"Deze is nog niet voldaan of ik ben al
bezig met de volgende!"
Grote afstanden heb ik nog nodig maar
ik kan ook gerust beginnen aan de volgende exemplaar dus waarom deze wandeling
niet meepikken. Jeroen
& Etienne organiseren hun 3de tocht al dit jaar op de
Euraudaxkalender 2016 en dit vanuit de Gemeentehallen te Merelbeke. De
wandeltocht maakt deel uit van de benefietdag van vzw Hachiko die honden opleid
voor mensen met een lichamelijke beperking. Om 10u zijn we met 37 wandelaars
gestart voor de groepswandeling van 25km aan een wandeltempo om en bij de
6km/uur en dit rond de oevers van de Schelde. De Potaardeberg noemen ze het
maar voor ons is dit geen echte daar we snel overwinnen langs een weide waar de
Canadeze ganzen heel veel lawaai maken die nog van ver zijn te horen als we het
Sint-Elooiskapel voorbij wandelen en voor het eerst kennis maken met de
Merelbeekse Scheldemeersen door middel van kleine voetpaden. Aan de Sint-Martinuskerk
te Schelderode gaan we rechts en merken de Belgische driekleur her en der op,
waarom??? Wel, onze bronzen medaillewinnares Jolien D'Hoore woont hier namelijk
en haar buren zijn daar trots op en laten het dus zo merken. We wandelen door
het Luisdonkbos vooraleer we halt houden voor het middagmaal in café 't
Bakkershof waar men ook kan overnachten in één van de oude stallen. Na een
halfuur trekken we ons weer op gang en wandelen richting de Prinsenmolen die
volop gerestaureerd word om terug een bosstrook mee te pikken tot aan de
wagenrust, kenmerkend aan de Euraudax- wandelingen. Nadat iedereen is
bijgetankt en de groepsfoto is genomen van alle deelnemers wandelen we naar het
dorpje Bottelaere waar we de parochie- en bedevaartkerk Sint-Anna Bottelaere
langs passeren. Langs maïsvelden waar men nog geen popcorn van kan maken is er
nog tijd om door het Gentbos te wandelen vooraleer terug te belanden in de
Gemeentehallen en Polleke mogen feliciteren daar hij zijn 4de Gouden
Schelp heeft behaald
De Grote Markt van Ieper zijn we
beland vandaag, d.w.z. dat we weer toe zijn aan de laatste wandeldag van editie
2016. We starten langs de fonteintjes om via allerlei smalle straatjes uit te
komen in het park. Hier nemen we al direct afscheid van de wandelaars op de
kleinste afstand. Wij steken de drukke baan over om de vaart Komen-Ieper op te
zoeken en nemen we afscheid van de groene pijltjes al duurt het niet lang dat
ook de rode pijltjes niet meer(voorlopig)zullen zien dat deze in het Tortelbos
hun eigen weg zoeken. Wij wandelen de kortste weg naar Dikkebusvijver die we
een stukje blijven volgen om te komen in meer open terrein. We passeren
verschillende Duitse kerkhoven, vooraleer we het centrum van Voormezele bereiken.
