaven voor onze gevederde vrienden! Het is ook een
broedstandplaats voor de vele ooievaars die hier rustig aan het paringsritueel
kunnen werken.
De vele fietsers belemmeren soms ons gelukkig
is er af en toe een wandelpad afgezonderd van hen. We zijn terug in België om
te wandelen met de passage door de zwinduinen en -polders vooraleer we terugwandelen
door de villas van deze gemeente. Een 6-tal wandelclubs hadden naast de vele
andere wandelaars de weg gevonden naar deze wandeling dat deze wandelclub zich tevreden
stelt.
Om de verplaatsing te maken naar
Binche alleen al vraagt het nodige geluk dankzij het openbaar vervoer. Vorige
keren was ik belemmert door De Lijn, vandaag door de NMBS daar ze een trein
hebben afgeschaft vanuit Brussel-Zuid naar Binche waardoor genoodzaakt meer dan
een uur te wachten dus. Zo is het resultaat dus dat we (ik niet alleen) net
voor het startuur(21h) in de startzaal de nodige documenten kunnen ophalen.
Vriendelijk doen ze een geste om de start een 10-tal minuten te geven zodat ook
anderen zich kunnen aansluiten bij de start. In totaliteit mag de inrichtende
club Les Marcheurs de la Police de Binche 304 wandelaars succes wensen om de
weg te wijzen naast de restanten van de 13e-eeuwse stadswallen om het
standbeeldje van een Gilles te passeren bergaf de grote stad uit naar Waudrez
voor de 1ste bevoorradingspunt. De zon gaat stilletjes verdwijnen
maar de wieken van de windmolens blijven maar draaien. De soep laat ik links
leggen op de controlepost te Haulchin waar voor het eerst gekenmerkt wordt. Amper
verkeerslichten langs de kant dus de zaklamp is een nuttig ding om de fluocerende
pijltjes te zien. Een passage op een fietspad die voor geen meter bolt krijgen
we een eerste steil stuk onverhard omhoog maar gelukkig is het droog alsook net
voor de bagagepost te Lobbes. Vanaf hier krijgen we het lastigste deel van het
parcours dit alles omliggend rond het stadje Thuin met zijn verlichte Belfort.
Als het niet donker is kan men hier een mooi panoramisch zicht krijgen, of voor
de latere stappers wellicht ook. We duiken een bos in met steile stukken bergop
als bergaf goed uitkijkend op de uitstekende stenen als boomwortels om niet te
struikelen. Ik vind het bijzonder mooi in deze tocht als de ruïnes van de abdij
van Aulne in het zicht komen. Zo om 7 uur 's morgens is de plaatselijke horeca
nog niet open. Niet getreurd. In een sporthal vlak over de sluis was het voor
ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet één maar 2 bekers cola ook al ben
ik deze stilletjes beu aan het worden ben en meer zal kiezen voor het water.
Daar we vorige edities hier het bos induiken wandelen we aan de bosrijke oever
van de Samber, op het grondgebied van Gozée, nu een deelgemeente van de
Belgische stad Thuin. Als we nog 2 rustposten voor de boeg hebben vallen de
eerste lichte regendruppels tijdens een passage van schuin lopende onverharde
stukken. Wat in onze bende is opgevallen is dat de kilometers aanduidingen in
de rustposten meestal niet kloppen daar we het merken op onze gps- toestellen. We
krijgen het gezelschap van de zaterdagstappers terug de windmolens als oriëntatiepunt
door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. Waar de abdij
van La Bonne Espérance in hetzicht komt al is het een vervelend stukje
onverhard daar schuin lopende paadje gekenmerkt door duizenden stenen van
verschillende formaat ons tempo een beetje doen zakken. In de Abdij hebben we
onze kaart voor de laatste keer gekenmerkt en ons nummer werd doorstreept op
het getallenblad. Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan beginnen op de oude
spoorweg-bedding die uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om
dan nog even door het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we
na 14u12 hebben gewandeld de bel luiden en proficiat wensen aan alle wandelaars
die deze tocht van 98,27km waarvan 1170 hoogtemeters met maximum 216m hebben
uitgewandeld. Terwijl we terugkerend naar huis zullen de laatste
wandelaars een echte regenbui gekregen hebben want de goot eventjes.
