2 goede doelen steunen met één
inspanning, dit is de Vredeseilanden Wandeltocht vandaag te Oostkamp. Naast Vredeseilanden
gaat ook een deel van de opbrengst naar de Vrije basisschool Sint-Pieter (waar
ook de startplaats is) om hun schoolprojecten mee te helpen financieren. Het zijn
trouwens de meesters/juffen die vandaag i.p.v. hun kapoentjes de vele
volwassenen graag helpen naar hun zin te hebben. We zijn gestart of we mogen al
heel snel weer stoppen daar we een gratis bekertje koffie krijgen in de Molenromp
van de voormalige stellingmolen "Braetsmolen" of
"Oostmolen", thans zogenaamd "De Wieke die naast het stadhuis
als Sint-Pieterskerk ligt. In oorsprong was het een bakstenen stellingmolen
(koren- en oliemolen) met zelfzwichtend op één roede, daterend van
"1842" cf. beschilderde jaarsteen boven de toegang. Sinds 1978 is de
molen ingericht als tentoonstellingsruimte en onder meer gebruikt door
verenigingen, kunstenaars en musici. Het geraas van de vele autos op de E40
ruilen we voor het stille van de natuur om te wandelen naast kasteel Nieuwburg.
Op bosdreven wandelend komen we restanten tegen van oude kastelen of nog enkele die er nog zijn op privéterrein.
Het is ook de overbrugging naar de residentiële wijk van Oostkamp waar er her
en der nog enkele te koop staan maar wellicht ferm in het duitje moet grijpen
om ene te bemachtigen. Ondertussen zijn we in Waardamme beland aan de rustpost
voor de 2 grootste afstanden om daarna direct rechts het domeinbos Kampveld in
te duiken. Het 294 ha grote domeinbos Kampveld bestaat uit vier delen:
Rooiveld, Kampveld, Papenvijvers en Nieuwenhove. Bossen, graslanden en
moerassen wisselen er elkaar af en twee natuurlijk meanderende beken stromen
doorheen het gebied. Ik ben hier trouwens op bekend terrein daar we ook hier
zullen passeren met de Nacht van West-Vlaanderen maar dan in donkere
omstandigheden wat toch een ander decor heeft. Hier, in dat Kampveld worden de
wegen gesplitst tussen de 2 aftanden waar wij een stukje vervolg aan brengen aan
dit domeinbos maar dan op grondgebied Hertsberge. Van links duiken opnieuw de
andere wandelaars op al moeten ze een grote stap zetten ofwel een galopje doen
voor de brede waterplas. Al is het centrum van Oostkamp naar links toch gaan we
eerst naar rechts daar er tegenover een bosdreef ligt om dan tijd te maken om
te rusten in zaal Nieuwvliet. Zo dadelijk komen we hier nog eens terug maar
eerst wacht ons een plaatselijk lusje door het Nieuwenhovebos al lijkt het dat
we aan de paardendiscipline military doen daar we soms over omgezaagde bomen.
Nadat we de rustpost terug achter de rug hebben is het gedaan met de rust daar
we terug het drukke autoverkeer moeten opzoeken en zelfs ernaast wandelen om
ter hoogte van kasteel Erkegem deze over te steken. Goed kijkend tussen de
parkeerautos of we missen de afslag voor een laatste stukje onverhard waar ook
de samensmelting is met de andere afstanden bij het kasteel Gruuthuuse die ligt
in het Beukenpark waar ook de stadsbibliotheek is en daar dus terug in de
dorpskern zijn waar ook de startzaal is bevestigd.
Waar
de meeste wandelclubs nog hun 1ste organisatie van 2018 moet
inrichten, toch zit Euraudax al aan 3de wandeltocht. Na Namen (op
nieuwjaarsdag) & Lot (afgelopen donderdag) staan de wandelaars die in groep
willen wandelen, het motto van Euraudax, weer paraat deze zaterdag in Heist
nabij Knokke. Voordat we wandelen worden er eerst Besten Wensen gegeven aan
de wandelcollegas tot we met zen allen om 9u buiten paraat staan met zijn 60
voor de eerste lus van 25km, om dan deze middag de niet verplichte andere lus
te doen met dezelfde afstand. We trekken ons op gang door het Directeur-Generaal
Willemspark, alias "Het bosje van Heist" het tunneltje onder de trambaan
onder naar het museum van de Zwinstreek 'Sincfala. Het is een geschiedkundig
museum dat het geologische, economische, politieke en culturele verleden van de
Zwinregio in kaart brengt. Themas als vissersleven, de inpoldering, de
havenstad Sluis rond 1400, oorlogen in de streek en de opkomst van toerisme
worden toegelicht. De baankapitein van vandaag toont men zijn woonst terwijl we
het stationsgebouw van Heist voorbijwandelen. Het ging toch niet regenen Frank
!!!, wel als we Knokke-Heist uitwandelen mogen we onze regenfrak en/of paraplu
opendoen daar het begint te motregenen, gelukkig is het niet zo koud. Eén van
de meest gekende zichten uit deze streek zijn het Schipdonkkanaal (waar we nu
naast wandelen) en het Leopoldkanaal, in de volksmond ook de "Blinker"
en de "Stinker" genoemd.Vanaf
Stobrugge (Maldegem) tot aan de zee lopen deze twee kanalen broederlijk (of
zusterlijk zoals u wil) naast elkaar en dat zorgt voor een uniek landschap. Als
het net zoals in andere werelddelen hard heeft gevroren kan men hier naar
hartenlust schaatsen, maar dit al een heel eind geleden hoor. We wandelen naar
het dorpje Ramskapelle met zijn Sint-Vincentiuskerk vooraleer we terug keren
via Westkapelle waar we hoffelijk zijn voor de mountainbikers die ook gaan naar
het Duinenwatermeer, het paradijs voor de watersporters, maar voor ons de
locatie voor de 1ste wagenrust(bevoorrading). Voor wie nog genoeg
centjes in overschot heeft kan hier op zijn oudere dag een kamertje bemachtigen
in het meest luxueuze rusthuis met name Belle Epoque van ons land met prachtige
kamers, een binnenzwembad, maaltijden van sterrenchef Yves Mattagne en zelfs
een limousine die klaar staat. Voor al die luxe in Belle Epoque betaal je
tussen 2000 tot 30 000(!!!) per persoon/ per maand vertelt de baankapitein
me. Hopend om geen golfbal op onze hoofd te krijgen wandelen we tussen de
courts op het Cadiespad waar we een eerste kennismaking krijgen met het zand.