We hebben al meer dan 10 kilometer opzitten komen we aan een rondpunt waar we
een gedenksteen naast een kanon voor de mijnenslag Sint-Elooi zien. Voor ons
krijgen we het bos te zien van Provinciaal domein Palingbeek die we veroveren
in samenwerking met de stappers van de 24km. Nadat we het bordje van de 20km
hebben gepasseerd wandelen we aan de andere kant van de straat om een vervolg
te brengen door de Palingbeek met name De Vlierlingen waar we de imposante
mijnkrater Caterpillar tegen komen. Dit stukje heb ik ook al gedaan 2 weken
terug tijdens een wandeltocht van wandelclub 'Nooit Moe Boezinge' maar dan met
minder volk. Met zijn allen gaan we over de nieuwe spoorwegbrug en wandelen
door de site Hill 60. Vlug nog de sampling meepikken en indien nodig flesjes
bijvullen met water om bij de voetbalvrienden van Hollebeke even kort afscheid
te nemen van de 16km daar zij niet met ons(en de 24)door het Groeneburgbos
wandelen. Naast de Hill60 ligt een paar kilometers verder Hill 62, deze die
minder groot is maar ook veel slachtoffers heeft geleden. We passeren het
Sanctury Wood Cemetery en duiken links het smal paadje in die ons stilletjes
aan zal brengen dalend naar Zillebeke. Bijna jaarlijks staat ook een passage
rond de Zillebekevijver op het menu daar waar het tempo in een ruk daalt en
zigzaggen word. De stappers van de kleinste afstand kregen vandaag geen
bustransport daar zij ons toevoegen aan de tavernehuis aan de vijver en
iedereen nog de laatste meters afleggen naast het sportterrein op weg naar wijk
Torrepoort om een einde te maken aan deze editie. De slotceremonie laat ik al
vele jaren aan mij voorbij gaan daar het anders ruim 3u wachten is en ik nu
rapper thuis zal zijn.
De niet geoefende wandelaars zullen
puffen vandaag en die niet door de zomerse hitte maar ook door het parcours dat
op het menu staat. Omdat zowel de Grote Markt als het Oudstrijdersplein dit
jaar niet vrij zijn starten we vanop een volledig nieuwe locatie met name het
stationsplein. Vandaag heb ik besloten op het gemakske(bejaardentempo)de tocht
af te werken en vergeet zeker niet alleen te drinken maar ook te eten onderweg
want je hebt eenmaal benzine nodig. De dag van Poperinge is al vele jaren de
topdag van de editie vooral dankzij zijn parcours met dit jaar na enkele jaren
terug opnieuw naar het Heuvelland. We wandelen naar de buitenring van Poperinge
om aan de andere zijde het eerste maar zeker niet de laatste onverharde strook
te bewandelen waar aan het uiteinde het bordje '5km' is gepland. De heuvels
prijken voor ons uit en daar moeten we naar toe maar stilletjes aan. We nemen
eerst afscheid van de kleinste afstanden die naar Reningelst trekken en zoeken
wij meerdere veldwegeltjes tot we uitkomen aan het voetbalveld van Westouter.
Vanaf we de dorpskern van dit dorpje verlaten begint het klimwerk beginnend met
de Rode berg door het bos naar de oude site van Kosmos. Eens de trappen gedaan
van het openbaar theaterplein splitsen ook onze wegen met de 24km. Nog eventjes
nog meer naar boven tot de Lijstermolen die in restauratie is op de top van de
Baneberg. We zoeken het volgende natuurreservaat op namelijk de Douvevallei en
het Eeuwenhout om tot aan de landgrens te wandelen maar het gaat richting
Dranouter. Met het gratis aangeboden frisdrankje in de rugzak maken we stilaan
op voor de verovering van de Kemmelberg maar daarvoor ligt aan deze kant de
Monteberg en deze beklimmen we via de knooppunten in de natuur deze ons doet
brengen naar het Franse massagraf (Ossuaire français) aan de voet van de
Kemmelberg waar 5294 soldaten hun laatste rustpost hebben. De meesten
sneuvelden tijdens de slag om de Kemmelberg in april 1918. Het steilste stuk en
op de kasseien trekken we ons op gang om naar "Den Engel" van het
"Monument aux soldats français" toe te wandelen. Nog even op de top
blijvend dalen we deze af in het bos en gaan op zoek naar de wandelaars van de
24km die samen met ons de laatste hindernis met name de Scherpenberg beklimmen
al is deze snel gedaan voor we het weten. Vanaf nu gaat alles in dalende lijn
langzaam naar het gehucht Ouderdom waar we het gezelschap krijgen van de 16km.
Samen gaan we nu naar de finish die we bereiken via de fabriekszone en enkele
wijken tot weer aan het stationsplein.
