September is een
drukke maand voor de Heuvellandstappers qua wandelorganisaties want na de
11-Bergentocht begin deze maand organiseren ze nu op het eind hun Kratertocht.
Alles gebeurt rond Wijtschate, één van de ....deelgemeenten van Heuvelland.
Eens gestart gaan we zonder de 10km langs het doprspleintje 'de Dries'.
Op de hoek herinnert het beeld van een tunneler ons aan de soldaten die diep
onder de heuvelrug van Wijtschate-Mesen de Duitse stellingen ondermijnden als
voorbereiding aan de Mijnenslag van juni1917. We vervolgen langs het
Kampagnebos (20 ha) waar men meerdere relicten uit WOI zich in bevind. Zo komen
we voorbij een grote, als verblijf voor vleermuizen ingerichte bunker en bij
het verlaten van het bos is er ook de gemetselde Duitse mijnenschacht Dietrich
te zien. We wandelen een stukje langs de grote drukke baan om als enige het
paadje te kiezen die boven een prachtig uitzicht geeft over het golvend
landschap met onder meer de Rode Berg die we rechts herkennen. De kerk van
Wulvergem laten we rechts, om langs de R.E. Farm Cemetery. Het is tijd om voor
het eerst onze bevoorradingskaart te tonen om deze om te ruilen voor een
drankje in de hoeve waar de kleine katjes dolle pret hebben. We nemen de klim
die ons brengt naar de dorpskern van Wijtschate. Nu is het tijd om de
wandelaars van de 10km te vergezellen door middel van een graspad die ons
brengt naar de drukke Ieperstraat die we voorzichtig dwarsen om af te slaan
naar de Blauwepoorthoek. We dalen af in de vallei van de Blauwepoortbeek waarna
het Sint-Georgeswegel ons naar de avontuurlijke doorsteek van de kleiputten van
de beschermde buizenfabriek Dumoulin brengt. Het lijkt wel of we hier een
parcours van een cross krijgen want we maken kleine lusjes op dit terrein. Een
weidepad brengt ons naar de Galgestraat waar we maar eventjes tijd hebben om
andere collega's te begroeten want aan het einde van deze straat worden we
gesplitst. Nu maken we kennis met eerste stukje pad van de Grote keer. De
Grote Keer is een eeuwen oude voettocht langsheen de stadsgrenzen van Mesen. Ze
valt samen met de noveen ter ere van O.-L.-Vrouw van Mesen en de relikwie van
het Heilig Kruis en gaat jaarlijks door van 14 tot en met 22 september. Een
groot deel van het traject is enkel dan toegankelijk en de landbouwers moeten
daarvoor de doorgang over hun velden en weiden vrijmaken, dat kunnen we merken
als we tussen de wortelen wandelen. Voordat we Mesen binnenwandelen,kiezen we
voor enkele onverharde paden om te komen bij het Iers Vredespark. De toren
symboliseert enerzijds de herdenking van alle soldaten van het Ierse eiland die
gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog en anderzijds het streven naar
verzoening tussen alle inwoners van het Ierse eiland. Eerst stappen we door het veld en vervolgens
door een weide. Na nog een velddoorsteek komen we bij de rustpost in het Peace
Village. Het is stilletjes tijd om terug te keren niet zonder eerst langs de
Messines Ridge Britisch Cemetery voorbij te lopen. Hier liggen 1.503 soldaten
begraven (1003 Verenigd Koninkrijk, 342 Australiërs, 128 Nieuw-Zeelanders, 57
Zuid-Afrikanen en 1 Canadees). Alle lichamen werden na de wapenstilstand uit
het omliggende slagveld bijeen gebracht, wat ook het grote aantal onbekende
soldaten verklaard. De hoeve naast het kerkhof was vroeger de abdijhoeve Ferme
du Moulin. Op de plaats waar de Hospiesmolen, de windmolen van de boerderij,
stond, werd het Cross of Sacrifice opgericht. Rondom vind je 44 gedenkplaten
waarin de namen van 840 vermiste Nieuw-Zeelandse soldaten gebeiteld staan.
Allen sneuvelden ze tijdens de Slag om Mesen op 7 of 8 juni 1917. We dalen af
in de vallei van de Steenbeek en de onverharde Scheerstraat voert ons naar een
pauze met versnapering in een boerderij. Er rest ons alleen nog te stijgen naar
Wijtschate op hetzelfde stukje te wandelen als daarnet met onderweg de Duitse
bunker, beter bekend als 'Sky Point' om zo een einde te maken aan deze
wandeldag.
Het is weer tijd om een tocht van mijn wandelclub mee te
doen. De wisselbekertocht van het jaar is traditioneel de Duin- en Poldertocht,
dus op naar Lombardsijde. Het is zondagmiddag dus grote afstand zit er niet in,
ik moet blij zijn met de 19km maar wandelen is goed voor de gezondheid. De 4
grootste afstanden beginnen hier met een plaatselijke lusje om te beginnen.
Hier niet ver vandaan liggen nog de bunkers van Veldbatterij Bamburg waar we
dus door wandelen. Een plaatselijke boer heeft hier duidelijk groenten over
want zijn voorgevel is versierd met pompoenen en een kar vol courgettes.
Ondertussen zijn we het plaatsnaambord van Slijpe(Middelkerke)voorbij gewandeld
en zoeken we de Rattevallebrug op. Die licht natuurlijk aan het water waar
daarnaast een jaagpad loopt die met momenten niet effen is om zo terug te keren
naar Lombardsijde met ook nog onderweg de zonnepanelen park met zijn
windmolens. Na de startzaal weer binnengesprongen gaat het nu de andere kant op
richting het reservaat IJzermonding die we doorwandelen om langs het kwartier
Lombardsijde met zijn vuurtoren(nu omgeven door een stelling)om het strand op
te zoeken. We pikken een stukje zeelucht mee om langs een duinpaadje halt te
houden aan de rustpost in een plaatselijke serre. Vanaf hier krijgen meerdere
afstanden plaatselijke lus(-sen)voorgeschoteld terwijl wij stilletjes aan naar
de startzaal te gaan zonder eerst langs de campingzones te passeren om aan te
komen.