Kriskrassend door de villas in het groen decor te Zoute gaan we op zoek naar
het monument van Maurice Lippens om even te pauzeren en indien nodig naar het
toilet te gaan. Via de winkels nabij het toerismekantoor betreden we de zeedijk
die we een tijdje volgen met zicht op de zeehaven van Zeebrugge om links af te
slaan naar het Zegemeer ook wel Krabbevijver genoemd waar die krabben op het
water zijn verdwenen. In het Park 58 hebben ze de afgelopen periode de meeste
bomen gerooid wat een beetje een troosteloos beeld heeft wanneer men hierdoor
wandelt. We zoeken het hoogste punt van Duinbergen op via de zijkant van De
Wandelaar om stilletjes aan de vertrekzaal gaan opzoeken. Enkelen hebben ons
verlaten of bijgevoegd wanneer we nog met zijn 47 wandelaars beginnen rond de
klok van 14u voor de 2de 25km nu de andere richting uit. Terug
beginnend via het Bosje wandelen we langs de Visserskapel niet ver van het
Heldenplein met zijn brede muzikale kerststal waar even verder aan het
vissersmonument die we ook passeren, steeds met carnaval hulde wordt gebracht
aan de Heistenaars die overleden zijn op zee. Via de dijk wandelen we de
voetgangersbrug over de trambaan over om het natuurreservaat Sashul en
Vuurtoren- weiden in te wandelen waar we laveren tussen de waterplassen.
Uitkomend gaan het richting Zeebrugge-dorp onze neus zoekend naar de zeelucht
waar aan het uiteinde de laatste bevoorrading wordt aangeboden. Het strand op
nu tot aan de ingang van natuurgebied de Fonteintjes maar door de overvloedige
regen van afgelopen dagen heeft de baankapitein besloten om liever langs de
drukke baan eventjes te wandelen. Als we weer de dijk opzoeken komen de
inwoners stilletjes aan om de kerstboomverbranding mee te maken maar eventjes
nog geduld moeten hebben op de duisternis. We vertoeven een klein stukje op de kilometerlange
Saint-Georges Day-wandeling op de westelijke havendam die een attractie is
voor wie wil genieten van zowel de bedrijvigheid in de haven als het schouwspel
van zee en strand. Twee grote uitkijkplatforms langs de promenade bieden een
fantastisch zicht op de omgeving. Ons omdraaiend merken we op dat de
brandstapel is aangestoken als hebben ze de grootste moeite. De duisternis treedt
toe als we door de containerhaven wandelen op weg naar café Rembrandt voor de
laatste rustplaats. Een rondje door de jachthaven met de bekende Westhinder
hebben ze in het parcours in gestoken omdat we anders te vroeg binnen zouden
zijn al zoeken we opnieuw de dijk op voor de laatste meters op weg naar de
startzaal. Nu nog die lange terugreis aanvatten naar de andere kant van de
Belgische kust vooraleer we terug thuis zijn.
WSJV Nacht
van Vlaanderen krijgt als eer de 1ste te zijn in West-Vlaanderen om
in dit nieuwe jaar een tocht te organiseren. We gaan ons niet echt
forceren met grote afstanden te doen, daar krijgen we nog weekends genoeg voor
en zeker voor sommigen een korte en wellicht een zware nacht. Het is daarom dat
deze wandeling ook al enkele jaren 'Katertocht' duizenden wandelaars mogen
begroeten. We kiezen voor de 20km waar we gestart zijn vanuit een school nog
dichter bij het station. Onder de
spoorwegbrug door wandelen we door de achterliggende woonwijk waar we gesplitst
worden van de andere afstanden om te wandelen naar het Groenhovebos waar we
inwandelen al is het een klein stukje. Wellicht niet door de ondergelopen
stroken door het vele water afgelopen dagen, maar zo gepland allicht. Aan het buurtwegeltje
waar we de watertoren voor ons zien alsoook het kapelletje onderweg, komen de
andere afstanden bijeen om samen te wandelen naar de kantine van Torhout KM
1992 waar de enige rustpostlocatie van de dag is. Net zoals voor de stappers
van de 15km staat er hier een plaatselijke lusje op het menu. We wandelen naar
het gehucht t Hoge met zijn paadje waar er 2 mogelijkheden zijn om te wandelen
rond de oude locatie van vergane Torhout-Werchter. We zoeken de oude
spoorwegbedding(Groene 62) om terug naar de kantine te gaan en dit via de brandwwer
& sportcomplex. Na de rustpost wandelen we zo vlug mogelijk naar park
Ravenhof om aan de uitzijde de wandelaars van de 7&15km afscheid te nemen
om even Torhout uit te wandelen en dit om nog een zeldzame onverhard paadje op
te zoeken om de andere afstanden weer op te pikken net voor we het stationsplein
op wandelen tot aan de aankomst.