Het is al een paar jaar dat de
wandeldag van Diksmuide gepland staat op de 2de dag, waarom?weet ik
nog altijd niet maar hoe eerder traditioneel de saaiste dag achter de rug is
hoe beter. Nu start ik een paar minuutjes eerder dan de grote meute daar de
eerste hectometers van deze traject niet moet aanschuiven in de file. Nadat ik
mijn waterflesje en plannetje heb genomen ben ik gestart via de vismarkt en de
grote dijk naar de grote baan om deze over te steken en te wandelen op de
Handzamedijk al is het maar voor een klein stukje. We nemen afscheid van de
16km even voor het bordje van de 5km en krijgen we een exact kopie van gisteren
toen we ook na een 6tal kilometers moeten wachten op het eerste stukje
onverhard maar gelukkig is het nu langer. We wandelen door het praatbos dat
achter het Soldatenfriedhof van Vladslo ligt waar ik even deze rap bezoek om
het 'treurend echtpaar' te fotograferen voor de graafstenen op het grasveld. We
brengen nog een stukje vervolg aan het praatbos en het is hier dat we afscheid nemen
van de 8km die net zoals gisteren met de bus terug gebracht zullen worden. Een
flesje limonade meepikkend wandelen we het bordje van "10km" voor de
ingang van Koekelarebos voorbij en nemen ook afscheid van de 24km en wandelen
naar Koekelare met onder meer de oude Brouwerijsite. We wandelen door het
kasteelpark om onze kaart te laten scannen aan de sporthal om de terugtocht aan
te vatten naar Diksmuide. We zoeken rustige maïsvelden/baantjes op naar het
dorpje Bovekerke waar we pas buiten het dorpsgedeelte naast het bordje van de
"20km" ook terug de wandelaars van de 24km bijvoegen op de kasseistrook
van de Bovekerkestraat. Het dorpje Vladslo laten we rechts liggen en zoeken
onze weg naar de Bethoosterse broeken, een stukje van de IJzervlakte. We komen hier
nog een paar pijltjes tegen die we vorige vrijdagnacht moesten volgen tijdens 'Door Vlaamse Velden' toen we hier ook
waren en deze nog niet zijn verwijderd blijkbaar. We pikken de wandelaars van
de 16km op tijdens deze onverharde passage via de brede veldweg naar de
spoorlijn. Dit jaar geen passage onverhard naast de Yzer, maar drukke baan
volgend voor een lang stukje waar we voor het eerst vandaag de Yzertoren voor
ons zien staan. We doorkruisen de wijken achter het voetbalveld om Diksmuide
weer in te stappen langs de Wouwenweg op zoek naar de Grote Markt. Het is
sporadisch dat het parcours van de wandeling te Diksmuide mooier is dan de 1ste
dag maar dit jaar was het van dat en d.w.z. hoe teleurstellend de 1ste
dag was dus. Gelukkig staat morgen de topdag van Poperinge op het menu.
"De wandelmeerdaagse die al enkele jaren
telkens aangeduid staat in mijn agenda !"
Aan het eind van Augustus is het voor
mij congé vragen om deel te nemen aan de "4 Daagse v/d Yzer" en dit
sinds mijn jeugdjaar 8 telkens elk jaar deelgenomen op de editie van 2014 na.
Inschrijven moet ik niet meer doen daar ik het eerder heb gedaan via het
internet en mijn kaart al heb opgestuurd gekregen. Sinds vorig jaar slaap ik op
de eerst dag uit daar de komende dagen vroeg opstaan zal zijn. Bovendien als ik
rond 10.30u start op het Sint-Niklaasplein is de grote meute al op weg en kan
zo mijn (rustige!!!)tempo vandaag niet onderbreken door de tragere wandelaars
die ik dan moet voorbijsteken. We verlaten de dorpskern van Oostduinkerke om te
wandelen naast het golfterrein richting de Conterdijk waar we het kanaal
Nieuwpoort-Duinkerke blijven volgen richting de Pelikaanbrug te NIeuwpoort.
