"Het is tijd voor mijn 2^de zit!"

1 keer per jaar ga ik telkens naar Binche om daar deel te nemen aan een wandelorganisatie van de Les Marcheurs de la Police de Binche. Normaal gezien is dat de ‘100km en Thudinie’ waar wegens de vaste pijnpunt van de NMBS kon ik er niet eens aan beginnen. Gelukkig heeft het bestuur van mijn wandelclub in het begin van het jaar al Binche gepland als busreis vandaag, een herkansing dus om dan toch in de stad van de Gilles te gaan wandelen. Het is even voor tien uur als ik aan de wandeling van 30km kan starten via de kleine winkelstraten. Terwijl de kleinere afstanden blijven in de binnenstad wandelen wij naar het stationsgebouw om een einde te maken aan het centra gedeelte. Daar het de gewoonte is blijkbaar hier om de auto’s te parkeren op de voetpaden zijn wij dus genoodzaakt om op de rijweg te blijven wandelen. Eens de dorpskern uit krijgen we direct een ander decor met name een groene golvend weidelandschap waar ook het zijriviertje Le Luce doorstroomt. Merendeels onverharde paadjes brengt ons naar de 1^ste rustpost in het schooltje te Buvrinnes. De andere weggebruikers werden door de club gewezen dat er hier wandelaars hun terrein betreden maar gelukkig zoeken we al snel het onverharde op door middel van een bospassage in één van de fusiedorpjes van Estinnes. Al zullen de wandelschoenen nu wel vloeken als ze door de modder moeten gaan daar dit het best gemaaid smal paadje is die door het bos loopt. Als het één ding die je niet in de hand hebt is het wellicht de weeromstandigheden, maar de wandelaar is een man die van alle seizoenen houdt om zijn wandelschoenen te laten verwennen door al wat ons landje zich aanbiedt. Daar waar aan het gebouw tijdens een luchtgevecht Kapitein Albert Gilbert op 14 mei 1940 sneuvelde nemen we afscheid van de 20km- stappers en zoeken wij het bos op waarin wij moeten laveren van de ene naar de andere zijde om niet in één of grotere plas te belanden. In dat bos liep vroeger van Binche naar Vellereille-les-Brayeux ook een oude spoorweg die wij nog kunnen herkennen daar en ergens een overblijfsel uitsteekt in dit landschap. We wandelen naar het dorpje Peissant waar op het dorpsplein tegenover de volgende rustpost in het gemeentehuis waar je zelfs als koppel een rustpost kan bemannen. Daar waar je in Vlaanderen ver moet zoeken naar hoffelijkheid zijn ze hier niet kwistig om iedereen een “Bonjour” over te brengen naar de medemens, daar kunnen ze in onze landsdeel nog vaal aan werken. We zoeken terug het fietspad op waar we terug de wandelaars op pikken van de 20km vooraleer we samen rusten in de rustpost te Fauroeulx. We zoeken het bos van Wauhu op, niet voor het onverharde maar voor de geasfalteerde oude spoorlijn. Een wegwijzer langs onze route komt mij heel bekend voor met name die naar de Norbertijnse abdij van Bonne-Espérance waar we naartoe wandelen. Een beetje geschiedenis: De abdij van Bonne-Espérance, die in 1130 werd opgericht, was in handen van de norbertijnenorde. Ongeveer 650 jaar lang hebben er 1350 religieuzen gewoond. De laatste religieuzen hebben de abdijgebouwen in 1798 overgekocht en in 1829 aan het Seminarie van Doornik overgelaten. Sindsdien wordt er een college in ondergebracht. De abdij raakte tijdens de Franse Revolutie in onbruik, maar het is de enige abdij in Henegouwen waarvan de gebouwen intact zijn gebleven. De meeste gebouwen dateren uit de 18^de eeuw, maar in sommige binnenruimtes werd de stijl uit de 13^de of 16^de eeuw bewaard. Bovendien werd de kerktoren, een basiliek waarin het bekende standbeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Goede Hoop werd ondergebracht, in de gotische stijl uit de 15^de eeuw opgetrokken.

Genoeg met de geschiedenis alsook met de rust in de rustpost wandelen we verder en nemen afscheid van de 20km die al naar Binche wandelen en wij verder blijven afdalen naar het dorpje Waudrez voor de laatste rustpost. Nu nog een goede 2km al moeten we wel weer naar boven naar de Kathedraal tegenover het museum van de Gilles die je in alle kleuren en vormen kan vinden. Nog even een passage door het winkelgedeelte vooraleer we terug stappen in de startzaal waar een muziekbandje voor de ambiance zorgt waar ook gedanst wordt, een typisch carnavalstrekje van deze stad. Met deze omlijsting rest ons nog de terugreis naar het zeitje toe.

Aantal deelnemers: 793

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/M4D5CynX0Z5svxd23   

"Begonnen en eindigen te Lede& niet voor het eerst dit jaar!"