Aan het begin alsook het einde van de
zomervakantie staat de IJzer op het menu van de wandeldag in en rond
Diksmuide. Over een goede maand zelfs 4 dagen lang tijdens de 4-Daagse v/d
Yzer maar vandaag voor de 5de Op weg in Diksmuide (langs ijzer en
ijzertoren) ingericht door wandelclub Diksmuide. Vanuit het clublokaal waar er
volop aan pingpong wordt gedaan maar vandaag zijn ze even aan de kant geschoven
om de wandelaars een zitplaats aan te bieden. Men kan naast het lusje door het
stadscentrum kiezen of zoals de meesten voor de iets langere afstanden
variërend van 4 tot 24km. Direct speelt de hoofdrolspeler zijn rol als we ernaast
wandelen. Terwijl de kleinere afstanden via het Stiltepad wandelen naar
Kaaskerke, is de Dodengang ons richtpunt. Diksmuide kent kleinere dorpjes die
qua naam alles te maken heeft met geloof zoals Oostkerke & Oudekapelle waar
die eerst worden aangedaan. Voor de rustpost te Oostkerke passeren we nog het
oude stationsgebouw maar de spoorlijn werd verwoest tijdens de eerste
Wereldoorlog omwille van het IJzerfront. Via de Oude Zeedijk wandelen we naar
Oude- als Nieuwkapelle. Dit dorpje had zwaar te lijden tijdens de Wereldoorlog
toen 2 Belgische frontlinies door of langs het dorp liepen. Vandaag is het
echter de rust zelve toepasselijk ook in de rustpost. De grootste afstand krijgt
hier een plaatselijk lusje waar zij de IJzer opzoeken die loopt langs de Knokkebrug
(genoemd naar de door Spanjaarden gebouwde Fort Knokke of Fort de Knocke) alsook
rond de grote vijver de put om dan terug te keren naar Nieuwkapelle. Als men
langs deze kant dacht dat men onverharde stukken te doen is eraan voor de moeite
want maximum 150m verbindingsstukje kregen we onverhard de rest waren allemaal betonwegen.
Met zen allen wandelen we via Sint-Jacobskapelle met zijn pelgrim beeld aan de
voorzijde van de kerk, terug naar de boterstad & dit via de IJzertoren naar
de startzaal.
Op vakantie gaan om de zon op te
zoeken, dit weekend zéker niet hoor want met temperaturen even boven de 35°C is
het ten zwaarste aangeraden om zware inspanningen te doen maar toch moet ik
naar Nederbrakel om er een 100km van Euraudax te doen. Net voor we vertrokken
had Danny een mededeling dat deze 11ste editie tevens ook de laatste is. Het
dorpje uit zoeken we al snel het bos op tot aan de top van La Houppe (Vloesberg).
We verlatende provincie Henegouwen d.m.v. het Bos Ter Bijst in Schorisse. De
trappen op in het Knuffelbos leidt ons naar het natuurgebied de Burreken voor
de volgende wagenrust. Een voordeel van om 11u te starten wilt zeggen dat het
alleen maar zal afkoelen naarmate de avond vordert. Over warm besproken, het is
tijd voor het avondmaal maar nog niet voor het dessert. We wandelen naar de
dorpskern waar menig massa is verzameld voor de kermis waar wij ons door murwen
op zoek naar de Dwars door Brakelpad, vals plat naar de Toepkapel. Nadat we
genoten hebben van het rijsttaartje is het nog niet gedaan met klimmen want met
de Valkenberg als afdaling van de Berendries is het donker geworden als we voor
de laatste keer binnenstappen in het stamcafé van Danny met name The Corner
in Sint-Maria-Oudenhove (Zottegem). Weer op stap vertelde hij dat we nu alleen
maar bergaf gaat maar toch gaat de Elverenberg omhoog. We wandelen terug de
dorpskern in waar de kermis nog altijd aan de gang is, waar wij in
tegenstelling via het park Rijdtmeersen terug in de startzaal zijn voor het
ontbijt. Echter zijn we hier 2 Franssprekende als Eddy Goeman aan et opwachten.