Nadat we het Jules Destrooper koekje hebben aangenomen wandelen we even met de
wandelaars van de 24km rond de koolhofput gevolgd door de Frontzate naar
Ramskapelle waar we een ommetje maken om kilometers te hebben om dan weer op
het dorpsplein te belanden. Aan de ingang van de Frontzate opnieuw nemen we
frisdrankje aan en nemen afscheid van de 24km, die weer via de Frontzate naar
Sint-Joris wandelen. Wij zijn begonnen aan de saaiste gedeelte, en dit voor
heel lang gedurende de komende kilometers, grote stukken rechtdoor wandelen in
de openvlakte op macadamwegen waar rond om ons niets te zien is. Aan de
Schoorbakkebrug wandelen we nu aan de andere kant van de Yzer en dit tot aan
het sluizencomplex Ganzepoort om ook onderweg terug de wandelaars van de andere
afstanden weer op te pikken. Aan het Albert-I Monument is de wandeling voor de
8km gedaan en worden zij per bus naar de aankomst gebracht. Wij wandelen via
het schooltje naar de Grote Markt waar ook de reus Jan Turpijn staat om hier
ook een extra ommetje te maken, voor de kilometers weet je. Een passage langs
het gemeentelijk zwembad hoort er ook bij zoadat we nadat we het fruitsapje bij
het sportpark hebben meegepikt terug een lang stuk wandelen richting de
watertoren die een beetje voor het domein Sunparks staat waarop de parking de Orde
van de Paardevissers staan om de wandelaars een kommetje garnalensoep te geven.
We wandelen tussen de bungalows en naast de vijver om nog afscheid te nemen van
de andere wandelaars. De 16&24km gaan via de Oostvoorduinen richting
aankomst, wij daartegen krijgen nu pas het mooiste stukje van het parcours en
daar hebben we HEEL LANG moeten wachten. Nadat we door het Hannecartbos zijn
doorgewandeld wandelen we door het mulle zand van de Plaatsduinen tot aan de
aankomst traditioneel op het pleintje van het visserijmuseum. Zeer
teleurgesteld was het parcours voor deze 1ste wandeldag daar we geen
dijk en/of strand hebben gezien en moesten wachten op de laatste kilometer om
eindelijk zand te zien, onbegrijpelijk!!!!
"De enige lange tocht waar we de
slachtoffers gedeeltelijk herdenken!"
Om de 2 jaar wil men in Torhout de
gruwel van de Wereldoorlog herdenken d.m.v. een 100 kilometertocht georganiseerd
door VZW De Nacht met als naam "Door Vlaamse Velden". Waar
traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het sportcentrum is het
vandaag te doen in de middelbare school even buiten de stad. Als we onze
inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die verleden week ook de
Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben beter bekend als de
die hards. Om 201.15u zijn we in groep gestart achter de mensen van de politie
die ons door het centra waar er kermiskramen staan te begeleiden. Het doet toch
een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar maanden
geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is wandelen we
direct in de wijk 't Hoge waar we een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben alsook de startstempel op onze kaart. Door
het bos wandelen we niet door, dat is alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen
helemaal rond tussen de maïsvelden op grondgebied Ichtegem om de Ruidenberg af
te dalen via een smal bospaadje dicht bij het prikkeldraad weliswaar naar
Edewalle. Met een wafel in de hand wandelen we door het polderlandschap waar de
lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om de bekende
oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied zingen van
alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de
mannen van de nacht. De mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken"
om de overbrugging plezanter te maken tijdens de passage van de vallei van de
Handzamevaart en de Bethoosterse Broeken op weg naar Esen. In tegenstelling tot
2 jaar geleden wandelen we niet naar Diksmuide met zijn Yzertoren die we nu
niet zullen zien ook niet in de verte al is het ook donker. We trotseren de
kasseien de kasseien op de steenstraat waar we op de heuvelrug de Vredesmolen
