Nacht van Vlaanderen, Nacht van West-Vlaanderen, Zeg maar gewoon De Nacht .
Wat ben ik blij dat de bui die gisteren viel vandaag weg zal blijven, of het was extra zwaarder geweest op mijn 2de 100km in 2 weken tijd. Ik neem het openbaar vervoer om mij te verplaatsen naar Torhout voor mijn 3de deelname van de Nacht van West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of controlekaart. Ik heb een nummer gekregen dat gemakkelijk te onthouden is nl. 5050. Om 20.15u kropen we in het zog van de lopers van de 10km en wandelden tussen 2 hagen van supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde ons het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons op aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende dreven van het wandelbos ons de 1ste natuurstroken bezorgden, om over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters verder waar we gratis peperkoek kregen lieten we de 10km achter en stapten het plaisierbos in. Een smal paadje tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo even zakte. Langs enkele straten, met passage door het girodomein kwamen we aan in Veldegem waar we krachten konden opdoen met een banaan en een bekertje water. De wandelaars van de 42km komen hier straks nog eens terug, wij niet want we eindigen via andere wegen, maar dat is nog veraf. We wandelen het natuurdomein doeveren in waar onderweg even de benen moeten heffen om de houten bruggetjes te trotseren. Aan het einde van het natuurstrookje stond het bevoorradingsteam te wachten om ons bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een suikerwafel. We dwarste een brede baan en zochten een brede natuurstrook langs de snelweg op afscheid te nemen van de 42km. Ondertussen kwamen de fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De sliert van op en neer dansende lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten beleefd van De Nacht. We klauterden de A17over en kozen voor een lange kasseidreef die ons afleverde aan de controlepost in Oostkamp.Met nog wat aanmoedigingen van plaatselijke bewoners, zochten we het Nieuwenhovebos op. Met het Rooiveld kregen we er een volgend bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in Waardamme. Hier krijgen we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een beetje tegenopzie)een frangipanegebak, dat we moeten opeten, nu we de kans nog hebben om nog vast voedsel in te nemen. Wat rustige straatjes brachten ons naar een drukke baan waar een politieagent ons een veilige doorgang bezorgde. Ondertussen zijn we beland in Hertsberge waar we getrakteerd worden op een koude choco. Via een ommetje rond de kerk, wandelen we het uitgestrekte Bulskampveld in waar we het onverharde volgen tot aan de controlepost te Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen, waar we 2 bruggen over wandelen om via de Miseriestraat de jachthaven van Beernem naast te wandelen met de intussen bekende voetgangersbrug over het kanaal Gent-Brugge-Oostende die we oversteken om via het wegeltje achter het gemeentehuis het Cultureel Centrum te bereiken waar we voor het eerst gebruik kunnen maken van onze bagage. Een tiental minuutjes later zetten we de tocht verder, want we zijn zo goed als halfweg, naar een nieuw stukje dat gedaan word tegenover de vorige keer dat ik deelnam. We zoeken een onverhard en nadien verhard paadje op die ons bracht naar het kanaal. We wandelen ernaast met een paadje dat een beetje schuin loopt door de Leiemeersen. In Moerbrugge kregen we de kans voor een suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te pruttelen. In plaats van terug te keren naar het kanaal, stapten we nu richting Beverhoutsveldkapel waarna de Assebroekse Meersen+de Gemene- en Loweiden ons van een magnifiek stukje natuur voorziet. Ondertussen mogen de fluovestjes en de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje vreemd op, want zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij komen, hadden ze wellicht niet gedacht. In het dorpsschooltje van Assebroek werden we getrakteerd op een yoghurtje. Een stukje oude spoorwegbedding, en heel wat kleine doorsteekjes leidde ons feilloos terug naar het kanaal waar we grondgebied Brugge inwandelen.Langs het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het niet van de toeristen, maar de rust zelve bereiken we het concertgebouw bij t Zand waar de wekelijkse markt stilaan word opgezet. Tijdens mijn vorige edities zochten we nu het station op, maar daar is verandering gebracht, want we wandelen even een ander ommetje om toch een blik te werpen aan de achterkant om stilletjes aan de 2de hoofdcontrolepost te bereiken in het Immaculata Instituut(niet het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige belast achter laten in onze bagage om mijn rugzak enigszins lichter te maken. We trekken ons weer op gang om via enkel straten te belanden in het tillegembos. Een passage eerst langs het kasteel, en het planetenpad maakte we een eind aan dit provinciedomein. Een onverhard pad bracht ons langs de historische hoeves Peereboom&Hermitage. We volgden de Diksmuidse Heirweg tot onze voetjes nog eens een graspaadje voorgeschoteld krijgen in het Chartreuzinnenbos. Het is hier ook dat in het sportzaaltje, waar ik merk dat er erg rustig is, ons krachten kunnen bijtanken met een banaan. Nu gaan we terug domein Breisbroek in om te genieten wellicht van het laatste stukje Groot Brugge om via een tunneltje onder de E40 onze weg verder te zetten naar De Groene Meersen te Zedelgem. Door de openvlakte van de Klijthoek, maken we nog even gebruik van een doorgang van een boer om voor ons de Kerk van Aartijke te zien, waar aan de voetbalkantine de wandelaars die deelnemen aan de batjestocht ons ook vervoegen. Een strook onverhard loodste ons naar provinciaal domein DAertrycke, grondgebied Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van Wijnendale. In het Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de resterende 4 kilometers af te leggen. Via de welbekende Groene 62 gaat het zo goed als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke baan te dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel te mogen luiden na 14u56min te hebben gewandeld.