Eddy krijgen we echter niet te contacteren maar tijdens de laatste lus krijgt
één van de collegas een telefoontje dat hij nadat gevallen was ergens is gaan aankloppen
om hen te komen ophalen. Wij dus bezig aan de laatste lus waar de zon stilaan
aan het opkomen is wat een mooi beeld is. We houden halt voor een banaan aan de
kerk van Everbeek Beneden. Van die van Beneden moeten we ook naar die van Boven
dus een klein stukje opwaarts maar wel terug de natuur opzoekend. Het slot van
de wandeling zoeken we terug de Toepkapel op waar kort erachter links een
steile afdaling nemen naar het busstation om via het centrum de laatste meters
af te leggen door de Rijdtmeersen naar de startzaal.
Geen enkele druppel de afgelopen 24h
is er hier gevallen terwijl in het binnenland er een overvloed aan was. Weeral
is gebleken dat de weervoorspellers er grandioos naast zaten & daardoor de
meeste Euraudax-fans de verplaatsing niet zaten zitten naar Adinkerke toe waar
Euraudax Westkust o.l.v. Coulier B zijn 2de zandloperstocht organiseert
bestaand uit 2 lussen van 25km, of afzonderlijk af te leggen. De naam van de
tocht speelt zich uit daar we in een bepaalde tijd in groep moeten uitoefenen tegelijkertijd
ook in het zand zullen lopen. Vanuit het gemeenschapshuis is de eerste 2km
verhard vooraleer we wandelen door de Krakeelduinen direct gevolgd door de
passage van domein De Westhoek. Als het echt zomer is waan je hier in de Sahara
daar tussen de duinhellingen de wind geen kans krijgt, mede daardoor dat het
hier in de volksmond zo wordt genoemd. In de laatste week kregen ze te horen
gekregen dat ze geen toestemming kregen om even halt te houden op het terrein van
de camping, dus wandelen we er vlug door. Aan de kust is het allemaal plat hoor
je meermaals in de volksmond, daar hebben ze hier een klein puistje in het
parcours ingepland om toegang te krijgen tot de Dune du Perroquet op weg naar
het strand van Bray-Dunes. De grens zijn we dus over gestoken om halt te houden
aan het infokantoor. Terug het strand op zoek naar een garnaal, niet in de zee,
maar wel op een bunker. Vele bunkers merken we ook op als we wandelen in de
Dune Marchand waar echt mul zand ver te zoeken is. Het eerste dorpje net over
de grens is Ghyvelde waar nadat we halt hebben gehouden achtereen-volgend Dune
Fossile als de Cabourduinen door wandelen om met kleine wijziging in het
Garzebekeveld door de modder te vermijden een einde hebben aan traject 1. Met
zijn 16 zijn we vertrokken aan de andere lus, die minder lastig is dan de
vorige. Het stationsgebouw achter ons latend, Plopsaland tegemoet zoeken we het
Calmeybos op die ons toegang heeft aan Domein Westhoek. Tijdens de 1ste
lus al een stukje meegepikt van dit maar nu korter. Het is tijd om zeelucht in
ons te nemen alsook voor een laatste keer nog het strand te zien tot aan het
borstbeeld van Leopold I. Eventjes de binnenwegjes door om makkelijk de 93
treden te nemen naar het hoogste punt in het centrum om door de winkelstraat
gans de dijk af te wandelen. De Houtsaegerduinen kunnen we ook al afschrapen
van de To Do-list, daar waar de Zuid-Abdijmolen met zijn neus naar de Hoge
Blekker staat. We doen hem maar half want bergjes hebben we wel genoeg gehad
zeker? Het terrasje opzoekend van cafetaria van het zwembad om even te verpozen
vooraleer we wandelen rond de militaire basis waar vroeger een wandelpaadje
liep voor de vakantiegangers van defensie die naar het strand wilden. De
Noorduinen als Kerkepannebos brengen ons terug naar De Panne waar er als
verassing nog een keer het bordje moeilijk wordt omhoog wordt gehouden om een
steile wand omhoog moeten. Via de Oosthoekduinen/Calmeynbos passeren we terug
Plopsaland om hetzelfde stukje als het begin doen, dus weten waar de finish is.