passeren en afdalen naar Houthuls om op het kerkpleintje ons bijtanken. We
doorwandelen het Vrijbos op met zijn Lourdeskapel naar het militair kerkhof. De
gemeente Madonna zijn we nu aan het toe wandelen, niet om het varken op te
zoeken maar even na het monument ter ere van de seizoenarbeiders café sportman
binnen te wippen om onze energybar op te halen. Via Langemark met zijn Duitse
begraafplaats waar ruim 44 000 Duitse soldaten zijn begraven van wie bijna 25 000
in een massagraf &het gehucht Sint-Jan volgen wij het traject naar de
Vredesstad Ieper waar het toch even zoeken is naar de hoofdpost(bagage)daar de
aanwijzing een verkeerde richting aanduid in een gesloten café. De Site John
McRae passeren we niet dit jaar want we wandelen al vlug de vesten op bovenop
de Menepoort die we achter onze rug keren op weg naar de Grote Markt met zijn
Lakenhalle om na een stukje winkelstraat opnieuw de vesten op te wandelen naar
de Rijselpoort waarmee we de stad verlaten om een stukje Verdronken Weiden te
bewandelen naar Zillebekevijver die we aan de verste kant rond te wandelen tot
aan het OC in 't riet voor een banaan mee te pikken. We wandelen richting Hill
62 maar daar gaan we niet naartoe, het gaat wel naar het Hooge Crater Cemetery
die we passeren om te wandelen naar de leeuw van Bellewaerdepark waar het over
enkele uren meer drukker zal zijn. We zijn ondertussen in Zonnebeke waar we aan
het monument van de paraat staande soldaat(Black Watch Corner) de Polygoon Wood
of beter bekend als het Doelbos doorwandelen tot aan café 'De Dreve' te gast
bij Johan vandewalle, één van de "diggers", een groep enthousiaste
archeologisten die iets heel interessant hebben opgegraven waarvan hij graag
wat meer info heeft aan de wandelaars: In 2006 doen ze tijdens het aanleggen
van een gasleiding een merkwaardige vondst. Dat de stoffelijke resten van 5
Australische soldaten gevonden werden is niet ongebruikelijk, wel dat één van
hen op zorgzame wijze begraven werd naast zijn gevallen makkers. Onderzoek
toont dat het om John Hunter gaat die door zijn jongere broer Jim begraven werd
en op zijn sterfbed in 1975 zou jij bij zijn laatste adam nog geroepen hebben
naar zijn broer John. Lang kunnen we echter niet blijven want we hebben nog
vele kilometers te doen en wandelen terug het bos door om het Memorial Museum
Passchendaele in het stadspark te passeren op weg naar de hoogste punt van
Passendaele waar ook het al bekende "Tyne Cot Cemetery" zich bevind.
Zo'n 12 000 soldaten waarvan grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun
eeuwige rustplaats. Dit is ook te zien achteraan het kerkhof waar de namen van
35 000 vermiste Britten en Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze
wonderbaarlijke herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen
herdenken aan de Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ons wandelgroepje
van 9 man waarmee we de tocht hebben aangevangen nu nog bestaat uit 3. We zijn al
82km ver als we Oostnieuwkerke binnen wandelen en hier ook enkele medewerkers
van de plaatselijke wandelclub, de Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals
de vorige posten nog stilte voor de storm is op deze vroege zaterdagochtend.
Het is een dorp waar veel gekweekt word want we bewandelen de onverharde
paadjes tussen de serres om de laatste 10tallen kilometers af te leggen.
Hooglede-Gits spreken we meestel aan als één gemeente maar toch passeren we de
2 kerken ervan om steeds rechtdoor te wandelen naar het gehucht St.-Henricus
voor de laatste rustpost waar alsook de dagstappers van de Moerveldetocht ons
toevoegen. Het laatste stukje is het moereveldpad
die we onder de voeten voorgeschoteld krijgen. Alléz, de laatste kilometer is
in gegaan waar we Torhout terug na geruime tijd weer inwandelen en ons
klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze blijdschap te vertonen.
"Ook al is er een wandeling aan de zee,
hier zal men meer natuur vinden!"