Om de 4jaar organiseren de Scheldestappers uit Zingem een langere versie van hun jaarlijkse Sloebertocht. Dit jaar hebben ze voor de 3de keer weer hun best gedaan om de wandelaars een mooi parcours aan te bieden van 100km. Starten doen we traditioneel vanuit de voetbalkantine van Zingem. Ik haal mijn borstnummer(83)af, raadpleeg nog even de informatie over de controleposten, om tot slot klaar te maken om aan de start te verschijnen. Met 375anderen wachten we om het signaal om te vertrekken. Er staat een matige wind onder droge omstandigheden, terwijl het zonnetje ondergaat stilletjes. Na een ommetje doorheen de dorpskern van Zingem krijgen we heel wat aardewegen en paadjes onder de voeten geschoven die ons doorheen de Scheldemeersen en het natuurgebied Kleinmeers tot aan de Schelde brengt. De Schelde wordt een tijdje stroomopwaarts gevolgd en wat verder overgestoken naar Nederzwalm. Enkele rustige weggetjes loodsen ons naar de eerste rustpost in Welden. Na de rustpost gaat het richting het natuurgebied de Rijtmeersen. Gezien het late uur doorkruisen we dit natuurgebied niet maar volgen ze de aardeweg die langsheen het reservaat loopt. De beleving is er niet minder om. Wat verder komen ze aan de Ohio-brug waar deze aan beide uiteinden bewaakt door buffels. Een aardeweg omgeven door weiden, afgezoomd met soms majestueuze knotwilgen, brengt ons opnieuw tot aan de Scheldetragel. Van hieruit gaat het richting Oudenaarde tot aan de rustpost achteraan het zwembad. Na een korte doorsteek van het Liedts-park met zijn fraaie vijverpartij bereiken we het centrum van Oudenaarde. Via de markt gaat het opnieuw richting Schelde. Vanop de Scheldebrug zien we de abdij van Maagdendale en de kerk van Pamele. Van hieraf gaat het richting Leupegem en eindigt ook het vlakke gedeelte van deze 100 km-tocht. Enkele rustige aarde- en veldwegen brengen de wandelaars aan de voet van de Koppenberg, de eerste maar zeker niet de laatste helling die we vanaf nu te verwerken krijgen. Na deze toch wat nijdige beklimming worden we beloond met een banaan +bekertje cola. Na een doortocht doorheen het Koppenbergbos wordt stilaan de rustpost aan de voetbalkantine van SV Nukerke bereikt. Na het verlaten van de rustpost dwarsen de deelnemers de N60. Een kerkwegel en een lange afdaling, met soms gevaarlijke passages leid ons tot aan de Taaienberg, de tweede helling van de dag of hier beter gezegd de nacht. Eenmaal boven gekomen wordt via enkele veldwegen opnieuw de diepte ingedoken. Doorheen een heuvelend landschap gaat het nu verder richting Louise Marie alwaar de volgende rustpost wacht.Vanaf nu volgen rustposten die we 2x doen. Gebruik makend van de bosrijke omgeving, waar we met onze zaklamp moeten kijken of we niet uitschuiven in de modder, gaat het nu richting Berg Ten Houte die de wandelaars verder afdalen. Na even verder nog een klimmetje gaat het dan via rustige wandelwegen naar de rustpost in Schorisse waar we voor de eerste maal van onze bagage gebruik kunnen maken en waar velen voor hun ontbijt kiezen. Ik kies nu gewoon voor een koffie om nog altijd wakker te blijven. Via een wegeltje langsheen de Molenbeek en de kasteelmolen verlaten we Schorisse. Een nijdig klimmetje brengt ons in de Heidestraat waarna we door een weide terug neerwaarts afzakken. Dit levert, als het al licht genoeg is, fraaie vergezichten op. Via heel wat aarde- en veldwegen bereiken we het gehucht Koekamer. Het kasteeltje dat men aan het verbouwen is wordt nu gediend als rustpost. Enkele aardewegen op de grens met Wallonië loodsen ons naar het vorig jaar door de overheid aangekochte Sint-Pietersbos. Dit is naar alle waarschijnlijkheid wellicht het mooiste bos dat de Vlaamse Ardennen rijk is. Na de doortocht van het Muziekbos en zijn recente uitbreiding komen we voor de tweede maal in Louise Marie terecht. Nu is het stilletjes aan licht aan het worden, waardoor we de zaklamp definitief opbergen. We dalen opnieuw het bos(waar we nu wel de modder duidelijk zien) in dat hen tot Berg Ten Houte brengt. Daar aangekomen gaat het nu opwaarts. Een aaneenschakeling van aardewegen, met