Begin Juli waren we ook te gast bij Jeroen& Etienne te Lede voor hun organisatie bij Euraudax, nu enkele maanden later staat het weer op het programma met hetzelfde concept maar toch een ander parcours. Wie Euraudax nog vreemd is laat ik jullie nog eens op de hoogte stellen dat aan een wandeltocht bij Euraudax mee doen wilt zeggen dat het een groepswandeling is onder leiding van een baankapitein over een afstand vanaf 25km tot zelfs 200km (al is deze niet in België meer te vinden) aan een tempo van 6km/u op hoofdzakelijk Belgisch & Frans grondgebied. Nadat Kristel mij heeft vervoerd van het station naar t’ Kantientje heb ik juist nog tijd om mij in te schrijven als de nodige materiaal boven te gaan om mij in te leven als signaleur om mijn wandelmakkers veilig door te tocht te laten waken. Jeroen blaast om 9uur op zijn fluitje, het teken om te vertrekken voor de 1^ste van 2 lussen van 25km. We wandelen richting de spoorlijn om al vlug het onverharde op te zoeken onder zonnige omstandigheden, nu nog tenminste. Het voetbalplein van KVC Jong Lede is druk bezaaid met de vele jeugdploegjes die hollen achter een bal die naar het juiste doel moet zien te geraken. Ons doel is om straks 50km op te teller te laten krijgen dus stappen we verder waar we aan het paaltje van Erembodegem het stukje bos met name de Molenmeersen, doorwandelen daar waar in tegenstelling tot vorig jaar nu de boomstammetjes opzij werden gelegd. Daar waar de jagers zich klaar maken om te jagen wandelen we terug naar Lede waar we halthouden aan Château Etienne of beter gezegd zijn woonplaats waar we getrakteerd worden door een bekertje zelfgemaakte soep met bijhorend een boterham met kopvlees of gehakt. Etienne is dus vroeg uit de veren dus om al die boterhammen te serveren alsook zijn soep te koken met behulp van zijn vrouwtje. Op onze tocht komen we herkenbare stukjes tegen die we nog weten van de vorige tochten zo te denken aan de stamkroeg de Weimenier met zijn rustgevende terras grenzend aan het natuurgebied Geelstervallei die vandaag weliswaar gesloten is. We zijn ondertussen beland in het gehucht Impe daar waar de ranken er troosteloos bij liggen typisch voor de herfst. Het kerkplein van Smetlede dorp doorkruisen we waar we een stukje volgen van de hier ‘Vier uitersten- wandelroute’ tot aan Serskamp dorp waar rusten wordt geblazen in het plaatselijk cafeetje. Wanneer we weer op route zijn passeren we het kasteeltje van meneer Brantano (CIO van die schoenenwinkel) & herkennen we de plaatse waar op eerdere organisaties van Euraudax Lede een wagenrust werd gepland. De zond heeft plaats gemaakt voor de eerste regendruppels dus mogen we de paraplu opendoen net terwijl we een deel beschutting krijgen gekregen door de vele bomen in het Onnebos, al is het gedeelte verhard waar we op wandelen. Is het nu toeval of niet maar net nu gaan de slagbomen dicht, perfect gegokt dus door Jeroen die hierdoor de kans krijgt om de groep weer in elkaar kan schuiven. Aan het grasperkje krijgen we een jenevertje aangeboden, hier moet iets aan de hand zijn! Dit wordt aangeboden door naast de organisatoren ook door de vader van Jeroen die vandaag zijn 1^ste schelp behaald alsook, zijn zoon (en baankapitein) Jeroen die zijn 3^de als mede- organisator Etienne die zijn 2^de schelp behaald. Wat is een “schelp” vraag je wellicht af? Wel, dat is een beloning als je 1000km hebt behaald bij Euraudax over tochten van 25 of 50km met maximum één van die tochten per wandeldag. Het is niet meer ver wandelen tot we weer aan de startzaal zijn om onze boterhammetjes te benuttigen. Voor 33 wandelaars is de afstand van 25km ietsje te kort en verzamelen rond 14.20u om onder de paraplu te beginnen aan de 2^de lus van 25km. Wandelen op dennennaalden ruilen we Lede voor Hofstade in waar al wat mogelijk is groen uitslaat bij de plaatselijke voetbalveld van Gijzegem, daar waar zelf de sponsors geen plaatsje krijgen rond het terrein. We wandelen het dorp uit terug de natuur in met name het Eekbos met zijn uitkijk hut te Schoonaarde waar in tegensteling tot vroeger bijna geen wandeltocht dit plaatsje hier aandoet, des temeer dat Jeroen zijn parcours naar hier heeft gepland om ook dit stukje te zien. In café ‘Lange Pier’ waar we nu eventjes rusten heeft de gerante een obsessie heeft voor bierflesjes zo te merken aan de vele soorten bevestigd aan de muur in het zaaltje achteraan. De gerante kwam ons ook vertellen dat hij daarmee begonnen is in 1998 en onlangs meer dan 500flesjes moest weg doen daar hij geen plaats meer had. Na de pauze is het tijd om de fluohesjes als lampjes boven te halen daar de duisternis gevallen is. We passeren het station van Schoonaarde om de lapjes aan te steken daar het nuttig kan zijn om de onverharde ondergrond te zien. Het is daarvoor dat Jeroen de laatste week nog een keer in de valavond het slottraject nog een keer heeft verkend in dezelfde omstandigheden daar het toch anders is dan in volle daglicht te wandelen. Afwisselend natte als droge weidepassages houden we nog eventjes halt aan de wagenrust te Wichelen, de thuisbasis van de wandelclub waar de organisatoren zijn bij aangesloten. Nog een 6tal kilometertjes rest er ons nog naar de startzaal waar we onze wandelboekje eerst af stempelen en een afspraak kunnen maken op Zondag 25 Februari opnieuw te Lede voor de volgende 25km- organisatie van Euraudax Lede.

Aantal deelnemers: 58

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euruadax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://photos.app.goo.gl/dy6vv8H92kAc91zm2