We melden ons aan bij
wandelclub 'Nooit moe Boezinge' in Zillebeke een deelgemeente van Ieper voor
hun jaarlijkse Harmonietocht. We starten in het ontmoetingscentrum het Riet
waar ik gekozen heb voor de grootste afstand en krijgen het gezelschap van de stappers
van 4km om te wandelen rond de Zillebekevijver(met een passage door het
vredesbos), een toeristische trekpleister niet alleen voor wandelaars maar ook
voor fietsers en hengelaars die vandaag hopen dat ze veel vis kunnen ophalen
uit het 28ha grote vijver. De stappers van de 4 kilometer mogen de startzaal
weer binnenwandelen, wij gaan richting de Sint-Catharinakerk op het dorpsplein
om te wandelen naast het Railway Cemetery naar het gehucht de Verbrande Molen
genoemd naar de molen die 3x vernield werd door het vuur. Rechts zien we de
kerktorens van de Vredestad in de verte terwijl het voor ons links af gaat door
het Molenbos die ons leid naar het Provinciaal domein 'De Palingbeek' waar we
een stukje doorwandelen van de 150 ha grote domein en hopen of we geen
verdwaalde golfbal op ons hoofd krijgen. We komen voorbij de plek waar op 26
Oktober 1914 voor het eerst in WO I troepen van het Indische Leger werden ingezet,
op de lijn Harelbeke-Wijtschate-Mesen vooraleer te wandelen naar Hollebeke waar
in het OC De Oude school de medewerkers ons ontvangen in de rustpost. Vlak voor
de kerk worden de militaire en
burgerlijke slachtoffers Hollebeke en Franse gesneuvelden met een beeld op een
sokkel dat een soldaat in velduitrusting voorstelt die op het punt staat om een
granaat te werpen. Aan de voeten van de soldaat ligt de loop van een
geschutsstuk, een boomstronk en een palmtak. We breiden een vervolg aan een
deel van het provinciedomein 'De Palingbeek'(De Vlierlingen)waar men ook de
krater 'Caterpillar' tegen kan komen ontstaan door de ontploffing tijdens de
mijnenslag van 7 Juni 1917.Eens het bos uit zijn we beland aan de Hill 60 site
waar men de 14th Light Infantry Division Memorial alsook Hill 60 Memorial to
the 1st Australian Tunneling Company vind. We genieten van de rust in de
Gasthuisbossen tot aan de hoeve 'Het Lindegoed' waar in de schuur of lekker
buiten in het zonnetje even kan verpozen. Van hieruit krijgen de 3 grote
afstanden een plaatselijke lusje waar je gekozen hebt voor één van de 2
grootste een vervolg krijgt van de Gasthuisbossen op de voet gevolgd door
domein Godschalck terugkerend naar de rustpost. Niet getreurd als je hebt
gekozen voor de kleinste afstanden want eens het hoekje om wandelen ook zij met
ons nog een klein stukje door de Gasthuisbossen waar we getier kunnen horen van
mensen die schrik hebben in de attracties van Bellewaerde. Aan het Hooge Crater
Cemetery worden onze wegen nog evens gesplitst en dwarsen we de grote baan
naast het Hooge Crater Museum 1914-1918 onder de bomen door naar het Liverpool
Scottish Memorial, Railway Wood, één van de mooiste herdenkingsstenen vind ik
persoonlijk. Waar we de andere afstanden weer oppikken leid de straat ons naar
Hill 62 maar het gaat rechtsaf de fietswegel op om af te dalen naar Zillebeke
op zoek naar de startzaal.