op het traject ondermeer een passage langsheen de omstreden stortplaats Bohez, brengt ons terug richting de schuur van Koekamer. Goedemorgen, Enkele rustige veldwegen leid ons naar het Bos ter Rijst. Na de doortocht doorheen het bos passeren we de ezelsboerderij in de omgeving van Bosgat. Vanaf hier en tot het einde van de tocht krijgen we het gezelschap van de 60 km-wandelaars. Via een rustige aardeweg met mooie vergezichten passeren de wandelaars ietwat verder de kasteelwoning van Jan Fabre, eveneens één van Vlaanderens bekendste kunstenaars. De Vlaamse Ardennen zijn dus niet alleen geliefd bij wandelaars en fietsers. Aan het Hof te Wolfskerke gaat het linksaf richting Ijskelder. Na nog een stevig klimmetje over een restant van een oude kasseiweg lonkt de volgende halte in de voetbalkantine van Zegelsem. Hier krijgen we een rijsttaartje, maar mijn maag pruttelt nu al wat tegen, en zeg ik nee tegen het gebakje. Het weer is wel heel wisselvallig. Ene keer volop zon waardoor het warm is, maar ook steeds weer de zon die weg is waardoor het fris aanvoelt. Na de kantine leidt een neerdalend wegeltje naar de Wolvenweg, een heerlijk stukje veldweg. Wat verder volgt een aardeweg richting Burreken. Doorheen het bos en langsheen het natuurgebied bereiken we de Ganzenberg die we verder afdalen. Via de Beukenstraat gaat het opnieuw opwaarts tot bovenaan Foreest. Dan wenkt enkel nog de afdaling naar de rustpost in Schorisse waar onze bagage wacht. Hier maak ik gebruik om het overtollig achter te laten om gewicht te besparen, maar tegelijkertijd een nieuwe voorraad voedsel&drank aanvullen. Na de rustpost doe ik een zakje chips open om mijn zoutpijl op te krikken, wat ik even later toch merk waardoor mijn tempo een beetje omhoog gaat. Na Schorisse volgt traditioneel de trip naar de brouwerij Roman. Enkele rustige aardewegen brengen ons aan de voet van de berg Stene. Na de beklimming volgt de soms wat drassige afdaling langs Schamperij. Dit hoort nu eenmaal bij de Sloebertocht. Het zou zonde zijn om zon prachtig stukje natuurschoon links te laten liggen. Daarna volgt een lange wegel richting de weg Oudenaarde-Brakel die we kruisen. Een aardeweg langsheen de Oude Molen afdalend biedt de wandelaars een prachtig zicht op Sint-Maria-Horebeke en Sint Kornelius-Horebeke. Nu wenkt enkel nog de brouwerij Roman met zijn frissmakende Sloeber. Deze krijgen de andere gratis aangeboden. Ik drink geen bier dus verlaat ik al snel de brouwerij. Na de rustpost dalen we de Varent af, waarna we vrij kort daarna een aardeweg nemen die ons boven de Boigneberg brengt. Na de beklimming van de Kapelleberg(waar ondertussen enkele kleine druppels vallen) leiden enkele aardewegen en een passage doorheen een recent aangelegd bos- en natuurgebied ons naar de bevoorradingspost in Volkegem waar we op het pleintje voorzien worden van het nodige water en een versnapering. Via een aangenaam neerdalend wegeltje komen we aan de voet van de Wolvenberg, een lastig klimmetje, maar het is hiermee gedaan met. Daarna volgen opnieuw enkele aardewegen met van daaruit een fraai zicht op Ename en Oudenaarde en een korte maar heel mooie doortrek van het natuurgebied Enamebos alvorens de rustpost op de Lijnwaadmarkt in Ename te bereiken. De heuvelachtige Vlaamse Ardennen zijn achter de rug en er rest ons nu enkel nog een tiental vrij vlakke kilometers doorheen de Scheldevallei. Langsheen een stuk Scheldetragel, een door kleiwinning nieuw ontstane waterpartij en enkele oude Scheldearmen worden de deelnemers naar de rustpost in Heurne(waar we eerst trappen moeten overwinnen) geloodst. Na de rustpost begeven we ons naar het domein Axelwalle. Daar wacht de drankwagen van Roman hen op om te kunnen genieten van een bruin streekbiertje of een frisdrank. Nog 2.9 km scheiden ons van de welverdiende aankomst. Na nog even door de dorpskom en rond de Sint-Bavokerk getrokken te zijn komen we aan in de voetbalkantine van Zingem en zit onze 100 km er op. We halen onze T-shirt&fles sloeber op en recupereren enige tijd om de trein te nemen naar huiswaarts en daar het tekort aan slaap inhalen.