De zomer is in het land m.a.w. lichter wandelkledij, insmeren van voldoende zonnecrème,
voldoende drank(liefst water)drinken, veel schaduw opzoeken, al zal dat
laatste moeilijk worden daar we in Wallonië gaan wandelen op clubuitstap. Les
Marcheurs de la Sylle heeft voor onze buschauffeur een plaatsje gereserveerd
zodat we niet ver moeten naar de startzaal. Vlug inschrijven want normaal mocht
je maar tot 08:30 starten voor de 43km maar daar ik een goed wandeltempo kan
aanhouden zal ik geruim op tijd binnen zijn straks. Hier in tegenstelling tot
Vlaanderen geen landschap die verdwenen is door al dat beton dus volop de
natuur opzoeken naar het stadje Silly waar ook de 1ste als straks de
laatste rustpostlocatie is. De grotere afstanden wandelen nog verder onverharde
niet gemaaide stukjes onverhard naar de dorpjes Gondregnies, Gages &
Thoricourt. De hoogste temperaturen van de dag hebben we intussen bereikt &
is het sporadisch zoeken naar andere wandelaars op het heuvelachtig
traject, het krioelt hier wel van geparkeerde autos maar waarom? Hoe dichter
we erbij komen wordt de oplossing gegeven met name de vele toeschouwers voor
Pairi Daiza.
Pairi Daiza(tot en met 2009 Paradisio
of Parc Paradisio is een dierenpark in Cambron-Casteau, dat op 11 mei 1994 zijn
deuren opende. Pairi Daiza neemt deel aan 89 EEP's voor het behoud en de
bescherming van bedreigde diersoorten. Zo heeft de Chinese overheid in 2014
twee Chinese reuzenpanda's, Hao & Xing Hui, voor een periode van 15 jaar uitgeleend aan
het park. In 2016 resulteerde dat in de geboorte van een jong, dat de naam Tian
Bao kreeg.De drie panda's verblijven alle drie in het park. In 2007 bezochten meer dan
635.000 personen dit park die de komende jaren steeds meer werd bezoekt met in
2018 zo'n 2 miljoen.(bron Wikipedia)
Weer vertrokken na het plaatselijke
lusje rond Thoricourt passeren we de Château zoekend naar de juiste ingang van
het Bois de Silly. De Brouwerij van dat dorpje is gesloten vandaag maar om de
hoek was er dus die rustpost waar we in het begin ook zijn binnen gewandeld. Nu
nog wandelen naar het station van Silly die op zon kilometer van het dorpje
Bassilly ligt waar de kaatssport wordt beoefend, niet door de 786 deelnemende
wandelaars,voordat we de airco opzoeken
in de bus op weg naar (niet alleen dromenland) de Belgische Kust.
"Al noemt het 100km, toch gaat
het niet over 1 dag!"
Hemelvaartsweekend, voor velen een
verlengd weekend dus tijd genoeg om een wandeling mee te pikken toch moet je
een keuze maken uit 2 klassiekers met name de Helletocht (vroegere Omloop
Kluisbergen) of 100km van Ieper, daar waar mijn keuze opvalt al is het
slechts de 1ste dag van deze editie. Gestart voor de 32km wandelen we
de Vesten op als ook er vlak naast om de Verdronken Weide op te zoeken die lijdt
naar Zillebeke vijver. We wandelen deze rond aan de verste kant naar het dorpje
Zillebeke waar wegenwerken bezig zijn. Door de organisatorische zelf gecreëerde
gemaaide paadjes brengt toch een andere kijk om hier te wandelen daar het niet
altijd hetzelfde moet zijn. We passeren het Maple Corps Cemetery de juiste weg volgend
met de vele splitsingen kort na elkaar de Hill 62 tegemoet waar er een rustpost
is bij de plaatselijke tearoom. De Hill 62 (Sanctuary Wood) Canadian Memorial
over terug het concept van de vele splitsingsborden om de weg te tonen naar de
Gasthuisbossen waar we ruime tijd door wandelen de afkoeling tegemoet.
Wandelend naast als door de perenranken heeft die plaatselijke boer zijn hangar
opengesteld om als rustpost te dienen. Net niet naar Bellewaerde gaan we want
we zoeken alweer de Gasthuisbossen op waar we al over de helft zijn de 1ste
bevoorrading krijgen. Wij als grootste afstand alleen wandelen naar de grens
met Zandvoorde terugkerend om het yoghurtje mee te pikken daar ik een beetje
moest haasten of ik mis de bus nog. De rest van de wandeling is een beetje een kopie
van het 1ste stukje waar we terug wandelen naar het dorpje Zillebeke
alsook zijn vijver om nog het ijsje mee te pikken bij de camping op nog geen
490m van het sportcentrum.