Terwijl nog duizenden zitten te
zwoegen om hun 100km in Bornem te volbrengen eb ik besloten deze dit jaar over
te slaan. In de Marching stonden er genoeg wandelingen die plaats vinden op
zaterdag her en der in het land. Het moet niet altijd in de buurt zijn en/of
deze die ik al een keer heb gedaan, daarom kies ik vandaag voor "Dwars
door Trompe" te Deerlijk. Wat de betekenis is van die tocht was het nog
raden naar, maar toen ik ter plaatse was kon je het makkelijk achter halen. Her
en der wimpelden er vlaggen met daarom 'De Trompe Sint-Lodewijk' genoemd dus
naar de wijkfeesten van het gehucht Sint-Lodewijk. De start vind plaats in de
feesttent op een weide en mijn dag was goed begonnen want elke 20ste
deelnemer kreeg een gratis fles Moezelwijn en ik was er dus één van de
gelukkigen. Uit de keuze van 6 afstanden heb ik gekozen voor die een beetje
werkelijkheid minder is dan 30km. Startend al etend van een gratis aangeboden
appel wandelen we de Wulfsberg op om de wijk te verlaten waar we een rondje
maken rond een privébos daar even verder halt word gehouden voor een gratis
koffie, karnemelk of een bekertje water. We zijn nu in Zwevegem beland op weg
naar de supportersclubcafé van Stijn Devolder waar de 1ste rustpost
is. De grote afstanden moeten hier extra meters doen voordat we weer samen
komen om dan te wandelen door de wijken van Vichte zonder de 6&10km waarvan
we afscheid hebben genomen. We wandelen door het openbaar domein Beukenhof rond
het kasteel op weg naar
de rustpost even voor de oude kerk. De 2 grote afstanden passeren het oud
kasteel om naar de top van de Kleitberg te Ingooigem te wandelen waar het lijkt
alsof we op bedevaart zijn daar we op verharde wegen wandelen tussen de kerk
van Vichte en deze van Otegem(Sint-Amanduskerk). Voor de kerk is er na de
rustpost een plaatselijk lusje voor ons gepland waar we een klein stukje
landbouwweg onder de voeten krijgen daar we dus lang hebben op moeten wachten
voor we van dat soort wegen kregen. Het is tijd terug te keren naar de wijk en
passeren we het borstbeeld van Jef Planckaert om stilletjes aan de andere
afstanden weer op te pikken waar we nog onderweg een half bekertje kriekbier of
water en net voor de tent nog een Alpro-drankje krijgen toegestopt vooraleer in
de warme tent te belanden.
Zot gaan we niet doen in de carnavalstad Aalst. We zijn hier vandaag om
25km te wandelen in groep dat thuis hoort bij de Euraudax- familie o.l.v. Eddy
die de tocht organiseert. Even buiten het centrum verzamelen de ervaren
Euraudaxstappers maar ook nieuwe wandelaars die voor het eerst proeven van deze
methode om 10u te starten richting de oude
Zeebergbrugom het Somergembos in te wandelen. Bos is veel gezegd, laten we het houden bij een stadspark. Terwijl
de voetballers jong en oud zich rot lopen op het plein wandelen wij aan een
tempo gemiddeld van 6km/u rustig door Moorsel waar we een stuk van het
'Faluintjesstreekwandelroute' blijven volgen tussen de maïsvelden waar we veel
stronken zullen mogen plukken als we popcorn willen maken. Laten we het dan
maar houden bij een cornetto met drankje die we krijgen van de medewerkers. We
zoeken stilletjes aan weer de onverharde stroken om en wat voor een strook met
name het Kravaalbos waar we netjes achter elkaar meestel moeten wandelen daar
de paadjes smal zijn en uitkijken voor ons of we botsen met ons hoofd tegen een
neergebliksemde boom. In laatste instantie moest Eddy een andere café gaan
zoeken daar de geplande locatie vandaag gesloten is maar blijkbaar kent hij
veel van deze kroegen in de buurt en leid hij ons naar het ploegcafé van FC
Patrol "Bij Stine" om onze boterhammen te benuttigen lekker buiten in
het zonnetje. Na een goed halfuurtje wandelen we terug dezelfde traject tussen
de plassen naar Meldert om even na de kerk te wandelen langs de hoppevelden om
links het klooster van Hekelgem te zien. We zoeken aan het einde van de
wandeling nog smalle onverharde paden op met onderweg de Kluiskapel om nog door
het Kluisbos door te wandelen om net zoals in het begin maar nu in omgekeerde
richting door het Somergembos en de Zeebergbrug richting de startzaal waar Ivo
Goossens een cadeau krijgt n.a.v. zijn 9de schelp bekomend na 1000km te
wandelen verzamelen over tochten van 25 en/of 50KM.
